برنامه سمت خدا
موضوع برنامه: فرصت‌هاي معنوي
كارشناس: آيت الله ميرباقري
تاريخ پخش: 15-01-99
شريعتي: بسم الله الرحمن الرحيم، اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم
بنويس که هرچه نامه دادم نرسيد *** بنويس که يک نفر به دادم نرسيد
بنويس قرار من و او جمعه بعد *** اين جمعه که هرچه ايستادم نرسيد
سلام مي‌کنم به دوستان عزيزم، بيننده‌هاي خوب و نازنين‌مان، همه آنهايي که اللهم عجل لوليک الفرج ورد زبانشان است. انشاءالله تنتان سالم و قلبتان سليم باشد. حاج آقاي ميرباقري سلام عليکم و رحمة الله خيلي خوش آمديد.
حاج آقاي ميرباقري: سلام عليکم و رحمة الله، خدمت شما و همه بينندگان عزيز سلام مي‌کنم. اميدوارم از برکات ماه شعبان بهره برده باشيم.
شريعتي: انشاءالله، هفته گذشته اولين جمعه‌اي بود که مهمان شما بوديم، بحث خوبي را شنيديم و امروز ادامه بحث شما را خواهيم شنيد.
حاج آقاي ميرباقري: اعوذ بالله من الشيطان الرجيم، بسم الله الرحمن الرحيم، الحمدلله رب العالمين و صلي الله علي سيدنا محمدٍ و آله الطاهرين سيما بقية الله في الارضين ارواحنا لتراب المقدمه الفداء و لعنة علي اعدائهم اجمعين، (قرائت دعاي سلامت امام زمان)
در جلسه گذشته اشاره کرديم که اين فضاي بحراني که براي جامعه جهاني پيش آمده نبايد موجب غفلت از فرصت‌ها، ماه شعبان و رمضان و رجب شود. متأسفانه غوغا و سر و صدا خيلي از ما را غافل مي‌کند. در بعضي روايات مي‌ديدم که فرمودند: اميرالمؤمنين خيلي برايشان جالب بود که کسي خودش را مهيا کند براي بيداري چهار شب، شب عيد فطر، شب قربان، اول رجب و نيمه شعبان، چون مهيا کردن نياز دارد و الا شيطان فرصت‌ها را يکي يکي مي‌سوزاند. يکي از فرصت‌هاي استثنايي ماه شعبان است که بين رجب و رمضان واقع شده است. بعضي که از روزه رجب غافل مي‌شدند، حضرت مي‌فرمودند: از روزه ماه شعبان غافل نشويد. لذا اين ماه بايد مورد توجه قرار بگيرد. علت اينکه شعبان ناميده شده در تفسير منسوب به امام حسين عسکري، حضرت فرمود: خداي متعال اين ماه را شعبان ناميد چون شعبه‌هاي خيرات در آن جاري مي‌شود. بايد بگرديم سرچشمه را پيدا کنيم و شعبه‌ها را متصل به سرچشمه کنيم و از آن بنوشيم.
بعضي روايات را خوانديم، روايت ديگر را بخوانم، بعضي از اعمالي که شعب و فروع اين ماه هستند را عرض کنم. مرحوم مجلسي در فضايل ماه شعبان در جلد 97 و 94 نقل کردند. معروف به روايت شجره طوبي است، مرحوم محدث قمي هم بخشي از اين روايت را ترجمه کردند در آغاز اعمال ماه شعبان آوردند. نقل شده وجود مقدس اميرالمؤمنين در روز اول ماه شعبان عبور مي‌کردند ديدند يکسري از مسلمان‌ها که جز سابقه‌دارها نيستند، نشستند در مورد امر مهمي مثل قضا و قدر الهي صحبت مي‌کنند، حضرت نهي‌شان کردند و حضرت به آنها سلام کردند، فرمودند: با ما وارد بحث شويد. حضرت نهي‌شان کردند و فرمودند: خداي متعال بندگاني دارد که خشيت خدا آنها را آرام کرده است. مي‌توانند حرف بزنند ولي خشيت خدا آنها را ساکت کرده است. آدم‌هاي فصيحي هستند. اهل تعقل و بالغ و رشيد هستند. مقام فَرق که در دعاها آمده همين است، يعني از هم پاشيدند و نمي‌توانند حرف بزنند. ياد عظمت خدا مي‌افتند زبانشان قطع مي‌شود. طوري خدا مقابل آنها عزت دارد که تمام قوايشان حيران مي‌شود. حضرت ارجاعشان دادند، فرمودند: آغاز ماه شعبان، شعب خيرات به سوي شما جاري است درها به سوي شما باز است. «قَدْ فَتَحَ رَبُّكُمْ فِيهِ أَبْوَابَ جِنَانِهِ» خدا درهاي بهشت را باز کرده و خيرات بهشت با کمترين قيمت در اختيار شماست و با آسانترين کارها در ماه شعبان مي‌توانيد به گنجينه‌ها دست پيدا کنيد. شيطان هم شعبه‌هايي از شرور خودش را «وَ عَرَضَ لَكُمْ إِبْلِيسُ اللَّعِينُ تَشَعُّبَ شُرُورِهِ وَ بَلَايَاهُ فَأَنْتُمْ دَائِباً تَنْهَمِكُونَ» به روي شما گشوده است. شما با سر در اين فتنه‌ها رفتيد.
وجود مقدس نبي اکرم را توضيح دادند تا اينجا که فرمودند: «وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِ نَبِيّاً» قسم به کسي که مرا مبعوث به حق کرده است، ابليس وقتي اولين روز ماه شعبان مي‌شود،«بَثَّ جُنُودَهُ فِي أَقْطَارِ الْأَرْضِ وَ آفَاقِهَا» هميشه او قواي خودش را منتشر مي‌کند. دو وقت است که لشگر خودش را جمع و جايگزين مي‌کند. يکي وقت طلوع صبح و يکي وقت غروب است. اگر اين دو وقت را مراقبت کنيم، خوب است. لشگر خاصي دارد در ماه شعبان منتشر مي‌کند و دستور مي‌شود. «يَقُولُ لَهُمْ: اجْتَهِدُوا فِي اجْتِذَابِ بَعْضِ عِبَادِ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فِي هَذَا الْيَوْمِ» سعي کنيد در همين امروز راه يک عده را ببنديد و مشغول خودتان کنيد که وارد ماه شعبان نشوند. از آن طرف خداي متعال «وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بَثَّ الْمَلَائِكَةَ فِي أَقْطَارِ الْأَرْضِ وَ آفَاقِهَا» ملائکه و جنود خودش را در آفاق زمين مأمور مي‌کند و دستور مي‌دهد. «يَقُولُ [لَهُمْ]: سَدِّدُوا عِبَادِي وَ أَرْشِدُوهُمْ» بندگان من کمک کنيد، دست آنها را بگيريد و هدايت کنيد. «فَكُلُّهُمْ يَسْعَدُ بِكُمْ» همه مؤمنين به وسيله شما سعادتمند مي‌شوند الا اينکه کسي نخواهد.
اگر کسي نخواهد آنوقت وارد لشگر ابليس مي‌شود. «وَ تَمَرَّدَ وَ طَغَى، فَإِنَّهُ يَصِيرُ فِي حِزْبِ إِبْلِيسَ وَ جُنُودِهِ» خودش ابا دارد از اينکه دستش را به دست ملائکه بدهد، شيطان آنها را شکار مي‌کند. خداي متعال وقتي روز اول شعبان مي‌رسد، «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا كَانَ أَوَّلُ يَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ أَمَرَ بِأَبْوَابِ الْجَنَّةِ فَتُفَتَّحُ» دستور مي‌دهد درهاي بهشت باز شوند. پيداست اتفاق خاصي است. هميشه راه بهشت باز است. پيداست يک گشايش خاصي در ماه شعبان است، ورود به درجات بهشت تسهيل مي‌شود. «وَ يَأْمُرُ شَجَرَةَ طُوبَى فَتُطْلِعُ أَغْصَانَهَا عَلَى هَذِهِ الدُّنْيَا» به شجره طوبي دستور مي‌دهد شاخ و برگ خودش را نازل مي‌کند بر اين دار دنيا به طوري که طلوع مي‌کند در دنيا و عالم دنيا را پر مي‌کند. در قرآن شجره‌هاي طيبه و خبيثه‌اي نام برده شده است. «أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ» (ابراهيم/24) «عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهى» (نجم/14)در قرآن طوبي يکبار بيشتر نيامده منتهي در روايت تفسير شده به شجره طوبي، نقطه مقابلش شجره خبيثه و شجره ملعونه است. شجره زقوم است، خيلي بحث گسترده‌اي است.
شجره طوبي يک اصل اصيل دارد مثل ايمان که نوري است در قلب مؤمن، حقيقت ايمان، ايمان اميرالمؤمنين است ولي اصل ايمان خود اميرالمؤمنين هست. لذا شجره طوبي اصلش امام است. در روايت وقتي شجره را در منزله نازل‌تري بحث مي‌کند، فرمود: شجره‌اي در بهشت هست، وجود مقدس نبي اکرم فرمودند: اصلش در خانه من و شاخه‌هايش در خانه‌هاي مؤمنين هست. در بعضي روايت دارد اصلش در خانه اميرالمؤمنين است. به حضرت عرض کردند: گاهي در خانه شماست و گاهي مي‌گوييد در خانه اميرالمؤمنين است. حضرت فرمود: اين دو تا خانه يکي است. از آنجا ناشي مي‌شود شاخ و برگش در خانه‌هاي مؤمنين است و همه تمنيات الهي که دارند از اين درخت دريافت مي‌کنند. در داستان حضرت آدم، امام رضا فرمودند: شجره گندم است؟ شجره حسد است؟ حضرت فرمودند: همه. چون درخت‌هاي بهشتي مثل درخت‌هاي دنيا نيستند.
شجره طوبي فوق العاده است. در روايتي ديدم حضرت فرمودند: نسبت شجره طوبي با خانه‌هاي مؤمنين مثل خورشيد در عالم شماست. شجره طوبي در عالم باطن مثل خورشيد در عالم شماست. شعب آن تمام خانه‌هاي بهشتي را پر مي‌کند و همه سرشار از اين شجره طوبي هستند. تمام نعمت‌هاي بهشتي باطنش امام است. اصل شجره طوبي امام است و بعد ممکن است شجره‌اي هم در بهشت باشد. اصل شجره طيبه ولايت محمد و آل محمد است و شجره خبيثه عدو آل محمد و ولايت آنهاست. شجره ملعونه که به بني اميه تفسير شده و شجره زقوم همين شجره است که جهنمي‌ها از آن مي‌خورند.
در ماه شعبان خداي متعال به اين شجره مأموريت مي‌دهد خودش را در عالم ما ظاهر کند. در عالم بهشت است، تمام خانه‌هاي بهشتي نوراني به نور اين شجره هستند، تمام ثمرات بهشتي از اين شجره و درخت است ولي نازل مي‌شود در خانه‌هاي ما، خداي متعال «[ثُمَّ يَأْمُرُ بِأَبْوَابِ النَّارِ فَتُفَتَّحُ، وَ يَأْمُرُ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ فَتُطْلِعُ أَغْصَانَهَا عَلَى هَذِهِ الدُّنْيَا]» از آن طرف شجره زقوم، شاخ و برگ خودش را در اين دنيا نازل مي‌کند. يکي از جهنم و يکي در بهشت است، هردو در ماه شعبان هستند. «ثُمَّ يُنَادِي مُنَادِي رَبِّنَا عَزَّ وَ جَلَّ: يَا عِبَادَ اللَّهِ هَذِهِ أَغْصَانُ شَجَرَةِ طُوبَى» اين شاخه‌هاي درخت طوبي است، به آن متمسک شويد که شما را تا درجه جنت بالا مي‌برد. يعني حقيقت شجره طوبي که همه رزق بهشتي‌ها از اوست در دار دنيا نازل مي‌شود. لذا رفتن به بهشت آسان مي‌شود. بعد فرمود: «فَوَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً» قسم به کسي که مرا مبعوث کرده، اگر کسي به يکي از باب خيرات در اين روز متمسک شود و از يکي از درهاي خيرات وارد شود به يکي از شاخه‌هاي اين شجره متمسک شده است. صدقه بدهد و احسان کند، عباداتي که دستور داده شده، متمسک شود که او را به سمت بهشت مي‌برد. از يکي از درهاي شر وارد شود، به يکي از شاخه‌هاي شجره زقوم چنگ زده «فَهُوَ مُؤَدِّيهِ إِلَى النَّارِ» او را در درگاه جهنم مي‌برد.
اصل ماه شعبان که شعب خير است شجره طوبي است و شعب شر هم شجره زقوم است. اين دو شجره در جهنم و بهشت هستند، اما درهاي بهشت و جهنم باز مي‌شود و شاخ و بالشان نازل مي‌شود. به همان گونه که شعاع خورشيد مي‌آيد، شجره طوبي هم مي‌آيد و انسان مي‌تواند متمسک شود. بعد در ذيلش حضرت فرمودند: من بعضي مؤمنين را مي‌بينم به تمام شاخه‌هاي درخت طوبي متمسک هستند. با تمام خيرات به سمت سرچشمه حرکت مي‌کنند. يک عده ايمان و عملشان کامل است و با تمام خيرات حرکت مي‌کنند. انجام همه خيرات ظاهراً ممکن نيست و اين براي منزلت ايمانشان است. اين شجره طوبي نازل شده مثل نور خورشيدي که آمده و ما را به سرچشمه مي‌رساند. مي‌رساند به اصل شجره طوبي و اميرالمؤمنين. اين شعب شعب شجره طوبي و شعب بهشتي هستند و اين بهشت به شجره طوبي مي‌رسد و شجره طوبي به اميرالمؤمنين و وجود مقدس رسول خاتم مي‌رسد که مبدأ همه خيرات هستند. تمام شرور هم شعبش به ابليس و جهنم مي‌رسد. شجره زقوم که باطنش ابليس و دشمنان نبي اکرم هستند.
هروقت اين شجره طوبي مي‌آيد، شجره خبيثه هم مي‌آيد. هرجا حضرت سفره پهن مي‌کنند شيطان هم ما را دعوت به سمت خودش مي‌کند. ماه شعبان چنين ماهي است که اصل خير را بايد برسيم و بعد از طريق اين شعب دنبال اصل و سرچشمه باشيم. عبادتي که در اين ماه دستور داده شده روزه است، حضرت اين ماه را روزه مي‌گرفتند. در صلوات شعبانيه داريم، «يَدْأَبُ فِي صِيَامِهِ وَ قِيَامِه» در روايت متعددي در ثواب الاعمال نقل کرده از امام صادق سؤال کرد آقا از آباء شما کسي اين ماه را روزه مي‌گرفت، حضرت فرمود: رسول الله(ص) اين ماه را روزه مي‌گرفت. به ما هم گفتند: روزه بگيريد و مرا در روزه اين ماه کمک کنيد. دستتان را به من بدهيد. دستور داده شده کل ماه، اگر کسي کل ماه روزه بگيرد ثوابش شهرين متتابعين است، اين شهرين متتابعين اصلش در باب کفاره قتل است. فرمود: اگر کسي مؤمني را غير عمد به قتل برساند بايد ديه بدهد و کفاره‌اش اين است بنده‌اي را آزاد کند. اگر نداشت بنده آزاد کند، صوم شهرين متتابعين، دو ماه روزه پشت سر هم که يک احتمال در تفسير اين آيه اين است که خداي متعال يک رجوعي به اين فرد کرده و مي‌خواهد دستش را بگيرد، گفته: دو ماه پشت هم روزه بگير من اين سيئه را پاک مي‌کنم. اين کفاره اوست. حتي بعضي گفتند: اينکه خداي متعال فرمود: عبد آزاد کن و ديه بده جاي مؤمن را نمي‌گيرد. يک مؤمني از دست رفته است، خداي متعال به اين بنده رجوع کرده و چون کارش عمدي نبوده راهي برايش باز کرده است که عبدي آزاد کن و روزه بگير و ديه بده.
اينقدر ارزش دارد که اثر آن قتل را با توبه الهي از بين مي‌برد. در آيه بعد بلافاصله مي‌فرمايد: «وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فِيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظِيماً» (نساء/93) اگر کسي عمداً مؤمني را کشت، جزايش جهنم است. هميشه در جهنم هست. فرمود: کسي ماه شعبان را روزه بگيرد تمام گناهان او را پاک مي‌کنيم. اگر کسي قتل عمد کرده ولي به مقام توبه رسيده، چه کند؟ فرمود: اگر روزهايي از شعبان را روزه بگيرد، اميد هست خدا او را ببخشد. روزه‌هايش خيلي عجيب است. در روايت متعدد دارم يک روز روزه چقدر ثواب دارد. دو روز ، هر روزي که اضافه مي‌شود ثوابش... جنس ثواب عوض مي‌شود. نه اينکه آن ثواب هست و يک ثواب ديگر هم مي‌دهند. کسي که سه روز روزه بگيرد، جنس ثوابش با دو روز متفاوت است. يعني جنتي که مي‌دهند بالاتر است. کسي که در درجه بالاتر از بهشت مي‌رود، تمام در يک سطح ديگري هستند. مهارت در سطح ديگري برايشان واقع مي‌شود. اين روزه را در محبت نبي اکرم بگيرد، افضل عبادات، عبادات حبّي هستند. حبّ نبي اکرم حبّ خداست، لذا فرمود: بخاطر محبت رسول گرامي اسلام و تقرب به خداي متعال، طريق قرب همين حبّ است. گر کسي در محبت حضرت روزه بگيرد به عنوان کمک به حضرت روزه بگيرد، آثاري برايش ذکر شده است، مرحوم صدوق در دو کتاب نقل کردند، مرحوم مجلسي هم در دو کتاب نقل کردند. در کتاب «فضايل الاشهر الثلاثه» ماه رجب و شعبان و رمضان، نقل کردند و در ثواب الاعمال هم نقل کردند.
در کتاب «فضايل الاشهر الثلاثه» از امام صادق نقل مي‌کنند که فرمود: «مَنْ صَامَ أَوَّلَ يَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ الْبَتَّةَ» کسي روز اول شعبان را روزه بگيرد، قطعاً بهشت بر او واجب است. «وَ مَنْ صَامَ يَوْمَيْنِ نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهِ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ فِي دَارِ الدُّنْيَا وَ دَاوَمَ نَظَرَهُ إِلَيْهِ فِي الْجَنَّةِ» ثواب به حدي است که آدم متحير است. دو روز از شعبان را روزه بگيرد، خداي متعال در هر روز و شب در دنيا به او نظر مي‌کند. نظر خدا نظر ولي اوست، اين نگاه تا بهشت ادامه دارد. هميشه تحت نظر است. توجه خاص به او مي‌شود. «وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ زَارَهُ اللَّهُ فِي عَرْشِهِ مِنْ جَنَّتِهِ فِي کل يوم» اگر کسي سه روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خدا را در مقام عرش از جنت زيارت مي‌کند. درجه‌اي در بهشت دارد و خدا را در مقام عرش زيارت مي‌کند.
مرحوم صدوق در کتاب شريف خود اين روايت را توضيح دادند و اصل آن براساس روايتي است که در توحيد صدوق از امام رضا نقل کردند. در توحيد صدوق دو روايت را اباصلت از امام رضا سؤال کرده و هردو توضيح دادند. به حضرت عرض کرد اين حديثي که اهل حديث از شما اهل‌بيت نقل مي‌کنند که «أَنَّ الْمُؤْمِنِينَ يَزُورُونَ رَبَّهُمْ مِنْ مَنَازِلِهِمْ فِي الْجَنَّةِ» يعني چه؟ مؤمنين در بهشت در هر منزلگاهي که هستند پروردگار خود را از همانجا مي‌بينند. چون درجات مؤمنين متفاوت است. ولي حجاب برداشته مي‌شود پروردگار خودشان را در هر منزلي که هستند زيارت مي‌کنند. اين يعني چه؟ «ثَوَابَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ النَّظَرُ إِلَى وَجْهِ اللَّهِ» ثواب «لا اله الا الله» نظر به وجه خداست، اين يعني چه؟ حضرت هردو را توضيح دادند. حضرت زيارت خدا را معنا کردند، فرمودند: مخلوقي افضل از وجود مقدس نبي اکرم (ص)، خداي متعال ندارد. اشرف مخلوقات است. ايشان در مقامي است که بيعت با او بيعت با خداست. «إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ» (فتح/10) با شما بيعت مي‌کنند، با خدا بيعت کردند. «فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّما يَنْكُثُ عَلى نَفْسِهِ» اگر کسي اين بيعت را شکست بر عليه خودش است، خدا چه احتياجي به بيعت شما دارد. شما با نبي اکرم راه برويد منتفع مي‌شويد. مسير را جا به جا کنيد شما ضرر مي‌کنيد. امام رضا فرمودند: طاعت اين آقا طاعت خداست. اين رويات بايد معنا شود، يک بابي در کافي داريم که مرحوم کليني به دقت در کتاب توحيد آوردند و عمدتاً در مورد مقامات اهل‌بيت است. جايگاه ائمه الهي را نسبت به خدا توضيح مي‌دهد. چون ائمه(ع) يک جنبه بشري دارند که در اين قالب نازل شدند، يک جنبه ديگري دارند که با آن جنبه مرتبط با خدا هستند، اگر حضرت جنب الله نباشد، سبيل الله و صراط الله نباشند، چه فرقي با ما دارند؟ جنبه دوم را بعضي مجازي معني مي‌کنند. وجود مقدس نبي اکرم يد الله است. منتهي نه به اين معني که خداي متعال دستي دارد، جسم است. خداي متعال را نبايد تشبيه کرد. يد الله بودن وجود مقدس نبي اکرم يک امر مجازي و اعتباري نيست، حضرت واقعاً يد الله است. حضرت در مقامي است که بيعت با او بيعت با خداست.
مرحوم صدوق در توحيد اين را نقل مي‌کنند که حضرت فرمودند: زيارت نبي اکرم زيارت نبي خداست، بعد حضرت استشهاد کردند به روايتي از خود حضرت، که حضرت فرمود: «مَنْ زَارَنِي فِي حَيَاتِي أَوْ بَعْدَ مَوْتِي أَوْ زَارَكَ فِي حَيَاتِك» بعد حضرت فرمودند: مؤمنين در منازل خودشان در بهشت حجاب از آنها برداشته مي‌شود، نبي اکرم را در هرجا هستند زيارت کنيد اين زيارت خداست. بالاترين لذات بهشتي، هيچ لذتي در بهشت نيست، سلمان هم مشتاق اين زيارت است. در دعاها مفصل داريم، صلوات روز عرفه دارد خدايا مرا از زيارت حضرت در قيامت محروم نکن. افضل لذات براي اهل بهشت است. گفتيم: براي بهشتي‌ها هرزگاهي سيدالشهداء تجلي مي‌کند متناسب با مقامشان، گاهي روزي يکبار و گاهي کمتر، اينها تمام نعمت‌هاي بهشتي را فراموش مي‌کنند و منتظر تجلي بعدي هستند. امام رضا فرمود: اگر کسي گمان کند خداي متعال يک صورتي مثل مخلوقات دارد که در قيامت کنار مي‌رود کافر است. فرمود: وجه الله، انبياء و حجج هستند. آنوقت وجه اَتم وجود مقدس نبي اکرم است. لذا حضرت فرمود: کسي به اهل‌بيت من ظلم کند مرا در قيامت نمي‌بيند. اين بزرگترين عقوبت است. ثواب روزه ماه شعبان به سه روز که رسيد زيارت نبي اکرم در بهشت است.
مرحوم صدوق ذيل اين حديث که فرمود: هرکس سه روز روزه بگيرد، خدا را در عرش زيارت مي‌کند، مقصود از زيارت خداي متعال زيارت نبي اکرم است. براساس همين روايت مي‌‌فرمايند. لذا ماه شعبان ماهي است که اصل ماه به نبي اکرم برمي‌گردد و تمام خيرات از وجود مقدس ايشان جاري است و هر خيري در اين ماه يک شعبه‌اي است به سمت اصل شجره طوبي، وجود مقدس اميرالمؤمنين و نبي خاتم هستند و به خصوص روزه اين ماه چنين است و ما را به لقاء حضرت مي‌رساند. اگر کسي مي‌خواهد در بهشت محجوب نباشد خودش را از روزه اين ماه محروم نکند.
شريعتي: خيلي نکات خوبي را شنيديم، انشاءالله فرصتي باشد بتوانيم زود به زود از وجود نازنين شما استفاده کنيم. امروز صفحه 366 قرآن کريم را تلاوت خواهيم کرد. دعا بفرماييد و آمين بگوييم.
حاج آقاي ميرباقري: خدايا به حق محمد و آل محمد برکت اين ماه و ثمره اين ماه را براي ما محبت وجود مقدس نبي اکرم و اهل‌بيت قرار بده. گرفتاري‌ها را از جامعه مؤمنين مرتفع بفرما و مريض‌ها را شفاي عاجل عنايت بفرما. ما را براي درک فضايل ماه رمضان مهيا بفرما. به برکت وجود مقدس نبي اکرم اين بليه را از امت اسلامي مرتفع بفرما.
شريعتي: بهترين دعا صلوات بر محمد و آل محمد است.
«وَ الَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ وَ لا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً «68» يُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهاناً «69» إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً «70» وَ مَنْ تابَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتاباً «71» وَ الَّذِينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً «72» وَ الَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْها صُمًّا وَ عُمْياناً «73» وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً «74» أُوْلئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ يُلَقَّوْنَ فِيها تَحِيَّةً وَ سَلاماً «75» خالِدِينَ فِيها حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً «76» قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْ لا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزاماً»
ترجمه آيات: و (بندگان خاص خدا) كسانى هستند كه با خداوند، خداى ديگرى را نمىخوانند و انسانى كه خداوند (خونش را) حرام كرده است، جز به حقّ نمىكشند، و زنانمىكنند، و هر كس چنين كند عقوبت گناهش را خواهد ديد. در روز قيامت عذاب او دوچندان مىشود و هميشه به خوارى در آن خواهد ماند. مگر كسانى كه توبه كنند و ايمان آورند و عمل صالح انجام دهند. پس اينان (كسانى هستند كه) خداوند بدىهايشان را به نيكى تبديل مىكند، و خداوند آمرزنده و مهربان است. و هر كس توبه كند و كار شايسته انجام دهد، در حقيقت به سوى خدا بازگشتى پسنديده دارد (و پاداش خود را از او مىگيرد). و (بندگان خدا) كسانى هستند كه در مجلس (گفتار و كردار) باطل حاضر نمىشوند و چون بر لغوى عبور كنند كريمانه بگذرند. وآنان كسانى هستند كه چون به آيات پروردگارشان تذكّر داده شوند، كر و كور (چشم وگوش بسته) به سجده نمىافتند (بلكه عمل آنان آگاهانه است). و كسانىاند كه مىگويند: پروردگارا! به ما از ناحيهى همسران و فرزندانمان مايهى روشنى چشم عطا كن و مارا پيشواى پرهيزگاران قرار ده. آنان (بندگان رحمن) به خاطر آن كه صبر كردند، غرفههاى بهشتى داده مىشوند و در آن جا با تحيّت و سلام گرم روبرو خواهند شد. در آن جا، جاودانه هستند. چه نيكو جايگاه و منزلگاهى است. بگو: اگر دعاى شما نباشد، پروردگار من براى شما وزن و ارزشى قائل نيست (زيرا سابقهى خوبى نداريد). شما حقّ را تكذيب كردهايد و به زودى كيفر تكذيبتان دامن شما را خواهد گرفت.