برنامه سمت خدا
-حجت الاسلام والمسلمين عالي
-شفاعت
91-04-25
سوال – در مورد شفاعت توضيحاتي بفرماييد.
پاسخ – يکي از مهمترين مباحث معاد وعالم آخرت شفاعت است. اين مسئله پيچيده است. آيا شفاعت عده اي را برگناه تشويق نمي کند؟ آيا شفاعت شرک نيست؟(وهابيت ما را متهم به شرک مي کنند) آيا شفاعت نوعي پارتي بازي و ظلم نيست؟ آيا شفاعت مخصوص گناهکاران است يا خوبان هم به شفاعت نياز دارند؟ آيا در برزخ هم شفاعت است ؟اينها سوالات مهمي است که بخشي از معارف ما را تشکيل مي دهد و هر مومني بايد جواب اين سولات را بداند. امام صادق (ع) مي فرمايد: هر کس سه چيز را انکار بکند مومن نيست: معراج، سوال قبر و شفاعت. شفاعت يعني واسطه گيري و پادرمياني. شفاعت يعني اينکه يک موجود قويتر براي موجود ضعيف تر پا درمياني بکند. معصومين و اولياء خدا بتوانند موجودات پايين را دستگيري کنند. انسانهاي پايين تر يا در عذاب هستند که دست آنها را مي گيرند و از جهنم بيرون مي آورند يا موجود پايين در بهشت است و درجه ي آنها را بالاتر مي برند. شفاعت دو مصداق دارد و فقط مخصوص گناهکاران نيست و کمک مي کند تا خوبان هم به رتبه هاي بالا بروند. حتي انبياء بزرگ نياز به شفاعت پيامبر ما دارند.يکي از خدمتکاران امام سجاد(ع) حرف جسارت آميزي در خدمت امام باقر(ع) زدند. او گفت که شما مردم را فريب مي دهيد و از شفاعت صحبت مي کنيد. امام فرمود: واي بر تو، آيا دلت خوش شده است که از حرام ها دوري مي کني و حلال ها را رعايت مي کني، فکر مي کني که تو به شفاعت نياز نداري و به اعمالت دل خوش شده اي ؟ اگر بداني در قيامت چه مراحل هولناکي در پيش است،مي فهمي که همه از اولين تا آخرين احتياج به شفاعت پيامبر دارند زيرا همه ي انسانها از مقام پيامبر پايين تر هستند. پس شفاعت مخصوص گناهکاران نيست.
شفاعتي که در عالم آخرت رخ مي دهد، تجسم يک ارتباطي است که در دنيا بين انسانها است. اعمالي که ما در دنيا انجام مي دهيم در آخرت تجسم پيدا مي کند، رفتارهاي خوب و بد بصورت ملکوتي در عالم آخرت تجسم پيدا مي کند. علاوه بر اينکه اعمال ما تجسم پيدا مي کند، روابطي که ما با انسانها داريم تجسم پيدا مي کند. وقتي شما کسي را دوست داريد، کم کم از او پيروي مي کنيد و رنگ او را به خودتان مي گيريد، او را محب خود قرار مي دهيم و بعد او را رهبر قرار مي دهيد و جذب او مي شويد، اين محبت و پيروي و ارتباط روز قيامت به شکل شفاعت و دستگيري و جذب در مي آيد. يعني در روز قيامت، موجودي که شما در دنيا جذب او بوده ايد و امام شما بود، شما را جذب مي کند. وقتي شما کسي را محبوب قرار مي دهيد، ممکن است که آن فرد از شما بالاتر نباشد ولي شما او را امام خودت قرار مي دهيد. ممکن است آن فرد فرعون باشد و شما او را رهبر خودت قرار داده اي. اين رابطه ي واقعي در قيامت شما را جذب مي کند چه اين امام حق باشد چه باطل. در قرآن داريم: هر کسي را با امامش مي خوانند. در قرآن در مورد فرعون داريم: فرعون در روز قيامت جلو مي افتد و آنها را به سمت آتش مي برد. اولياء اللهي که عده اي را جذب کرده اند و با آنها ارتباط برقرار کرده بودند، آنها را جذب مي کنند و به سمت بهشت مي برند. هر مقداري که ما در دنيا نسبت به آنها جذب شده ايم، همان مقدار ما را در آخرت بالا مي برند. مثلا اگر کسي جذب انبياء شده است که همه ي زندگي اش محو اينها شده است مثل سلمان، اين فرد شفاعت زيادي شامل حال او مي شود و بشدت جذب مي شود.
پس شدت شفاعت به شدت جذبي است که در دنيا وجود دارد. هر مقدار که شما نسبت به حضرت علي (ع) علاقه داري، در آخرت اين شدت بالا بردن، به علاقه ي شما بستگي دارد. شفاعت روز قيامت تابع جذب و پيروي در دنيا است. شفاعت اهل بيت هم شامل گناهکاران مي شود بشرطي که در دنيا فرد جذبي نسبت به اهل بيت داشته باشد يعني در دنيا دست شان در دست اهل بيت باشد تا در آن دنيا بصورت شفاعت ظهور کند. اگر کسي دشمن اهل بيت باشد و سنخيتي با اهل بين نداشته باشند، در قيامت جذب آنها نمي شوند.پس شفاعت شامل همه ي کساني که با اهل بيت ارتباط داشته اند مي شود. روايت داريم که حضرت نوح، عيسي،آدم و... در تمام سختي ها و ترک اولي ها به اهل بيت متوسل مي شدند. وقتي حضرت آدم به آن درخت نزديک شد و هبوط کرد، به زمين آمد و سالها گريه کرد.خدا به او کلماتي آموخت تا توبه اش قبول بشود و اين کلمات اسامي پنج تن بودند. حضرت ابراهيم در آتش به اهل بيت متوسل شدند. اينها در جاذبه ي اهل بيت بوده اند پس در قيامت هم، جاذبه ي اهل بيت شامل حالشان خواهد شد. کسي که ايمان نداشته است و اهل ولايت نبوده است و از آنها پيروي نداشته است، شفاعت شامل حال آنها نمي شود مگر مستضعفين که چيزي از دين به آنها نرسيده است و عنادي با اهل بيت نداشته اند.در روايت داريم که از هشت در بهشت يک در بهشت مخصوص کساني است که خدا را قبول دارند و اهل توحيدند ولي اهل ولايت نبود، اينها مستضعف بوده اند. اين رابطه يک رابطه ي قراردادي نيست بلکه يک رابطه ي قراردادي و تجسمي است. کسي نمي تواند اعتراض کند که چرا شفاعت شامل حال من شد يا نشد زيرا آنها تجسم رابطه ي ما است و کسي نمي تواند به آن اعتراض کند. شفاعت تکويني است و تابع رابطه اي است که ما برقرار کرده ايم.
اگر مومن گناهي مي کند ذاتش پشيمان است و به گناهش افتخار نمي کند. در روايت داريم که علامت مومن بودن اين است که وقتي گناه مي کند ذاتش او را پس مي زند و افتخار نمي کند. در قيامت جاذبه ي اهل بيت شامل حال چنين مومني مي شود زيرا به اهل بيت محبت داشته است. محبت يک عمل قلبي است و ارزشمند است. پيامبر فرمود: محبت من به اهل بيت در هفت جا خودش را نشان مي دهد: هنگام مرگ، در قبر، هنگام نشر، هنگام حشر، دادن نامه عمل، حساب، ميزان و صراط. هر مقدار رابطه ي ما قويتر باشد در قيامت جاذبه بيشتر است. درهنگام قيامت ما قدر شفاعت را بيشتر درک مي کنيم. يکي از بالاترين لذت ها اين است که انسان در دنيا تحت ولايت اهل بيت باشد، در آخرت اين لذت را همه درک مي کنند که بالاتر از اين لذتي نيست. شفاعت امام حسين(ع) در قيامت خيلي گسترده است زيرا در دنيا جاذبه اش خيلي زياد است. بعضي بزرگان مي گويند که دستگاه امام حسين (ع) مشتري اش از دستگاه خدا بيشتر است البته دستگاه امام حسين (ع) همان دستگاه خداست. بخاطر نوع محبتي که امام حسين(ع) در دل مردم دارد شفاعت خيلي گسترده است. مرحوم شاه آبادي استاد امام خميني بودند وعده اي از بازاري هاي تهران شاگرد ايشان بودند و اهل کشف شده بودند. يکي از اين بازاري ها دوسال به خدمت ايشان نيامد و بعد از دوسال وقتي براي دادن خمس به محضر ايشان آمد، گفت: من در خواب عالم آخرت را ديدم و در آنجا کساني را که مي شناختم در عذاب بودند و تا آنها من را ديدند به من گفتند که براي ما کاري بکن، يکي گفت که به خدمت آقاي شاه آبادي برويم، در عالم آخرت ما به خدمت شما آمديم و شما در آنجا جاي عجيبي داشتيد و به شما گفتيم که ذکري به ما بگوييد که از اين گرفتاري خلاص بشويم. شما فرموديد که يک صدا بگوييد: يا حسين، ما اين را گفتيم و خلاص شديم. من فهميدم که بايد پيش ما بيايم و اين قطع ارتباط اشتباه بوده است.
سوال – صفحه ي 24 قرآن را توضيح بفرماييد.
پاسخ – آيه 155 سوره بقره مي فرمايد: ما دردنيا شما را متحان مي کنيم (امتحان بعضي ناامني و خوف، بعضي فقر، بعضي در جان است ) و در آخر خدا مي فرمايد: صابرين را بشارت بده. يعني صابر بودن در چنين مکانهايي براي انسان بدست مي آيد. اين امتحانات بخاطر اين است که استعدادهاي انسان بروز پيدا کند. يعني اگر اينها نباشد شما صابر، شاکر و زاهد نمي شويد، صفات خوب در دل امتحانات الهي بدست مي آيد. گاهي کساني که در در رفاه هستند هم بايد شکر بکنند. اين فلسفه ي امتحانات الهي است.
سوال – کتابي در مورد عالم پس از مرگ معرفي کنيد
پاسخ – کتاب عالم پس از مرگ نوشته ي دکتر حبيب الله طاهري است.
سوال – در مورد آثار اعتقاد به شفاعت توضيحاتي بفرماييد.
پاسخ – يکي از آثار ارزشمند شفاعت، اميد است. گاهي بعضي از افراد که توبه مي کنند هنوز دلواپس هستند و از نظر وجدان ناراحت هستند. اگر انسان اميد به شفاعت داشته باشد، در گناه توقف مي کند. فايده ي ديگر شفاعت اين است که ما بايد شرايط آنرا در خودمان بيشتر کنيم. فايده ي ديگر شفاعت اين است که ما ارتباط مان را با شفيعان مثل اهل بيت، قرآن، شهيدان وعلما گسترده تر بکنم زيرا اينها به درد ما مي خورند. يکي از شفيعان قرآن است و در ماه رمضان خوب است که ما ارتباط مان را با آن بيشتر کنيم و سعي کنيم تفسير قرآن را بخوانيم مثل تفسير نمونه. يعني ورود به ماه رمضان ورود به عمق قرآن باشد.
اللهم الرزقنا شفاعت الحسين يوم ورود.