برنامه سمت خدا
موضوع برنامه: ابعاد مختلف تربيت عبادي (توجه به سجده در نماز)
كارشناس: حجت الاسلام والمسلمين بهشتي
تاريخ پخش: 31-01- 99
شريعتي: بسم الله الرحمن الرحيم، اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
سلام مي‌کنم به همه دوستان عزيزم، بيننده‌هاي خوب، انشاءالله هرجا که هستيد خداوند متعال پشت و پناه شما باشد. حاج آقاي بهشتي سلام عليکم و رحمة الله.
حاج آقاي بهشتي: سلام عليکم و رحمة الله، بنده هم خدمت شما و بينندگان عزيز سلام مي‌کنم. از خدا مي‌خواهم اين گفتگوها را موجب خير و رشد و نور براي همه ما قرار بدهد. براي سلامت همه انسان‌ها و ملت عزيز ايران صلواتي بفرستيم.
شريعتي: سلام ويژه و مخصوص به همه کادر درماني، پزشکان و پرستاران عزيز در تمام بخش‌هاي مراکز درماني، انشاءالله که مأجور باشند و دعاي خير مردم بدرقه راهشان باشد. به بحث سجده رسيديم. بحث امروز را خواهيم شنيد.
حاج آقاي بهشتي: بسم الله الرحمن الرحيم، «الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي»
جلسه قبل سجده را در قرآن گفتيم، آياتي را بيان کرديم که نشان مي‌داد سجده موضوع بسيار مهمي است و همه هستي، کائنات، ستاره‌ها و درختان و کوه‌ها در پيشگاه پروردگار سجده مي‌کنند، چرا ما انسان‌ها ناهماهنگ باشيم؟ ما هم هماهنگ باشيم و در پيشگاه خدا سجده کنيم. امروز چهل فراز از سخنان معصومين در مورد سجده را بيان کنم. انشاءالله خدا در اين سخنان تأثير بگذارد و سجده براي ما شيرين شود. قبل از ورود در بحث قولي داديم اينکه چرا شيعيان بر مُهر سجده مي‌کنند؟ همه فرق اسلامي دليلش را مي‌دانند ولي گاهي افراد کينه‌توز و اختلاف افکن دامن مي‌زنند. خلاصه بگوييم اينکه پيغمبر فرمود: بر زمين سجده کنيد. زمين چيست؟ همين چيزي که همه‌جا مشاهده مي‌کنيد. مسائل شريعت را شارع بايد براي ما تبيين کند. مسجد النبي که ساخته شد همينطور که مورخان اهل سنت و شيعه نوشتند، ابتدا روي خاک سجده مي‌کردند و کف مسجد مفروش نبود. خاک نرمي را پهن کرده بودند و بر خاک سجده مي‌کردند، آرام آرام فرشي به نام حصير آمد و سجده بر آنها ايرادي ندارد. آرام آرام فرش غير حصيري آمد، اين بار پيغمبر فرمود: بر خاک! هرکسي يک مشت خاک مي‌برد يا جاي سجده خود را روي خاک قرار مي‌داد. اين سير تاريخي اين ماجراست. هم شيعه و هم سني اين را قبول دارد.
به زمان امام صادق(ع) مي‌رسيم، امام صادق(ع) اصرار داشتند سجده شيعيان بر تربت حضرت امام حسين باشد، خود حضرت هم در حديث دارد به جز تربت أباعبدالله الحسين بر چيزي سجده نمي‌کردند، بخاطر اينکه يک نوع کوچکي در پيشگاه حضرت باشد. از اين به بعد از نظر فقها بر چه چيزي سجده صحيح هست؟ خاک و سنگ، اولويت با خاک است و در بين خاک‌ها، خاک تربت امام حسين(ع) و بعد از خاک نوبت سنگ و بعد از سنگ نوبت روييدني‌هاي زمين که خوردني و پوشيدني نباشد. به گندم نمي‌شود سجده کرد، روييدني هستند و خوردني هستند. به برگ درخت انگور که تازه باشد نمي‌شود سجده کرد. ولي يک تکه چوب يا برگ باقي درخت‌ها اشکال ندارد. به سنگ‌هاي کوهستاني که سنگ معدني چون طلا و نقره و فيروزه و عقيق نباشد، مي‌شود سجده کرد. بعضي مساجد به جاي مُهر از سنگ و چوب استفاده مي‌کنند و هيچ فقيهي از فقهاي شيعه ايراد نمي‌گيرد. در بين خاک‌ها تربت امام حسين(ع)، شخص کينه‌توزي بگويد: اين بت پرستي هست، اگر اينطور باشد ما هم به کسي که قالي دستباف سجده مي‌کند مي‌گوييم: قالي مي‌پرستد! فرش مي‌پرستد! نه، به ما فرمودند: به زمين، خاک، شن يا چوب درخت‌ها ايرادي ندارد. از اينجا آرام آرام شيعيان گفتند: ما از کجا پيدا کنيم؟ هميشه يک خاکي بايد همراه ما باشد. امام صادق يک کيسه‌اي از خاک تربت امام حسين هميشه همراهش بود. گفتند: اين خاک هم مي‌ريزد در لباس، آمدند اين را به صورت گل و بعد گل خشک شده که همان مُهر است درست کردند و يک صنفي در کربلا درست شد براي تربت امام حسين(ع) بر اساس توصيه امامان معصوم.
بزرگان ما سفارش مي‌کنند آنهايي که مُهر مي‌سازند سعي کنند نقشي روي آن نگذارند تا بدخواهان سوء استفاده کنند. ما بر خاک سجده مي‌کنيم، گل خشک شده‌اي که نظيف و مرتب و طاهر است را براي سجده آماده کرديم وگرنه به سنگ و چوب و شن و حتي کاغذ مي‌شود سجده کرد. امام رضا(ع) فرمود: «أَقْرَبَ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ مِنَ الرَّبِّ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ سَاجِدٌ بَاكٍ» (کافي/ج2/ص483) نزديکترين فاصله با خداي بزرگ آن حالتي است که انسان در سجده هست. بعد امام رضا(ع) به آيه آخر سوره علق اشاره کرد. دارد سجده کن و نزديک شو! امام رضا اين سخن را مستند به اين آيه قرآن کردند. چون در حالت قيام و رکوع هم به خدا نزديک مي‌شويم، نزديکترين سجده است. امام صادق فرمود: «وَ السُّجُودُ مُنْتَهَى الْعِبَادَةِ مِنِ ابْنِ آدَمَ» سجده نهايت بندگي بني آدم نسبت به پروردگار است. امام رضا(ع) فرمود: عبادت بسيار بزرگ، رکوع و سجده هست. امام صادق(ع) فرمود: «فَأَحْسِنُوا أَعْمَالَكُمُ الَّتِي تَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِ اللَّهِ» کارهايي که براي پاداش الهي انجام مي‌دهيد را زيبا انجام بدهيد. راوي مي‌گويد: پرسيدم قشنگ انجام بدهيم يعني چه؟ «فَقُلْتُ لَهُ وَ مَا الْإِحْسَانُ قَالَ فَقَالَ إِذَا صَلَّيْتَ فَأَحْسِنْ رُكُوعَكَ وَ سُجُودَكَ» وقتي نماز مي‌گذاري رکوع و سجده را پاکيزه و به دور از شتابزدگي انجام دهيد.
سيد بن طاووس در کتاب ملهوف، کتاب مشهوري که روضه‌خوان‌ها مي‌خوانند. فرمود: امام زين العابدين از خانه به سمت صحرا مي‌رفت. کسي امام را تعقيب کرد، ديد حضرت به کوهستاني رسيد، پيشاني‌اش را به سنگ‌هاي تيز گذاشت و پانصد بار اين ذکر را تکرار کرد «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حَقّاً حَقّاً لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عُبُودِيَّةً وَ رِقّاً لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ إِيمَاناً وَ تصِدْقاً» اينها امامان ما بودند، در بين امامان ما که همه به سجده و بندگي شهرت داشتند، امام چهارم شهرت به سجاد دارد. سجاد يعني بسيار سجده کننده، زين العابدين، سيد الساجدين، اينهايي که امام سجاد را دوست دارند بايد تمرين کنند، سجده‌هاي شيرين و طولاني، در چهار سوره قرآن آياتي هست که براي سجده واجب بايد اين ذکر را بگوييم. چيزي هم نگوييم همين سجده کفايت مي‌کند.
در تاريخ دارد که موسي بن جعفر(ع) در حال سجده به شهادت رسيد. موسي بن جعفر به سجده‌هاي طولاني شهرت داشت و گاهي شب بعد از نماز عشاء تا صبح سجده مي‌کرد و اين دعا را مي‌خواند، «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسَابِ» يا رسم حضرت اين بود بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب سجده مي‌کردند، شيريني سجده، پيغمبر فرمود: اباذر خدا دوست دارد سجده را مخصوصاً سجده مخفيانه، تنها باشيم با خدا. امام صادق(ع) فرمود: وقتي بنده سجده‌اش را طول مي‌دهد، شيطان ناله مي‌کند اي واي! اينها اطاعت کردند و من معصيت کردم. اينها سجده کردند و من سرکشي کردم. شيطان انسي و جني داريم، پيغمبر فرمود: هرکس يکبار سجده کند، گناهش ريخته مي‌شود و درجه‌اي به درجات او افزوده مي‌شود. مسلمان‌ها زياد سجده کنيد. سجده گناهان را مي‌ريزد، «أَكْثِرِ السُّجُودَ فَإِنَّهُ يَحُطُّ الذُّنُوبَ كَمَا تَحُطُّ الرِّيحُ وَرَقَ الشَّجَرِ» همانگونه که باد برگ درختان را در فصل پاييز مي‌ريزد، سجده هم گناهان شما را مي‌ريزد. سجده شکر، سجده در طول روز، سجده بعد از نماز، امام باقر(ع) هروقت ياد نعمتي مي‌افتاد، اگر سواره بود، پياده مي‌شدند سجده مي‌کردند. اين يعني همه دارايي خود را از خدا مي‌دانست.
پيامبر ما جمعه‌هاي آخر ماه شعبان خطبه‌اي در فضيلت ماه رمضان مي‌خواندند. در کتاب وسايل الشيعه چند خطبه هست که يک خطبه را مردم از بس شنيدند، با آن آشنايي دارند. کمرهاي شما از گناهان يک ساله سنگين شده، خودتان را سبک کنيد به طول سجده، ماه رمضان سجده‌هاي خود را طولاني کنيم. هفته گذشته گفتيم: مستحب است سه بار يا پنج بار يا هفت بار کاري کنيم عبادت‌هاي ما پررنگ‌تر از ماه‌هاي ديگر باشد. اميرالمؤمنين در روز عيد فطر فرمودند: عيد را کساني بايد بگيرند که بندگي کردند. پيغمبر فرمود: «إِنَّ الْأَرْضَ الَّتِي يَسْجُدُ عَلَيْهَا الْمُؤْمِنُ يُضِيءُ نُورُهَا إِلَى السَّمَاءِ» زميني که مؤمن روي آن سجده مي‌کند، مي‌درخشد. همينطور که به آسمان نگاه مي‌کنيم ستاره‌ها را مي‌بينيم، آسماني‌ها هم قطعه‌هايي که پيشاني به زمين ساييده شده را نوراني مي‌بينند. امام صادق فرمود: در زندگي دنبال نور بودم. راهش را پيدا کردم، نور را در گريستن از خشيت خدا و سجده کردن يافتم. پيغمبر فرمود: خداي بزرگ مباهات مي‌کند به فرشتگان به چند نفر، يکي از آن چند نفر کسي است که در دل شب برمي‌خيزد و عبادت مي‌کند و به سجده مي‌رسد، خوابش مي‌برد. خدا فرشته‌ها را صدا مي‌زند، نگاه کنيد، روحش پيش من و جسمش در حال طاعت است.
يکوقتي يادم هست خيلي سال پيش دو شبکه تلويزيوني بيشتر نبود، در شبکه دو برنامه ديدني‌ها مي‌داد. شگفتي‌هاي خلقت را نشان مي‌داد. به نظرم آمد بحثي را تهيه کردم تحت عنوان ديدني‌هاي اهل آسمان، چهل حديث پيدا کردم. يکي اين است جواني که به عبادت مي‌ايستد، خدا به فرشته‌ها مي‌گويد: بياييد ببينيد. يکي بنده‌اي است که به سجده مي‌افتد و خداوند او را به فرشته‌ها نشان مي‌دهد و مباهات مي‌کند. امام صادق فرمود: بنده وقتي در سجده تکرار مي‌کند «يا رب، يا رب، يا رب» تا نفسش قطع شود، پروردگار پاسخ مي‌دهد: لبيک، ما حاجتک! چه مي‌گويي بنده من؟ حاجتت چيست؟ گفتيم: سجده يکي از جاهاي دعا هست. در طول نماز از جاهايي که به ما سفارش کردند دعا کند يکي سجده است. امام باقر(ع) دعاهايي را نقل کردند و اول دعاها خدا را به پيغمبر قسم مي‌دادند. «يا ربّ بحق نبيک محمد» سيئات مرا به حسنات تبديل کن، عاقبت مرا بخير کن و قيامت مرا رو سفيد کن. يک موقعيت طلايي براي چيزي خواستن از خداست، مثل بعضي وقت‌ها، روز جمعه و شب جمعه، روز عرفه، وقت بارش باران، وقتي دل شکست، اينطور جاها سفارش کردند وقت استجابت دعاست.
امام صادق فرمود: بنده وقتي در سجده هست، مي‌گويد: «يا الله، يا ربّا يا سيّدا» سه بار بگو، خداي بزرگ جواب مي‌دهد به او «لبيک عبدي» بنده من چه مي‌گويي؟ حاجت خود را بخواه. اين همه گرفتار در دنيا داريم، مي‌پرسند: چه وقت از خدا بخواهيم؟ يکي در سجده هست. اميرالمؤمنين فرمود: اگر نمازگزار بداند در حال سجده چقدر رحمت خدا او را احاطه کرده سر از سجده برنمي‌دارد. «لَوْ يَعْلَمُ الْمُصَلِّي مَا يَغْشَاهُ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ مَا انْفَتَلَ وَ لَا سَرَّهُ أَنْ يَرْفَعَ رَأْسَهُ مِنَ السَّجْدَةِ» اين سخن از سلمان فارسي است. فرمود: اگر دو چيز در اين دنيا نبود، آرزوي مرگ مي‌کردم. يکي سجده و يکي خوش صحبتي با خوش صحبتان، اين دو چيز اگر نبود دنيا يک چيز به درد بخوري نداشت.
چرا به امام سجاد، سجاد مي‌گويند؟ چون اثري در پيشاني حضرت بوده است، اين را هم فراموش نکنيم که روزهاي اول سال گذشته گفتيم، عبادت بايد با آگاهي و بصيرت همراه باشد وگرنه کساني بودند که پيشاني‌شان جاي سجده داشت و با اميرالمؤمنين جنگيدند. در جنگ نهروان آمده که حضرت مي‌جنگيدند با کساني که پيشاني‌هايشان نشان سجده داشت. پيغمبر يک جمعي را از مسجد بيرون کردند، گفتند: چه اشکالي داريم؟ گفتند: نماز مي‌خوانيد ولي زکات نمي‌دهيد. اين معلوم است خدمت و عبادت بايد به هم گره بخورد. کسي که عبادت مي‌کند ولي به فکر گرفتاري مردم نيست، آن عبادت نيست، خدا از ما بندگي مي‌خواهد. بندگي را در قرآن فرموده است. در قرآن کريم پنجاه موضوع کنار نماز آمده است. معلوم مي‌شود نماز و مسائل ديگر با هم کارساز است. نماز و زکات، نماز و خوش صحبتي، نماز و امانتداري، اينها در قرآن مثل نسخه‌هاي طبيبي است که سه تا، چهار تا، پنج تا دوا مي‌دهد و مي‌گويد: اگر همه اينها را استفاده کني مداوا مي‌شوي، اين نکته هم دقيق است.
فاطمه دختر اميرالمؤمنين نزد جابر بن عبدالله انصاري آمد، گفت: اي جابر، امام زين العابدين(ع) دارد خودش را مي‌کشد از زيادي عبادت، ما مي‌ترسيم بر جان او، تو را خيلي دوست دارد. تو از امام بخواه کمتر عبادت کند. جابر خدمت حضرت رسيد و اين نکته را فرمود. حضرت فرمود: جابر من پايم را جاي پاي اجدادم گذاشتم، جدم اميرالمؤمنين و پيغمبر اينطور عبادت مي‌کردند و من پيرو آنها هستم و از اين عبادت دست برنمي‌دارم. چند بار توفيق داشتم پشت سر مقام معظم رهبري نماز بخوانم، ديدم اين مستحب را انجام مي‌دهند. امام صادق فرمود: هروقت برايت غصه‌اي پيش آمد، نماز خواندي دستت را به محل سجده بکش، همان مُهر بکش و بعد به صورتت و به روي دستها بکش. اين براي رفع غصه و اضطراب خوب است. حديث ديگري امام صادق فرمود: خداوند به موسي بن عمران وحي کرد، اي موسي دستت را به محل سجده بکش، «أَمِرَّ يَدَكَ عَلَى مَوْضِعِ سُجُودِكَ وَ امْسَحْ بِهَا وَجْهَكَ» به صورتت بکش و به بدنت. «وَ مَا نَالَتْهُ مِنْ بَدَنِكَ، فَإِنَّهُ أَمَانٌ مِنْ كُلِّ سُقْمٍ وَ دَاءٍ وَ آفَةٍ وَ عَاهَةٍ» اين کار امنيتي به تو مي‌دهد از هر دردي، هر مريضي و درد، اين اثر دارد. امام صادق فرمود: سجده بر تربت أبي عبدالله (ع) نور مي‌بخشد تا اعماق هفت گانه زمين، اين تأثيري است که خدا قرار داده است. امام صادق فرمود: خداوند به جد من آبرويي داده بخاطر آن فداکاري که در کربلا کرد، در تربت او شفاء قرار داد.
شريعتي: اي خاک کربلاي تو مُهر نماز من *** اين مُهر را به ملک سليمان نمي‌دهم
حاج آقاي بهشتي: براي همين است که زائران کربلا سوغاتي مهر و تسبيح مي‌آورند، امام صادق فقط روي تربت امام حسين(ع) سجده مي‌کردند براي اينکه کوچکي خود را در پيشگاه حضرت نشان بدهند. لمعه و شرح لمعه کتابي است که طلبه‌ها مي‌خوانند، شهيد مي‌گويد: سجده بر تربت امام حسين(ع) باعث قبولي نماز مي‌شود. نماز يک صحت دارد، قرائت و رکوعش صحيح باشد. بعد از اين به يک پله بالاتر مي‌رسيم، نماز صحيح، قبول هم هست.
شخصي خانه پيغمبر آمده بود کمک کند. وقتي کارش تمام شد، حضرت فرمود: حاجتي داري؟ گفت: بهشت مي‌خواهم. پيغمبر مکثي کرد و فرمود: باشد اين دعا را مي‌کنم ولي خودت هم بايد يک کاري بکني، با سجده طولاني مرا در اين دعا کمک کني. امام رضا يک نامه‌اي به مأمون عباسي دارند که ويژگي ائمه شيعه را در آن نامه نوشتند، يک فرازش اين است. «وَ مِنْ دِينِ الْأَئِمَّةِ ع الْوَرَعُ وَ الْعِفَّةُ وَ الصِّدْقُ وَ الصَّلَاحُ وَ طُولُ السُّجُودِ» اين در مسلک و مرام ائمه اهل‌بيت است که از گناه فاصله مي‌گيرند، عفت و صداقت دارند و سجده‌هاي طولاني دارند. پيغمبر فرمود: هرکس دوست دارد با من محشور شود، سجده را طولاني کند.
در زيارت امام زمان مي‌خوانيم، سلام بر تو وقتي به نماز مي‌ايستي، سلام بر تو وقتي قنوت مي‌گيري، سلام بر تو وقتي رکوع و سجده مي‌کني. در ستاد اقامه نماز يکي از کارهاي خوبي که انجام شده، خاطرات رزمندگان و آزادگان به صورت کتاب درآمده است. بيست جلد کتاب خاطرات نمازي رزمندگان و آزادگان است. برادر آزاده ما آقاي حميد حکيم زاده تعريف کرده که يک شب يکي از آزاده‌ها داشت سجده طولاني انجام مي‌داد. مأمور بعثي آمد و گفت: چه شده است؟ فرداي آن روز بخاطر سجده طولاني 25 ضربه شلاق به او زدند که تمام بدنش سياه شد. در اجلاس نماز حاج آقاي قرائتي اين خاطره را تعريف کردند، به آقاي ابوترابي گفتند: بيا يک معامله با هم بکنيم. شما ثواب نصف اسارت‌هايت را به من بده، من هم ثواب نصف تبليغ‌هايم را بدهم. آقاي ابوترابي هم قبول کردند، آقاي قرائتي گفتند: سرش کلاه گذاشتم! هردو از الگوهاي ملت ايران هستند. همانجا از آقاي ابوترابي خواستند يک خاطره نمازي از اسارت تعريف کنيد. فرمودند: يک شبي آنقدر ما را کتک زدند که بعضي چشم‌هايشان از حدقه افتاد. با همان بدن‌هاي خونين و صورت‌هاي مجروح سحر شد نماز خوانديم و فهميديم نماز را زود خوانديم و هنوز اذان نگفته بودند. آن شب دو بار نماز صبح خوانديم. اين خاطرات انسان را شرمنده مي‌کند.
امام صادق(ع) باغي داشت، وقتي وارد اين باغ مي‌شد کنار هر درختي سجده مي‌کرد. يک آقايي در همدان بود به نام آقاي الطافي، مرد صاحب دلي بود. سيب برايش آوردند، اين سيب را بو کرد، گفت: باغبان اين باغ وقتي درختان سيب را مراقبت مي‌کرد، صلوات مي‌فرستاد. من از اين سيب بوي صلوات استشمام مي‌کنم. باغبان و کشاورزها مي‌توانند کارشان را به عبادت گره بزنند. اين را حاج شيخ عباس قمي نقل کرده است، امام زمان(ع) وقتي جدش امام حسين(ع) را توصيف مي‌کند، مي‌فرمايد: جدم کسي بود که رکوع‌ها و سجده‌هاي طولاني داشت.
يک گزارشگري نيمه شب عاشورا آمد براي عمر سعد خبر ببرد، وقتي برگشت اين خبر را برد. همه را در حال عبادت ديدم، بعضي در حال قيام، بعضي در حال رکوع و بعضي در حال سجده بودند. صدايي شبيه زنبوران عسل از خيمه‌هاي حسين مي‌شنيدم. اميرالمؤمنين(ع) فرمود: ظاهر سجده گذاشتن صورت به خاک است. از روي اخلاص و باطن سجده دل کندن از دنيا و دل سپردن به خداست. اصبغ بن نباته از ياران اميرالمؤمنين(ع) مي‌گويد: اميرالمؤمنين را ديدم در سجده‌اش مي‌گفت: «أُنَاجِيكَ يَا سَيِّدِي كَمَا يُنَاجِي الْعَبْدُ الذَّلِيلُ مَوْلَاهُ» مثل اينکه ي برده ذليل با مولايش مناجات مي‌کند، من اينگونه با تو مناجات مي‌کنم.
طاووس يماني مي‌گويد: امام زين العابدين را ديدم در حجر اسماعيل مشغول دعا و نماز است، گفتم: نزديک شوم ببينم چه ذکري را در سجده مي‌خواند؟ ديدم اين ذکر را مي‌خواند. فناء يعني درگاه، يعني بنده‌ات به پيشگاه تو آمده، اسير تو پروردگارا به پيشگاه تو آمده است. شکايتي دارد که بر تو پوشيده نيست. امام صادق(ع) فرمودند: هنگامي که مشرکان پيغمبر را اذيت کردند، سينه پيغمبر تنگ شده بود، اين آيه نازل شد، «وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِما يَقُولُونَ» (حجر/97) ما مي‌دانيم سينه‌ات بخاطر مخالفت‌هاي مشرکان تنگ شده است، «فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ» (حجر/98) اهل سجده باش و بار دشمني دشمنان بر تو سبک مي‌شود.
پيغمبر فرمود: در قيامت امتم را از پيشاني‌هايشان مي‌شناسم که نشان سجده بر پيشاني دارند. درباره شهيد مطهري آمده که سعي مي‌کرد هميشه با وضو باشد و بعد از نماز مغرب و عشاء سجده طولاني داشته باشد. عالم شهيد روزگار ما شهيد مطهري است. بايد تمرين کنيم. رزقمان حلال باشد، مزدش را خدا شيريني قرار بدهد و چشم پاک داشته باشيم. از اهل‌بيت مي‌پرسيدند: چه کنيم عبادت بر ما شيرين شود؟ مي‌فرمودند: گناه نکنيد. رزقتان پاک باشد. حديث قدسي است، فرمودند: به عزت و جلالم قسم که من عبادت کنندگان و سجده‌کنندگان را عذاب نخواهم کرد.
شريعتي: انشاءالله همه اهل سجده و رکوع شويم و وقت خلوتمان با پروردگار يکديگر را دعا کنيم، براي شفاي تمام مريض‌ها دعا کنيم. امروز صفحه 382 قرآن کريم، آيات 56 تا 63 سوره مبارکه نمل را تلاوت خواهيم کرد.
«فَما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ يَتَطَهَّرُونَ «56» فَأَنْجَيْناهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْناها مِنَ الْغابِرِينَ «57» وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ «58» قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ سَلامٌ عَلى عِبادِهِ الَّذِينَ اصْطَفى آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ «59» أَمَّنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ أَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَنْبَتْنا بِهِ حَدائِقَ ذاتَ بَهْجَةٍ ما كانَ لَكُمْ أَنْ تُنْبِتُوا شَجَرَها أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ يَعْدِلُونَ «60» أَمَّنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَراراً وَ جَعَلَ خِلالَها أَنْهاراً وَ جَعَلَ لَها رَواسِيَ وَ جَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حاجِزاً أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ «61» أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُكُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ قَلِيلًا ما تَذَكَّرُونَ «62» أَمَّنْ يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَنْ يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ تَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ»
ترجمه آيات: ولى پاسخ قومش جز اين نبود كه گفتند: خاندان لوط را از شهرتان بيرون كنيد، زيرا آنان مردمى هستند كه پاكيزگى مىجويند. پس ما لوط و خانوادهاش را نجات داديم، جز زنش را كه (به خاطر انحراف) مقدّر كرده بوديم از بازماندگان (و هلاك شدگان در آن شهر) باشد. سپس بارانى (از سنگ) بر سر آنها باريديم (و همگى زير آن دفن شدند) و چه بد است باران انذار شدگان. بگو: سپاس براى خداست و سلام بر آن بندگانش، كه آنان را برگزيد. آيا خدا بهتر است يا آنچه را كه شريك قرار مىدهند؟ كيست كه آسمانها و زمين را آفريد؟ و از آسمان براى شما آب فرستاد، پس به وسيلهى آن، باغهايى بهجتانگيز رويانيد؛ كار شما نبود كه درختانش را برويانيد، آيا معبودى با خداست؟ (نه) بلكه آنان قومى منحرفند. كيست كه زمين را قرارگاهى ساخت و در آن، رودها قرار داد، و براى آن، كوهها را (مانند لنگر) ثابت و پابرجا قرار داد و ميان دو دريا (شور و شيرين) مانعى قرار داد (كه مخلوط نشوند). آيا معبودى با خداست؟ (نه) بلكه اكثر آنان نمىدانند.كيست كه هرگاه درماندهاى او را بخواند، اجابت نمايد و بدى و ناخوشى را برطرف كند، و شما را جانشينان (خود در) زمين قرار دهد؟ آيا با خداوند معبودى است؟ چه كم پند مىپذيريد. كيست كه شما را در تاريكىهاى خشكى و دريا (به وسيلهى ستارگان) هدايت مىكند، و كيست كه بادها را پيشاپيش (باران) رحمتش به عنوان بشارت مىفرستد، آيا معبودى با خداست؟ خداوند برتر است از آن چه براى او شريك قرار مىدهند.
شريعتي: با توجه به استقبالي که از طرح قرباني نيمه شعبان شد و به دست نيازمندان عزيز رسيد، براي قرباني اول ماه مبارک رمضان و صدقه اين ماه مي‌توانيد به کانال برنامه مراجعه کنيد.
حاج آقاي بهشتي: دو نکته عرض کنم، يکي در مورد زيد بن حارثه است شخصيت بي‌نظيري که جزء نفرات اول است که ايمان آورده است. فرمانده شهيدي است که در جنگ موته کنار جعفر بن ابي طالب، پيامبر به عنوان فرمانده معرفي کرد. تنها صحابي است که نامش در قرآن آمده است. همسرش ام ايمن و فرزندش اسامه که پيامبر او را به عنوان فرمانده جنگ معرفي کرد. او کسي است که با حمزه بن عبدالمطلب عقد اخوت است و حمزه او را وصي خود در جنگ احد قرار داد. در اين روزگار که کرونا آمده گرايش به خدا و گرايش به منجي اوج گرفته است. مردم مي‌گويند: کارگزاران دنيا توان اداره دنيا را ندارند. ما چنين منجي داريم منتهي بايد جهان را آماده کنيم. ثبت نام حوزه‌هاي علميه تا يک ماه براي خواهران و برادران طلبه هست. امام زمان(ع) کار اصلي‌اش بعد از فروپاشي استکبار جهاني و مبارزه با ستمگران، مي‌خواهد دين خدا را پياده کند. اين نهضت مبلغ مي‌خواهد. امام صادق فرمود: کار فرزندم مهدي شبيه جدم پيغمبر است. پيغمبر با دست مؤمنان دين خدا را پياده کرد.
آيه‌ي «أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ» کيست که بيچاره‌اي که از هيچ‌جا اميدي ندارد را کمک مي‌کند، سوء او را و گرفتاري او را حل مي‌کند؟ از پروردگار عالم که به گرفتاري‌هاي ما آگاه هست مي‌خواهيم، مخصوصاً بيماران کرونايي را شفاي عاجل بدهد و به پزشکان و پرستاران و کادر درماني حسنه دنيا و آخرت را مرحمت بفرمايد.
شريعتي:
مضطر شديم جلوه‌ي أمن يجيب کو *** محبوب مانده منتظر اما حبيب کو
«والحمدلله رب العالمين و صلي الله علي محمد و آله الطاهرين»