صفحه 286 - سوره اسراء آیات 39 تا 49 ذَٰلِكَ مِمَّا أَوْحَىٰ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ ۗ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتُلْقَىٰ فِي جَهَنَّمَ مَلُومًا مَدْحُورًا ﴿٣٩﴾ أَفَأَصْفَاكُمْ رَبُّكُمْ بِالْبَنِينَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِنَاثًا ۚ إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيمًا ﴿٤٠﴾ وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا ﴿٤١﴾ قُلْ لَوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لَابْتَغَوْا إِلَىٰ ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا ﴿٤٢﴾ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا ﴿٤٣﴾ تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِيهِنَّ ۚ وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَٰكِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا ﴿٤٤﴾ وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا ﴿٤٥﴾ وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا ﴿٤٦﴾ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَىٰ إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُورًا ﴿٤٧﴾ انْظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا ﴿٤٨﴾ وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا ﴿٤٩﴾ این [احکام و مسائلِ اسلامی] از معارف استوار و سودمندی است که پروردگارت به تو وحی کرده است، و با خدای یکتا معبودی دیگر قرار مده! که نکوهیده و رانده‌شده در دوزخ افکنده شوی (٣٩) [ای مشرکان!] آیا پروردگارتان شما را [با برتری‌دادن بر خود،] به [داشتنِ] پسران، برگزیده؟ و [برای خود] از فرشتگان، دخترانی انتخاب کرده؟! یقیناً [از روی دروغ و افترا] سخنی بس بزرگ [و ناروا] می‌گویید (٤٠) همانا در این قرآن [داستان‌ها، موعظه‌ها و حکمت‌های] گوناگون بیان کرده‌ایم تا متذکر و هشیار شوند، ولی جز به رمیدنِ آنان نمی‌افزاید (٤١) بگو: اگر آن‌گونه که می‌گویند با خداوند، خدایانی [دیگر] بود در آن صورت راهی به‌سوی صاحبِ عرش می‌جستند [تا قدرتش را تصاحب کنند] (٤٢) خداوند از آنچه می‌گویند پاک و منزّه، و بسی برتر و والاتر است (٤٣) آسمان‌های هفت‌گانه و زمین و هرکس در آن‌هاست او را با تسبیح‌گفتن، [از هر عیب و نقصی] پاک و مبرّا می‌دارند، و هیچ چیز نیست مگر این‌که همراه با ستایشِ او تسبیح می‌گوید، ولی شما تسبیح آن‌ها را نمی‌فهمید، یقیناً او بردبار و بسیار آمرزنده است (٤٤) هنگامی که قرآن بخوانی، بین تو و آنان‌که به آخرت ایمان ندارند پرده‌ای نامریی قرار می‌دهیم [که حقایق را درک نکنند] (٤٥) و نیز بر دل‌هایشان پوشش‌هایی گذاشته‌ایم تا آن را نفهمند، و در گوش‌هایشان [نیز] سنگینی [نهاده‌ایم تا موفق به گوش دادن موثر نشوند]، چون پروردگارت را براساس آیات قرآن به یگانگی یاد کنی، با حالت رمیدگی از تو رویگردان می‌شوند (٤٦) هنگامی که به قرآن‌خواندنت گوش می‌دهند ما به [هدف و انگیزۀ] گوش‌دادنشان داناتریم، و نیز زمانی که گفت‌وگوی پنهانی دارند [به قصدشان آگاه‌تریم]، آن‌زمان که ستمگران می‌گویند: شما جز از مردی جادوشده پیروی نمی‌کنید! (٤٧) با دقت بنگر چگونه تو را به صفاتی [چون شاعر، کاهن و مجنون] توصیف می‌کنند، [با این تهمت‌هایی که به تو می‌زنند] گمراه شدند، و نمی‌توانند راهی [به‌سوی هدایت] بیابند (٤٨) [بدون توجه به دلایل استوارِ قرآن، دربارۀ زنده‌شدنِ مردگان] گفتند: چون ما استخوان‌ها[یی جدا از هم] و پوسیده شدیم آیا به‌طور مسلّم در آفرینشی جدید برانگیخته می‌شویم؟! (٤٩)