صفحه 569 - سوره المعارج آیات 11 تا 39 يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ ﴿11﴾ وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ ﴿12﴾ وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ ﴿13﴾ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ ﴿14﴾ كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ ﴿15﴾ نَزَّاعَةً لِلشَّوَىٰ ﴿16﴾ تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ ﴿17﴾ وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ ﴿18﴾ ۞ إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿19﴾ إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿20﴾ وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا ﴿21﴾ إِلَّا الْمُصَلِّينَ ﴿22﴾ الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿23﴾ وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿24﴾ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿25﴾ وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿26﴾ وَالَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿27﴾ إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ ﴿28﴾ وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿29﴾ إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ ﴿30﴾ فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿31﴾ وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿32﴾ وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿33﴾ وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ ﴿34﴾ أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ ﴿35﴾ فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ ﴿36﴾ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ ﴿37﴾ أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ ﴿38﴾ كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ ﴿39﴾ آنان را نشانشان می دهند [ولی به خاطر دل مشغولی خود هرگز به آنان توجه نکنند!] گنهکار آرزو می کند که ای کاش می توانست فرزندانش را در برابر عذاب آن روز فدیه و عوض دهد! ﴿11﴾ و نیز همسر و برادرش را ﴿12﴾ و قبیله و قومش را که [در دنیا] به او پناه می دادند، ﴿13﴾ و نیز همه کسانی را که در روی زمین اند تا [این فدیه و عوض] او را [از عذاب آن روز] نجات دهد! ﴿14﴾ این چنین نیست [که برایش راه نجاتی باشد] همانا آتش زبانه می کشد، ﴿15﴾ در حالی که دست و پا و پوست سر را بر می کند!! ﴿16﴾ هر که را به حق پشت کرده واز دعوت حق روی گردانده، می طلبد، ﴿17﴾ و آن را که ثروت جمع کرده و به ذخیره سازی و انباشتن پرداخته، می خواند؛ ﴿18﴾ همانا انسان حریص و بی تاب آفریده شده است؛ ﴿19﴾ چون آسیبی به او رسد، بی تاب است، ﴿20﴾ و هنگامی که خیر و خوشی [و مال و رفاهی] به او رسد، بسیار بخیل و بازدارنده است، ﴿21﴾ مگر نماز گزاران، ﴿22﴾ آنان که همواره بر نمازشان مداوم و پایدارند، ﴿23﴾ و آنان که در اموالشان حقّی معلوم است ﴿24﴾ برای درخواست کننده [تهیدست] و محروم [از معیشت و ثروت،] ﴿25﴾ و آنان که همواره روز پاداش را باور دارند، ﴿26﴾ و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند، ﴿27﴾ زیرا که از عذاب پروردگارشان ایمنی نیست، ﴿28﴾ و آنان که دامنشان را [از آلوده شدن به شهوات حرام] حفظ می کنند، ﴿29﴾ مگر در کام جویی از همسران و کنیزانشان که آنان در این زمینه مورد سرزنش نیستند. ﴿30﴾ پس کسانی که در بهره گیری جنسی راهی غیر از این جویند، تجاوزکار از حدود حق اند، ﴿31﴾ و آنان که امانت ها و پیمان های خود را رعایت می کنند، ﴿32﴾ و آنان که بر ادای گواهی های خود پای بند و متعهدند، ﴿33﴾ و آنان که همواره بر [اوقات و شرایط ظاهری و معنوی] نمازهایشان محافظت دارند. ﴿34﴾ اینان در بهشت ها، مکرّم و محترم اند ﴿35﴾ کافران را چه شده که به تو چشم دوخته به سویت شتابانند؟ ﴿36﴾ از راست و چپ، گروه گروه، ﴿37﴾ آیا هر یک از آنان طمع دارد که او را در بهشت پرنعمت درآورند؟! ﴿38﴾ این چنین نیست، ما آنان را از آنچه خود می دانند [آبی گندیده و بی مقدار] آفریدیم. ﴿39﴾