صفحه 114 - سوره مائده آیات 37 تا 41

صفحه 114 - سوره مائده آیات 37 تا 41

 يُريدونَ اَن يَخرُجوا مِنَ النّارِ وَ ما هُم بِخّْ‍رِجينَ مِنها ؗ وَ لَهُم عَذابٌ مُقيمٌ (37) وَ السّارِقُ وَ السّارِقَةُ فَاقطَعوِّا اَيدِيَهُما جَزاِّءً بِما كَسَبا نَكالًا مِنَ اللهِۚ وَاللهُ عَزيزٌ حَكيمٌ (38) فَمَن تابَ مِن بَعدِ ظُلمِه وَ اَصلَحَ فَاِنَّ اللهَ يَتوبُ عَلَيهِۚ اِنَّ اللهَ غَفورٌ رَحيمٌ (39) اَلَم تَعلَم اَنَّ اللهَ لَهۥ مُلكُ السَّمّْوّْتِ وَ الاَرضِ يُعَذِّبُ مَن يَشاِّءُ وَ يَغفِرُ لِمَن يَشاِّءُۚ وَ اللهُ عَليّْ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (40)  يًّـاَيُّهَا الرَّسولُ لايَحزُنكَ الَّذينَ يُسارِعونَ فِي الكُفرِ مِنَ الَّذينَ قالوِّا ءامَنّا بِاَفواهِهِم وَ لَم تُؤمِن قُلوبُهُم وَ مِنَ الَّذينَ هادواؗ سَمُّعونَ لِلكَذِبِ سَمُّعونَ لِقَومٍ ءاخَرينَ لَم يَأتوكَ يُحَرِّفونَ الكَلِمَ مِن بَعدِ مَواضِعِه يَقولونَ اِن اوتيتُم هّْذا فَخُذوهُ وَ اِن لَم تُؤتَوهُ فَاحذَرواۚ وَ مَن يُرِدِ اللهُ فِتنَتَهۥ‌ فَلَن تَملِكَ لَهۥ مِنَ اللهِ شَيئئًاۚ اُولئِكَ  الَّذينَ لَم يُرِدِ اللهُ اَن يُطَهِّرَ قُلوبَهُم ؗ لَهُم فِي الدُّنيا خِزيٌ  وَ لَهُم فِي الأخِرَةِ عَذابٌ عَظيمٌ (41)

 اينان می خواهند از جهنم بيرون روند ولى بيرون آمدنى از آن نيستند، و عذابى پاينده دارند (۳۷)  دستان مرد و زن دزد را به كيفر كارى كه كرده‏ اند ببريد كه عقوبتى الهى است و خداوند پيروزمند فرزانه است‏ (۳۸)   و هر كس كه بعد از ستمش، توبه و درستكارى پيشه كند، خداوند از [گناه‏] او درمی گذرد، چرا كه خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۳۹)  آيا نمی دانى كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن خداوند است؟ هركس را بخواهد عذاب می كند و هركس را كه بخواهد می آمرزد، و خداوند بر هر كارى تواناست‏ (۴۰)  اى پيامبر كسانى كه در كفر می كوشند تو را اندوهگين نكنند اينان از كسانى هستند كه به زبان می گويند ايمان آورده ‏ايم ولى دلشان ايمان نياورده است همچنين از يهوديان، كه عده‏ اى پذيرا و شنواى دروغ و جاسوسان قومى ديگرند كه به نزد شما [از در اسلام و تسليم‏] نيامده‏ اند اينان كلمات [كتاب آسمانى‏] را از مواضعش تحريف می ‏كنند و [به همديگر] می گويند اگر چنين [حكمى از سوى پيامبر] به شما داده شد، آن را بپذيريد و اگر داده نشد، از او كناره كنيد، و كسى كه خداوند سرگشتگی اش را خواسته باشد، هرگز براى او در برابر خداوند كارى نمی ‏توانى كرد، اينان كسانى هستند كه خداوند نخواسته است دلهايشان را پاكيزه بدارد، در دنيا خوارى و در آخرت عذابى بزرگ [در پيش‏] دارند (۴۱)