صفحه 254 - سوره رعد آیات 35 تا 42 مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ أُكُلُهَا دَائِمٌ وَظِلُّهَا ۚ تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَوْا ۖ وَعُقْبَى الْكَافِرِينَ النَّارُ ﴿٣٥﴾ وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ ۖ وَمِنَ الْأَحْزَابِ مَنْ يُنْكِرُ بَعْضَهُ ۚ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَلَا أُشْرِكَ بِهِ ۚ إِلَيْهِ أَدْعُو وَإِلَيْهِ مَآبِ ﴿٣٦﴾ وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِيًّا ۚ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَمَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا وَاقٍ ﴿٣٧﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّيَّةً ۚ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتَابٌ ﴿٣٨﴾ يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ ۖ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ ﴿٣٩﴾ وَإِنْ مَا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ ﴿٤٠﴾ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ وَاللَّهُ يَحْكُمُ لَا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿٤١﴾ وَقَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا ۖ يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ ۗ وَسَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ ﴿٤٢﴾ وصف بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده‌اند این است که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است، میوه‌ها و سایه‌هایش همیشگی است، این فرجامِ کسانی است که از خدا [اطاعت کرده، از محرّماتش] پرهیز داشتند، و عاقبتِ کافران، آتش است (٣٥) [حق‌جویان از] اهل کتاب از آنچه بر تو نازل شده شادمانند، و برخی از گروه‌ها[ی اهل کتاب] بخشی از آن را منکرند، بگو: من مأمورم که خداوند یکتا را بپرستم، و شریکی برای او قرار ندهم، فقط به‌سوی او دعوت می‌کنم، و بازگشتم تنها به پیشگاه اوست (٣٦) همان‌گونه [که پیش از این کتاب‌های آسمانی را برای هدایت مردم نازل کردیم] قرآن را حکمت‌آموز و گویا فرستادیم، اگر از خواسته‌های [نامشروع] آنان پس از دانشی که [چون قرآن] برایت آمده پیروی کنی، در برابر خداوند به نفع تو هیچ یاور و نگهدارنده‌ای [از عذاب] نیست (٣٧) همانا پیش از تو پیامبرانی را فرستادیم، و برای آنان همسران و فرزندانی قرار دادیم، شایستۀ هیچ پیامبری نیست که جز به خواست خداوند معجزه‌ای بیاورد، برای هر زمانی برنامۀ مقدّر شده‌ای [ثبت] است (٣٨) خداوند هرچه را بخواهد محو می‌کند، و [هرچه را بخواهد] پابرجا می‌سازد، و «اُمُّ الکتاب» نزد اوست (٣٩) اگر پاره‌ای از عذاب‌هایی که منکران را به آن تهدید می‌کنیم به تو نشان دهیم [می‌بینی بسیار سخت و دردناک است،] یا چنانچه [پیش از آن] تو را قبض روح کنیم [در قیامت عذابشان را خواهی دید]، وظیفۀ تو فقط ابلاغ است، و حسابرسی بر عهدۀ ماست (٤٠) آیا کافران و مشرکان ندانسته‌اند که ما همواره به زمین می‌پردازیم، و از نواحی آن [ملت‌ها و تمدن‌ها و دانشمندان را] می‌کاهیم؟ خداوند فرمان می‌دهد و هیچ بازدارنده‌ای در برابر فرمانش نیست، و او حسابرسی سریع است (٤١) کسانی که پیش از اینان [در برابر فرمان خداوند] نیرنگ زدند، [و نقشه‌ها بر ضد آن به کار گرفتند موفق به اهدافشان نشدند؛ زیرا] همۀ نقشه‌ها و تدبیرها در اختیار خداست؛ و او هر مکر و نقشه‌ای را که هرکس [بر ضد فرمان حق] به کار می‌گیرد می‌داند، [و پیش از به نتیجه رسیدن خنثی می‌کند،] نیرنگ‌بازان به‌زودی خواهند دانست که فرجام [خوش و ناخوش] سرای دیگر برای کیست (٤٢)