صفحه 285 - سوره اسراء آیات 28 تا 38 وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُلْ لَهُمْ قَوْلًا مَيْسُورًا ﴿٢٨﴾ وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا ﴿٢٩﴾ إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا ﴿٣٠﴾ وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ ۖ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ ۚ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا ﴿٣١﴾ وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا ۖ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا ﴿٣٢﴾ وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا ﴿٣٣﴾ وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۚ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ ۖ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا ﴿٣٤﴾ وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا ﴿٣٥﴾ وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا ﴿٣٦﴾ وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا ﴿٣٧﴾ كُلُّ ذَٰلِكَ كَانَ سَيِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا ﴿٣٨﴾ اگر [به سبب نداشتن امکانات] از آنان [که کمک به آن‌ها را فرمان یافته‌ای از روی حیا] روی برتابی، [و این کار] به انگیزۀ طلب رزق و گشایشی [باشد] که [رسیدن] آن را از سوی پروردگارت امید داری، پس با آنان [تا فراهم‌آمدنِ امکانات،] سخنی نرم [و امیدوارکننده] بگو! (٢٨) و [در انفاقِ به نیازمندان] بخیل و دست‌بسته مباش، و بی‌حساب هم انفاق نکن! که در نهایت، [نزد معتدلان] نکوهیده، و [در زندگی خود] خسته و وامانده گردی (٢٩) همانا پروردگارت رزق را برای هرکس که بخواهد گشایش می‌دهد، و [برای هرکه اراده کند] تنگ می‌گیرد؛ زیرا او به [وضع] بندگانش آگاه و بیناست (٣٠) فرزندانتان را از بیم تهیدستی نکشید! ما به آنان و شما روزی می‌دهیم، بی‌تردید کشتن آنان گناهی بزرگ است (٣١) به زِنا نزدیک نشوید! که کاری بسیار زشت و راهی بد است (٣٢) کسی را که خدا [کشتنش را] حرام کرده جز به‌حق نکشید! و هرکس مظلوم کشته شود برای وارثش تسلطی [بر قاتل جهت خون‌خواهی، یا دیه یا عفو] قرار داده‌ایم، پس [وارثِ مقتول] نباید در کشتن زیاده‌روی کند؛ زیرا او [با قانون قصاص و دیه] مورد حمایت قرار گرفته است (٣٣) به مال یتیم تا زمانی که به سنّ رشدش برسد جز به بهترین روش نزدیک نشوید! و به پیمان [با خدا و مردم] وفا کنید! زیرا [در قیامت] دربارۀ پیمان سؤال خواهد شد (٣٤) [در دادوستدهای پیمانه‌ای] چون پیمانه می‌کنید پیمانه را پُر و کامل بدهید، و [اجناسِ وزنی را] با ترازوی [سالم و] درست وزن کنید! این [برای شما] بهتر، و عاقبتش نیکوتر است (٣٥) [ای انسان!] از چیزی که به آن علم [یقینی] نداری، [بلکه برگرفته از شنیده‌هاست] پیروی نکن! زیرا گوش و چشم و دل [که ابزار شناخت هستند] مورد پرسش قرار خواهند گرفت (٣٦) با غرور و سرمستی در زمین راه مرو که هرگز نمی‌توانی [با قدم‌هایت] زمین را بشکافی، و در بلندی [قامت] نمی‌توانی به کوه‌ها برسی! (٣٧) همۀ این مسائل [که در این آیات از آن‌ها نهی شده]، گناهش نزد پروردگارت منفور و ناپسند است (٣٨)