-برنامه سمت خدا
-حجت الاسلام والمسلمين حسيني قمي
قيامت
92-05-27
آري همين امروز و فردا باز مي گردي ما اهل آنجاييم و از اينجا باز مي گرديم، با پاي خود سر در نياورديم از اين اطراف با پاي خود يک روز اما باز مي گرديم، چون ابرها صحرا به صحرا برد ما را چون رودها صحرا به صحرا باز مي گرديم، اين زندگي مگزيست مابين دو تا سجده استغفراللهي بگو ما باز مي گرديم، بين جماعت هم نماز ما فُرادا بود عمريست تنهاييم و تنها باز مي گرديم، ما عاقبت انااليه راجعون بر لب از کوچه ي بن بست طوفاني باز مي گرديم.
سوال – در مورد اسامي قيامت در سوره غافر توضيحاتي بفرماييد.
پاسخ – در سوره غافر هشت اسم از اسامي قيامت آمده است: يوم التلاق روز ملاقات و يوم البارزون. در مورد يوم البارزون بايد گفت که مثل يوم تبلي السرائر است يعني روزي که همه ي پنهان ها آشکار مي شود هم نيات و هم اعمال ما در دنيا بروز پيدا مي کند. اگر نيات ما ريا يا اخلاص بوده آشکار مي شود. ما مي توانيم در دنيا نقش بازي کنيم ولي در قيامت جاي نقش بازي کردن نيست. و همه چيز ظاهر مي شود.
بعضي پرسيده بودند با اينکه ما در شب قدر توبه کرديم آيا باز خداوند در قيامت همه ي اعمال ما را نشان مي دهد(يوم تبلي السرائر)؟ بايد گفت که با توبه سيئات به حسنات تبديل مي شود. وقتي خداوند در اين دنيا ما را مي بخشد ديگر در قيامت تبلي السرائري وجود نخواهد داشت. پس براي کساني که توبه مي کنند جاي نگراني وجود ندارد.
بعضي پرسيده اند که اگر ما گناهي از ديگري ديديم آيا مي توانيم آنرا به خانواده و دوستانش بازگو کنيم. ما حق نداريم گناهي که انجام داده ايم به احدي بگوييم ، حالا چطور حق داريم که در مورد گناهان ديگران صحبت کنيم؟ فردي که مرتکب گناه مي شود حتي نمي تواند آنرا براي امام زمانش بازگو کند. پس وقتي ما نمي توانيم سِّر خودمان را آشکار کنيم، حتما هم اجازه نداريم سِّر ديگران را آشکار کنيم.
بعضي ها اين افشاء ها را ساده مي گيرند. خيلي راحت گناهان را به ما پيامک مي زنند يا گناهان ديگران را به اطرافيان مي گويند که اين خيلي خطرناک است.
درکتاب کافي کليني داريم :فردي نزد امام علي (ع) آمد و گفت :من عمل خلافي مرتکب شده ام، حد الهي را بر من جاري کن. امام چهار بار او را برگرداند و خشمگين شدند و فرمودند: چقدر زشت است که انسان گناهش را نزد ديگران بگويد،چرا گناهت را به من مي گويي مگر بين خود و خدايت توبه نکرده اي؟ حضرت فرمود: به خدا قسم اگر او بين خود و خدا توبه مي کرد بالاتر از اين بود که پيش من اعتراف کند و من حّد را بر او جاري کنم. اين فکر اشتباه است که با اعتراف به گناهان سبک مي شويم. ما بايد با توبه کردن نزد خدا سبک بشويم.
ممکن است که خانم يا آقايي قبل از ازدواج يا بعد از ازدواج رابطه ي نامشروعي داشته است ،آنها حق ندارد که اين مطلب را بگويند؛ در ضمن جايزهم نيست که اين مطلب را بگويد. و اگر هم بگويد اين کار حرام است. بالاخره انسان معصوم نيست ولي نبايد راحت گناهان خودمان يا ديگران را بيان کنيم.
روايت داريم که پيامبر از خدا تقاضا کرد که خودش به حساب امتش برسد ولي خداوند قبول نکرد و فرمود :من نسبت به بندگانم مهربانتر هستم و خودم به حساب آنها رسيدگي مي کنم. با اين روايت، يوم تبلي السرائر چه معنايي دارد؟
قرآن مي فرمايد که در قيامت خداوند باطن ها را آشکار مي کند. اگر در دنيا از کار ديگران پرده پوشي کنيم خداوند هم در قيامت از کار ما پرده پوشي مي کند. اما اگر سِّر ديگران را آشکار کنيم در قيامت خداوند همه ي سِّرهاي ما را به ديگران نشان مي دهد.
اگر مردم در دنيا از نيش زبان يا قلم ما در امان نباشند، مطمئن باشيم که در قيامت خداوند کارهاي ما را پرده پوشي نمي کند.
از آقايي پرسيدم که برادرتان کجاست؟ او گفت :برادرم به فلان اتهام در زندان است. من ناراحت شدم و مي خواستم بگويم که چرا به من گفتي که برادرت در زندان است. من نبايد براحتي خبر زندان شدن دوستم را بگويم. در کافي روايتي از امام صادق(ع) داريم :اگر کسي خبر مومني را پخش کند که آبروي او را ببرد يا از چشم مردم بيندازد، خداوند او را به ولايت شيطان منتقل مي کند و شيطان هم او را نمي پذيرد.
گاهي ما مي خواهيم در مناسک حج به شيطان سنگ بزنيم ولي مي بينيم که ما خودمان از شيطان هستيم .در بعضي مواقع شيطان هم ما را نمي پذيرد. آيا چنين شخصي مي تواند انتظار داشته باشد که خداوند در قيامت کارهاي او را پرده پوشي کند؟ آيا او آبروي کسي را حفظ کرده است که در قيامت خداوند آبرويش را حفظ کند؟
در بعضي از روايات که چهل گناه کبيره آمده است، اولين گناه کبيره نااميدي از رحمت خداست و دومين گناه کبيره اين است که انسان خودش را از انتقام الهي درامان بدارد. بشارت و انذار باهم لازم است. بايد به رحمت خداوند اميدوار باشيم ولي به اعمال مان اميدوار نباشيم. اگر ما کار خلافي کرده ايم نبايد خودمان را از انتقام الهي درامان بدانيم. در دنيا خداوند ستار است ولي همين ستاريت هم محدود است.
روايت از حضرت علي(ع) داريم: خداوند تا چهل پرده از گناه را مي پوشاند(چهل گناه کبيره داريم)، بعد به فرشته ها مي فرمايد: شما گناهان را بپوشانيد. ولي فرد به گناهانش ادامه مي دهد و هر گناهي را انجام مي دهد و در مرحله ي بعد انسان به گناه افتخار مي کند، خداوند به فرشته ها مي فرمايد که شما پرده ها را برداريد و او را رها کنيد.
لطف حق با تو مداراها کندA A A A A A A A A A A چونکه از حد بگذر رسوا کند
پس ستاريت خداوند وقتي شامل ما مي شود که ما هم حدي را رعايت کنيم. اگر ما مي خواهيم از يوم تبلي السرائر درامان باشيم، بايد آبروي کسي را نريزيم .
يک وقت فردي گناهي کرده و ما آنرا به همه مي گوييم و گاهي به دروغ گناه را به گردن ديگران مي اندازيم. فردي نزد امام هادي(ع) آمد و امام پرسيد: از فلاني (يکي از دشمنان امام) چه خبر؟ فرد گفت: کشته شده است. امام بيست و چهار مرتبه فرمود :الحمدلله .فرد تعجب کرد وعلت را پرسيد. امام فرمود :اين فرد روزي به پدرم گفت: به قيافه ي تو مي آيد که امروز مست باشي .پدرم امام جواد(ع)فرمود: من امروز روزه هستم و او را نفرين کردند.
مرحوم شوشتري دارد که امام حسين (ع)در برابر نيزه نفرين نمي کردند ولي وقتي زخم زبان مي زدند ،نفرين مي کردند. زخم شمشير خوب مي شود ولي زخم زبان به آساني خوب نمي شود. سعي کنيم که زخم زبان نزنيم و دل کسي را نشکنيم. ممکن است که فردي خطا کند آيا بايد آن را همه جا پخش کرد؟ مثلا پيامک يا بولوتوثي به شما مي رسد که فلاني کار خطايي انجام داده است آيا شما بايد آنرا براي همه بفرستيد؟ بعضي ها دنبال اين پيامک ها مي گردند.
شيخ بهايي دارد که امام صادق(ع) يکي از يارانش را ديد که چيزي دستش بود. امام پرسيد چه چيزي خريده اي ؟ او گفت: شير خريده ام و به خانه مي برم. او شراب خريده بود ولي نمي توانست به امام بگويد. امام گفت: مقداري از اين شير را در کف دست من بريز. وقتي او ظرف را سرازير کرد، در دست امام شير آمد. درحاليکه طرف فکر مي کرد الان شراب به دست امام مي آيد. پس امام از تصور ولايي خودش استفاده کرده و شراب را به شير تبديل کرد تا آبروي فردي حفظ شود. ما گاهي شير مردم را تبديل به شراب مي کنيم.
ممکن است که فردي خلاف کند و بعد توبه کند ولي وقتي کار خلاف او پخش شد، با خودش مي گويد: حالا که همه فهميدند ما خلاف کرديم، پس کار از کار گذشته است.و به کار خلاف خودش ادامه بدهد. A پخش کننده اين خبر در گناه فرد سهيم است. گاهي ما به اين کارها عادت کرده ايم و منظوري هم نداريم. مثلا گناه غيبت و تهمت چه لذتي دارد؟ مثلا کسي کار خلافي مي کند، توبه مي کند و به مسجد مي آيد ولي وقتي ما گناه آنها را پخش مي کنيم او از ما دور مي شود. پس پرده پوشي خداوند براي کساني است که در دنيا پرده پوشي مي کنند. تمام فرد فرد ما بايد جانشين خدا روي زمين باشيم، آيا خدا آبروي کسي را مي برد ؟ بعضي ها زبان شان در اتهام زدن و آبروي بردن خيلي دراز است و بعد آنرا توجيه مي کنند. و مي گويند که وظيفه ي شرعي ماست که اينها را بگوييم.
پس هم ستاريت خداوند دردنيا محدود است و هم يوم تبلي السرائر در قيامت محدود است. گاهي ما در سخنراني اشتباهي مي کنيم و بعد بخاطر آن اشتباه خيلي ناراحت و نگران هستيم، پس چطور مي توانيم آبروي کسي را ببريم ؟
سوال – صفحه 423 قرآن کريم را توضيح بفرماييد.
پاسخ – در اين صفحه داريم :اي مومنين خدا را زياد ياد کنيد. خداوند دائما بر شما رحمت مي فرستد و فرشتگان تقاضاي رحمت براي شما را دارند. علامه طباطبايي مي فرمايد: بالاترين درجه ذکر خدا اين است که انسان خدا را به ياد داشته باشد. امام خميني فرمود : عالم محضر خداست در محضر خدا گناه نکنيد. بايد باورکنيم که دنيا محضر خداست. A علامه طباطبايي مي فرمايد: تسبيحات حضرت زهرا، سبحان الله و... ذکر کثير و مصداق آن است.
در قرآن داريم: اي کساني که ايمان آورده ايد خدا و فرشتگان بر پيامبر صلوات مي فرستند. و در جاي ديگر داريم که فرشتگان بر انسان صلوات مي فرستند. پس ما مي توانيم به اوج برسيم. که خدا و فرشتگان بر ما هم رحمت بفرستند. و راهش ذکر کثير است يعني هميشه به ياد خدا باشيم.
در آيه 52 سوره غافر داريم: لا ينفع ظالمين معذرتهم ... ،در قيامت معذرت ظالمين قبول نمي شود و لعنت الهي و پايان بد براي گناهکاران است. سوره عنکبوت آيه 25 مي فرمايد: در قيامت کساني که در دنيا به دنبال آنها مي رفتند ،همديگر را منکر مي شوند و همديگر را لعنت مي کنند.
خدايا به ما توفيق بيشتر آَشنايي با آيات الهي را عنايت بفرما.