حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد – سيري در صحيفه سجاديه، شرح دعاي پانزدهم- دعا در هنگام بيماري
برنامه سمت خدا
موضوع برنامه: سيري در صحيفه سجاديه، شرح دعاي پانزدهم- دعا در هنگام بيماري
كارشناس: حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد
تاريخ پخش: 26-01- 98
شريعتي: بسم الله الرحمن الرحيم، اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
به نام او که در طلوع نگاهش قامتم قد مي‌کشد به دو رکعت صلاة عشق. سلام مي‌کنم به همه بيننده‌ها و شنونده‌هاي خوبمان، انشاءالله ايام و اعياد بر شما مبارک باشد. در محضر حاج آقاي فرحزاد هستيم. سلام عليکم، خيلي خوش آمديد.
حاج آقاي فرحزاد: عرض سلام دارم خدمت جنابعالي و بينندگان و شنوندگان عزيز. آرزوي موفقيت داريم، فردا شب ولادت نوراني حضرت علي اکبر است، همچنين در آستانه ولادت آقا امام زمان هستيم، دهه مهدويت را دست کم نگيريم و حداقل ده شبانه روز جشن مفصل داشته باشيم. آرزو مي‌کنيم ايام عيد همه مردم ايران بخشي از اشتغال و گوشه دلشان به فکر سيل زده‌ها و عزيزاني که مشکل دارند باشند.
شريعتي: انشاءالله اين اتفاق تلخ را همه مردم شريف ايران با سربلندي پشت سر بگذارند مثل هميشه. در محضر صحيفه نوراني سجاديه هستيم، دعاي پانزدهم صحيفه سجاديه را آغاز کرديم و در مورد مريضي و ابتلاء صحبت کرديم، ادامه فرمايشات شما را خواهيم شنيد.
حاج آقاي فرحزاد: بسم الله الرحمن الرحيم، الحمدلله رب العالمين، اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم. در دعاي پانزدهم حضرت در مورد ابتلاي به مريضي و بيماري بياناتي داشتند که خدا را شکر مي‌کنم نعمت سلامتي مرحمت کرده و اگر هم ما را مريض کرد، نمي‌دانيم مريضي براي ما بهتر است يا صحت و سلامت. کداميک را بايد شکرگزار باشيم. حضرت فرمودند: وقت صحت که خدا لطف کرده عافيت داده، آن موقع شکر کنيم يا موقع مريضي که حضرت فرمود: يک تحفه‌اي به ما مرحمت کرده که گناهان ما را پاک کند، يادآوري نعمت‌هايي که به ما مرحمت کرده است. چون در مريضي آدم قدر سلامتي را مي‌داند. حضرت مي‌فرمايد: «وَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ» معمولاً مريضي را جبران گذشته مي‌گوييم يا کمبودهايي که بوده جبران شود اما حضرت مي‌فرمايد: « وَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ مَا كَتَبَ لِيَ الْكَاتِبَانِ» در عين اينکه گناهان را پاک مي‌کند، مي‌فرمايد: خدا به فرشته‌ها مي‌گويد: ثواب نکرده را برايشان بنويسيد. حضرت اشاره کردند در عين مريضي خداي متعال امر مي‌کند آن دو فرشته کارهاي خوب ما را بنويسند. «مِنْ زَكِيِّ الْأَعْمَالِ، مَا لَا قَلْبٌ فَكَّرَ فِيهِ، وَ لَا لِسَانٌ نَطَقَ بِهِ، وَ لَا جَارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ» در صحت و سلامتي آدم مطالعه مي‌کند و فکر مي‌کند، احسان و عبادت مي‌کند. با زبانش کار خير مي‌کند، اگر هرچه از اينها تعطيل شد، همه اين ثواب‌ها را خدا مي‌گويد: بنويسيد. «بَلْ إِفْضَالًا مِنْكَ عَلَيَّ، وَ إِحْسَاناً مِنْ صَنِيعِكَ إِلَيَّ» آدم بيماري که کاري نکرده اين روي احساني است که شما به او مرحمت مي‌کني. اين تفضلي است که در حالت بيماري هم بيشتر هواي مرا داري. اين احساني است که تو به من داري، هم مرا پاک مي‌کني و هم ثواب‌ها را مي‌نويسي.
«اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ» ماه شعبان ماه صلوات است. صلوات شعبانيه را هم فراموش نکنيم که مطالب عميق و بلندي درباره اهل‌بيت، دعا و صلوات و روزه و قيام ماه شعبان دارد. شب نيمه شعبان هم خواندنش مستحب است. «وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا رَضِيتَ لِي» خدايا آنچه براي من بريدي، مرا محبوب قرار بده که اين عمل محبوب من باشد. «وَ يَسِّرْ لِي مَا أَحْلَلْتَ بِي» پيشامدي که برايم پيش آوردي براي من آسان قرار بده. «وَ طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ» خدايا آن آلودگي‌هايي که پشت سر گذاشتم را از بين ببرد و مرا پاک کن. «وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ» خدايا آنچه پيش رو است از کارهاي بد انجام دادم محو کن. «وَ أَوْجِدْنِي حَلَاوَةَ الْعَافِيَةِ وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلَامَةِ» در عين اينکه بايد راضي باشيم و نا شکري نکنيم ولي در دعاها هست که بايد عافيت بخواهيم. حضرت مي‌فرمايد: شيريني عافيت و سلامتي را به من بچشان، شيريني خنکي و آرامش سلامت را به من محبت کن. «وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَى عَفْوِكَ» من از رختخواب بيماري که بلند مي‌شوم گناهان من پاک شده باشد و به عفو تو سر در بياورم. «وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ» از اين طرف و آن طرف شدن به تجاوز و گذشت تو سر دربياورم. «وَ خَلَاصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ» از اين گرفتاري بيماري به رحمت تو سر دربياورم. «وَ سَلَامَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِك» از اين شدت بيماري و سختي به فرج و گشايش تو برسم. تو هميشه کارت احسان است.
مي‌گويند: خدا بد ندهد! اين جمله خوبي نيست. خدا هيچوقت بد نمي‌دهد. خدا هميشه کارهايش زيباست و خير مطلق است و از طرف خدا زيبايي است. «إِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالْإِحْسَانِ، الْمُتَطَوِّلُ بِالامْتِنَانِ، الْوَهَّابُ الْكَرِيمُ، ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ» تو هميشه با احسان با بنده‌ها متقابله مي‌کني. منت بر ما مي‌گذاري به لطف و کرم و عنايتت، تو بسيار بخشنده و با کرامت هستي، هميشه صاحب عظمت و بزرگواري هستي. کار تو هميشه لطف و کرم است. چند نکته عرض کنم. هفته گذشته نکاتي را عرض کرديم، اينکه مريضي و صحت و غنا و فقر بخش اعظمش دست ما نيست، لذا ما اسرارش را درک نمي‌کنيم که چرا يکي مريض است و يکي سالم است. يک کسي دست به هرچيزي مي‌زند به فقر مي‌زند، غني مي‌شود. خيلي جاها کار خداست. ما اسرار را درک نمي‌کنيم. بعضي ابتلائات و مريضي بر اثر گناهاني است که انجام داديم ولي بسياري جاها ربطي به گناه ندارد. نسبت به ديگران به هيچ عنوان قضاوت نکنيم. نسبت به فرد، جمعي يا کشور ديگري قضاوت نکنيم. ملامت و سرزنش نکنيم.
مشهد مشرف بودم يک آقايي در حرم کنار من نشسته بود و خيلي گريه مي‌کرد. گفت: خانواده من از بيننده‌هاي سمت خدا هستند، دختر من سرطان گرفته برايش دعا کنيد. مي‌گفت: مريضي اين دختر يک طرف ولي اينکه هرکسي به ما يک چيزي مي‌گويد و قضاوت‌هاي ناحق مي‌کند. شما مگر علم غيب داريد!؟ اگر گناه قطعي هم باشد بايد بپوشانيم چه برسد به اينکه تهمت بزنيم. اين همه روايت داريم «طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النَّاس» (تفسير قمي/ج2/ص70) خوش به حال کسي که به خودش برسد و عيب‌هاي خودش را اصلاح کند. لذا نسبت به ديگران قضاوت نکنيم. بسياري از موارد مريضي‌ها ريشه گناه ندارد. مثلاً انبياي عظام مريض مي‌شدند، معصوم کامل هم بودند. حضرت ايوب چقدر مريضي ديد، بلا ديد. در مال و جانش، همه فرزندانش از دنيا رفتند. همه اموالش از بين رفت. مريضي شديدي که نمي‌توانست از جا بلند شود. خانمش کارهايش را مي‌کرد و رزق و روزي برايش تهيه مي‌کرد. چقدر ملامتش مي‌کردند. حضرت ايوب بريد و گفت: «رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ» (انبياء/83) آن کسي که استخوان آدم را داغ مي‌کند حرف و تهمت ديگران است. انبياي عظام، پيغمبر ما مکرر مريض مي‌شدند. مولا اميرالمؤمنين مريضي شديد گرفتند، آنقدر تب حضرت شديد بود که ملحفه و پارچه داغ شده بود. جناب سلمان مکرر مريض شدند. اميرالمؤمنين در فتح خيبر که پيغمبر خدا اول ابوبکر را فرستاد نتوانست قلعه را باز کند، عمر را فرستاد نتوانست باز کند، روز سوم فرمودند: پرچم را دست کسي مي‌دهم که کرار غير فرار است. تا فتح نکند برنمي‌گردد. پرسيدند، گفتند: حضرت چشم درد شديد دارد و در بستر بيماري است. اينقدر شديد بود که نمي‌توانست از جا بلند شود. اينها گناه و معصيتي نداشتند حتي اينها نهايت بهداشت را رعايت مي‌کردند. خيلي مواقع دکتراي متخصصي که حداعلاي بهداشت را دعايت مي‌کنند به ناراحتي قلب و چشم مبتلا مي‌شوند، اينها دست خداست. بخش اعظمش براي بي مبالاتي نيست. لذا حضرت امير اينقدر چشم درد شديد داشتند که با دست مبارک آب دهان ماليدند و خوب شد و به برکت اين دعاي پيغمبر تا آخر عمر سالم بودند.
امام حسين و امام حسن، شأن نزول سوره هل أتي چيست؟ امام حسن و امام حسين مريض شدند. مريضي‌شان طول کشيد. پيغمبر خدا پيشنهاد دادند، روايت دارد بعضي بزرگان مدينه به اميرالمؤمنين و حضرت زهرا پيشنهاد دادند که نذر کنيد اين دو خوب شوند. اين بزرگواران نذر کردند که اگر حسنين خوب شوند، سه روز روزه بگيرند. اين شأن نزول سوره هل أتي درباره‌ي مريض شدن حسنين(ع) است. هم معصوم کامل هستند، هم سنشان کم بود. نوزاد چه گناهي دارد؟ نوزاد دنيا مي‌آيد زردي دارد. اسرارش را نمي‌دانيم، خيلي‌ها سؤال کردند خداوند با مريضي فرزند پدر و مادرها را امتحان مي‌کند، پدر و مادرها را پاک مي‌کند. بسياري از پدر و مادرها مي‌گويند: ما حاضر هستيم مريض شويم و بچه و نوه ما مريض نشود. چون اين زبان بسته نمي‌تواند درد دلش را بگويد. چه لازم دارم. بزرگ‌ها حاضر هستند چند بار مريض شوند ولي يکبار بچه مريض نشود. اين سوزندگي که براي پدر و مادر دارد و فشار روحي که به پدر و مادر مي‌آيد، خدا پدر و مادر را پاک مي‌کند. در مريضي حالت توجه، حالت دل شکستگي، بک يا الله، خدا و پيغمبر، همه توجه سمت خداست. چشم بيمار تو را ديدم و بيمار شدم! حالتي که بدن ضعيف است و چشم اميدش به رحمت خدا و شفاي الهي است. اين يک معناي عرفاني بلندي دارد. مريضي اينطور نيست که به خاطر گناه براي همه کس و همه وقت باشد.
درباره‌ي امام حسين داريم، همراه پدر بزرگوارشان از مدينه براي حج تمتع حرکت کردند. بيرون مدينه در مسجد شجره خواستند محرم شوند. حضرت سخت مريض شدند. از سفر حج منصرف شدند. حالا يک کسي بگويد: پس خدا تو را نخواست و دعوت نکرد. اينطور نيست. فرزند امام است! قطعاً خدا دوستش دارد، محور حج است. خود حج است. نمي‌شود قضاوت کرد. يا هفته گذشته عرض کردم که امام صادق (ع) سه تا ماه رمضان مريض سختي شدند که نتوانستند روزه بگيرند. نمي‌دانيم لطف خدا در مريضي بيشتر است يا در صحت؟ بارها عرض کردم خانم‌هايي که مکه مي‌روند، مشاهد مشرفه مي‌روند، عذر پيدا مي‌کنند و بيرون مي‌نشينند و گريه مي‌کنند، به مراتب حالشان از کسي که به ضريح چسبيده است بهتر است. چون اين دل شکسته است و خودش را محروم و دست خالي مي‌بيند. خدا اين حالت را خيلي دوست دارد.
امام کاظم(ع) حدود هفت ماه تب داشتند. ابن ابي يعفور از بهترين ياران امام صادق بود و شخصيتي است که امام صادق در موردش فرمودند: خدا از او راضي است، پيغمبر راضي است و من راضي هستم. قسم به اينکه من فرزند پيغمبر هستم، خدا ابن ابي يعفور را جايي جا داد که يک طرف ديوار به ديوار و همسايه پيغمبر است، يک طرف ديوار به ديوار همسايه اميرالمؤمنين(ع) بود. فرمود: من در روي زمين مطيع‌تر و تابع‌تر از او در ميان شيعيان و اصحابم نديدم. اينکه عزيزترين يار امام صادق بود در روايت داريم بيشتر عمرش مريض بود. دائم المرض بود. ابتلاء براي همه هست. بدانيم در مريضي خدا خير و برکت هم قرار داده است. يکبار به امام صادق شکايت کرد، حضرت فرمود: اگر مؤمن بداند که خدا در ابتلائات برايش چه خيري قرار داده است، آرزو مي‌کند اي کاش با قيچي تکه تکه شده بودم.
آيت الله بهاءالديني خيلي مريض مي‌شدند. ايشان فرمود: من بيست سال سر درد داشتم. رفتم مکه يک عنايتي شد و خوب شدم. حضرت امام(ره) به ايشان فرمود: من هرچه يادم هست شما مريض بودي. با اينکه ايشان آدمي بود که خيلي مواظبت مي‌کرد و در تقوا و عفت و پاکي فوق العاده بود. برکاتي که مريضي‌ها دارد خيلي فوق العاده است. امام کاظم(ع) فرمود: هروقت مؤمن مريض مي‌شود، «إِذَا مَرِضَ الْمُؤْمِنُ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى صَاحِبِ الشِّمَالِ لَا تَكْتُبْ عَلَى عَبْدِي مَا دَامَ فِي حَبْسِي وَ وَثَاقِي ذَنْباً وَ يُوحِي إِلَى صَاحِبِ الْيَمِينِ أَنِ اكْتُبْ لِعَبْدِي مَا كُنْتَ تَكْتُبُهُ فِي صِحَّتِهِ مِنَ الْحَسَنَاتِ» (کافي/ج3/ص114) خدا به فرشته دست چپ که مأمور نوشتن گناه است، مي‌گويد: تا وقتي که اين در حبس و بند مريضي من هست برايش گناه ننويس. نه گناهان قبلي را پاک مي‌کنند، مثل برگي که در فصل پاييز از درختها مي‌ريزد، تمام گناهانش ذوب مي‌شود. البته حق الناس سر جاي خود هست. حق الناس را بايد جبران کنيد. به فرشته دست راست خدا امر مي‌فرمايد: آنچه در زمان صحت نماز شب مي‌خواند و به فقرا مي‌رسيد، حج و عمره مي‌رفت، همه را بنويس. پيغمبر ما فرمود: «يَا عَلِيُّ أَنِينُ الْمُؤْمِنِ الْمَرِيضِ تَسْبِيحٌ» (مکارم الاخلاق/ص439) مؤمني که در رختخواب ناله مي‌کند، در روايت داريم يکي از اسماء خدا آه است. آه که مي‌گويد اسم خداست. آه يعني الله، ناله مؤمن مريض تسبيح است «وَ صِيَاحُهُ تَهْلِيلٌ» اگر ناله شديدتر شود، فرياد او «لا اله الا الله» است. «وَ نَوْمُهُ عَلَى الْفِرَاشِ عِبَادَةٌ» در رختخواب افتاد و نتوانست بخوابد، برايش عبادت مي‌نويسند. «وَ تَقَلُّبُهُ مِنْ جَنْبٍ إِلَى جَنْبٍ جِهَادٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ» اين پهلو و آن پهلو شدنش مثل اين است که ميدان خط مقدم جبهه مي‌جنگد. «فَإِنْ عُوفِيَ يَمْشِي فِي النَّاسِ وَ مَا عَلَيْهِ ذَنْبٌ» اگر انشاءالله عافيت پيدا کرد خدا گناهانش را پاک مي‌کند. روايت داريم اگر مؤمنين مريض شد، صبر کند به حساب خدا بگذارد و از طرف خدا ببيند، خدا اجر هزار شهيد برايش مي‌نويسد. پيغمبر ما به آسمان نگاه کردند و تبسم کردند، سؤال کردند: چرا متبسم و خندان هستي؟ فرمود: تعجب مي‌کنم، دو فرشته از آسمان آمدند. رفتند مصلي محل نماز مؤمن، ديدند در مصلي نيست. آمدند سراغ گرفتند ديدند در بستر بيماري است. آمدند به خدا گفتند: چه کار کنيم؟ «اكْتُبَا لِعَبْدِي مِثْلَ مَا كَانَ يَعْمَلُهُ فِي صِحَّتِهِ مِنَ الْخَيْرِ فِي يَوْمِهِ وَ لَيْلَتِهِ مَا دَامَ فِي حِبَالِي» (کافي/ج3/ص113) خدا خطاب کرد هر کار خوبي که در زمان صحتش انجام مي‌داده برايش بنويسيد. بر من واجب است اجر آنچه را که در ايام صحت انجام مي‌داده برايش بنويسم.
در روايت ديگر فرمود: کسي که يک شبانه‌روز مريض شود و شکايت به عيادت کننده‌ها نکند، يکوقت حکايت و نقل مريضي است، اما شکايت از خدا اجر ما را کم و از بين مي‌برد. در روايت فرمود: نقل مريضي شکايت نيست ولي اينکه بگويي: خدا بلايي به من داده که به احدي نداده است. فرمود: به زمان و روزگار بد نگوييد که روزگار خداست و زمام امور دست خداست. «دُعَاءَ الْمَرِيضِ لعائدِهِ مُسْتَجَابٌ» اگر عيادت مريض مي‌رويد بگوييد: براي شما دعا کند، دعاي مريض در حق عيادت کننده‌ها مستجاب است. فرمود: اگر شکايت نکرد، روز قيامت مثل ابراهيم خليل محشور مي‌شود و از صراط مثل برق درخشنده مي‌گذرد و عبور مي‌کند. يعني اينقدر حسابش سبک است. مثلاً يک شب تب کردن کفاره يکسال گناه است. در بعضي روايات داريم کفاره شصت سال گناهان است. يکي از دوستان من پايش شکست، گفت: اينقدر اين مريضي براي من خير و برکت داشته که من خيلي شلوغ کار بودم، يکي از خاصيت‌هاي مريضي اين است که جلوي شر را مي‌گيرد. اين چند روزي که بيمارستان بودم تمام چهل سال قبل را پاک کردم. دل کسي را شکستم، زنگ زدم حلاليت طلبيدم، کاش زودتر اين پيش مي‌آمد. براي مؤمن هرچه پيش بيايد خير و صلاحش است. لذا در بعضي روايات فرمود: کفاره شصت سال است. لذا تسليم بودن و جلوي شلوغ کاري‌ها را گرفتن برکاتي است که براي مريضي‌ها هست. آدم تسليم و راضي باشد و نسبت به ديگران قضاوت نکند، هيچوقت بلا و مريضي نخواهد و از خدا عافيت بخواهد. اميرالمؤمنين عرضه داشت «فَإِنِ ابْتَلَيْتَنِي فَصَبِّرْنِي وَ الْعَافِيَةُ أَحَبُ إِلَيَ» فرمود: خدايا اگر مرا به مريضي و گرفتاري مبتلا کردي به من صبر بده ولي هميشه عافيت مي‌خواهيم.
شريعتي: براي همه مريض‌ها آرزوي سلامتي و عافيت مي‌کنيم. امروز صفحه 12 قرآن کريم را تلاوت خواهيم کرد.
«أَ وَ لا يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ«78» وَ مِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لا يَعْلَمُونَ الْكِتابَ إِلَّا أَمانِيَّ وَ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ«79» فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلِيلًا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَ وَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ «80» وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّاماً مَعْدُودَةً قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْداً فَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ «81» بَلى مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَ أَحاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ «82» وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ «83» وَ إِذْ أَخَذْنا مِيثاقَ بَنِي إِسْرائِيلَ لا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً وَ ذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِنْكُمْ وَ أَنْتُمْ مُعْرِضُونَ»
ترجمه آيات: آيا نمىدانند كه خداوند آنچه را پنهان و آنچه را آشكار مىكنند، مىداند. و بعضى از آنان (يهوديان)، افراد درس ناخواندهاى هستند كه كتاب خدا را جز خيالات و آرزوهاى خود نمىدانند، آنها تنها پايبند گمان خويشند. پس واى بر كسانى كه مطالبى را با دست خود مىنويسند، سپس مىگويند: اين از طرف خداست، تا به آن بهاى اندكى بستانند، پس واى بر آنها از آنچه دستهايشان نوشت و واى بر آنها از آنچه (از اين راه) به دست مىآورند! و (يهود) گفتند: جز چند روزى محدود، هرگز آتش دوزخ به ما نخواهد رسيد، بگو: آيا پيمانى از نزد خدا گرفتهايد كه البتّه خداوند هرگز خلاف پيمان خود نمىكند، يا اينكه بر خداوند چيزى را نسبت مىدهيد كه به آن علم نداريد؟ آرى، هر كس بدى كسب كند و گناهش او را فراگيرد (و آثار گناهان سراسر وجودشان را بپوشاند)، آنها اهل آتشاند و هميشه در آن خواهند بود. و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند، آنان اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند ماند. و (بياد آريد) زمانى كه از بنىاسرائيل پيمان گرفتيم، جز خداوند يگانه را پرستش نكنيد و به پدر و مادر و خويشان و يتيمان و بينوايان، احسان كنيد و با مردم، به زبان خوش سخن بگوييد و نماز را برپاى داريد و زكات بدهيد. امّا شما (با اينكه پيمان بسته بوديد،) جز عدّهى كمى، سرپيچى كرديد و روى گردان شديد.
شريعتي: ماه نبي مکرم اسلام، ماه شعبان المعظم است و انشاءالله با صلوات بر حضرت و دست در دست حضرت به رمضان المبارک برسيم و مهمان خداوند متعال شويم. از فضيلت ذکر بلند صلوات بشنويم.
حاج آقاي فرحزاد: صلوات را در هر حالي ترک نکنند، در ماه شعبان و ماه رمضان سفارش شده است. پيغمبر فرمود: بدون اين ذکر خدا دعا را مستجاب نمي‌کند، «الدُّعَاءُ مَحْجُوباً» دعاها محجوب است، «حَتَّى يُصَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» تا وقتي که بر محمد و آل محمد صلوات بفرستيم و مستجاب شود. نکته اول که در مورد نيمه شعبان بايد عرض کنم اين است، شب نيمه شعبان منهاي ولادت حضرت مهدي(ع) يک شب ويژه‌اي است. شبيه شب‌هاي قدر است. حالت احياء، عبادت و راز و نياز بايد فراگير شود. قبل از ولادت حضرت هم شب نيمه شعبان شب فوق العاده‌اي بود. از امام باقر(ع) سؤال کردند از فضيلت شب نصف شعبان بگوييد. فرمود: بعد از شب قدر افضل شب‌ها در طول سال شب نيمه شعبان است. حضرت فرمودند: فضل خودش را به بندگانش عطا مي‌کند و گناهان آنها را مي‌آمرزد. «آلَى اللَّهُ تَعَالَى عَلَى نَفْسِهِ أَنْ لَا يَرُدَّ سَائِلًا لَهُ فِيهَا» (بحارالانوار/ج94/ص85) ما قسمي از اين بالاتر داريم که خداي بزرگ به خودش قسم بخورد؟ گاهي خدا به آسمان و زمين قسم مي‌خورد. خدا به ذات خودش قسم ياد کرده شب نيمه شعبان که سائل درخواست کننده‌اي را از در خانه‌اش نا اميد برنگرداند. مادامي که عمل نامشروع نخواهد. يکوقت معصيت و آتش جهنم مي‌خواهد آن را اجابت نمي‌کند ولي اگر چيز مشروع بخواهد در وقتش خدا مرحمت مي‌کند. بعد فرمودند: «وَ إِنَّهَا اللَّيْلَةُ الَّتِي جَعَلَهَا اللَّهُ» آن شب شبي است که خدا آن را براي ما اهل‌بيت شب قدر قرار داده در مقابل اينکه شب ماه رمضان را براي پيغمبر خدا قرار داده است. بعد فرمود: «فَاجْتَهِدُوا فِي الدُّعَاءِ وَ الثَّنَاءِ عَلَى اللَّهِ» شب قدر غسل دارد، دعا دارد، احياء دارد، نماز دارد، يکي از افضل اعمال شب‌هاي قدر زيارت آقا اباعبدالله است.
يک سنت خوب هم قرباني کردن براي سلامتي و وجود نازنين آقا امام زمان است که اميد همه انبياء و اولياء، امام زمان(ع) است. ايام مهدويت جشن‌ها را احياء کنيم. فقط يک روز و يک شب نباشد. اين بزرگوار چکيده‌ي همه انبياء و امامان است. درست است عزيزاني آسيب ديده و سيل زده هستند، يکي از دوستان مي‌گفت: سال 60 که جنگ شروع شده بود، به ما گفتند: اين جشن را برگزار نکنيد و هزينه‌اش را به جبهه‌ها بفرستيد. خدمت حضرت امام رفتيم، ايشان فرمودند: خيلي کار اشتباهي است. جشن‌ها سر جايش باشد و در کنارش به جبهه‌ها کمک کنيد. چه بسا همين جشن‌ها آرامش بيشتر بياورد و همه مشکلات را حل کند. براي قرباني کردن لازم نيست يک نفر باشيد، چند نفر شريک شويد و يک گوسفند براي امام زمان قرباني کنيد. مؤسسه حضرت خديجه همچون سالهاي گذشته شماره حساب داديم، مي‌توانيد سهيم شويد و ما براي محرومان و گرفتاران و آسيب ديدگان اين قرباني‌ها را مصرف مي‌کنيم.
شريعتي: انشاءالله تا مي‌توانيم اين جشن را باشکوه برگزار کنيم و انشاءالله آخرين سالي باشد که جشن نيمه شعبان را بدون حضرت برگزار مي‌کنيم. کتاب «داستان‌هايي از امام زمان(عج) نوشته جناب حسن ارشاد» از انتشارات مسجد مقدس جمکران است. حدود 140 داستان از بحارالانوار را در اين کتاب جمع آوري کردند. اگر نکته‌اي هست بفرماييد.
حاج آقاي فرحزاد: جاي يک بحث مفصل مهدويت در سمت خدا خالي است. ما عظمت امام زمان را درک نمي‌کنيم. تمام سختي‌هايي که انبياء و ائمه تحمل کردند براي رسيدن به عصر ظهور بود و سير عالم به اين سمت است. ما آياتي در قرآن داريم که فقط با آمدن آقا تعبير مي‌شود «لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّه وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُون» (توبه/33) خدا وعده‌اي که به مستضعفين داده نشده است، «وَ قُلْ جاءَ الْحَقُ وَ زَهَقَ الْباطِل» (اسراء/81) باطل نرفته است. در زمان حضرت اين آيه به نحو کامل تحقق پيدا کرد. «إِنَّ الْباطِلَ كانَ زَهُوقا» تعبيرهايي که اهل‌بيت درباره امام زمان داشتند. از امام صادق سؤال کردند: آقا امام زمان متولد شده است؟ آن کسي که بايد قيام کند؟ حضرت فرمودند: «لا» هنوز متولد نشده است. امام صادق که رئيس مذهب ماست فرمود: هنوز متولد نشده است. «و لو ادرکته لخدمته ايام حياتي» اگر من زمان او را درک کنم همه عمرم خدمتگزار امام زمان خواهم بود. حضرت عيسي مي‌آيد به عنوان سرباز امام زمان و پشت سر آقا خدمتگزار حضرت خواهد بود.
شريعتي: دعا بفرماييد و آمين بگوييم.
حاج آقاي فرحزاد: جشن‌ها را باشکوه و قرباني را فراموش نکنيم. احياي شب نيمه شعبان را فراموش نکنيم. خدايا به حق محمد و آل محمد رفع هم و غم و گرفتاري از همه گرفتارها بگردان خصوصاً عزيزاني که در سيل آسيب ديدند. مريض‌ها روحي و جسمي شفاي عاجل عنايت بفرما. در رأس همه حوائج فرج آقا امام زمان را برسان و ما را جزء بهترين يارانش قرار بده. آنچه باعث خشنودي قلب امام زمان مي‌شود به ما مرحمت کن. آنهايي که همسر ندارند، اولاد ندارند، شغل ندارند، همه را حاجت روا بفرما. به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
شريعتي: بيرون شو اي همايون از پشت پرده غيب *** تا درسگاه مستي شوريده‌تر بخوانيم