صفحه 66 - سوره آل عمران - آیات 122 تا 132 اِذ هَمَّت طاِّئِفَتانِ مِنكُم اَن تَفشَلا وَ اللهُ وَلِيُّهُماۚ وَ عَلَي اللهِ فَليَتَوَكَّلِ المُؤمِنونَ (122) وَ لَقَد نَصَرَكُمُ اللهُ بِبَدرٍ وَ اَنتُم اَذِلَّةٌ ؗ فَاتَّقُوا اللهَ لَعَلَّكُم تَشكُرونَ (123) اِذ تَقولُ لِلمُؤمِنينَ اَلَن يَكفِيَكُم اَن يُمِدَّكُـم رَبُّكُم بِثَلّْ‍ثَةِ ءالّْفٍ مِنَ المَلًّئِكَةِ مُنزَلينَ (124) بَليًّۚ اِن تَصبِروا وَ تَتَّقوا وَ يَأتوكُم مِن فَورِهِم هّْذا يُمدِدكُم رَبُّكُم بِخَمسَةِ ءالّْفٍ مِنَ المَلًّئِكَةِ مُسَوِّمينَ (125) وَ ما جَعَلَهُ اللهُ اِلّا بُشريّْ لَكُم وَ لِتَطمَئِنَّ قُلوبُكُم بِه ۚ وَ مَا النَّصرُ اِلّا مِن عِندِ اللهِ العَزيزِ الحَكيمِ (126) لِيَقطَعَ طَرَفًا مِنَ الَّذينَ كَفَروِّا اَو يَكبِتَهُم فَيَنقَلِبوا خاِّئِبينَ (127) لَيسَ لَكَ مِنَ الاَمرِ شَيءٌۚ اَو يَتوبَ عَلَيهِم اَو يُعَذِّبَهُم فَاِنَّهُم ظّْلِمونَ (128) وَ لِله ما فِي السَّمّْوّْتِ وَ ما فِي الاَرضِۚ يَغفِرُ لِمَن يَشاِّءُ وَ يُعَذِّبُ مَن يَشاِّءُۚ وَ اللهُ غَفورٌ رَحيمٌ (129) يًّـاَيُّ‍هَا الَّذينَ ءامَنوا لا‌تَأكـُلُوا الرِّبوًّا اَضعّْفًا مُضّْعَفَةً ؗ وَ اتَّقُوا اللهَ لَعَلَّكُم تُفلِحونَ (130) وَ اتَّقُوا النّارَ الَّ‍تيِّ اُعِدَّت لِلكّْفِرينَ (131) وَ اَطيعُوا اللهَ وَ الرَّسولَ لَعَلَّكُم تُرحَمونَ (132) [به یاد آرید] هنگامی که دو گروه از شما تصمیم گرفتند سستی کنند [و از رفتن به میدان جنگ بازایستند]، خداوند یاورشان بود [که از این قصدِ شیطانی بازشان داشت]، مؤمنان باید در همۀ امور بر خدا توکل کنند (١٢٢) مسلّماً خداوند در جنگ بَدر شما را یاری داد درحالی‌که [در برابر دشمن به سبب نفرات اندک و سازوبرگِ نظامی مختصر] ناتوان بودید، پس برای این‌که [نعمت پیروزی را] سپاس‌گزاری کنید از خداوند [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید (١٢٣) در آن زمان به مؤمنان می‌گفتی: آیا برای شما کافی نیست که پروردگارتان با سه هزار فرشتۀ نازل‌شده شما را یاری دهد؟ [پس ترس و دلهره از دشمن چرا؟!] (١٢٤) آری، اگر [امروز هم] صبر و استقامت کنید و [از خداوند اطاعت کرده، از مخالفت با او] بپرهیزید، چنانچه دشمنان سریعاً با جوش‌و‌خروش بر شما بتازند پروردگارتان با پنج هزار فرشتۀ نشاندار شما را یاری خواهد داد (١٢٥) خداوند، این [وعدۀ یاری] را جز مژده‌ای برای [تقویت روحیۀ] شما و به‌خاطر این‌که دل‌هایتان به سبب آن [از دغدغه و اضطراب] آرامش بگیرد قرار نداد، و یاری‌دادن جز از سوی خداوند توانای شکست‌ناپذیر و حکیم نیست (١٢٦) [یاری خداوند برای این بود] تا برخی از کافران را نابود کند یا خوارشان سازد، و نا امید [از عرصۀ جنگ] بازگردند (١٢٧) زمامِ چیزی از امور [مشرکان و مسلمانانِ فراری از جنگ] در اختیار تو نیست، یا [خداوند] توبۀ آنان را [به شرط آن‌که توبۀ واقعی کنند] می‌پذیرد، یا [در صورت عدم توبه] عذابشان می‌کند؛ زیرا آنان [با این بازیگری‌هایی که با اسلام و اهل ایمان دارند] ستمکارند (١٢٨) آنچه در آسمان‌ها و زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی خداست، فقط اوست که هرکه را بخواهد می‌آمرزد، و هرکه را بخواهد عذاب می‌کند، خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است، [پس شخص توبه‌کننده، لایقِ آمرزش اوست] (١٢٩) ای مؤمنان! رِبا را به چندین برابر سود روی سود نخورید، [و با این کارِ زشت خانواده‌ها را از هستی ساقط نکنید!] خدا را [اطاعت کنید و از محرّماتش به‌ویژه سود نامشروعِ رِبا] بپرهیزید تا [بر موانع راه سعادت] پیروز شوید (١٣٠) و از آتشی که برای منکرانِ [خدا و احکامش] آماده شده خود را حفظ کنید! (١٣١) و از خداوند و پیامبر اطاعت کنید تا مورد رحمت قرار گیرید (١٣٢)