-برنامه سمت خدا
-حجت الاسلام والمسلمين عالي
-شاهدان روز قيامت
91-04-04
آسمان تکيه به دستان تو داردعباس مرغ دل خانه در ايوان تو دارد عباس، در حريمت نه فقط دلشدگان حيرانند عشق دست به دامان تو داردعباس، شب از آن لحظه که چشمان تو خاموش شده است رنگ گيسوي پريشان تو دارد عباس، ابر هر گاه که مي بارد از انبوهي بغض شرم از تشنگي جان تو داردعباس، تو به عشق است نگاه تو و موسي دلم بهره از مشرب عرفان تودارد عباس.
سوال – در مورد شهود و گواهان روز قيامت توضيحاتي بفرماييد.
پاسخ – در قرآن داريم: روزي که شاهدان گواهي مي دهند و بپا مي خيرند. از اين آيه مشخص مي شود که شاهدان متعدد هستند. علاوه بر خداوند که اولين و اصلي ترين شاهد ما دردنيا و گواه درقيامت است، شاهدان ديگري هم هستند. در قرآن داريم که خدا بر هر چيزي شاهد است و بر اعماق وجود ما احاطه دارد.ناظر و شاهد بودن خداوند در اين عالم از باب بربوبيت خدا است. شاهد بودن خدا در دنيا شبيه به مراقبت يک پرستار از بيمار يا مراقبت يک پدرومادر دلسوز از فرزندش است. پس نگاه خداوند نگاه امداد و تربيت است که موجب رشد است نه نگاه يک پليس يا مراقب که مي خواهد مچ بگيرد. البته خداوند شخصي را که تخلف مي کند مي بيند ولي اصل نگاه خدا براي تربيت و ربوبيت است. اگر انسان به اين توجه داشته باشد خجالت مي کشد که در مقابل خداي مهربان گناه بکند. طلبه اي که درسش تمام شده بود و مي خواست به ايران برگردد، يکي از علما به او گفت که اين آيه را زياد بخوان که مي فرمايد: آيا نمي داني که خدا تو را مي بيند. اين آيه بايد تکرار بشود تا در جان انسان بنشيند.حضرت اميرالمومنين مي فرمايد: بپرهيزيد از اينکه در خلوت معصيت کنيد زيرا کسي شما را نگاه مي کند که خودش (حاکم) در قيامت شاهد است. از طرفي انسان بايد خوشحال باشد که تحت نظارت چنين چشماني است. آيت الله اراکي مي فرمودند: سالها قبل دخترم که بسيار متدين است مي خواست تنها به حج مشرف بشود و مي ترسيد. ايشان به من گفت که من چکار کنم و من به او گفتم که در آنجا شما ميهمان خدا هستي و ذکر يا حفيظ يا عليم را زياد بگو. وقتي دخترم برگشت به من گفت که من وقتي سيل جمعيت را در طواف ديدم وحشت کردم و در گوشه اي از مسجد الحرام نشستم و ذکر يا حفيظ يا عليم را گفتم. يک دفعه ديدم که تعدادي دور يک نفر حلقه زده اند و ايشان امام زمان (عج) بودند. من هم وارد آن حلقه شدم. من عباي حضرت را گرفتم و هفت مرتبه طواف کردم. در طول اين هفت دور يک تنه به من نخورد. در انتهاي طواف حضرت را نديدم. دختر آيت الله اراکي از حفاظت خدا استفاده کرد. پس شاهد بودن خدا براي امدادرساني است. حالا اگر خدا شاهد است پس چرا شهود ديگري هم هستند؟ اين جنبه ي تربيتي دارد. يک دسته از شهود ملائکه هستند و ناظر اعمال بد و خوب ما هستند. از امام صادق (ع) سوال شد که چرا بجز خدا ملائک هم شاهد هستند. امام فرمود: وقتي کسي بداند که چشمهاي متعددي او را مي بيند بيشتر از خودش محافظت مي کند.در جاي خلوتي که ما فکر مي کنيم کسي ما را نمي بيند دهها و صدها چشم ما را نگاه مي کند. شخصي نزد امام حسين (ع) آمد و گفت که من اراده ي ضعيفي دارم و اهل گناه هستم. شما به من نصيحتي بکنيد. امام فرمود: پنج کار را بکن و هر گناهي خواستي انجام بده: از رزق خدا استفاده نکن، از حکومت و ولايت خدا بيرون برو،جاي خلوتي پيدا کن که خدا تو را نبيند، وقتي ملک الموت آمد او را از خودت دفع کن يعني اين قدرت را داشته باش و وقتي ملک جهنم (مالک) خواست تو را وارد دوزخ بکند بگو که من به دوزخ نمي روم و قدرت مقاومت داشته باش.
در مورد مناجات شعبانيه داريم که همه ي ائمه اين مناجات را مي خواندند و بر آن مداومت داشتند. يکي از فرازهاي اين دعا مي فرمايد: خدايا گناهاني را از من در دنيا پوشاندي در حالي که من محتاج تر هستم که در آخرت کسي آنها را نبيند، خدايا من را در مقابل بينندگان آخرت رسوا نکن. ما بايد از خدا بخواهيم که ستاريت خداوند در آخرت هم شامل حال ما بشود. شاهد بعدي انبياء هستند. در قرآن داريم: ما از هر امتي يک شاهد مي آوريم. شاهد کسي است که در دنيا ديده است و از جزئيات اعمال خبر دارد و داراي عدالت است و آن را کم و زياد نمي کند. اين فرد، معصوم هر امت و پيامبر آن امت است.هر پيامبري شاهد و گواه بر اعمال امتش است حتي اگر از دنيا برود باز هم از برزخ ناظر بر اعمال امتش است. در ادامه آيه مي فرمايد: و اي پيامبر، تو را شاهد بر همه ي آنها قرار مي دهيم. حضرت علي (ع)مي فرمايند: پيامبر شاهد بر همه ي شهدا ( انبياء) است. دسته ي بعدي شاهدان ائمه و معصومين هستند. در سوره توبه آيه 105 داريم: هرکاري مي خواهيد بکنيد خدا، رسول و مومنين اعمال شما را مي بينند. کدام مومن اين قدرت را دارد که از زواياي قلب ما با خبر بشود و شهادت بدهد؟ اينها ائمه و معصومين هستند. فردي نزد امام رضا (ع) رسيد و گفت که براي من و خانواده ام دعا کنيد. امام فرمود: مگر ما شما را دعا نمي کنيم؟ و بعد امام آيه بالا را خواندند. پس نظارت ائمه هم مثل نظارت خداست. ائمه مظهر رحمت خداهستند و آنها ما را نگاه مي کنند و براي ما دعا مي کنند.ائمه و پيامبران در قيامت هم شفيع ما هستند. واي به حال کساني که قرار است ائمه شفيع آنها بشوند ولي خصم آنها بشوند. پس ما بايد مواظب باشيم که از اين نگاه مهربان استفاده بکنيم نه سوءاستفاده. دسته بعدي شهود، ملائکه هستند. در سوره ي ق آيه 21 داريم:در محشر هر فردي فرشته اي در پشت دارد که او را به سمت دادگاه مي برد و ملکي هم در جلو است که شاهد است. به اين فرشتگان نويسندگان کريم مي گويند زيرا آنها در نوشتن اعمال خير ما عجله دارند و آنرا ده برابر ثبت مي کنند. وقتي انساني عمل شري انجام مي دهد هر دو ملک محزون مي شوند ولي ملک سمت چپ تا هفت ساعت گناه را نمي نويسد و بعد اگر توبه نکرد آن گناه ثبت مي شود. اين دو ملک تمام اعمال ما را مي بينند.
سوال – صفحه ي سوم قرآن کريم را توضيح بفرماييد.
پاسخ- در روايات ما به مداومت عمل تاکيد شده است. اگر يک عمل مستحب را شروع کرديم حتي اگر عمل کم باشد بايد ادامه پيدا کند.امام صادق (ع) مي فرمايد: بهترين عمل آن است که عبد بر آن مداومت داشته باشدحتي اگر کم باشد. دراين صورت قرآن با جان ما عجين مي شود.
آيه 7 سروه بقره مي فرمايد: خدا بردلهاي آنها مهر مي زند و هدايت نمي شوند، بر گوشها و بينايي آنها پرده مي کشد و حق را نمي شنوند و نمي بينند و دچارعذاب عظيم خواهند شد. پس خداست که بر دلها مهر مي زند. در قرآن داريم که خدا بعضي ها را گمراه مي کند يا مهر بر دلهاي آنها مي زند که ديگر هدايت نمي شوند يا بيماري بعضي ها را زياد مي کند. اين صفات تبعي خداست که به تبع اعمال ماست. کار ابتدايي خداوند هدايت و راهنمايي کردن است. مگر اينکه خود ما کاري بکنيم که در رحمت به سوي ما بسته بشود. اگر ما از چشم و گوش استفاده درست نمي کنيم در هدايت را به سوي خودمان مي بنديم. پس خدا هدايت را از کسي که در هدايت را به سوي خودش بسته است مي گيرد.
سوال – در مورد ادامه شهود و گواهان روز قيامت توضيحاتي بفرماييد.
پاسخ- يکي ديگر از شاهدان روز قيامت زمين است. درسوره ي زلزال داريم که زمين در روز قيامت چيزهاي سنگيني که در خودش بوده است را بيرون مي دهد و زمين رازهاي خودش را برملا مي کند. زمين خبر مي دهد زيرا خداوند به او الهام کرده است. در فرهنگ ديني ما همه ي موجودات در عالم از کوچکترين ذرات تا بزرگترين اجرام داراي شعور و درک هستند. در عالم تمام موجودات حي هستند و ذکر دارند. در قرآن داريم: هيچ چيزي نيست مگر اينکه در اين عالم ذکر دارد ولي شما نمي فهميد. مرحوم ميرداماد فرمود که من ذکر عالم را شنيدم که همه ي عالم مي گفتند: يا غني (بي نياز) و يا مغني (بي نيازکننده). يکي از شاگردان مرحوم آخوند کاشي مي گفت که وقتي نيمه شب من از کنار حجره استادم رد مي شدم مي شنيدم که درختان مي گفتند: سبوح قدوس ملائکته و روح. وقتي نگاه کردم ديدم که استاد هم همين ذکر را در سجده مي گويد. صبح آن روز ايشان فرمودند: اينکه شما ذکر عالم را شنيده ايد تعجبي ندارد، اينکه گوش شما باز شده است تعجب دارد. يکي از معجزات پيامبر اين بود که پيامبر مقداري سنگ ريزه برمي داشتند و اين سنگ ريزه ها شروع به ذکر کردن مي کردند. معجزه ي پيامبر ذکر گفتن سنگ ريزه ها نبود بلکه معجزه ي پيامبر اين بود که گوش کسي که نمي توانست آن ذکر را بشنود باز مي کردند. زمين کارهاي خوب و بد شما را مي بيند. داريم که نمازهاي واجب را در يک جاي منزل بخوانيد يعني مصلي داشته باشيد ولي در مورد نمازهاي مستحب امام صادق (ع) فرمودند که در جاهاي مختلف منزل تان نماز بخوانيد که در روز قيامت براي شما شهادت بدهند.
امام صادق (ع) مي فرمايد: وقتي شخصي گناهي مرتکب شده است بعد که توبه مي کند خدا به زمين و جاهايي که او گناه کرده است دستور مي دهد که آنها را بپوشانند و کتمان کنند. توبه حجابي براي تمام گناهان درست مي کند. رسول ترک که آزاد شده ي دست امام حسين (ع) بود، وقتي از محلي رد مي شد وارد مسجد آنجا مي شد و نماز مي خواند و در هر قسمتي از مسجد دو رکعت نماز مي خواند. يکي از رفقاي او گفت که چرا تو در مسجد مي چرخي؟ رسول ترک گريه اش گرفت و گفت که من زياد گناه کرده ام و حالا بايد آنقدر نماز بخوانم که زمين شهادت بدهد که من روي آن نماز خوانده ام.
خدا را به باب الحوائج قسم مي دهيم که حاجات شرعيه ي همه ي مومنين را برآورده بفرمايد.