صفحه 287 - سوره اسراء آیات 50 تا 58 قُلْ كُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا ﴿٥٠﴾ أَوْ خَلْقًا مِمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ ۚ فَسَيَقُولُونَ مَنْ يُعِيدُنَا ۖ قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُءُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَ ۖ قُلْ عَسَىٰ أَنْ يَكُونَ قَرِيبًا ﴿٥١﴾ يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَتَظُنُّونَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٥٢﴾ وَقُلْ لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوًّا مُبِينًا ﴿٥٣﴾ رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ ۖ إِنْ يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِنْ يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ ۚ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا ﴿٥٤﴾ وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ ۖ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴿٥٥﴾ قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا ﴿٥٦﴾ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾ وَإِنْ مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا ﴿٥٨﴾ بگو: [حیات‌دادن به استخوان پوسیده که آسان است،] شما سنگ شوید یا آهن (٥٠) یا [سخت‌ترین] جسمی که در ذهنتان [حیات‌یافتنش] دشوار می‌آید [باز هم با آفرینشی جدید برانگیخته می‌شوید]. بی‌درنگ خواهند گفت: چه کسی ما را [به حیاتِ دوباره] برمی‌گرداند؟ بگو: همان کسی که نخستین‌بار شما را پدید آورد. پس سرهای خود را [از روی استهزا] در برابر تو می‌جنبانند و می‌گویند: [زنده‌شدنِ دوباره] چه زمانی است؟ بگو: چه بسا نزدیک باشد! (٥١) روزی که شما را [از میان گورها] فرامی‌خواند، پس درحالی‌که او را ستایش می‌کنید [فراخواندنش را] اجابت می‌کنید، و گمان می‌برید که [در دنیا یا در برزخ] جز مدت کمی درنگ نکرده‌اید (٥٢) به بندگانم بگو سخنی را که نیکوتر است بگویند؛ زیرا شیطان [با وادارکردنشان به گفتنِ سخنان ناروا و زشت] بین آنان فتنه‌انگیزی و فسادگری می‌کند؛ چراکه شیطان همواره دشمن آشکار انسان است (٥٣) پروردگارتان به [حالت‌ها و کردار] شما [از خودِ شما] آگاه‌تر است، اگر بخواهد شما را مورد رحمت قرار می‌دهد، و اگر بخواهد عذابتان می‌کند، و ما تو را بر آنان کارگزار نفرستاده‌ایم (٥٤) و پروردگارت به هرکه در آسمان‌ها و زمین است داناتر است. مسلّماً برخی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری داده‌ایم، و به داود زبور عطا کردیم (٥٥) بگو: آنان را که به‌جای خدا [معبودان خود] پنداشتید بخوانید [تا بفهمید که] نمی‌توانند آسیب و گزندی را از شما دفع کنند، و نه [آن را به خوشی و رفاه] تغییر دهند (٥٦) کسانی [از فرشتگان، پریان و ارواح] را که [به عنوان معبود به‌جای خدا] می‌پرستند، [خودِ آنان] برای تقرّب به پروردگارشان خواهان وسیله‌ای [چون ایمان و اخلاص و طاعت] هستند تا کدامشان به او نزدیک‌تر باشند، [آنان] به رحمت او امیدوارند و از عذابش می‌ترسند؛ زیرا عذاب پروردگارت درخورِ پرهیز است (٥٧) هیچ شهری [از شهرهای مفسدان و گنه‌پیشگان] نیست مگر این‌که آن را پیش از قیامت نابود می‌کنیم، یا به عذابی سخت دچار می‌سازیم، [انجام] این [کار] در کتاب [لوح محفوظ] نگاشته شده است (٥٨)