صفحه 260 - سوره ابراهیم آیات 34 تا 42 وَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ۚ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ ﴿٣٤﴾ وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِي وَبَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنَامَ ﴿٣٥﴾ رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ ۖ فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي ۖ وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٣٦﴾ رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ ﴿٣٧﴾ رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِي وَمَا نُعْلِنُ ۗ وَمَا يَخْفَىٰ عَلَى اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ ﴿٣٨﴾ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ ۚ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ ﴿٣٩﴾ رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي ۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ ﴿٤٠﴾ رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ ﴿٤١﴾ وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ ﴿٤٢﴾ و از هرچیزی که [به سبب نیازهای مادّی، معنوی، فردی و اجتماعی] از او خواستید عطایتان کرد، و اگر [بخواهید] نعمت‌های خداوند را بشمارید هرگز نمی‌توانید آن‌ها را به شماره آرید، حقاً که انسان [با اینهمه لطفی که به او شده] بسیار ستمکار، و [در کیفیت و کمیتِ هزینه‌کردنِ نعمت‌ها] بسیار ناسپاس است (٣٤) [به یاد آرید] هنگامی که ابراهیم گفت: پروردگارا! این شهر [مکه] را امن قرار ده! و من و فرزندانم را از پرستش بُت‌ها دور بدار! (٣٥) پروردگارا! آن [بُت]ها [و متولیانشان] بسیاری از مردم را منحرف کردند، پس هرکه از من [که پایبند به توحید خالصم] پیروی کند حتماً از من است، و هرکه از من نافرمانی کند [کارش به خودِ تو واگذار است که] تو بسیار آمرزنده و مهربانی (٣٦) پروردگارا! برخی از فرزندانم را در درّه‌ای فاقد کشت و زرع، کنار خانۀ محترمت ساکن کردم، پروردگارا! برای اینکه نماز را [با شرایط ویژه‌اش] بخوانند، پس دل‌های گروهی از مردم را هواخواه و عاشق آنان کن! و از انواع میوه‌ها به آنان روزی بخش تا شکرگزاری کنند (٣٧) پروردگارا! هر آنچه را پنهان می‌داریم و هر آنچه را آشکار می‌کنیم می‌دانی، هیچ چیز در آسمان و زمین بر خداوند پنهان نیست (٣٨) همۀ ستایش‌ها ویژۀ خداوندی است که اسماعیل و اسحاق را در سنّ سالخوردگی به من بخشید، یقیناً پروردگارم شنوندۀ دعاست (٣٩) پروردگارا! مرا و فرزندانم را برپاکنندگان نماز قرار ده! پروردگارا! دعایم را [دربارۀ من و فرزندانم] مستجاب کن! (٤٠) پروردگارا! روزی که [قیامت برای] محاسبۀ [اعمال بندگان] برپا می‌شود مرا و پدر و مادرم و مؤمنان را بیامرز! (٤١) و خدا را از آنچه ستمکاران انجام می‌دهند بی‌خبر مپندار! مسلّماً [کیفر] آنان را برای روزی که چشم‌ها در آن خیره می‌شود به تأخیر می‌اندازد (٤٢)