صفحه 250 - سوره رعد آیات 6 تا 13 وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَقَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمُ الْمَثُلَاتُ ۗ وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِلنَّاسِ عَلَىٰ ظُلْمِهِمْ ۖ وَإِنَّ رَبَّكَ لَشَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿٦﴾ وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ ۗ إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ ۖ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ ﴿٧﴾ اللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ كُلُّ أُنْثَىٰ وَمَا تَغِيضُ الْأَرْحَامُ وَمَا تَزْدَادُ ۖ وَكُلُّ شَيْءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدَارٍ ﴿٨﴾ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ ﴿٩﴾ سَوَاءٌ مِنْكُمْ مَنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَمَنْ جَهَرَ بِهِ وَمَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَسَارِبٌ بِالنَّهَارِ ﴿١٠﴾ لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ ۗ وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُ ۚ وَمَا لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَالٍ ﴿١١﴾ هُوَ الَّذِي يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَطَمَعًا وَيُنْشِئُ السَّحَابَ الثِّقَالَ ﴿١٢﴾ وَيُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلَائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَيُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَنْ يَشَاءُ وَهُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللَّهِ وَهُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ ﴿١٣﴾ از تو پیش از درخواست آسایش [و خیر دنیا و آخرت، از روی مسخره] تقاضای شتاب در [آمدنِ] عذاب دارند، [تصورشان این است که عذاب الهی واقعیتی ندارد،] با این‌که پیش از آنان عذاب‌ها و عقوبت‌های پند‌آموز [بر کافران و مشرکان] فرود آمده، یقیناً پروردگارت نسبت به مردم با وجود ستم‌ورزیدنشان [به آیات خدا] صاحبِ آمرزش است، و مسلّماً پروردگارت سخت‌کیفر است (٦) کافران می‌گویند: چرا از سوی پروردگارش معجزه‌ای [غیر قرآن] بر او نازل نشده است؟ تو فقط هشدار‌دهنده‌ای، [نه معجزه‌گرِ دائمی که هر وقت هرکسی معجزۀ دلخواهش را بخواهد بیاوری!] و برای هر ملتی هدایتگری است، (٧) خداوند [حالات و صفات و زمان ولادت] جنین‌هایی که هر انسان و حیوان ماده‌ای آبستن است، و آنچه را رحِم‌ها [از مدت ولادت] می‌کاهند، و آنچه را [بر مدت ولادت] می‌افزایند می‌داند، هرچیزی نزد او دارای اندازه است (٨) دانای نهان و آشکار، و بزرگ و بلند‌مرتبه است (٩) [برای او] یکسان است که کسی از شما سخن [گفتنش] را پنهان بدارد یا آشکار کند، و کسی در شب مخفیانه حرکت کند یا روز راهی را بپیماید (١٠) برای انسان از پیشِ رو و پشتِ سر نگهبانانی است که او را به فرمان خداوند [از آسیب‌ها] نگه می‌دارند، قطعاً خداوند سرنوشت هیچ ملتی را [به‌سوی خوش‌بختی یا تیره بختی] تغییر نمی‌دهد تا آن‌که آنان آنچه را [از خوبی‌ها یا بدی‌ها] در وجود خود دارند تغییر دهند، چون خداوند برای ملتی عذاب بخواهد هیچ راه بازگشتی برای آن نیست، و برای آنان در برابر خداوند هیچ یاوری وجود ندارد (١١) اوست که برق [جهنده] را [از میان قطعه‌های ابر] درحالی‌که مایۀ ترس و امید است به شما نشان می‌دهد، و ابرهای سنگین‌بار را پدید می‌آورد (١٢) رعد همراه با ستایش، خداوند را با تسبیح‌گفتن [از هر عیب و نقصی] منزّه می‌دارد، و فرشتگان نیز با حالت بیم از او [همواره به تسبیح خدا مشغولند]، و صاعقه‌ها را می‌فرستد، و به‌وسیلۀ آن‌ها به هرکس بخواهد آسیب می‌رساند، درحالی‌که کافران و مشرکان [با مشاهده این‌همه آثار قدرت و ربوبیت] باز هم دربارۀ خداوند گفت‌وگوی بی‌منطق می‌کنند، درصورتی‌که خداوند سخت‌کیفر است (١٣)