برنامه سمت خدا
-حجت الاسلام والمسلمين ماندگاري
- ماه محرم
92-08-15
اگر چه مثل محرم نمي شوم هرگز جدا زحلقه ي ماتم نمي شوم هرگز، مرا ببخش مرا چونکه خوب مي دانم که توبه کردم و آدم نمي شوم هرگز، اسيرجاذبه ي حسين يوسف ياسم که محو درگل نرگس نمي شوم هرگز، گناهکارم و اما بدون اذن شما نصيب خشم جهنم نمي شوم هرگز، دمي فرات بياور چرا که من قانع به سرسبيل و زمزم نمي شوم هرگز، قسم به قلب سپيدت سياه پوش کسي به جز شهيد محرم نمي شوم هرگز، به جان عشق قسم غير چهارده معصوم به پاي هيچ کسي خم نمي شوم هرگز.
سوال – چکار کنيم که از ميهماني محرم بيشترين استفاده را ببريم؟
پاسخ- محرم ماه ميهماني خدا با همراهي امام حسين(ع) است. خدا فرموده که اول به ميهماني حسين برويد و بعد با او به ميهماني من بياييد. آيه 159 سوره آل عمران مي فرمايد: اي پيامبر تو واسطه شو تا من گناهکاران را ببخشم و بعد من واسطه مي شوم که تو آنها را ببخشي. اگر امام حسين(ع) ما را به اين ميهماني راه بدهد و از ما پذيرايي کند قطعا خدا هم ما را به ميهماني راه مي دهد. ماه رمضان بواسطه ي قرآن ماه ميهماني خداست. ماه محرم هم بواسطه ي رحمت واسعه ماه ميهماني خداست. معمولا ما هر جا مي خواهيم به ميهماني برويم منطقي و عقلي اين است که حداکثر استفاده را از آن ميهماني ببريم. درميهماني محرم اگر بخواهيم از ميهماني استفاده ي حداکثري داشته باشيم بايد مقداري ميزبان را بشناسيم. ميزبان شناسي در استفاده ي بيشتر از اين ميهماني به ما کمک مي کند. اگر ما امام را بيشتر بشناسيم به ميزبان اصلي که خداست بيشتر نزديک مي شويم. ما چند ويژگي مختصر از ميزبان يعني امام حسين(ع) را مي گوييم تا بتوانيم خودمان را بيشتر به ايشان نزديک کنيم. 1- حسين رحمة الواسعه است. هر کس مي خواهد به اين ميهماني برود بُعد رحمت و رأفت خودش را بيشتر کند. رحمت و رأفت امام حسين(ع) به دوستانش هم رسيد. گفت: دوستان را کجا کني محروم تو که با دشمنان نظر داري.علت اينکه شمر امام حسين(ع) را برگرداند و سر او را از بدنش جدا کرد اين بود که امام با چشمهايش هم داشت شمر را هدايت مي کرد. ما گاهي اوقات به فرزند، خانواده و همسايه مان هم بي رحمي مي کنيم. در اين ميهماني کمي از درياي رحمت امام حسين(ع) را از خدا بخواهيم. ماه امام حسين (ع) ماه تمرين رحمت است. مثل ماه رمضان که سفره هايي که انداخته مي شود و افطاري هايي که داده مي شود. اينها انس و رحمت است و بايد بيشتر بشود. اگر اين رحمت را در زندگي هاي مان توسعه بدهيم به امام حسين(ع) نزديکتر مي شويم. 2- امام باب نجات امت است. امام سعي مي کند که مردم را نجات بدهد. در زيارت اربعين هم اين را داريم. يک وقت کسي براي نجات فردي پول مي گذارد يا وقت يا قسمتي از عمرش را مي گذارد که اين ارزش دارد ولي يک وقت خونش را مي دهد. امام حسين(ع) براي نجات افراد گمراه و جاهل خون خود، فرزندان و خانواده اش را گذاشت تا مردم نجات پيدا کنند. بخاطرهمين مي گويند: ان الحسين مصباح الهدي وسفينةالنجاة. ما چقدر براي نجات مردم از گناه، هزينه مي کنيم؟
آقاسيدمهدي قوام از منبري هاي قديم تهران در مسجدلاله زار بود. در منبر به ايشان هديه اي مي دهند. ايشان سراغ خانمي مي رود که غرق در گناه است و از او مي خواهد که به احترام امام حسين(ع) ده شب محرم گناه نکند و هديه اي را که گرفته بود به او مي دهد. زن قول مي دهد که گناه نکند. اين زن به احترام حضرت فاطمه گناه نکرد و بعدها معلم قرآن شد. پس آقا سيد مهدي قوام در محرم به امام حسين(ع) نزديک شد. زيرا يک انسان را نجات داد. داريم که اگر يک نفر را نجات بدهيد مثل اين است که همه ي انسان ها را نجات داده ايد. ما با پول، آبروي، مغازه، قلم و... مي توانيم به امام حسين(ع) نزديک بشويم. 3- امام از هدايت هيچ کس نگذشت. امام حسين(ع) زهيرعثماني مذهب،وهب نصراني و حر بن رياحي را جذب کرد. آيا مداح، روضه، اطعام و ادب ما بگونه اي است که ديگران را جذب کند و سر سفره ي امام حسين(ع) بياورد؟
مسلمانان حسين ياور ندارد، غريب است و کسي در سر ندارد. امام حسين(ع) براي خدا و قرآن يارگيري کرد ما هم براي امام يارگيري کنيم. بايد جاذبه ي ما حداکثري و دافع مان حداقلي باشد. 4-افرادي را که نمي توانست جذب کند برايشان دعا مي کرد. بعضي اوقات وقتي کسي با ما همراه نيست به او ناسزا مي گوييم يا او را نفرين مي کنيم. امام حسين(ع) امت را از مدينه تا روز عاشورا دعا مي کرد البته در کنار بدن علي اکبر اين قوم را نفرين کرد. ما چقدرديگران را دعا مي کنيم؟ مادر بجاي اينکه فرزند ش را نفرين کند، دعا کند.5- براي اقامه ي نماز و تلاوت قرآن از دشمن وقت مي گيرد. پس اين دو کار خيلي مهم است. بايد در محرم شور حسيني را زياد کرد. همين که جوان براي امام حسين(ع) سينه مي زد ارتباط برقرار کرده است. ما بايد سر سفره ي شور حسيني، شعور حسيني را هم زياد کنيم. اين دست مبلغين و برنامه ريزهاي جلسه است. در هنگام ظهر عاشورا وقتي فردي خبر وقت اذان را به امام مي دهد، امام مي فرمايد: خدا تو را از نمازگزاران قرار بدهد و بعد نماز جماعت را برپا مي کند. ما بايد کارهايي که براي ميزبان مهم است انجام بدهيم. ميزبان نماز را خيلي دوست دارد. امام حاضر شد که از دشمن براي نماز مهلت بگيرد. اين ميزبان مواظب حق الناس است. به نقلي امام شش صد نفر يار در مقابل سي هزار نفردشمن داشتند. و فرمودند که هر کس بدهکار است برود. اصل رعايت حق الهي است. اگر کسي حق الناس بر گردنش باشد مدال شهادت بر گردن او زيبنده نيست. گاهي ما بيخودي براي خودمان حق الناس درست مي کنيم مثلا ماشين را جلوي پارکينگ خانه اي پارک مي کنيم و طرف مي خواهد به بيمارستان برود و معطل ما مي شود. پس يادمان باشد که اين ميزبان به حق الناس حساس است. 6- توجه به خانواده. امام حسين(ع) با خانواده به کربلا آمد. بعضي ها مي گويند که مشکلات را به خانواه مان نگوييم زيرا طاقت ندارند. ولي ما بايد مشکلات را خانواده مان بگوييم تا آنها هم در اين مشکلات رشد کنند. امام با مشکل شهادت و خواهرش با مشکل اسارت به اوج مي رسند که مي فرمايد: ما جز زيبايي چيزي نمي بينيم. اين برادر،خواهر را وارد مشکل کرده و آنرا مديريت کرده است. ما بايد همسر و فرزندان را به مشکلات وارد کنيم. امام براي خانواده اش خيمه درست مي کند و اطراف آنها را از مَحرمان بني هاشم مي گذارد. و مي فرمايد: اگر دين نداريد لااقل آزادمرد باشيد و به خانواده ي من کاري نداشته باشيد. يعني نمي شود که مرد زنده باشد و ناموسش را در معرض خطر قرار بدهد. بعضي مردها بخاطر تن پروري درخانه نشسته اند و همسرشان را براي کارکردن به بيرون مي فرستند. آيا اين فرد مي خواهد در محرم ميهمان امام حسين(ع) بشود؟7- توجه به حيا وعفت. دختر امام حسين(ع) وقتي بالاي سر پدر قرار گرفت اول گفت که چادر از سر ما کشيدند و بعد گفت که عمه ي مظلوم من کتک خورد و لب هاي من تشنه است. پس شما که مي خواهيد به ميهماني اين ميزبان برويد به حيا و عفت توجه کنيد. 8- کنارنيامدن با ظلم. امام فرمود: هرکس مي خواهد مثل حسين باشد، نبايد با فردي مثل يزيد بيعت کند. اما با گناه، بي حيايي، رشوه خواري و ظلم کنار نمي آيد. ما که مي خواهيم عزادار و ميهمان امام باشيم بايد مثل امام باشيم.اگر ما اين موارد را رعايت کرديم در کشتي نجات حسين قرار مي گيريم و در عذاب خدا نخواهيم سوخت.
سوال- آيا اين درست است که بعضي مي گويند ما اين قدر گناهکار هستيم که خجالت مي کشيم به مراسم عزاداري امام حسين(ع) برويم؟
پاسخ - اگر کسي مشکلاتش از زهير و حر بيشتر است به مراسم امام حسين(ع) نيايند. امام حسين(ع) رحمت واسعه خداست. امام که دوست داشت شمر را هدايت کند ما را هم هدايت مي کند. اگر کسي به ظاهر هم به روضه بيايد، امام دست او را مي گيرد. گاهي مجالس کوچک، معنويت زيادي دارد. روز دوم محرم اهل بيت به کربلا رسيدند. وقتي امام اسم آن منطقه را سوال کردند و شنيدند که نام آنجا کربلا است فرمودند: اعوذ بالله من الکربلا. کرب و بلا يعني مشکلات و امتحانات. اگر دست ما در دست امام حسين(ع) باشد در سختي ها و مشکلات کم نمي آوريم. دست زينب در دست امام بود. هر کس دستش در دست امام باشد راه را پيدا مي کند از شش ماه امام حسين(ع) تا حبيب بن مظاهر هشتاد ساله. اگر ما امروز راه را گم کرده ايم بخاطر اين است که از امام دور مانده ايم. به آقا التماس کنيم که دست ما را رها نکند. بي همگان بسر شود بي تو به سر نمي شود.
سوال صفحه 503 قرآن کريم را توضيح بفرماييد.
پاسخ – همه ي مشکلات ما اين است که از گذشته و آينده ي مان ترس داريم و اگر حزن داريم بخاطر اين است که درتکليف مان استقامت نداريم. يکي از زيباترين عهدهايي که مي توانيم در مُحرم با امام ببنديم عهد استقامت در تکاليف مان است. استقامت سه شعبه دارد: استقامت بر انجام واجبات، درمحرم نماز اول وقت مي خوانيم آنرا ادامه بدهيم، استقامت بر ترک گناه. اکثراً درمحرم از گناه دوري مي کنند. بر ترک گناهان مان عهد ببنديم. ترک ظلم حُر را عزيز کرد و استقامت بر خدمت به دين و مخلوق. اگر ما اين استقامت ها را داشته باشيم خوف و حزن از زندگي ما بيرون مي رود.
امام حسين(ع) مي فرمايد: بعضي از مردم بنده ي دنيا هستند و دين را بر زبان شان مي چرخانند تا زندگي شان بچرخد. وقتي که بلا و سختي مي آيد دين داران کم مي شود. اين افراد استقامت ندارند زيرا دين در اعماق وجودشان نرفته است.
عده اي سوار قطار امامت هستند و اگر جايي هم گناه کنند امام دست آنها را مي گيرد ولي بعضي ها سوار قطار زندگي شان هستند و هر کاري هم دل شان مي خواهد مي کنند و در ايستگاه عزاداري پايين مي آيند و دوباره سوار قطار زندگي مي شوند. انشاءالله ما جزو سرنشينان قطار اول باشيم يعني با امام باشيم که با همين توشه ي کم به سعادت برسيم. توشه ي کم، کشتي سريع مي خواهد. امام حسين(ع) ما را با توشه ي کم به مقصد مي رساند. در قرآن داريم: کساني که اهل استقامت هستند اصحاب بهشت هستند.
مردم ما در مُحرم عهدشان را مي بندند ولي بايد روي آن استقامت داشته باشند. هر کس نااميد شد به ياد حُر بيفتد، حُر به خطاي خودش نگاه نکرد به کرم امام حسين(ع) نگاه کرد. پس ما هم به کرم ميزبان نگاه کنيم. اين ميزبان بيش از تصورما کريم است. يا رحمة الواسعه و باب نجاة امة انا توجهنا و استشفعنا وتوسلنا بک الي الله و قدمناک بين يده حاجاتنا يا وجيها عند الله اشفع لنا عندالله.
خدايا ما را از خيمه و سفره ي امام حسين(ع) دور نکن و نسل مان را در دنيا و آخرت از امام حسين(ع) جدا نکن.