حجت الاسلام فرحزاد: علیکم السلام خدمت شما و همهی بینندگان عزیز عرض سلام داریم و ایام فرخنده و خجسته‌ی اعیاد بزرگ مباهله، خاتم بخشی و آیه‌ی تطهیر، نزول سوره‌ی هل اتی و روز خانواده را خدمت همهی عزیزان تبریک و تهنیت عرض می‌کنیم و بنده هم به سهم خود خدمت آقای تراشیون، اخوی زاده‌ی ایشان که نوعروس هم بودند بر اثر بیماری از دنیا رفتند تسلیت عرض می‌کنم و خدا به ایشان و به همهی بازماندگان صبر و اجر و همهی عزیزانی که از دنیا رفتند مورد رحمت قرار بگیرند. به حق محمد و آل محمد به حق صاحب و اصحاب کساء که در این روز آیه‌ی تطهیر نازل شده است همهی مریض‌ها و همهی گرفتارها و همهی آن‌هایی که مشکل دارند، همّ و غم آن‌ها به برکت اصحاب کساء برطرف شود. بسم الله الرحمن الرحیم. امروز و فردا چهار حادثه‌ی بسیار بسیار مهم که به عنوان جشن و شادی برای اهل بیت و امت اسلامی هست که روز مباهله است که توضیح خواهیم داد و روز نزول آیه‌ی ولایت است و انگشتر بخشیدن در حالت رکوع که خدا ولی و سرپرست شما است و پیغمبر و کسانی که در رکوع صدقه دادند که این هم خود مهم است و همچنین حدیث کساء که آیه‌ی تطهیر در مثل چنین روزی در خانه‌ی امه سلمه نازل شده است که پنج تن دور هم جمع شدند که حدیث کساء شبه اعجاز فوق‌العاده است که توصیه کردیم که همهی بزرگانی که خدمت آن‌ها رسیدیم و مرحوم آیت الله بهاءالدینی و آیت الله بهجت به حدیث کساء سفارش ویژه می‌کردند که شأن نزول آن آیه‌ی تطهیر بود که مثل امروز اتفاق افتاده است و فردا هم که سوره‌ی دهر یا انسان نازل شده است و این ایام روز خانواده نامیده شده است. امروز اعمالی دارد که به مفاتیح مراجعه می‌کنند. روز غسل و دعای خیلی زیبایی که ما سحرها می‌خواندیدم کامل «اللهم انی اسئلک من بهائک» خیلی دعای قشنگی است که تا غروب وقت هست. اعمال ذیحجه روز مباهله است که زیارت امیرالمؤمنین و زیارت اهل بیت و صدقه دادن امروز به خاطر این‌که حضرت صدقه دادند و آخر سال هم هست و محرم شروع سال قمری است ولی مباهله که به عنوان یک عید بزرگ مطرح هست که متأسفانه جایگاه خود را پیدا نکرده است شاید کمتر از غدیر نباشد و آیه‌ی 61 سوره‌ی مبارکه‌ی آل عمران در حق اهل بیت نازل شده که نکات مهمی هست. وقتی که پیغمبر خدا بعد از فتح مکه که مرکزیت داشت به دست پیغمبر خدا فتح شد دیگر قبائل و طوائف گروه گروه می‌آمدند و مسلمان می‌شدند و تقریباً جزیره‌العرب تحت سیطره‌ی پیغمبر قرار گرفت. در مرز حجاز و یمن منطقه‌ای به نام نجران است که آن‌ها مسیحی بودند. آوازه‌ی پیغمبر را شنیدند آمدند با پیغمبر خدا بحث کنند و مذاکره برای حقانیت دین خود بکنند که مسیحی‌ها در توحید دچار تسلیس شدند و اشتباهاتی که خود آن‌ها هم هنوز برای آن‌ها جا نیفتاده است که چه می‌خواهند بگویند که خدا و حضرت عیسی که فرزند خدا است و روح القدس و توحید را در این سه مجموعه می‌بینند که اسلام شدیداً نهی کرده است که خدا پسر ندارد «لم یلد و لم یولد» و این‌که بگوییم که پسر خدا است معنی ندارد. آیه‌ی قرآن است که «وَ قالَتِ النَّصارى الْمَسيحُ ابْنُ اللَّه» (توبه/ 30) این‌ها دروغ می‌گویند. اشتباه است و با پیغمبر خدا سر این‌که حضرت عیسی پیغمبر خدا است. پیغمبر ما فرمودند که آن خدایی که حضرت آدم را بدون پدر و مادر به وجود آورد، حضرت عیسی را هم بدون پدر به وجود بیاورد. شریعتی: به تعبیر حضرت جوادی آملی که فرمودند به خاطر همین قرآن تعمد دارد که همیشه می‌فرماید که عیسی بن مریم. حجت الاسلام فرحزاد: که آن موضوع را نفی کند. آن‌ها با استدلال و برهان زیر بار نرفتند و نپذیرفتند. خود آن‌ها پیشنهاد مباهله را دادند. مباهله یک سنتی هم در ادیان گذشته بوده است و در دین ما هم این را تثبیت کردند و این را صحه گذاشتند که اگر دو نفر متخاصم سر یک موضوعی حالا هر موضوعی اعتقادی، اخلاقی، حقوقی، امثال این‌ها با هم درگیر هستند و مجادله می‌کنند و زیر بار حق نمی‌روند زیر آسمان بیایند و آدابی در مکتب ما دارد، نفرین کنند. بگویند که خدایا اگر حق با من هست و فلانی باطل است بر فلانی یک بلایی و عذابی نازل شود و به عکس اگر یکی باطل است و یک امتحان الهی و ابتلاء الهی بیاید و حق را روشن کند. یعنی فلفور هم انجام می‌شود و این هم بوده است و فراوان بوده است. ابومسروق در سفینه البحار که خیلی حدیث قشنگی است به خدمت امام صادق (ع) آمد و گفت که من با بعضی از این آقایانی که مخالف علی بن ابی طالب و اهل بیت هستند بارها محاجه کردم. با آیه‌ی ولایت انگشت بخشیدن، با آیه‌ی مودت فی القربی، با آیات مختلفی که دربارهی اهل بیت است ولی این‌ها زیر بار نمی‌روند. به بهانه‌هایی و اشکال‌هایی تطهیر برای آن‌ها گفتم ولی این‌ها زیر بار نمی‌روند. حضرت فرمودند که اگر با شما محاجه کردند و قبول نکردند، این دستورالعمل که می‌گویم که سه روز روزه بگیر و این دعا را بخوان و به آن‌ها بگو که آماده شویم و به زیر آسمان برویم و مباهله کنیم و دعای آن هم این است که اگر حق با من است و آن طرف مقابل یک بلایی ببیند و اگر من باطل هستم من بلایی ببینیم. ابومسروق می‌گوید که من این دستورالعمل امام صادق را عمل کردم و با هر کسی که برهان قبول نمی‌کرد، هیچ کدام یعنی همه می‌ترسیدند، یعنی حقانیت مثل روز روشن است. در هر صورت خود نصاری نجران پیشنهاد مباهله دادند. بنا شد به بیرون مدینه بیایند و فردا وعده کردند که الان هم در مدینه نزدیک مسجدالنبی، مسجدالاجابه یا مسجدالمباهله است که حجاج به آن‌جا می‌روند و نماز می‌خوانند و شکرگزاری می‌کنند. الان مسجد است و نزدیک مسجدالنبی است. آن موقع بیرون مدینه بود. در هر صورت این نکات خیلی نکته‌های مهمی در آیه‌ی مباهله است. همین طور که این کتاب غدیر برترین پیام آسمانی را ما معرفی کردیم و استقبال خوبی شده است. در این دو هفته شش بار چاپ شده است. مفصل در این کتاب غدیر برترین پیام آسمانی راجع به مباهله و راجع به انگشتر بخشیدن و اقوال و قول‌ها و استدلال‌ها و راجع به سوره‌ی هل اتی و راجع به آیه‌ی تطهیر یک بخشی از آن مناسبت‌هایی امروز حج است که آن‌ها که تهیه نکردند این کتاب را تهیه کنند. آیه در مورد پیغمبر خدا نازل می‌شود که بعد از این‌که یقین مطلب واضح است باز هم محاجه می‌کنند. استدلال‌ها جواب نداد و به بن‌بست رسیدند. به این‌ها بگو که بیایید نبتهل با هم مباهله کنیم. مباهله یعنی به معنای رها کردن است و یعنی در اصطلاح به نفرین کردن به طرف مقابل و دعایی که موضوع روشن و واضح بشود. یعنی حق روشن شود که در همهی ادیان بوده است. قرار شد که مباهله کنند. خدای متعال می‌فرماید که «فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبين» (آل عمران/ 61) خدای متعال می‌فرماید که فردا می‌خواهید مباهله کنید حتماً ابنائنا فرزندان خود را بیاورید. حتماً نسائنا را بیاورید. حتماً آن کسی که به منزل نفس شما و جان شما و باطن شما و روح و حقیقت شما است باید کنار شما بیاید. یکی از بزرگان اهل سنت خیلی حرف در آیه‌ی مباهله است و این‌که عید بزرگ مباهله ما داریم مطرح می‌کنیم که عالم بزرگ اهل سنت در پیش یک از بزرگان قوم آمد که با محاجه کند که چرا شما دم از علی و فاطمه و حسن و حسین(سلام الله علیهم اجمعین) می‌زنید؟ ایشان می‌فرماید که من توسل به حضرت زهرا(س) پیدا کردم که خانم به من کمک کن که من یک جواب دندان‌شکن به این آقا که ما را متهم می‌کند که شما اهل بیت را کنار پیغمبر گذاشتید و این همه فضیلت و این‌ها است. به او گفتم که خدا را قبول داری؟ گفت آره. پیغمبر را قبول داری؟ گفت آره. قرآن را قبول داری؟ این‌ها همه مشترکاتی است که همهی مذاهب اسلامی قبول دارند. گفتم که پیغمبر مستجاب الدعوه هست یا نه؟ گفت بله. گفتم خب پیغمبر در مباهله خود ایشان مستجاب الدعوه بود می‌رفت یا اصحاب خود را می‌آورد. چرا خدا می‌گوید که ابنائنا را باید بیاورید. جالب این است که بعضی نقل کردند که ابراهیم فرزند پیغمبر هم آن موقع زنده بوده است. نسائنا همسران پیغمبر هم بودند ولی آن‌ها را نیاورد. خدا دارد به همهی عالم تفهیم می‌کند. باید امام حسن و امام حسین را بیاوری و همه فرمودند که منظور حسنین هستند و باید نسائنا آن خانمی که صددرصد وابسته به خدا و پیغمبر است که حضرت زهرا است را بیاورید. سید نساء العالمین است. سوم ـ انفسنا این یکی اشکال به آیه‌ی مباهله کرد و به امام صادق یا امام رضا گفت که انفسنا که خود پیغمبر است. فرمودند که به شما می‌گویند که خود را بیاور. اصلاً گفتند که زشت است که این تعبیر است باید حتماً یک کسی باشد که به منزله‌ی نفس شما باشد. این انفسنا را بیاور یعنی کسی که به منزله‌ی کنار ابنائنا و کنار نسائنا است. این آیه خیلی مهم است و از ابناء مهم‌تر است و از نساء مهم‌تر است و می‌گوید که جان تو است. یک وقت یکی پسر من است و یکی دختر من است و یکی همسر من است و یک کسی را می‌گویند که روح تو است و جان تو است و باطن تو است و خود تو است. گفت علی را قدر پیغمبر شناسد/ که هر کس خویش را بهتر شناسد. لذا ما خیلی آیات در مورد امیرالمؤمنین و اهل بیت داریم. شأن نزول آن یا تعبیر آن در مورد اهل بیت است ولی این حدیث برای من مهم است که امام هشتم(ع) که مأمون از ایشان سؤال کرد که این همه آیات و سوره در مورد جد شما مولی علی(ع) است ولی اعظم آیه ولی مهم‌ترین آیه در مورد جد شما مولا علی(ع) چه آیه‌ای است؟ خب ما ممکن است که بگوییم آیه‌ی تطهیر است و آیه‌ی ولایت است و سوره‌ی هل آتی است و آیه‌ی لیله المبیت است و خیلی ما آیه داریم. بیش از سیصد آیه گفتند و حتی اهل سنت خیلی از آیات را گفتند. دویست آیه شواهد التنزیل و امثال این‌ها که خلاصه حضرت فرمودند که آیه‌ی مباهله است. چون در آیه‌ی مباهله خدا به قول ما سنگ تمام گذاشته است. یعنی چیزی دیگر اول شخصیت عالم بلاشک، سید اولین و آخرین و سید همهی انبیاء و سرور عالم ضروری دین ما است که حضرت محمد مصطفی(ص) یعنی شکی نیست که سبقت از همهی ملائک و انبیاء همه دست پرورده‌ی این پیغمبر هستند. کسی می‌تواند به منزله‌ی نفس او و جان او و باطن او و حقیقت او و روح او و اصلاً عین او باشد، فقط یک شخصیت است. از برادر خیلی بالاتر است و از همسر خیلی بالاتر است. یعنی خدا هم می‌گوید که انفسنا. از غدیر باید بیش‌تر جشن بگیریم. خدا انفسنا می‌گوید. یک وقت می‌گوید که جانشین شما است ولی یک وقت می‌گوید که خود شما است. عید غدیر می‌گوید که این جانشین پیغمبر است اما در مباهله می‌گوید که خود پیغمبر است. «الا لا نبی وعدی» منتهی نبوت برداشته شده است ولی غیر از نبوت، کمالات و معارف و حقایق و امامت و پیشگاهی و مولویت همهی آن‌ها طبق صریح قرآن برای مولا امیرالمؤمنان تثبیت صددرصد می‌شود یعنی واقعاً آیه‌ی مباهله یک دلیل و برهان دندان‌شکن محکمی است که رد خور ندارد. آن عالم شیعه به آن عالم سنی گفت که من این سؤال را از شما دارم که پیغمبر خود او مستجاب الدعوه است و چرا خدا می‌گوید که ابناءنا را بیاور و چرا خدا می‌گوید که نسائنا را بیاور و چرا می‌گوید که علی را که انفسنا است را بیاور؟ خب پیغمبر خود برود. در آن ماند. گفت خدا می‌خواهد عظمت این‌ها «انهم منی و ان منهم» بدون این‌ها کار پیش نمی‌رود. بدون مولا علی و بدون حسنین و بدون حضرت زهرا کار پیش نمی‌رود. لذا نصارای نجران دیدند که در کتاب‌ها خوانده بودند یا اسخف اعظم آن‌ها بود که این را گفت که این‌ها بزرگان نصارا و هیئتی بودند که آمدند. وقت نداریم که کیفیت ورود آن‌ها را بگوییم. این را می‌شود یک مستند ساخت. این‌ها با همدیگر نگاه به هم کردند و جلسه شورایی تشکیل دادند که گفتند که اگر پیغمبر تنها آمد یا با اصحاب خود آمد ما با آن‌ها مباهله می‌کنیم و خیلی پشت او محکم نیست اما اگر دیدید که حالا شاید در اخبار آسمانی به آن‌ها رسیده بود که اگر دیدید که با خواص و با دختر خود و با فرزند خود و با پاره‌ی جگر خود و با جان خود آمد، اصلاً مباهله نکنید. اسخف نصارا گفت که من چهره‌هایی را می‌بینم که اگر این‌ها دعا کنند کوه‌های عالم از جا کنده می‌شود. حتماً دست‌های خود را بالا کنید و تسلیم شوید که این کار را هم کردند. آیه‌ی قرآن است و روایات ذیل آن است که ما خیلی باید مانور بدهیم. از الان پیشواز محرم نرویم و هنوز عید است و عید سوره‌ی هل اتی است. دو، سه روز مانده به محرم به استقبال برویم. ان‌شاءالله خدا توفیق بدهد که امشب و فردا که باز نزول سوره‌ی هل اتی است و آیه‌ی تطهیر امروز نازل شده است و آیه‌ی ولایت. آیه‌ی ولایت برای چه برای امیرالمؤمنین نازل شده است؟ نمی‌گوید به خاطر این‌که نماز می‌خوانده است و روزه می‌گرفته است یا سوره‌ی هل آتی که روزه که همیشه می‌گرفتند. به خاطر انگشتر دادن در حالت رکوع است که می‌گوید ولی شما است. سوره‌ی هل اتی می‌گوید به خاطر این‌که می‌گوید «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكيناً وَ يَتيماً وَ أَسيرا» (انسان/ 8) یعنی صدقه دادن از مال و جان گذشتن و احسا کردن این‌ها را امام به حق کرده است و این‌ها را رهبر کرده است و هجده آیه‌ی سوره‌ی هل اتی نازل شده است که می‌گوید این آقا ولی شما است چون انگشتری می‌دهد. حدود پانصد آیه ما راجع به صدقه و انفاق داریم. صدقه و انفاق را برای همیشه در زندگی خود جاری و ساری کنیم. من خواهش دارم که این صدقه‌ی جاریه را جدی بگیرید و خانواده‌ها و طایفه خوشحال می‌شوند که فرزند غدیری تا ابد برای شما ذکر می‌گوید و این صدقه‌ی جاریه را جدی بگیرید.