صفحه 249 - سوره رعد آیات 1 تا 5 المر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ ۗ وَالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿١﴾ اللَّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ۖ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۚ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ بِلِقَاءِ رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ ﴿٢﴾ وَهُوَ الَّذِي مَدَّ الْأَرْضَ وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْهَارًا ۖ وَمِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ ۖ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿٣﴾ وَفِي الْأَرْضِ قِطَعٌ مُتَجَاوِرَاتٌ وَجَنَّاتٌ مِنْ أَعْنَابٍ وَزَرْعٌ وَنَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَغَيْرُ صِنْوَانٍ يُسْقَىٰ بِمَاءٍ وَاحِدٍ وَنُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَىٰ بَعْضٍ فِي الْأُكُلِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ﴿٤﴾ وَإِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٥﴾ الف، لام، میم، راء. این آیاتِ [با عظمتِ] کتابِ [الهی] است، و آنچه از سوی پروردگارت به‌سویت فرستاده شده سراسر حق و درستی است، ولی بیشتر مردم [به حق بودنش] ایمان نمی‌آورند (١) خداست که آسمان‌ها را بدون پایه‌هایی که آن‌ها را ببینید برافراشت، آن‌گاه بر تخت [فرمانروایی و تدبیر امور آفرینش] چیره شد، و خورشید و ماه را [به سود شما] به کار گرفت، همه برای مدت معینی [در مدارهایشان] روانند، امور [جهان و جهانیان] را تدبیر می‌کند، نشانه‌ها[ی قدرت و ربوبیت و حکمتش] را به روشنی توضیح می‌دهد تا شما به لقای پروردگارتان یقین کنید (٢) و اوست که زمین را گسترانید، و در آن کوه‌هایی استوار و نهرهایی پدید آورد، و [نیز] در آن از همۀ محصولات و میوه‌ها، جفت دوتایی قرار داد. همواره [پردۀ تاریک] شب را به [چهرۀ روشنِ] روز می‌پوشاند [تا با تعادل گرما و سرما خیمۀ حیات پابرجا بماند،] بی‌گمان در این امور برای اندیشمندان نشانه‌هایی [بر ربوبیت و قدرت و حکمت خداوند] است (٣) در زمین قطعه‌هایی گوناگون کنار یکدیگر است، و باغ‌هایی از انگور و روییدنی‌ها و درختان خرما [که برخی از آن‌ها] با هم بر یک ریشه، و [بعضی] جدای از هم بر غیر یک ریشه [می‌رویند]، ما برخی از آن‌ها را در میوه و محصول با آن‌که از یک نوع آب سیرابشان می‌کنند بر برخی دیگر برتری می‌دهیم. بی‌تردید در این [حقایقِ گوناگون و شگفت‌انگیزِ جهانِ طبیعت] برای مردمی که می‌فهمند نشانه‌هایی [بر توحید، ربوبیت و قدرت خداوند] است (٤) اگر اهل شگفتی هستی، شگفت‌آور گفتار منکرانِ [متکبّرِ لجوج] است که [بدون توجه به قدرت خداوند که آثارش در جهانِ طبیعت مقابل چشم و عقل آنان است،] اظهار می‌دارند: آیا ما هنگامی که [پس از مرگ] خاک شدیم به‌راستی در آفرینشِ جدیدی قرار خواهیم گرفت؟! اینان به پروردگارشان کافرند، و در گردنشان بندها[یی از گمراهی در دنیا،] و زنجیرهایی [از عذاب در آخرت] است، اهل آتشند و در آن جاودانه‌اند (٥)