صفحه 261 - سوره ابراهیم آیات 43 تا 52 مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ ۖ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ ﴿٤٣﴾ وَأَنْذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُوا رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ ۗ أَوَلَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ مَا لَكُمْ مِنْ زَوَالٍ ﴿٤٤﴾ وَسَكَنْتُمْ فِي مَسَاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ وَتَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَكُمُ الْأَمْثَالَ ﴿٤٥﴾ وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَإِنْ كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ ﴿٤٦﴾ فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ ﴿٤٧﴾ يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ ۖ وَبَرَزُوا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿٤٨﴾ وَتَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ ﴿٤٩﴾ سَرَابِيلُهُمْ مِنْ قَطِرَانٍ وَتَغْشَىٰ وُجُوهَهُمُ النَّارُ ﴿٥٠﴾ لِيَجْزِيَ اللَّهُ كُلَّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿٥١﴾ هَٰذَا بَلَاغٌ لِلنَّاسِ وَلِيُنْذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿٥٢﴾ [درحالی‌که با ترسی آمیخته با خواری به‌سوی دادگاه‌های قیامت] شتابانند، سرهایشان را بالا گرفته، پلک‌های چشمانشان به هم نمی‌خورد، و دل‌هایشان خالی [از امید،] و تهی [از چاره‌جویی] است (٤٣) مردم را از روزی که عذاب به‌سویشان آید هشدار ده! پس ستمکاران می‌گویند: پروردگارا! ما را تا سرآمدی نزدیک مهلت ده، تا دعوتت را اجابت، و از پیامبران پیروی کنیم! [به آنان گویند:] آیا شما نبودید که پیش‌تر [از آمدن این عذاب] سوگند می‌خوردید که هرگز برای شما زوال و فنایی نخواهد بود؟ (٤٤) و در مَسکن‌های ستمکارانِ برخود [که به عذاب دچار شدند] سکونت گرفتید، درحالی‌که برای شما روشن بود که ما با آنان [به سبب ستمشان] چگونه برخورد کردیم، و برای شما داستان‌های پندآموز گذشتگانتان را [که به عذاب نابود شدند] بیان کردیم، [ولی پند نمی‌گیرید!] (٤٥) آنان نیرنگشان را [تاجایی‌که در توان داشتند بر ضد حق] به کار گرفتند، ولی قدرت خداوند به نیرنگشان احاطه دارد، هرچند کوه‌ها از قدرت نیرنگشان از جا کنده شود، [اما نیرنگشان در برابر قدرت حق هیچ اثری ندارد] (٤٦) هرگز مپندار که خداوند از وعده‌اش به پیامبران، [مبنی بر درهم‌کوبیدن ستمکارانِ نیرنگ‌باز] تخلّف می‌کند؛ زیرا خداوند توانای شکست‌ناپذیر، و دارای انتقام است (٤٧) روزی که این زمین و آسمان‌ها به زمین [و آسمان‌های] دیگری تبدیل گردند، و [همه] در پیشگاه خداوند یکتای پیروز ظاهر شوند (٤٨) آن روز گنه‌پیشگان را می‌بینی که آنان را در زنجیرهایی به هم بسته‌اند (٤٩) پیراهن‌هایشان از «قَطِران»؛ [که مادّه‌ای بسیار بدبو و قابل اشتعال] است، و آتش چهره‌هایشان را می‌پوشاند (٥٠) تا خداوند [به این صورت] هرکس را به سبب گناهانی که مرتکب شده کیفر دهد، بی‌گمان خداوند حسابرسی سریع است (٥١) این [قرآن] پیامی رسا برای همۀ مردم است، تا به‌وسیلۀ آن هشدارشان دهند، و [با تدبّر در آیاتش] آگاه شوند که او معبودی یکتاست، و خردمندان [از برکتِ آن] متذکر [حقایق] شوند (٥٢)