صفحه 259 - سوره ابراهیم آیات 25 تا 33 تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا ۗ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿٢٥﴾ وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِنْ قَرَارٍ ﴿٢٦﴾ يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَيُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِينَ ۚ وَيَفْعَلُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ ﴿٢٧﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ ﴿٢٨﴾ جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا ۖ وَبِئْسَ الْقَرَارُ ﴿٢٩﴾ وَجَعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا لِيُضِلُّوا عَنْ سَبِيلِهِ ۗ قُلْ تَمَتَّعُوا فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ ﴿٣٠﴾ قُلْ لِعِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خِلَالٌ ﴿٣١﴾ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهَارَ ﴿٣٢﴾ وَسَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَائِبَيْنِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ﴿٣٣﴾ [درختی که] میوه‌اش را به خواست پروردگارش در هر زمانی می‌دهد، خداوند برای مردم مَثَل‌ها می‌زند تا متذکر [حقایق] شوند (٢٥) و کلمۀ ناپاک [که عقاید باطل و بی‌پایه و آثار زشت آن است] شبیه درختِ ناپاک است که از زمین ریشه‌کن شده، هیچ قرار و ثباتی ندارد (٢٦) خداوند مؤمنان را در زندگی دنیا و آخرت، بر اعتقادات درست و صحیح ثابت‌قدم و تزلزل‌ناپذیر می‌دارد، و خدا ستمکاران را [به کیفر پایبندبودنشان به فسق و فجور] در گمراهی وامی‌نهد، و خداوند هرچه را بخواهد [براساس حکمتش] انجام می‌دهد (٢٧) آیا [وضع] کسانی که [از روی عمد و آگاهی] نعمت خدا را [که می‌توانستند در سایۀ برکاتش به سعادت دنیا و آخرت برسند] به ناسپاسی تغییر دادند، ندانسته‌ای که قومشان را به دیار نابودی و هلاکت درآوردند؟ (٢٨) [همان] دوزخی که در آن وارد می‌شوند، و بد قرارگاهی است! (٢٩) [تغییر نعمتی که مرتکب شدند این بود که] برای خداوند از بُت‌ها شریک قرار دادند، تا [با فرهنگ بت‌پرستی، مردم را] از راه او منحرف کنند، بگو: [چند روزی از درآمدِ اندکی که از ناحیۀ آیین بُت‌پرستی و خالی‌کردن جیب پیروانتان دارید] برخوردار شوید، که یقیناً بازگشت شما به‌سوی آتش است (٣٠) به بندگان مؤمنم بگو: نماز را [با شرایط ویژه‌اش] بخوانند، و از آنچه [از نعمت‌های مادّی و معنوی] روزی آنان کردیم در پنهان و آشکار انفاق کنند، پیش از آن‌که روزی فرارسد که در آن نه دادوستدی است، و نه پیوند دوستی (٣١) خداوندِ یکتاست که آسمان‌ها و زمین را آفرید، و از آسمان باران [سودمندی] فرستاد، و برای شما به‌وسیلۀ آن رزقی [مناسب] از میوه‌ها[ی گوناگون] پدید آورد، و کشتی‌ها را برای شما به کار گرفت تا به فرمان او در دریا روان شوند، و نیز نهرها را برای [بهره‌وری] شما به خدمت گرفت (٣٢) و خورشید و ماه که [با برنامۀ منظم و حساب‌شده‌ای] درکارند، و نیز شب و روز را برای [بهره‌وری] شما مسخّر کرد (٣٣)