صفحه 576 - سوره مدثر - آیات 18 تا 47 إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ﴿18﴾ فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿19﴾ ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿20﴾ ثُمَّ نَظَرَ ﴿21﴾ ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿22﴾ ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ ﴿23﴾ فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ ﴿24﴾ إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿25﴾ سَأُصْلِيهِ سَقَرَ ﴿26﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ ﴿27﴾ لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ ﴿28﴾ لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿29﴾ عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿30﴾ وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ ﴿31﴾ كَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿32﴾ وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿33﴾ وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿34﴾ إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ ﴿35﴾ نَذِيرًا لِلْبَشَرِ ﴿36﴾ لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ ﴿37﴾ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ ﴿38﴾ إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ ﴿39﴾ فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ ﴿40﴾ عَنِ الْمُجْرِمِينَ ﴿41﴾ مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ ﴿42﴾ قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ ﴿43﴾ وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ ﴿44﴾ وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ ﴿45﴾ وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿46﴾ حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ ﴿47﴾ او [برای باطل کردن دعوت قرآن] اندیشید و [آن را] سنجید؛ ﴿18﴾ پس مرگ بر او باد، چگونه سنجید؟ ﴿19﴾ باز هم مرگ بر او باد، چگونه سنجید؟ ﴿20﴾ آن گاه نظر کرد، ﴿21﴾ سپس چهره درهم کشید و قیافه نفرت آمیز به خود گرفت، ﴿22﴾ آن گاه [از قرآن] روی گردانید و تکبّر ورزید؛ ﴿23﴾ پس گفت: این قرآن جز جادویی که از جادوگران پیشین حکایت شده چیزی نیست، ﴿24﴾ این جز سخن بشر نمی باشد. ﴿25﴾ به زودی او را در سقر درآورم ﴿26﴾ و تو چه می دانی سقر چیست؟ ﴿27﴾ [آتشی است که] نه چیزی را باقی می گذارد و نه رها می کند؛ ﴿28﴾ پوست بدن را [همه جانبه] دگرگون می کند؛ ﴿29﴾ بر آن نوزده نفر [موکّل] گمارده اند ﴿30﴾ و ما موکّلان آتش را جز فرشتگان قرار نداده ایم، و شماره آنان را جز آزمایشی برای کافران مقرّر نکرده ایم تا اهل کتاب [به خاطر هماهنگی قرآن با کتابشان] یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان [در حقّانیّت قرآن] تردید نکنند، و تا بیماردلان و کافران بگویند: خدا از توصیف گماشتگان آتش به این [نوزده نفر] چه هدفی دارد؟ این گونه خدا هر که را بخواهد [پس از بیان حقیقت] گمراه می کند و هر که را بخواهد هدایت می نماید، و سپاهیان پروردگارت را جز خود او کسی نمی داند، و این قرآن فقط مایه تذکر و پند برای بشر است. ﴿31﴾ این چنین نیست [که کافران می پندارند که این حقایق افسانه است،] سوگند به ماه ﴿32﴾ [و] سوگند به شب هنگامی که پشت می کند ﴿33﴾ و سوگند به صبح زمانی که از پرده سیاه شب درآید و رخ نماید ﴿34﴾ که بی تردید این [قرآن] از بزرگ ترین پدیده هاست؛ ﴿35﴾ هشدار دهنده به بشر است، ﴿36﴾ برای هر کس از شما که بخواهد [به وسیله ایمان، طاعت و انجام کار خیر] پیشی جوید یا [به سبب کفر، طغیان و گناه] پس ماند؛ ﴿37﴾ هر کسی در گرو دست آورده های خویش است، ﴿38﴾ مگر سعادتمندان ﴿39﴾ که در بهشت ها از یکدیگر می پرسند ﴿40﴾ از روز و حال گنهکاران، ﴿41﴾ [به آنان رو کرده] می گویند: چه چیز شما را به دوزخ وارد کرد؟ ﴿42﴾ می گویند: ما از نمازگزاران نبودیم ﴿43﴾ و به تهیدستان و نیازمندان طعام نمی دادیم ﴿44﴾ و با فرورفتگان [در گفتار و کردار باطل] فرومی رفتیم، ﴿45﴾ و همواره روز جزا را انکار می کردیم ﴿46﴾ تا آنکه مرگ ما فرا رسید. ﴿47﴾