صفحه 592 - سوره اعلی آیات 16 تا 19 - سوره غاشیه آیات 1 تا 26 بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿16﴾ وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ﴿17﴾ إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ ﴿18﴾ صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ ﴿19﴾ الغاشية بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ ﴿1﴾ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿2﴾ عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿3﴾ تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً ﴿4﴾ تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ ﴿5﴾ لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ ﴿6﴾ لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ ﴿7﴾ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿8﴾ لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ ﴿9﴾ فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿10﴾ لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً ﴿11﴾ فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ ﴿12﴾ فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿13﴾ وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿14﴾ وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿15﴾ وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿16﴾ أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿17﴾ وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿18﴾ وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿19﴾ وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿20﴾ فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ ﴿21﴾ لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ ﴿22﴾ إِلَّا مَنْ تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ ﴿23﴾ فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿24﴾ إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿25﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿26﴾ [ولی شما منکران لجوج به سوی راه رستگاری نمی روید] بلکه زندگی دنیا را [بر آن] ترجیح می دهید. ﴿16﴾ در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است. ﴿17﴾ همانا این [حقایق] در کتاب های آسمانی پیشین هست. ﴿18﴾ [در] کتاب های ابراهیم وموسی. ﴿19﴾ الغاشية بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ آیا خبر حادثه هولناکی که [همه انسان ها را از هر سو] فرا می گیرد، به تو رسیده است؟ ﴿1﴾ در آن روز چهره هایی زبون و شرمسارند؛ ﴿2﴾ [آنان که همواره در دنیا] کوشیده اند و خسته شده اند [و سرانجام سودی نیافته اند] ﴿3﴾ در آتشی سوزان درآیند. ﴿4﴾ آنان را از چشمه ای بسیار داغ می نوشانند؛ ﴿5﴾ برای آنان طعامی جز خار خشک و زهرآگین وجود ندارد ﴿6﴾ که نه فربه می کند و نه از گرسنگی بی نیاز می نماید. ﴿7﴾ در آن روز چهره هایی شاداب و باطراوت اند ﴿8﴾ از تلاش و کوشش خود خشنودند ﴿9﴾ در بهشتی برین اند ﴿10﴾ در آنجا سخن لغو وبیهوده نشنوند ﴿11﴾ در آن چشمه ای روان است ﴿12﴾ [و] در آنجا تخت هایی بلند و با ارزش قرار دارد ﴿13﴾ و [در کنار چشمه هایش] قدح ها نهاده شده است ﴿14﴾ و [دیگر از نعمت هایش] بالش هایی پهلوی هم چیده [برای تکیه زدن بهشتی ها] ست ﴿15﴾ و فرش هایی زربافت و گسترده [که روی آن می نشینند.] ﴿16﴾ آیا با تأمل به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده؟ ﴿17﴾ و به آسمان که چگونه بر افراشته شده؟ ﴿18﴾ و به کوه ها که چگونه در جای خود نصب شده؟ ﴿19﴾ و به زمین که چگونه گسترده شده؟ ﴿20﴾ پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهنده ای؛ ﴿21﴾ تو بر آنان مسلط نیستی [که به قبول ایمان مجبورشان کنی،] ﴿22﴾ ولی کسی که [به دنبال تذکر پی در پی] روی گردانید و کفر ورزید. ﴿23﴾ پس خدا او را به عذاب بزرگ تر عذاب خواهد کرد. ﴿24﴾ قطعاً بازگشت آنان به سوی ماست. ﴿25﴾ آن گاه بی تردید حسابشان بر عهده ماست. ﴿26﴾