-برنامه سمت خدا
-حجت الاسلام والمسلمين حسيني قمي
-قيامت
92-06-31
سوال – در مورد نااميدي از استجابت توضيحاتي بفرماييد.
پاسخ – سالگرد دفاع مقدس را گرامي مي داريم. اميدواريم که شرمنده ي شهيدان و جانبازان و رزمندگان نباشيم. و اين هفته فرصتي باشد براي ابلاغ پيام جبهه هاي نبرد به نسل دوم و سوم که شايد خيلي خبر از آن دوران نداشته باشند. شروع ماه مهر و شروع مدارس و مراکز آموزشي را هم تبريک مي گوييم.
در بعضي از پيامک ها نوشته بودند که ما مدتي است که از امام رضا (ع) حاجت مي خواهيم ولي هنوز آن حاجت را نگرفته ايم و کم کم داريم نااميد مي شويم. ما بايد باور کنيم که بعضي از کارها به مصلحت ما نيست. آيت الله بهجت مي فرمود که استاد ما آيت الله قاضي مي فرمودند: من چهل سال بود که بعد از نماز، حاجتي از خدا مي خواستم، بعد از چهل سال برآورده نشد. بعد از چهل سال متوجه شدم که اين کار مصلحت من نبوده است. آيت الله قاضي زندگي فقيرانه اي داشتند وعيال وار هم بودند و مي فرمودند : امتحان ما در دنيا به فقر است. آقاي احمدي ميانجي مي فرمود :از خدا اجاجت بخواهيد ولي براي خدا تکليف معين نکنيد.
فردي از خدا پسر مي خواست و خدا به او دختر داه بود. اين فرد نزد امام صادق(ع) آمد و ناراحت بود. امام به او فرمود: اگر قبل از اينکه جنسيت بچه مشخص مي شد ،خدا مي گفت که اي بنده من ،انتخاب با توست يا من،تو چه مي گفتي ؟،حتما مي گفتي :اختيار با شماست. پس خدا صلاح ما را مي داند. بيننده اي نوشته است که من ده سال است که از تخت پايين نيامده ام. آيت الله بهجت مي فرمودند که فردي متوسل به امام رضا(ع) شده بود و در خواب حضرت معصومه (س) را ديد. حضرت فرموده بود که حاجت تو برآورده شد. اين حاکي از رابطه ي عميق بين خواهر و برادر است. حضرت معصومه (س) فرموده بود که شما خيلي اينجا گريه کرده ايد. امام رضا (ع) از گريه ي زوار و دوستانش ناراحت مي شود. اين اوج رأفت امام است. همه ي حوائج در دست قدرت الهي است .پس دعا کنيم ولي راضي به رضاي خدا باشيم.
سوال – در مورد اسامي قيامت توضيحاتي بفرماييد.
پاسخ – در قرآن هفتاد اسم براي قيامت آمده است: هشت اسم از اسامي قيامت در دعاي اميرالمومنين است و نُه اسم هم در سوره ي غافر است ،يوم الحسرة، يوم التغابن و يوم الندامة.
نام ديگر قيامت يوم لاينطقون است يعني روزي که اجازه نمي دهند کسي در آنجا حرف بزند و عذر خواهي کند. نام ديگر قيامت ،يوم يتذکر الانسان است يعني انسان تذکر مي دهد که ديگر فايده اي ندارد. در سوره حديد آيه 12 و 13 داريم که نام ديگر قيامت اين است که نور المومنين است .
نام ديگري که در قرآن براي قيامت آمده است يوم القيامة است. در قرآن 68 بار اين نام آمده است. و هر کدام پيامي دارد. هر اسمي اشاره به يک حادثه ي قيامت است. يک سوم آيات قرآن در مورد مراحل زندگي انسان بعد از مرگ است. ما مي توانيم پنجاه سال در مورد آيات قيامت بحث کنيم. داريم :روز قيامت،A روز ايستادن است. در نهج البلاغه داريم که در روز قيامت همه با خضوع و خشوع ايستاده اند.
سوره طه آيه 124 مي فرمايد: کساني که از ياد من اعراض داشته باشند من زندگي آنها را در سختي قرار مي دهم و در قيامت کور وارد قيامت مي شوند. آيت الله طباطبايي سوالي مطرح کرده اند در مورد اينکه منظور از زندگي شان در تنگي و فشار است چيست؟ ما انسان هايي را داريم که يادخدا در زندگي شان نيست ولي در رفاه و آسايش هستند. ايشان مي فرمايد: اين زندگي سخت مي تواند دو جهت داشته باشد: اگر کسي ياد خدا در زندگي اش نبود همه ي هم وغمش دنيا مي شود، وقتي اين اتفاق افتاد او از دنيا سير نمي شود. حرص، بخل و طمع آزارش مي دهد حتي اگر ثروتش هم زياد باشد، از دنيا لذت نمي برد. در قرآن داريم: فرعون مي گفت که من خداي بزرگ شما هستم. حضرت موسي مي گفت که از درجه ي خدايي پايين بيا ولي او قبول نکرد.A اگر کسي ياد خدا در زندگي اش نباشد حتي اگر همه ي دنيا را هم داشته باشد ولي حرص و بخل او را آزار مي دهد . فکر نکنيد کساني که به ياد خدا نيستند و مال زيادي دارند، در آرامش هستند.
در کتاب المخلاد از شيخ بهايي داريم: پيامبر در کعبه ديدند که فردي پرده ي کعبه را گرفته است و از خدا حاجت مي خواهد و مي گويد: خدايا به حق پرده ي کعبه حاجت مرا بده. پيامبر فرمود: خدا را به مومن قسم بده زيرا آبروي مومن از کعبه بالاتر است. پس خدا را به خودت قسم بده. آن فرد از پيامبر پرسيد: من ثروت زيادي دارم ولي مشکلي در زندگي دارم( ممکن است که انسان مسلمان باشد ولي از زندگي اش لذت نبرد با اينکه ثروتمند است) من بقدري بخيل هستم که وقتي از من درخواست کمک مي کنند آثارش در چهره ي ام مشخص مي شود. پيامبر فرمود که اگر با اين وضعيت تمام عمرت را نماز بخواني و روزه بگيري باز فايده ندارد زيرا ريشه ي بخل کفر است و ريشه ي سخاوت ايمان است. پس کسي که بخيل است ايمانش ضعيف استA و اين به کفر برمي گردد.
قرآن مي فرمايدA که اگر شما يک درهمA در راه خدا بدهيد، مال تان A هفت صد برابر مي شود. چرا ما اين کار را نمي کنيم ؟ زيرا به حرف خدا ايمان نداريم. پس انسان بخيل به کفر مي رسد. مهم نيست که انسان ثروت داشته باشد يا نداشته باشد . ممکن است که انسان ثروت داشته باشد ولي معيشت او تنگ باشد و ممکن است که فقير باشد ولي از زندگي لذت برد. پس به فقر و غنا نيست.
در کتاب کافي داريم که پيامبر در منا نشسته بودند .فردي از پيامبر درخواست کمک کرد و پيامبر به او خوشه ي انگوري داد. فقير به پيامبر گفت: من پول مي خواهم. و انگور را پس داد. A پيامبر فرمود: خدا به تو بدهد. فقير دوباره برگشت و گفت که انگور را بدهيد. پيامبر فرمود :ديگرتمام شد، خدا به تو بدهد. بعد گداي دوم آمد و پيامبر سه حبه انگور به او داد. فقير گفت: شکر خدا بخاطر اين روزي .پيامبر خوشش آمد و دستان او را پر از انگورکرد. او دوبارهA شکرگزاري کرد و پيامبر خوشش آمد. پيامبر از خادم پرسيدند که چقدر پول داريم؟(معمولا حجاج در منا پول زيادي با خودشان نمي آورند) او گفت: بيست درهم داريم. پيامبر بيست درهم را به اين گدا داد. گدا دوباره شکرگزاري کرد و پيامبر پيراهن خودشان را به او دادند. و گدا دوباره شکرگزاري کرد. ممکن است که فردي فقير باشد ولي از زندگي راضي باشد.
الان زندگي ها به اين صورت است که همه اززندگي شان راضي نيستند. اگر کسي باورهاي ديني را در زندگي تقويت کند و هميشه بهياد خدا باشد از زندگي اش راضي مي شود. آيت الله بهجت مي فرمودند: آخوندخراساني درخانه بود و نيازمندي نزد او آمد .ايشان به فقير گفت که من الان چيزي ندارم ولي همين فرش زير پاي مرا جمع کن و ببر .سريع برو تا بچه هاي من نيامدند و اعتراض نکردند. اين زندگي در آرامش است. اين افراد وقتي در اوج فقير باشند يا اوج غنا، برايشان A فرقي نمي کند.
جهت ديگر اين است :کساني که به ياد خدا نيستند سه نگراني دارند که نکند با حوادث موقعيت ما از دست برود ،مال و ثروت از دست برود. اين فرد هميشه نگران هستند. کساني که پست و مقام دارند اگر نگاه ديني نداشته باشند يکي از نگراني هايشان اين است که اين مقام از دست برود. اگر فردي ياد خدا باشد برايش مهم نيست که مقام دارد يا ندارد.
کتاب فضيلت هاي فراموش شده نوشته ي آخوند ملاعباس تربتي پدر مرحوم راشد است که زندگي اين مرد در عبادت ،خدمت و تبليغ خلاصه مي شده که البته براي ما شبيه افسانه است. ايشان کشاورز مي کرده و بعد از سه وعده نماز به منبر مي رفته و در روستاها تبليغ مي کرده و غذاش را هم با خودش مي برده. ايشان بعضي مواقع مي ديد که زمان آبدهي زمينش استA ولي فردي آب را منحرف کرده است. ايشان به فردي که آب را منحرف کرده بود مي گفت: هر وقت زمين تو سيراب شد آب را به طرف زمين من بفرست. در نگاه ديني داشتن و نداشتن يکسان است. انسان نبايد تعلق داشته باشد.
نگراني ديگر، بيماري و مرگ است. کسي که به معاد ايمان نداشته باشد بيماري و مرگ برايش بالاترين غصه است. ما مي خواهيم در زندگي به آرامش برسيم. الان بيشترمردم جامعه ي ما آرامش ندارند زيرا از ياد خدا غافل شده اند. به هر اندازه که از ياد خدا غافل بشويم رضايتمندي از زندگي کم مي شود. به حلال قانع نيستيم و دنبال حرام مي رويم. فردي که به ياد خداست برايش مهم نيست که زمان مرگ چه وقت باشد.
آيت الله مجتبي طالقاني آخرين سفارشش به علامه جعفري اين بود که تا دستت مي رسد شو کارگر .آيت الله بهجت مي فرمود: شب آخري که ايشان مي خواست از دنيا برود ما در حجره ي ايشان بوديم. ايشان 90 سال عمر کرده بودند و به ايشان گفتند که بگذاريد شما را به خانه ببريم. ايشان گفت :فردا خبر مرگ مرا به شما مي دهند، برويد. صبح ديديم مثل عروسي در حجله از دنيا رفته است. اگر به ما بگويند که دو سال ديگر از دنيا مي رويد ما چکار مي کنيم ؟ مرحوم حاج آقا حسين فاطمي در قم به منبر مي رفتند و شاگرد آيت الله ملکي تبريزي بودند. امام خميني هم به پاي منبر ايشان مي رفتند. آيت الله بهجت مي فرمود :وقتي ايشان مي خواست از اين دنيا برود بستگان در کنار ايشان بودند و ايشان مي گفت: شام خورديم،نماز خوانده ايم و لااله الاالله هم مي گوييم و پيامبرهم فرموده :هر کس در آخر عمرش اين کلمه را بگويد به بهشت مي رود. اين چه حال خوبي است. من منتظر چه چيزي هستم ؟ بيايند مرا ببرند. ايشان با نشاط اين مطالب را مي گفتند. چرا انسان به اينجا مي رسد؟ بخاطر ياد خداست که به اين مقام مي رسد.
داريم که به مجرمين مي گويند: بخوان نامه ات را يا داريم که گناه کاران آتش را مي بييند .پس چطور مي فرمايد که آنها کورهستند؟ مرحوم علامه مي فرمايد: حساب دنيا را با قيامت يکي ندانيد.
در دنيا آتش نور دارد ولي در قيامت آتش نور ندارد و مثل ظلمت است. چنين انساني وقتي مي خواهد نامه ي اعمالش را بخواند، مي تواند ببيند. داريم که بنده مي گويد: خدايا چرا من کور هستم درحاليکه در دنيا بينا بوده ام. ندا مي آيد: تو در دنيا آيات و نشانه هاي خدا را فراموش کردي و امروز خدا تو را فراموش مي کند
سوال – صفحهA 458 قرآن کريم را توضيح بفرماييد.
پاسخ – آيات قبل در مورد شيطان است که حاضر نشد به انسان سجده کند و از بهشت رانده شد. شيطاني که شش هزار سال عبادت کرد استکبار کرد. شيطان معلم ملائکه بوده است ولي به جايي رسيد که خداوند به او گفت :تو مورد لعنت من هستي تا قيامت. شيطان تقاضاي مهلت کرد و خداوند به او مهلت داد. شيطان گفت :من همه ي بندگان تو را فريب مي دهم مگر بندگان مخلص تو را. در اين صفحه مي فرمايد :خدا به حق قسم خورده که من جهنم را از تو و A پيروان تو پر مي کنم. اين از وعيدهاي الهي است.
نماز روز يکشنبه ماه ذيقعده را فراموش نکنيد. مي توانيم اين نماز را به نيت پدر و مادرمان هم A بخوانيم. اين نماز غسل هم دارد.
پس قرآن مي فرمايد که يکي از حوادث قيامت اين است که عده اي کور وارد قيامت مي شوند و علتش بخاطر اعراض از ياد خداست. و اين فرد زندگي اش در دنيا در سختي و فشار است و در قيامت هم کور محشور مي شود.
پس فقير بودن و غني بودن ملاک نيست. مهم رضايتمند بودن از پروردگار است يعني اگر سلامت باشي يا بيمار، اگر فقير باشي يا غني ، نبايد براي شما فرقي بکند. ملاک اين است که ما از خدا راضي باشيم. ما بايد وظيفه ي خودمان را انجام بدهيم و تلاش خودمان را انجام بدهيم و بقيه را به خدا بسپاريم و از خدا راضي باشيم. اگر کسي پولدار است دليل بر اين نيست که خداوند به او روکرده است و اگر کسي فقير است دليل بر اين نيست که خداوند از او رو برگردانده است. و ما را دوست ندارد. مهم اين است که ياد خدا در زندگي ما باشد.
اگر انسان ياد خدا نداشته باشد هيچ وقت راضي نيست و از مرگ بيماري و حوادث نگران است. اگر کسي به ياد خدا باشد نگران بيماري، مرگ و حوادث نيست.
انشاءالله خداوند رحمت واسعه ي خودش را به ارواح همه ي شهداي انقلاب اسلامي مخصوصا شهداي دفاع مقدس واصل کند. خداوند به همه ي جانبازان صبر بر دوران سخت عنايت بفرمايد و ما را شرمنده ي شهدا و رزمندگان و جانبازان قرار ندهد.