صفحه 253 - سوره رعد آیات 29 تا 34

صفحه 253 - سوره رعد آیات 29 تا 34

الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَىٰ لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ ﴿٢٩﴾ كَذَٰلِكَ أَرْسَلْنَاكَ فِي أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهَا أُمَمٌ لِتَتْلُوَ عَلَيْهِمُ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَهُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمَٰنِ ۚ قُلْ هُوَ رَبِّي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ مَتَابِ ﴿٣٠﴾ وَلَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَىٰ ۗ بَلْ لِلَّهِ الْأَمْرُ جَمِيعًا ۗ أَفَلَمْ يَيْأَسِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِيعًا ۗ وَلَا يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِيبًا مِنْ دَارِهِمْ حَتَّىٰ يَأْتِيَ وَعْدُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ ﴿٣١﴾ وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَمْلَيْتُ لِلَّذِينَ كَفَرُوا ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ ۖ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ ﴿٣٢﴾ أَفَمَنْ هُوَ قَائِمٌ عَلَىٰ كُلِّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ ۗ وَجَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ قُلْ سَمُّوهُمْ ۚ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي الْأَرْضِ أَمْ بِظَاهِرٍ مِنَ الْقَوْلِ ۗ بَلْ زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مَكْرُهُمْ وَصُدُّوا عَنِ السَّبِيلِ ۗ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿٣٣﴾ لَهُمْ عَذَابٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَقُّ ۖ وَمَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ ﴿٣٤﴾

مؤمنانی که کارهای شایسته انجام دادند پاک‌ترین و بهترین زندگی، و بازگشتی نیک [به‌سوی خدا] برای آنان است‌ (٢٩) آن‌گونه [که پیامبران گذشته را فرستادیم] تو را [نیز] در بین امتی که پیش از آن امت‌هایی درگذشتند فرستادیم تا آنچه را به تو وحی کردیم بر آنان بخوانی، درحالی‌که آنان [با روی‌گرداندن از وحی] به خداوند رحمان کفر می‌ورزند، بگو: فقط او پروردگار من است، معبودی جز او نیست، تنها بر او توکل کردم، و بازگشتم فقط به‌سوی اوست‌ (٣٠) اگر قرآنی بود که کوه‌ها به‌وسیلۀ آن به حرکت می‌آمدند، یا زمین پاره‌پاره می‌گشت، یا با کمک آن با مردگان سخن گفته می‌شد [باز هم این معاندانِ لجباز و متکبّرانِ زشت‌باطن ایمان نمی‌آوردند]، آری همۀ کارها فقط در اختیار خداست، پس آیا آنان‌که ایمان آورده‌اند ندانسته‌اند که اگر خداوند می‌خواست همۀ مردم را [به‌اجبار] هدایت می‌کرد؟ [ولی هدایت اجباری فاقد ارزش است،] همواره به کافران به کیفر آنچه انجام داده‌اند حادثه‌ای کوبنده می‌رسد، یا [آسیبی] نزدیک خانه‌هایشان فرود می‌آید تا نهایتاً وعدۀ خداوند [مبنی بر شکست حتمی کافران و عذابشان در آخرت] فرارسد، یقیناً خداوند از وعده تخلّف نمی‌کند‌ (٣١) [تنها تو را در معرض مسخره قرار نمی‌دهند،] پیامبرانی که پیش از تو بودند نیز مسخره شدند، نهایتاً به کافران مهلت دادم، سپس آنان را [به عذابی سخت] مجازات کردم، پس عذاب [من] چگونه بود؟! (٣٢) آیا کسی که بر همۀ نفوس جهانیان با آنچه به دست آورده‌اند حاکم و مراقب است، [و همۀ تحولات وجودشان را تا رساندنشان به مقصود در اختیار دارد، مانند کسی است که فاقد این قدرت و دانش است]؟ با [این‌همه] آنان برای خدا [در ربوبیتش] شریکانی قرار داده‌اند! بگو: [ویژگی‌های] آن شریکان را بیان کنید [تا روشن شود که آیا شایستۀ شریک خدا بودن هستند]؟! آیا خداوند را از چیزی در روی زمین که آن‌ها را [شریک خود] نمی‌شناسد خبر می‌دهید؟ یا سخنی پوچ و واهی است [که بر زبان می‌رانید]؟ [این نیست که می‌گویند،] بلکه برای کافران نیرنگ [و دروغ]شان زیبا جلوه داده شده [که به آن پایبندند]، و آن‌ها را از راه خداوند بازداشته‌اند، هرکه را خداوند [به کیفر عقاید و اعمال باطلش] در گمراهی وانهد او را هیچ هدایت‌کننده‌ای نیست‌ (٣٣) برای آنان در زندگی دنیا عذابی است، و مسلّماً عذاب آخرت سخت‌تر است، و برای آنان هیچ نگهدارنده‌ای از [عذاب] خدا نیست‌ (٣٤)