90-09-26-حجت الاسلام والمسلمين حسيني قمي-صبر بر بيماري

-برنامه سمت خدا

-حجت الاسلام والمسلمين حسيني قمي

-صبر بر بيماري

90-09-26
سوال – در مورد صبر بر بيماري توضيحاتي بفرماييد.
پاسخ – يکي از نگراني هاي فردي که به مدت طولاني بيمار است اين است که آنها مي گويند ما در گذشته توفيقاتي داشته ايم. مثلا نمازمان را در اول وقت مي خوانديم، مسجد و زيارت مي رفتيم. يکي از نگراني جدي بيماران اين است که خيلي از فيوضات مثل رفتن به مکه و کربلا را از دست داده اند. اين نگراني روحي گاهي نگراني جسمي را هم تشديد مي کند. در کتاب کافي که يکي از کتب اربعه است حديثي از امام صادق (ع) است که از پيامبر داستاني را روايت مي کند. اصحاب در نزد پيامبر نشسته بودند. آنها ديدند که پيامبر نگاهي به آسمان کردند و تبسمي کردند. اصحاب علت را سوال کردند. پيامبر فرمود: دو فرشته ي الهي از آسمان آمدند تا ثواب نمازهاي بنده ي مومني که هميشه نمازهايش را مي خواند بنويسند، آنها ديدند که او در جاي عبادتش نيست. فرشتگان به آسمان رفتند و به خدا گفتند که اين فرد در جايگاهش نيست. خدا فرمود: مثل همان پاداشي که در صحت و سلامتي براي اومي نوشتيد الان بنويسيد. چون من او را در اين موقعيت يا بيماري قرارداده ام. پس اگر فرد جزو سينه زنان امام حسين (ع) بوده است، مطمئن باشد که امسال هم همان ثواب را برايش در مراسمي که حضور نداشته است مي نويسند و تمام عزاداري هايي که در دو ماه محرم انجام مي داده است برايش نوشته مي شود. پيامبر مي فرمايد: خداوند به فرشته دستورمي دهد براي سالخورده اي که قبلا عباداتي را انجام مي داده است و الان نمي تواند انجام بدهد، نوشته بشود آنچه که وقتي که جوان بوده است نوشته مي شده است. (در بيماري هم آنچه در زمان صحت و سلامت انجام مي داده است نوشته مي شود.) پيامبر مي فرمايد: چهار گروه هستند که بايد عمل شان را از نو صفر شروع بکنند. يکي وقتي حاجي از حج برمي گردد ( در روز عرفه خدا به حاجي مي گويد: گناهانت بحشيده شد از اول شروع کن ) ديگر کسي که با خدا آشنا نبوده است و مسلمان بشود، ديگري کسي که از نماز جمعه برمي گردد ( نماز جمعه اي که اثر تربيتي داشته باشد ) و ديگري وقتي بيماري بهبودي پيدا کرد. امام حسين (ع) مي فرمايد: اميرالمومنين به عيادت سلمان فارسي آمدند. حضرت پرسيدند: حالت چطور است ؟ سلمان گفت: حمد خدا مي کنم ولي شکايت هم مي کنم. حضرت فرمود: شکايت نکن. وقتي تو بيمار هستي خدا از سه جهت به تو پاداش مي دهد. يکي بخاطر صبر بر اين بيماري و ديگري بخاطر رقت قلب و ديگري بخاطر دعاهايي که دارد. خدا حسنات را براي شما مي نويسد و درجات شما را بالا مي برد. ساعاتي که انسان درد را تحمل مي کند ساعات خطا و گناه را از بين مي برد به تعبيري بيماري کفاره ي گناهان است. پيامبر در خطبه ي شعبانيه فرمود که در ماه رمضان خواب شما عبادت است. پيامبر خطاب به اميرالمومنين فرمود: خواب بيمار در بسترعبادت است، ناله اي که مي زند ثواب سبحان الله دارد، فريادي که مي زند ثواب لا اله الا الله دارد و اينکه بيمار از اين پهلو به آن پهلو مي شود ثواب مجاهدي که در راه خدا مي جنگد را دارد. پس بيمار بايد باور داشته باشد که خدا به او تفضل دارد. طبيعت بيماري اين طور است که انسان رقت قلب دارد، خلوتي دارد و انسان فرصتي دارد که به اعمالش بينديشد. گذشته را به ياد مي آورد و به تعبير پيامبر قطره اي اشک از او جاري مي شود و خدا گناهان او را پاک مي کند. امام صادق (ع) فرمود: از آداب عبادت بيمار اين است که وقتي به عيادت بيمار مي رويد از او بخواهيد که براي شما دعا بکند. اين دعاي بيمار معادل دعاي فرشتگان است. بخشي از بيماري بخاطر اين است که انسان متذکر بشود. انسان سالم کمتر با خودش خلوت و رقت قلب دارد ولي بيمار اين خلوت و رقت قلب را بيشتر دارد و بخاطر همين دعايش معادل دعاي فرشتگان است. البته شرطش اين است که در برابر بيمار شکايت نکند و سپاسگزار باشد. حضرت فرمودند: تا آنجا که ممکن است بيماري اش را به ديگران نگويد و شکايت نکند. در بيماري هم مثل مصيبت بايد صبر جميل داشت. آقاي سيداحمد خوانساري ازمراجع تقليد بودند. فردي به ملاقات ايشان رفت. از اطرافيان پرسيد که حال آقا چطوراست ؟ آنها گفتند که آقا تا صبح نخوابيده است. ايشان از خود آقا سوال کردند که حالتان چطور است؟ ايشان فرمودند: ديشب تا صبح و جمله را قطع کردند و ادامه دادند: ديشب تا صبح الحمدلله. در حکمت 289 اميرالمومنين مي فرمايد: من يک برادري ايماني داشتم که اين ده تا ويژگي را دارد. يکي از ويژگي آن اين است که برادر من از بيماري خودش شکايت نمي کرد مگر موقعي که خوب مي شد و به شرح علامه ي مجلسي آن ديگر شکايت نبود، الحمدلله بود. در روايت زيادي داريم که بيمار با بيماري مدارا بکند. امام صادق (ع) فرمود: شکايت اين است که شما بگوييد که من بيماري دارم که هيچ کسي اين درد و بيماري من ار ندارد. هر کسي هر بيماري که دارد مي گويد که اين بدترين بيماري است. کساني که بيماري ميگرن دارد مي گويند که اين از همه ي دردها بدتر است. البته اگر بگويد که تا صبح نخوابيدم اشکالي ندارد ولي بالاترين درجه اش همان است که الحمدلله بگويد. پيامبر مي فرمايد: چهار چيز از گنج هاي بهشت است: پنهان کردن فقر (گفتن فقر به ديگران تاثيري ندارد، اگر فرد دوست شما باشد ناراحت مي شود و اگر دشمن شما باشد خوشحال مي شود )، پنهان کردن صدقه و انفاق ( امامان وقتي انفاق شان مشخص مي شد که از دنيا مي رفتند )، پنهان کردن مصيبت ( البته اگر مصيبت خيلي سنگين نباشد و امکان پنهان کردن آن باشد. )، پنهان کردن بيماري. بيماري اختصاص به ما ندارد. بعضي ها فکر مي کنند که نظر خدا از آنها برگشته است که دچار بيماري شده اند. روايت داريم که ائمه هم دچار بيماريهاي سخت مي شدند و بيماري بخشي از زندگي است. اينکه ديگران بگويند مگر چکار کردي که دچار بيماري شده اي، اثر منفي بيشتري دارد.
سوال – سوره صافات آيات 25 تا 51 را توضيح بفرماييد.
پاسخ – داريم که وقتي ظالمان را به سمت جهنم مي برند دستور مي آيد که متوقف بشويد و اين سوال پيش مي آيد که اگر حکم قطعي شده است چرا متوقف مي شوند ؟ اين بصورت يک مجازات رواني بيشتري است. در روايات داريم: ايستادن در صحراي محشر آنچنان سنگين است که خيلي ها التماس مي کند از اين مرحله زودتر عبور کنند. کسي که حکم او آمده است و به سمت آتش مي رود خوشحالند که از اين موقف قيامت عبور مي کنند ولي آنها را نگاه مي دارند تا باز از آنها سوال کنند و آنها اعتراف کنند. مي فرمايد: بقدري موقف محشر براي آنها سنگين است که التماس مي کنند خدايا بي نوبت به حساب ما رسيدگي کن، ما را زودتر به آتش برسان ولي اينجا نايستيم. وقتي آنها را نگه مي داند مي پرسند که چرا از کسي کمک نمي خواهيد و کسي به کمک شما نمي آيد. انسان در دنيا فسق و فجور مي کند و فکر مي کند که پشتيباني دارد ولي در آنجا هيچ پشتيباني ندارد. در جنگ بدر ابوجهل شعار مي داده است که ما همديگر را ياري مي کنيم. مي فرمايد: آنها وقتي به طرف آتش مي روند از کساني که آنها را گمراه کرده اند مي گويند که شما ما را فريب داديد و شما به اسم خير خواهي ما را گمراه کرده ايد. آنها جواب مي دادندکه ما شمارا مجبور نکرديم مي خواستيد دعوت ما را قبول نکنيد و در آنجا شيطان از انسان اعلام برائت مي کند. آنها مي گويند مگر انبياء هم شما را دعوت نکردند، چرا دعوت آنها را نپذيرفتيد ؟ يکي از اسامي قيامت يوم الفرار است، در آن روز همه از هم فرار مي کنند و کسي به فکر کسي نيست. در تفسير روح المعاني اهل سنت از پيامبر داريم که يکي از سوالهايي که در آنجا مي پرسند از ولايت اميرالمومنين علي (ع) است.
سوال – آيا صبر بر مصيبت حضرت زينب (س) با صبر بر مصيبتي که بر اثر سوء تدبير هاي ما بوجود آمده است مساوي است ؟ آيا صبر کردن بر مصيبت هايي که ما خودمان بوجود مي آوريم هم اجر و پاداش دارد؟
پاسخ – عرب زبانان رسمي دارند که در شب عاشورا مقتل خواني مي کنند و اين رسم پسنديده اي است و تمام مصيبت هاي اصحاب و بني هاشم را مي خوانند. خوب است در کنار اين رسم پسنديده رسم خطبه خواني امام حسين (ع) هم رايج بشود.
صبر حضرت زينب (س) يک نوع صبر است. مصيبت يک وسيله اي براي تَنَبُه و بيداري ماست. اجر مصيبتي که ما بدست خودمان ايجاد کرده ايم قابل مقايسه با اجر مصيبت حصرت زينب (س) نيست ولي نبايد نااميد شد. اگر همين مصيبت باعث بيداري ما باشد خوب است. روايت داريم که اگر کسي سرش کلاه رفت و ضرر کرد اجر و پاداشي پيش خدا ندارد و نه ستايش مي شود. انسان بايد مواظب باشد که اين اتفاق نيفتد و اگر هم اتفاق باعث بيداري ما مي شود. مثلا مادري که بر مصيبت فرزندش که در حادثه اي کشته شده است و فرزند هم مقصر است صبر مي کند قطعا اجر دارد. ما بايد جلوي مصبت هاي دست ساز را بگيريم. دونفر براي قضاوت نزد پيامبر آمدند. يکي از آنها ادله را بهترنقل مي کردند و پيامبر هم طبق ادله حکم دادند. نفر بعدي در دفاع کوتاهي مي کرد و محکوم شد. فرد محکوم شده گفت اشکالي ندارد، خدا به ما اجرمي دهد. پيامبر ناراحت شد و دستش را تکان دادند و گفت که از حق خودت دفاع کن. اين دفاع نکردن اجري ندارد.
خدايا به حق محمد وآل محمد و سيدالشهدا، دعاي کساني که الان در بستر بيماري هستند، در حق خودشان و ديگران به اجابت برسان.