صفحه 586 - سوره تکویر آیات 1 تا 29 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿1﴾ وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ ﴿2﴾ وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿3﴾ وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾ وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾ وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾ وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾ وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾ بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾ وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾ وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿11﴾ وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾ وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾ فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾ الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿16﴾ وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾ وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿19﴾ ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿20﴾ مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿21﴾ وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾ وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿23﴾ وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿24﴾ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿25﴾ فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ﴿27﴾ لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ ﴿28﴾ وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿29﴾ هنگامی که خورشید را به هم درپیچند ﴿1﴾ و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند ﴿2﴾ و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند ﴿3﴾ و هنگامی که اموال نفیس و با ارزش رها و بی صاحب شود ﴿4﴾ و هنگامی که همه حیوانات وحشی محشور شوند ﴿5﴾ و هنگامی که دریاها مشتعل و برافروخته گردند ﴿6﴾ و هنگامی که هرکس [با همسان خود] قرین و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان] ﴿7﴾ و هنگامی که از [دختر] زنده به گور بپرسند ﴿8﴾ به کدام گناه کشته شده؟ ﴿9﴾ و هنگامی که نامه های اعمال را بگشایند…. ﴿10﴾ و هنگامی که آسمان را به شدت برکنند و برچینند ﴿11﴾ و هنگامی که دوزخ افروخته شود…. ﴿12﴾ و هنگامی که بهشت را نزدیک آرند ﴿13﴾ [در چنین موقعیت و زمانی است که] هر کس هر عملی را [از خیر و شر] حاضر کرده است، بداند. ﴿14﴾ پس سوگند به ستارگانی که باز می گردند، ﴿15﴾ ستارگانی که به سرعت می روند و پنهان می شوند ﴿16﴾ و سوگند به شب هنگامی که [روی می آورد، و زمانی که] می رود ﴿17﴾ و سوگند به صبح هنگامی که می دمد [و با گستردن نورش تاریکی را می زداید] ﴿18﴾ که قرآن کلام فرستاده ای ارجمند و بزرگوار است. ﴿19﴾ نیرومندی که نزد صاحب عرش دارای مقام و منزلت است؛ …. ﴿20﴾ آنجا مورد اطاعت [فرشتگان] و امین است…. ﴿21﴾ و رفیق و یار شما دیوانه نیست. ﴿22﴾ بی تردید امین وحی را در افق روشن دیده است، ﴿23﴾ و او نسبت به [ابلاغ و تعلیم] آنچه به او وحی می شود، بخیل نیست ﴿24﴾ و قرآن، کلام شیطان رانده شده نیست؛ ﴿25﴾ پس [با انکار قرآن و روی گرداندن از آن] کجا می روید؟ ﴿26﴾ قرآن فقط وسیله یادآوری و پند برای جهانیان است؛ ﴿27﴾ برای هرکس از شما که بخواهد [در همه شؤون زندگی مادی و معنوی] راه مستقیم بپیماید ﴿28﴾ و شما [طیِ راهِ مستقیم را] نخواهید خواست مگر آنکه خدا پروردگار جهانیان بخواهد. ﴿29﴾