حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد – سيري در صحيفه سجاديه، شرح دعاي شانزدهم- رحمت الهي
برنامه سمت خدا
موضوع برنامه: سيري در صحيفه سجاديه، شرح دعاي شانزدهم- رحمت الهي
كارشناس: حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد
تاريخ پخش: 02-02- 98
شريعتي: بسم الله الرحمن الرحيم، اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
هوا، هواي لطيفي است طراوت است و ترنم و شبنم است و شقايق
هواي همهمه دارند ابر و تندر و باران، هواي زمزمه دارند بيد و باد و بنفشه
و من هواي تو را دارم...
سلام مي‌کنم به همه بيننده‌ها و شنونده‌هاي خوبمان، انشاءالله هرجا که هستيد خداوند متعال پشت و پناه شما باشد، ايام و اعياد بر شما مبارک باشد. ايامي که مزين است به نام حضرت بقية الله الاعظم، انشاءالله اين عيد بر شما مبارک باشد و انشاءالله چشم ما به جمال حضرت روشن شود. در محضر حاج آقاي فرحزاد هستيم. سلام عليکم، خيلي خوش آمديد. عيد شما مبارک باشد.
حاج آقاي فرحزاد: عرض سلام دارم خدمت جنابعالي و بينندگان و شنوندگان عزيز. جا دارد واقعاً از راديو قرآن خيلي تشکر کنم، انشاءالله خداوند توفيقشان را زياد کند. جشن‌هاي خيلي باشکوهي برگزار شد، انشاءالله خداوند مشکل سيل زده‌ها را هم برطرف کند. گلايه‌اي که هرسال دارم، براي امام حسين ما دو ماه عزاداري مي‌کنيم ولي براي تولدش يک شب برنامه مي‌گيريم. امام زمان در عالم تک است و آرزوي همه انبياء و اولياء است. يک شخصيت بي بديل و بي نظير است. جا دارد يک دهه مهدويت، ده روز، بيست روز، جشن برگزار شود. سعي کنيد حداقل سه روز، پنج روز، هفت روز جشن بگيريد. بعضي فکر مي‌کنند براي عزاداري خرج کنند بيشتر ثواب دارد تا براي جشن و شادي خرج کنند. اگر ثوابش بيشتر نباشد، کمتر نيست.
شريعتي: مرحوم دولابي حکيمانه مي‌گفتند: اهل‌بيت دوست دارند شادي شما را هم ببينند. انشاءالله اين شادي‌ها بيشتر شود. با بحث نوراني صحيفه سجاديه در خدمت شما هستيم.
حاج آقاي فرحزاد: بسم الله الرحمن الرحيم، الحمدلله رب العالمين، اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
دعاي شانزدهم صحيفه سجاديه، حضرت درباره‌ي آمرزش گناهان و طلب عفو از خداي متعال مي‌فرمايند و حاوي نکته‌هاي مهم و زيبايي هست و سر تا سر اين دعا از فضل و لطف و کرم و رحمت و عفو و بخشش خداي متعال است. اين دعا هم نکته‌هاي بسيار زيبايي دارد. در ابتداي دعا حضرت مي‌فرمايد: «اللَّهُمَّ يَا مَنْ بِرَحْمَتِهِ يَسْتَغيثُ الْمُذْنِبُونَ» آدم‌هاي گنهکار چه کنند؟ فرمود: اي خدايي که به رحمت تو گناهکارها استغاثه مي‌کنند. «وَ يَا مَنْ إِلَى ذِكْرِ إِحْسَانِهِ يَفْزَعُ الْمُضْطَرُّونَ» آنهايي که به اضطرار و مشکلات حاد مي‌رسند ياد لطف و کرم خدا مي‌افتند. در دعا داريم «إِلَهِي لَمْ يَزَلْ بِرُّكَ عَلَيَّ أَيَّامَ حَيَاتِي فَلَا تَقْطَعْ بِرَّكَ عَنِّي فِي مَمَاتِي» (اقبال الاعمال/ج2/ص686) اي خدايي که يک عمر به من محبت کردي و احسانت را قطع نکردي. پس بعد از مردن من بيشتر نياز دارم. «إِلَهِي مَا أَظُنُّكَ تَرُدُّنِي فِي حَاجَةٍ قَدْ أَفْنَيْتُ عُمُرِي فِي طَلَبِهَا مِنْك» گمان نمي‌کنم حاجتي که عمري رويش وقت گذاشتم رد کني و جواب مرا ندهي. مگر اينکه معصيت و گناه باشد. مضطرون به ذکر تو آرام مي‌گيرند و پناه مي‌برند.
«وَ يَا مَنْ لِخِيفَتِهِ يَنْتَحِبُ الْخَاطِئُونَ» اي خدايي که از خوف او به خاطر گناهي که کردند، خطاکارها ناله مي‌زنند و بلند گريه مي‌کنند. البته خوف از خدا، چند جور معنا شده است. يک خوف به معني خشيت و عظمت و بزرگي خداست و ما اظهار کوچکي کنيم. خوف به اين معنا که بي جهت از خدا بترسيم معنا ندارد. لذا اميرالمؤمنين در نهج‌البلاغه مي‌فرمايد: «وَ لَا يَخَافَنَّ إِلَّا ذَنْبَه» (نهج‌البلاغه/ص482) خوف به اين معنا که من گناهاني مرتکب شدم و مستحق عقوبت هستم. سرچشمه خوف خود ما هستيم. خدا بي جهت با کسي کاري ندارد. خوف من از گناهان من است و بدي‌ها که مستحق عقوبت هستم. لذا در روايت داريم آنهايي که از خوف خدا گريه کنند، حضرت مي‌فرمايد: بلند ناله مي‌زنند بخاطر گناهان و ترس از جهنم. اشکي که از خوف خدا به چشم انسان بيايد، آتش جهنم را خاموش و گناهان را پاک مي‌کند. از آن اشک‌هايي است که در روايات براي آن خيلي ارزش قائل شدند. در روايات داريم حساب و کتاب‌هاي بنده‌اي را مي‌بندند و بايد به طرف جهنم برود، در بين راه مژه‌ها به زبان مي‌آيد و مي‌گويد: پروردگارا من شاهد بودم شبي از شب‌ها بنده‌ات بلند شد و از ترس جهنم و گناهان خودش گريه کرد و اظهار ندامت کرد. خدا مي‌فرمايد: بخاطر اينکه از خوف من گريه کرد، او را برگردانيد. «يَا أُنْسَ كُلِّ مُسْتَوْحِشٍ غَرِيبٍ» آنهايي که به وحشت مي‌افتند و کسي را ندارند، خدا مي‌گويد: من انيس شما هستم. «يا انيس من لا انيس له» اگر خلق ما را رها کردند، خالق ما، ما را رها نمي‌کند. آغوش او هميشه باز است.
«وَ يَا فَرَجَ كُلِّ مَكْرُوبٍ كَئِيبٍ» اي خدايي که تو گشايش مي‌دهي و به هرکسي که اندوهناک و گرفتار است. «وَ يَا غَوْثَ كُلِّ مَخْذُولٍ فَرِيدٍ» اي فريادرس هرکسي که او را خوار کردند و او را طرد و رها کردند. «وَ يَا عَضُدَ كُلِّ مُحْتَاجٍ طَرِيدٍ» اي ياور هرکسي که نيازمند و طرد شده است. خدا مي‌گويد: من ياور تو هستم! «أَنْتَ الَّذِي وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً» خدايا تو کسي هستي که دايره علم و رحمت تو به همه عالم و ذرات و موجودات رسيده است. ولي غضب خدا اينطور نيست و موردي و محدود است. در قرآن هست «قالَ عَذابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشاءُ وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ» (اعراف/156) عذاب من براي خطاکارها محدود است ولي رحمت من اينطور نيست و وسيع است. لذا مي‌فرمايد: خدايا تو کسي هستي که علم و رحمت تو به همه موجودات رسيده است. «وَ أَنْتَ الَّذِي جَعَلْتَ لِكُلِّ مَخْلُوقٍ فِي نِعَمِكَ سَهْماً» خدايا تو کسي هستي که براي هر مخلوقي از نعمت‌هاي خودت يک سهمي قرار دادي. هيچکس را بدون سهم نگذاشتي. يک بهره‌اي به او مرحمت کردي. «وَ أَنْتَ الَّذِي عَفْوُهُ أَعْلَى مِنْ عِقَابِهِ» تو کسي هستي که عفو او بالاي عقابش است. عفو او مقدم است و عفو او بيشتر از عقابش است. «وَ أَنْتَ الَّذِي تَسْعَى رَحْمَتُهُ أَمَامَ غَضَبِهِ» تو کسي هستي که رحمت تو پيشوا و پيشتاز غضب توست. پيشوا و رحمت غضب رحمت توست، «وَ أَنْتَ الَّذِي عَطَاؤُهُ أَكْثَرُ مِنْ مَنْعِهِ» هميشه عطاي تو بيشتر از منع توست. بلکه در روايات باشد که جايي که خدا منع مي‌کند، منعش هم عطا است.
بحث رحمت يک بحث زيبايي است که در قرآن و روايات خيلي آمده است. در ماه شعبان داريم که «وَ هَذَا شَهْرُ نَبِيِّكَ سَيِّدِ رُسُلِكَ شَعْبَانُ الَّذِي حَفَفْتَهُ مِنْكَ بِالرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَان» ماه رمضان هم که حضرت خطبه خواندند «أَقْبَلَ إِلَيْكُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَكَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَة» در ماه شعبان و ماه رمضان که هستيم خيلي تناسب دارد از نظر زماني که از رحمت خدا بشنويم. برعکس دشمن‌هايي که واقعاً چندين برابر ما کارهاي فرهنگي مي‌کنند که خداي ما، پيامبر ما، دين ما را يک مکتب خشن و تروريسم و جلاد و آدمکش معرفي کردند، دقيقاً برعکس است. جلادهايي که خودشان تربيت کردند به اسم دين ما دارند تمام مي‌کنند. نمونه‌هايي که خيلي کوتاه از خدا و پيغمبر و قرآن و نماز و روايات که همه شعاع خداست که پخش مي‌شود و غضب هم موردي است و براي اصلاح است. دين ما دين رحمت است. خداي ما خداي مهرباني است. کتاب ما کتاب رحمت است. پيغمبر ما پيغمبر رحمت است. امامان ما امامان رحمت هستند.
اول از خدا شروع کنيم، چقدر براي خداي متعال در قرآن و دعاها و روايات ما اسماء و صفات آمده است. اسماء خدا را يک مرور کنيد ببينيد چند اسم غضب و چند اسم رحمت درونش است. کاملش دعاي جوشن کبير است. بزرگاني داشتيم که در مجالس خصوصي مي‌فرمودند: بندهايي از دعاي جوشن کبير را بخوانيد. شب اول ماه رمضان جوشن کبير مستحب است و مرحوم مجلسي فرمودند: خوب است در ماه رمضان سه بار خوانده شود که باعث آمرزش گناهان مي‌شود. سفارش شده که امام حسين(ع) فرمودند: پدرم سفارش کرد بر کفن او بنويسيم و مستحب است دعاي جوشن کبير را با تربت و زعفران به کفن بنويسند که ما تحت پوشش اين اسماء الهي قرار بگيريم. اسماء کامل الهي حدود هزار اسماء و صفات خدا در جوشن کبير آمده است. در اينها بگرديد چند اسم غضب پيدا مي‌کنيد؟ چقدر اسم رحمت پيدا مي‌کنيد؟ خداوند رحمتش غالب است و يا اينکه عقوبت و حساب کشي غالب است؟ در دعاي جوشن کبير همه صفات خوب خداست و اسم‌هاي رحمت است. بالاترين کتاب‌ها قرآن است و خداي متعال شروع کتاب آسماني‌اش را «اعظمُ آيةٍ في کتاب الله» تعبير روايت است. يعني بزرگترين آيه قرآن بسم الله الرحمن الرحيم است. فرمود: همه قرآن در سوره حمد جمع شده که ام الکتاب است. «وَ لَقَدْ آتَيْناكَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ» (حجر/87) در سوره حمد مي‌بينيد که باز يک آيه مستقل «الرحمن الرحيم» است. ما توجه نداريم در شبانه روز شصت بار واجب است خدا را به رحمان يا رحيم بخوانيم. همه رحمت است!
يک سوره در قرآن هست، چون شروع سوره با برائت است و تبري از مشرکين است مناسب نيست با رحمت شروع شود. آنجا را مي‌گوييم: اعوذ بالله من الشيطان الرجيم، اول سوره را بدون بسم الله بايد شروع کنيم. روايت ديدم امام صادق(ع) هروقت سوره برائت را تلاوت مي‌کردند، اگر اول سوره بسم الله نمي‌گفتند ولي اگر آيه اول را خوانده بودند، از وسط آيات بعد باز بسم الله مي‌گفتند. به اضافه اينکه قرآن 114 سوره دارد، اگر اينجا بسم الله ندارد، در سوره نمل دو تا بسم الله دارد. اين هم باز خدا جبران کرده است. شيخ بهايي مي‌گويد: هرکس را مي‌خواهي ببيني با شما چه رفتاري مي‌کند، از شروع پيام و نامه و گفتارش تا آخر مي‌تواني بخواني! انشاءالله امسال هم سال پرباراني بود، با رحمت آغاز شد. انشاءالله خانه‌هايي که ويران شد و گرفتاري‌هايي که براي مردم سيل زده ايجاد شد هم رفع شود. استاد بزرگواري داريم حدود نود سال دارد. ايشان مي‌فرمودند: گاهي سم نا اميدي به من مي‌رسد کتاب را باز مي‌کنم و چند خطش را مي‌خوانم. در قرآن داريم «وَ لا يَزالُونَ مُخْتَلِفِينَ إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَ لِذلِكَ خَلَقَهُمْ» (هود/118 و 119) يعني مردم بينشان اختلاف هست، سليقه‌ها و افکار مختلف دارند. اين اختلاف هم رحمت است و باعث رشد است. ظاهر آيه خدا مي‌گويد: من براي اختلاف خلق کردم. ولي روايات ما مي‌فرمايد: آنهايي که به رحمت سر در بياورند، اختلاف‌ها کنار مي‌رود.
من نکردم خلق تا سودي کنم *** بلکه تا بر بندگان جودي کنم
گر نماز و روزه‌اي فرموده‌ام *** ره به سوي خويشتن بنموده‌ام
من نگردم پاک از تسبيحشان *** پاک هم ايشان شوند و در فشان
اگر سبحان الله مي‌گويي، خدا پاک نمي‌شود، تو پاک مي‌شوي. اگر استغفرالله مي‌گويي تو پاک مي‌شوي. الله اکبر، خدا در قلب تو تجلي مي‌کند. الحمدلله خزائن خدا را زياد نمي‌کند. نعمت‌هاي شما زياد مي‌شود. خدا نيازي به نماز ندارد مي‌خواهد ما رشد کنيم. باز از آيات قرآن اين است، خداي مهربان مي‌فرمايد: «كَتَبَ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ» (انعام/12) يعني رحمت خدا قطعي و واجب است. اينکه حضرت فرمود: «أَنْتَ الَّذِي وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَةً وَ عِلْما» آيه قرآن است، «رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَ شَيْءٍ رَحْمَةً وَ عِلْما» (غافر/7) ملائکه مي‌گويند: خدايا رحمت و علم تو وسعت به همه موجودات دارد، مؤمنين را بيامرز و ببخش. چون قبل از دعا آدم بايد تعريف و تمجيد کند تا دعايش مستجاب شود. بعضي رحمت را محدود به گروه خاص مي‌کنند. يک رحمت خاص الخاص هست براي چهارده معصوم است. يک رحمت پايين‌تر است براي انبياء و مرسلين، يک رحمت پايين‌تر است براي اولياء خداست ولي رحمت‌هاي عمومي هست که تمام موجودات و ذرات و هستي را گرفته است، آن فراگير است. لذا مي‌گويد: «ان الله بالناس» نمي‌گويد: «بالمؤمنين و بالمتقين».ِ «إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُوفٌ رَّحِيمٌ» (جاثيه/14) رئوف شدت مهرباني است. مادر را رئوف مي‌گويند. امام هشتم رئوف است، مظهر مهرباني است.
«الله غفورٌ رحيم» حدود پنجاه بار اين دو اسم کنار هم در قرآن آمده است. در قرآن اسم غضب بيشتر است يا رحمت؟ رحمت بيشتر است. يک سوره داريم به اسم «الرحمن» يک آيه «الرحمن» است. «الرَّحْمنُ، عَلَّمَ الْقُرْآنَ عَلَّمَهُ الْبَيانَ» دعاها که بسيار زياد است. در مناجات شعبانيه داريم «إِنْ أَخَذْتَنِي بِجُرْمِي أَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ وَ إِنْ أَخَذْتَنِي بِذُنُوبِي أَخَذْتُكَ بِمَغْفِرَتِكَ وَ إِنْ [إذا] أَدْخَلْتَنِي النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّي أُحِبُّكَ» اگر مرا در آتش ببري، فرياد مي‌زنم خدايا دوستت دارم. بالاي نود درصد رحمت است. شروع با رحمت است و تا آخر با رحمت است. گمان نمي‌کنم کسي که سجده کرده و گريه کرده، او را به جهنم ببري. قسم خوردي جهنم را پر کني اما از کافرين. جهنم که در قيامت گفتند هست، اما يک معني جهنم يعني بي خدا بودن. کسي که اميد و پناه ندارد. کفار براي خودشان سرپرست ندارند. همين جهنمي مي‌شود. لذا حضرت مي‌فرمايد: «رَبِّي صَبَرْتُ عَلَى عَذَابِكَ، فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِكَ، وَ هَبْنِي صَبَرْتُ عَلَى حَرِّ نَارِك» يعني فراق خدا خودش يک جهنم است.
اما پيغمبر؛ چه آيات و رواياتي که در مورد پيغمبر است، کلماتي که درباره‌ي حضرت است و سيره عملي و رفتاري پيامبر، خدا در مورد پيامبر مي‌فرمايد: «وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ» (انبياء/107) به پيغمبر در جنگ احد گفتند: شما هم يک نفرين کن، دندانت شکسته و پيشاني‌ات شکسته است. آه بکش و نفرين کن، چين به ابرويت بيانداز و غضب جدي کن. فرمود: خدا مرا نفرستاده که لعن و نفرين کنم. «و انما بعثتُ رحمة» خدايا قوم من، همين‌هايي که حضرت حمزه را شهيد کردند. خدايا اينها را ببخش و بيامرز. «انهم لا يعلمون» جاهل هستند و نمي‌فهمند. فرمود: من پيغمبر رحمت هستم. نمونه‌هاي فراواني که حضرت حدود بيست سال، يعني سيزده سال در مکه پيغمبر را زجر و شکنجه دادند، مدينه هم آمدند تا قبل فتح مکه همه اذيت و آزار بود. حالا پيغمبر بر اين مردم چموش غالب شده است. سع بن عباده آمد پرچم را گرفت و گفت: امروز روز کشته است. بايد پدر شما را دربياوريم. فرمود: پرچم را دست اميرالمؤمنين بدهيد! حضرت دعا را برعکس کردند «اليوم يوم المرحمة لا الملحمة» پيغمبر را از مکه بيرون کردند، مي‌خواستند حضرت را بکشند و شبانه فرار کرد. شکمبه گوسفند روي سر حضرت خالي کردند. اينها که جمع شدند، حضرت فرمودند: نظر شما درباره‌ي من چيست؟ روايت قشنگي است در نهج‌البلاغه حضرت مي‌فرمايد: «وَ مَنْ ظَنَّ بِكَ خَيْراً فَصَدِّقْ ظَنَّه» (نهج‌البلاغه/ص403) هرکس به تو گمان خوب دارد، گمانش را تأييد کن. گفتند: «أَخٌ كَرِيمٌ وَ ابْنُ أَخٍ كَرِيم» شما برادر بزرگوار ما هستي و پدرت هم بزرگوار بود. پيغمبر ما فرمود: من همان چيزي که حضرت يوسف به برادرها فرمود به شما مي‌دهم. «لا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ» (يوسف/92) [کافي/ج4/ص225] گذشته‌ها فراموش شد. حتي وحشي قاتل که جگر حضرت حمزه را درآورد هم بخشيدند، چون مسلمان شد و توبه‌اش هم قبول شد، فقط حضرت فرمود: نزديک من نيا که من ياد خاطره‌ي تلخ مي‌افتم!
پيغمبر ما پيغمبر رحمت است. امامان ما همه مظهر رحمت واسعه خدا هستند. تجلي رحمت در وجود پيغمبر است. چون فرمودند: «کُلُنا محمد» امام زمان رحمت واسعه خداست. سوره ياسين و زيارت آل ياسين را فراموش نکنيم. سوره ياسين قلب قرآن است و به امام زمان هديه کنيد. زيارت آل ياسين بهترين زيارتنامه امام زمان(ع) است. زيارت آل ياسين انشاء و نوشته خود امام زمان(ع) است. فرمودند: هروقت خواستيد به وسيله ما به خدا توجه کنيد، اين زيارت را بخوانيد. بخش اول زيارت و بخش دوم دعا است. يک بخش اين است «السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَلَمُ الْمَنْصُوبُ وَ الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ وَ الْغَوْثُ وَ الرَّحْمَةُ الْوَاسِعَةُ وَعْداً غَيْرَ مَكْذُوبٍ» سلام بر شما آقايي که مظهر علم الهي است که روي زمين ريخته شده است. علامت خداست که راه را نشان مي‌دهد. پناهگاه مردم و رحمت واسعه خداست. حضرت وقتي مي‌آيند اول از مکه شروع مي‌کنند و به ديوار کعبه تکيه مي‌دهند، خودشان را معرفي مي‌کنند، 313 نفر مي‌آيند. حضرت يک فرماندار و حاکم و نماينده در مکه مي‌گذارند و به سمت کوفه و مدينه مي‌آيند. حضرت از مکه که بيرون مي‌آيند نماينده حضرت را مي‌کشند. حضرت برمي‌گردند و آنها را توبيخ مي‌کنند. دو سه بار اين تکرار مي‌شود. بعد حضرت بار ديگر شديداً تهديد مي‌کنند و مي‌فرمايند: اگر نبود که من رحمت واسعه خدا بودم مي‌دانستم با شما چه کار کنم. يعني حسابي انتقام مي‌گرفتم. ولي چون من رحمت واسعه خدا هستم اين بار هم شما را مي‌بخشم. رحمت واسعه به امام زمان تعبير شده است.
اين جمله‌اي که در صحيفه سجاديه خوانديم، «أَنْتَ الَّذِي تَسْعَى رَحْمَتُهُ أَمَامَ غَضَبِهِ» (صحيفه سجاديه/ص78) رحمت خدا بر غضب خدا غالب است. آيت الله جوادي آملي جملات زيبايي دارند، اينکه ما مي‌گوييم: رحمت امام غضب است، اين خيلي نکات و معني بلندي دارد. يعني غضب شش دانگ در اختيار رحمت است. يعني فرمان غضب در اختيار رحمت است. هرکجا بخواهد او را مي‌برد. يعني اينکه اختيار کامل غضب دست رحمت است. گويي غضب واقعي وجود ندارد. يعني در غضب هم رحمت خوابيده است. غضبش هم رحمت است. پدري که بچه شلوغ‌کاري مي‌کند را توبيخ مي‌کند، نصيحت مي‌کند يا تنبيه مي‌کند، همه اينها از روي تربيت است و خير او را مي‌خواهد. خداي بزرگ هزارها برابر از پدر و مادر مهربانتر است. اگر عده‌اي جهنم مي‌روند براي پاک شدن است. خدا حالت انتقام‌گري ندارد. حضرت امام در يکي از سخنان اشاره کردند که پيغمبر يا اميرالمؤمنين به جهنم مي‌روند براي دستگيري از عده‌اي و جهنم خاموش مي‌شود، بعضي از اين معاندين و دشمنان خيلي خبيث مي‌بينند جهنم خنک و سرد شده است. مي‌پرسند: چه خبر است؟ مي‌گويند: پيغمبر يا حضرت علي آمده از شما شفاعت کند. مي‌گويند: نه، ما عارمان مي‌شود زير پرچم حضرت علي يا پيغمبر باشيم.
شريعتي: «وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ، وَ دُعَاءَهُ وَ خَيْرَهُ، مَا نَنَالُ بِهِ سَعَةً مِنْ رَحْمَتِكَ، وَ فَوْزاً عِنْدَك» امروز صفحه نوزدهم قرآن کريم آيات نوراني سوره مبارکه بقره را تلاوت خواهيم کرد. اين هفته قرار گذاشتيم از يکي ديگر از نواب خاص حضرت به نام حسين بن روح نوبختي ياد کنيم.
«120» وَ لَنْ تَرْضى عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لَا النَّصارى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدى وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ«121» الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ«122» يا بَنِي إِسْرائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَ أَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعالَمِينَ«123» وَ اتَّقُوا يَوْماً لا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئاً وَ لا يُقْبَلُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا تَنْفَعُها شَفاعَةٌ وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ«124» وَ إِذِ ابْتَلى إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ «126» وَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هذا بَلَداً آمِناً وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَراتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ قالَ وَ مَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلى عَذابِ النَّارِ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ«127»
ترجمه آيات: (اى پيامبر!) هرگز يهود و نصارى از تو راضى نخواهند شد تا (آنكه تسليم خواسته آنان شوى و) از آئين آنان پيروى كنى. بگو: هدايت تنها هدايت الهى است، و اگر از هوى و هوسهاى آنها پيروى كنى، بعد از آنكه علم (وحى الهى) نزد تو آمد، هيچ سرور و ياورى از ناحيه خداوند براى تو نخواهد بود. كسانى كه به آنها كتاب آسمانى دادهايم وآنرا چنان كه سزاوارِ تلاوت است تلاوت مىكنند، آنان به آن (قرآن يا پيامبر) ايمان مىآورند و كسانى كه به آن كافر شوند، آنان همان زيانكارانند. اى بنىاسرائيل! نعمت مرا كه به شما ارزانى داشتم و شما را بر جهانيان برترى بخشيدم ياد كنيد. وبترسيد از روزى كه هيچكس چيزى (از عذاب خدا) را از ديگرى دفع نمىكند و هيچگونه عوضى از او قبول نمىگردد و هيچ شفاعتى، او را سود ندهد و (از جانب هيچكسى) يارى نمىشود. و (به خاطر بياور) هنگامى كه پروردگارِ ابراهيم، او را با حوادث گوناگونى آزمايش كرد و او به خوبى از عهده آزمايش برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و رهبر مردم قرار دادم. ابراهيم گفت: از فرزندان من نيز (امامانى قرار بده)، خداوند فرمود: پيمان من به ستمكاران نمىرسد (و تنها آن دسته از فرزندان تو كه پاك و معصوم باشند شايسته اين مقامند). و (بياد آور) هنگامى كه ابراهيم گفت: پروردگارا! اين (سرزمين) را شهرى امن قرارده و اهل آن را، آنان كه به خدا و روز آخرت ايمان آوردهاند، از ثمرات (گوناگون) روزى ده. (اما خداوند) فرمود: به آنهايى كه كافر شوند (نيز) بهرهى اندكى خواهم داد. سپس آنها را به قهر به سوى عذاب آتش مىكشانم و چه بد، سرانجامى است.
شريعتي: کتاب «محبت و رحمت، سيره پيامبر» از مجموعه مباحث حاج آقاي فرحزاد است در موضوع محبت و رحمت و داستان‌ها و حکايت‌هايي که مکرر از ايشان در برنامه سمت خدا شنيديم. کتاب بسيار خوبي است مزين به آيات نوراني قرآن کريم و روايات اهل‌بيت و حکايت‌ها و سيره نوراني نبي مکرم اسلام و اهل‌بيت عليهم السلام، توصيه مي‌کنم حتماً اين کتاب را تهيه و مطالعه کنيد. براي تهيه کتاب به 20000303 پيامک بدهيد. در مورد قرباني و صدقه براي امام زمان بايد بگويم که الحمدلله حدوداً چهارصد رأس گوسفند قرباني شد و بين محرومان و آسيب ديدگان سيل اخير توزيع شد. جا دارد صميمانه از همراهي و همدلي همه مخاطبين عزيز تشکر کنم.
حاج آقاي فرحزاد: ما استادي داشتيم مرحوم آ سيد هاشم رضوي شاگرد آ سيد علي قاضي بود، با آقاي بهجت هم دوست بودند. آقاي بهجت ديدن ايشان مي‌آمدند. هر بار که ايشان پولي دستشان مي‌آمد به بنده مي‌گفتند: برو گوسفند بکش براي سلامتي حضرت، فقط براي نيمه شعبان نباشد، در طول سال اين قرباني انجام شود که بسيار کار پسنديده‌اي است، دفع بلا مي‌کند. اين قرباني‌ها سلامتي را به ما برمي‌گرداند. خيلي خوب است که کساني هم که نمي‌توانند گوشت تهيه کنند، اين کار بسيار پسنديده است. هفته آينده هم تعدادي از زائر اولي‌ها که قرعه کشي کرديم به کربلا اعزام خواهند شد. بعد از ماه رمضان هم باقي گروه‌ها را خواهيم فرستاد. ماه شعبان و ماه رمضان فرصت خوبي است براي صلوات فرستادن، صلوات هم دعا و هم توسل و هم ذکر خدا و ذکر آل پيغمبر است. پيغمبر ما فرمود: نزديکترين افراد به من روز قيامت، کساني هستند که در دنيا زياد صلوات بر محمد و آل محمد مي‌فرستند.
شريعتي: دعا بفرماييد و آمين بگوييم.
حاج آقاي فرحزاد: خدايا تو را به حق محمد و آل محمد قسم مي‌دهيم قلب امام زمان به مژده ظهورش شاد بگردان. ما را جزء بهترين يارانش قرار بده. ما را مشمول دعاي مخصوص امام زمان قرار بده. به حق محمد و آل محمد مريض‌هاي روحي و جسمي شفاي عاجل عنايت بفرما. آنهايي که همسر ندارند، اولاد ندارند، شغل ندارند، مسکن ندارند همه را حاجت روا بفرما. همه گرفتارها مخصوصاً هموطنان سيل زده را نجات و عافيت کامل مرحمت بفرما. اموات و شهدا و حق داران را با امام و شهداء محشور بگردان. اين دعايي که از امام هشتم(ع) است و قبل از زيارت جامعه است را براي امام زمان بخوانيد.
شريعتي: اين دعا در مفاتيح بعد از دعاي عهد است که امام رضا تعليم فرمودند. براي آقايمان دعا مي‌کنيم و عرض مي‌کنيم: «وَ انْظُرْ إِلَيْنَا نَظْرَةً رَحِيمَةً»