برنامه سمت خدا
موضوع برنامه: سخنراني در جمع زيارت اولي‌هاي مشهد مقدس
كارشناس: حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد
تاريخ پخش: 09- 09-96
بسم الله الرحمن الرحيم و صلي الله علي محمد و آله الطاهرين
شريعتي: از ميان تمام سالنامه‌هاي قمري و ميلادي، تقويم دل من و اين سرزمين تا ابد شمسي است وقتي نام تو خورشيد است. «السلام عليک يا شمس الشموس» سلام مي‌کنم به همه دوستان عزيزم، بيننده‌هاي خوب و گرانقدرمان، همانطور که اطلاع داريد امسال برنامه سمت خدا با همت سازمان اوقاف و امور خيريه و با همکاري کارشناسان عزيز وگرانقدرمان و با مشارکت شما دوستان عزيز و مهربان، قرار شد آنهايي که تا به حال زيارت مشهد الرضا نصيبشان نشده را زائر امام رئوف(ع) بکنند. در روزهاي ابتدايي ماه ربيع الاول جمعي از هموطنان عزيز و جمعي از مخاطبان بي نظير ما، آنهايي که تا به حال قسمت نشده بود به مشهد بروند، به پابوس امام رئوف، امام رضا(ع) مشرف شدند. در اين سفر معنوي و روحاني کارشناسان عزيز ما هم همراه خواهند بود چون در هفته‌هاي آينده هم جمع ديگري از دوستان مشرف خواهند شد. اين هفته حاج آقاي فرحزاد در معيت اين دوستان بودند و در جمع اين دوستان سخنراني کردند. سخنراني امروز حاج آقاي فرحزاد را خواهيم شنيد. به اتفاق صحبت‌هاي حاج آقاي فرحزاد را خواهيم شنيد.
حاج آقاي فرحزاد: بسم الله الرحمن الرحيم، الحمدلله رب العالمين و صلي الله علي سيدنا و نبينا محمدٍ و آله الطاهرين. (قرائت دعاي سلامت امام زمان) «الإِمامُ الأَنيسُ الرَّفيقُ، وَالوالِدُ الشَّفيقُ، وَالأَخُ الشَّقيقُ، وَالاُمُّ البَرَّةُ بِالوَلَدِ الصَّغيرِ» بهترين ذکرها، بهترين دعاها و بهترين توسل کوتاه به پيامبر و آل پيامبر صلوات بر محمد و آل محمد است. بهره‌هاي خيلي فوق العاده براي کساني که مداومت بر ذکر صلوات دارند در روايات ما بيان شده، يکي از خاصيت‌هاي مهم اين است که افرادي که هر روز و هرشب دل و جانشان را با اين ذکر نوراني مي‌کنند، پيغمبر ما وعده قطعي دادند، از آنها شفاعت و دستگيري کنند. متن حديث اين است. «مَنْ صَلَّي عَلَيَّ كُلَّ يَوْمٍ أَوْ كُلَّ لَيْلَةٍ وَجَبَتْ لَهُ شَفَاعَتِي وَ لَوْ كَانَ مِنْ أَهْلِ الْكَبَائِرِ» (جامع الاخبار، ص 59) تعبيرپيامبر(ص) اين است که بر من رسول الله واجب مي‌شود شفاعت کنم از گنهکاراني که هر روز و هرشب بر محمد و آل محمد صلوات مي‌فرستند. خدا را بي نهايت شکرگزاري مي‌کنيم که به شما سروران عزيز توفيق مرحمت کرد و به دعوت آقا علي بن موسي الرضا شما را طلبيدند به محضر خودشان، عزيزاني که نوعاً بار اول است به زيارت و حرم آقا امام هشتم(ع) شرفياب شدند. از يکي از علماي بزرگ پرسيدم: آنهايي که زيارت مي‌روند، آيا همت خودشان است يا قسمت آنهاست؟ به يک معنا هم قسمت است، به يک معنا هم همت است. ولي جوابي که ايشان دادند خيلي زيباست، فرمودند: دعوت است. تا از جانب آن محبوب نظري و عنايتي و لطفي نشود، خيلي‌ها ممکن است همه امکانات برايشان فراهم باشد، ولي تا دعوت نشوند و در خانه دل را نزنند موفق به زيارت امام هشتم نخواهند شد.
الحمدلله! دو رکعت نماز شکر بعد از نماز زيارت بخوانيد، هم سجده شکر به جا آوريد و شکر لله و الحمدلله بگوييد. شکر خدا را به جا آوريم که ما را طلبيدند و به اين مکان مقدس دعوت کردند. يکي دو حديث در فضيلت زيارت امام هشتم بخوانم. پيغمبر فرمود: پاره تن من! يکي حضرت زهرا(س) به پاره تن تشبيه شده و يکي هم آقا امام هشتم(ع)، فرمود: پاره تن من در خراسان دفن خواهد شد. هيچ گرفتاري او را زيارت نمي‌کند، خدا گره‌اش را باز مي‌کند و غمگين باشد، غم او را برمي‌دارد. خدا گناهانش را مي‌آمرزد. امام جواد(ع) فرمود: کسي به زيارت پدرم مشرف شود، اگر قطره باراني به بدنش بخورد يا آفتاب بر بدنش بتابد، گرما و سرما در راه زيارت ببيند، خدا آن بدن را بر آتش جهنم حرام خواهد کرد. هم از امام هشتم تشکر مي‌کنيم و هم از خداي امام هشتم. از خدا تشکر مي‌کنيم که ما را طلبيدند و توفيق پيدا شده است. ميليون‌ها آرزومند هستند که نتوانستند بيايند و يا هنوز در نوبت آمدن هستند. امام هفتم(ع) فرمود: کسي فرزندم امام هشتم را زيارت کند، ثواب هفتاد حج قبول شده است. راوي حديث تعجب کرد. حضرت فرمودند: بلکه هفتاد هزار حج قبول شده است. بعد فرمودند: کسي فرزندم امام هشتم را زيارت کند يک شب در جوار او بگذراند، مثل اين است که خدا را در عرش زيارت کرده است. نه زيارت خانه خدا، بلکه زيارت خود خدا! بعد هم فرمود: روز قيامت که مي‌شود، چهار پيغمبر از انبياي بزرگ گذشته و پيغمبر ما و اميرالمؤمنين و امام حسن در صحراي محشر حاضر مي‌شوند و تمام زوار قبور مشاهد مشرفه پشت سر اينها قرار مي‌گيرند. يعني آنهايي که مدينه رفتند، آنهايي که کربلا و نجف رفتند، سامرا و کاظمين رفتند و خراسان و مشهد! همه زوار قبول اهل‌بيت را مي‌آورند. فضيلت زيارت امام هشتم در مفاتيح هم آمده است. فرمود: «و انَّ زُوار ولدي علي اعلاهم درجةً و أوفرهم حبوة» ولي در ميان تمام زواري که همه قبور اهل‌بيت را زيارت کردند، فرمود: زوار قبر فرزندم علي بن موسي الرضا، هم درجه‌شان بالاتر است، دو روايت داريم که زيارت امام هشتم حتي از زيارت امام حسين افضل است. اينجا هم امام هفتم مي‌فرمايد: زوار فرزندم علي بن موسي الرضا هم درجه‌شان بالاتر است و هم عطا و مزدشان برتر از زوار قبور بقيه معصومين است. انشاءالله قدر بدانيم. ما همه آرزو داريم مکرر بياييم. يکي از راه‌هايش شکرگزاري و قدرداني است. شکر خدا را بکني خدا هم آن نعمت را تکرار مي‌کند.
ما از اهل‌بيت همه چيز را بخواهيم. نمک آش و علف گوسفند را از آنها بخواهيم. اما فقط به ماديات بسنده نکنيم. از محضر کريم چيزهاي بزرگ بخواهيم. معروف است کسي بار اول به زيارت امام هشتم بيايد، خدا سه حاجتش را برآورده مي‌کند. يک نفر اين را شنيد و خدمت امام هشتم آمد، گفت: يا امام هشتم من شنيدم کسي که به زيارت شما بيايد سه حاجتش را مي‌دهيد. من دو تا را مي‌بخشم و يکي بيشتر نمي‌خواهم. آن يکي اين است که خير دنيا و آخرت و هرچه خوبي است به من بدهيد. بعضي هستند فقط مي‌گويند: قرضم را ادا کن و مريضم را خوب کن. عيب ندارد همين‌ها را هم از آنها بايد بخواهيد. هزار تا مشکل ديگر هم هست، آخرت هست، دنيا هست، اولاد هست. پدر و مادر هست. براي همه دعا کنيد. به نيابت ديگران، اينها خيلي خانواده کريمي هستند و آدم‌هايي که چيزهاي بزرگ و زياد مي‌خواهند، خيلي اينها را دوست دارند. چيزهاي پيش پا افتاده نخواهيم. چون که صد آمد نود هم پيش ماست. عاقبت بخيري و ايمان کامل بخواهيد.
يکي از دعاهايي که خيلي زيباست و در زيارت عاشورا هست. يکي از اساتيد ما خيلي مرد وارسته‌اي بود. شاگرد رجبعلي خياط بود. گفت: من را با زحمت به مشهد براي زيارت آوردند. پير بودم، يقين داشتم حالا که مهمان آقا هستم، اينها خانواده کريمي هستند و کسي را از در خانه‌شان رد نمي‌کنند. حتي دشمن را رد نمي‌کنند. چه برسد به دوست و کسي که دل شکسته است. چه برسد به اينکه بار اولش باشد که آمده است. گفت: من يقين داشتم امام هشتم به من لطف مي‌کند و خواسته مرا اجابت مي‌کند. ولي اينکه چه بخواهيم خيلي مهم است. يعني ضرر نکنيم و چيز کوچک نخواهيم. من دو رفيق دارم هردو روحاني هستند. يکي از آنها از علماي برجسته قم شده و يکي هم يک گوشه افتاده و به هيچ جا نرسيده است. هردو به من گفتند: ما بچه بوديم همراه پدرمان به مشهد آمديم، آن کسي که يک گوشه افتاده بود هيچي نشده بود، گفت: من يک دوچرخه مي‌خواستم. از امام هشتم خواستم يک دوچرخه به من بدهد. اين آقا بود من بچه بودم گفتم: علم نافع و معنويت به من بده! او به دوچرخه رسيد و اين عالم برجسته شد. اينکه چه چيزي مي‌خواهيم خيلي مهم است. چيزهاي بزرگ بخواهيم.
استاد ما فرمود: خدمت آقا مشرف شدم گفتم: چه بخواهم که ضرر نکنم. يک چيزي به ذهن من خطور کرد. اگر هرجا خيري هست، بنياد اول و آخر خير خود آنها هستند. زيارت جامعه هم حتماً روزي يکبار بخوانيد. همه سرچشمه‌ي خوبي‌ها اهل‌بيت هستند. به امام هشتم گفتم: حديث داريم شما فرموديد: علامت مؤمن اين است که هرچه براي خودش مي‌خواهد براي ديگري هم بخواهد. هرچه هم براي خودش نمي‌خواهد براي ديگري هم نخواهد. چند حديث داريم علامت شيعه اين است که هرچه براي خودش مي‌خواهد براي ديگري هم بخواهد. هرچه براي خودش نمي‌خواهد براي ديگري هم نخواهد. گفتم: يا امام هشتم به اين حديث عمل کنيد، دعا و خواسته من اين است. هرچه براي خودت مي‌خواهي براي من هم بخواهي! يعني بچه کوچک پفک و بادکنک و اسباب بازي مي‌خواهد. عقلش نمي‌رسد چيزهاي بزرگ بخواهد. اصلاً چيزهاي بزرگ نمي‌فهمد يعني چه. ولي وقتي شما امضاء را دست امام رضا دادي، يا امام رضا هرچه براي خودت مي‌خواهي براي من هم بخواه. عقل من نمي‌رسد. کليد را دست خودت مي‌دهم. هرچه خودت نوشتي. آنچه تو مي‌خواهي قشنگ است. در زيارت عاشورا مي‌خوانيد «اللهم اجعل محياي محيا محمدٍ و آل محمد و مماتي ممات محمدٍ و آل محمد» يعني خدايا مرگ و زندگي مثل چهارده معصوم باشد. هرطور آنها زندگي کردند، من هم زندگي کنم.
يا مثلاً بعد از نماز عيد فطر در ماه رمضان جايزه‌ي بزرگي که مي‌خواهند به ما بدهند، مي‌گوييم: خدايا هر خيري که به چهارده معصوم دادي به ما هم بده. هر شري که از آنها دور کردي از ما هم دور بگردان. اين بهترين دعاست. خدايا هرچه خوب‌هاي عالم از تو خواستند به من بده. هرچه که بدي بود و آنها فرار کردند مرا هم دور کن. امام چه شخصيتي است؟ امام هشتم فرمود: امام امين خداست در روي زمين. رفيق مهربان است. رفق و مدارا دارد. مثل يک پدر مهربان است. امام مثل يک برادر يا برادر و خواهري است که از يک شکم به دنيا آمدند و وابستگي اينها به هم خيلي زياد است. مي‌فرمايد: امام مثل برادر هم قلوي شماست. يعني اينقدر به شما نزديک است. هم پدر است و هم مثل يک مادر مهربان به يک طفل صغير و نوزاد است. لذا شما رأفت و مهرباني که از امام هشتم مي‌بينيد و مي‌دانيد يکي از لقب‌هاي آقا امام هشتم الامام رئوف است. يعني امام مهرباني‌ها، امامي که خيلي مهربان است. علي بن موسي الرضا مي‌فرمايد: پدرم موسي بن جعفر را خواب ديدم. خود امام مي‌فرمايد: خواب امام مثل بيداري است. مثل خواب آدم عادي نيست. امام هشتم فرمود: پدرم موسي بن جعفر را خواب ديدم، آقا به من فرمود: فرزندم! هرگاه مشکل يا گرفتاري پيش آمد اين دو اسم خدا را زياد بگو. يا رئوف يا رحيم!
در حالات يکي از علماي بزرگ اصفهان مرحوم بيدآبادي نوشتند که ايشان يک زماني به همراه مادرش از اصفهان براي زيارت امام هشتم آمدند. نيت کرد يک چهله اربعين چهل روز خدمت امام هشتم(ع) باشد. چند روز که ماند يک شب خواب ديد. آقا امام هشتم فرمودند: برگرد! گفت: من نيت کرد چهل روز خدمت شما باشم. چرا برگردم! عجيب است آقا فرمود: علت اينکه مي‌گويم: زودتر به اصفهان برگرد اين است. خواهر شما در اصفهان به من متوسل شده که يا امام هشتم مادر من به زيارت شما آمده است. تا برگردد دو ماه طول مي‌کشد. من طاقت فراق و جدايي مادرم را ندارم. از من خواسته که مادرش را به او برگردانم. امام هشتم فرمودند: ما امام رئوف هستيم. چون خواهرت به من متوسل شده شما زودتر به اصفهان برگرد.
موسي بن سيار مي‌گويد: من خدمت امام هشتم آمدم. بار اول بود آقا از مدينه حرکت کردند و به خراسان و طوس آمدند. به دروازه شهر طوس رسيديم. ديديم صداي گريه و شيون و ناله بلند است. ديديم تشييع جنازه است. يک نفر از دنيا رفته و بازماندگان گريه مي‌کنند. تا امام فهميدند تشييع جنازه است از مرکب پياده شدند و به سمت آن جنازه رفتند. فرمودند: هرکسي يک مؤمن را تشييع کند خدا گناهانش را مي‌آمرزد مثل روزي که از مادر متولد شده است. همراه جنازه امام هشتم تشريف آوردند. جنازه را که روي زمين گذاشتند حضرت آمدند جمعيت را شکافتند و کنار تابوت آمدند. دست مبارک را روي سينه ميت گذاشتند، اسم خودش را گفتند. اسم پدرش را گفتند. فرزند فلاني به تو بشارت بدهم ديگر خوف و حزن نداري. خيالت راحت باشد اهل بهشت هستي. بعد هم بلند شد. بعد که بلند شدند به آقا عرض کردم آقاجان! اين آقا در خراسان و طوس زندگي مي‌کرده و شما در مدينه بودي. اسم خودش و اسم پدرش را گفتي. امام چه شخصيتي است؟ امام را بايد اينطور بشناسيم. فرمود: والله! اعمال شما هر روز پيش ما عرضه مي‌شود و ما از کارهاي شما خبر داريم. اگر گناه و معصيتي بود طلب آمرزش مي‌کنيم و اگر حسنه و ثوابي بود براي شما آرزوي قبولي و طلب قبولي ثواب را داريم. ما شما را مي‌شناسيم. خودتان و پدر و مادرتان، امام هشتم و اهل‌بيت از کارهاي شما خبر دارند. ولي بدانيم از پدر و مادر مهربان‌تر است. ائمه آنجا ما را رها نمي‌کنند.
خدا روح همه پدر و مادرها و معلم‌ها و استادها و شهدا و شهداي مدافع حرم را شاد کند. روح همه مؤمنين و مؤمنات و کساني که دستشان از دنيا کوتاه است را شاد کند. مرحوم حاج رضا انصاريان که صلوات خاصه را خواندند. مداح با اخلاصي بود. ايشان گفتم: در يک جلسه‌اي شعر خواندم و توسل پيدا کردم. در آن جلسه مرحوم علامه جعفري هم بود. بعد از مداحي به من گفت: آقاي انصاريان بگذار يک داستان خوب برايت بگويم. از فضايل و کرامات امام هشتم است. گفت: من جوان بودم مشهد درس مي‌خواندم. ثابت مشهد برف و بوران شديد بود. زائر هم کم بود. يک شب زمستان سرما و يخبندان بود. آمدم حرم بروم ديدم در صحن باز نيست. ولي يک خانمي صورتش را به در صحن مقدس گذاشته است و به زبان آذري با امام رضا صحبت مي‌کند. صدايش آشنا بود ديدم عمه خودم است. عمه من از تبريز براي زيارت آمده بود. حرف‌هايش را زد و درد دل کرد. آمدم سلام کردم و احوالپرسي کرديم. گفتم: عمه جان من جوا هستم و طلبه هستم ولي شما خانم تنها در سرما و يخبندان آمدي. گفت: عمه جان من در اين سوز سرما آمدم در خانه آقا را مي‌زنم شب اول قبر در تنهايي و قيامت آقا به داد من برسد. آقا خيلي مهربان است. من در اين سرما آمدم عرض ادب کنم که در تنهايي به داد من برسد. در صحن باز شد و زيارت رفتيم. بيست سال گذشت. يک سفر به تبريز رفتم. به من گفتند: آقاي جعفري عمه شما مريض است و حالش خوب نيست. ما را به عيادت عمه بردند. ديدم عمه رو به قبله و در حال جان دادن است. گفت: من برايش دعا خواندم و حمد و شفا خواندم. گاهي بيهوش مي‌شد و گاهي به هوش مي‌آمد. يکباره چشم‌هايش را باز کرد و مرا ديد. گفت: محمد تقي! يادت هست سي سال قبل مشهد سحر آمده بودم. گفت: الآن در حال جان دادن هستم. الآن امام رضا به ديدن من آمده است. من از امام رضا تشکر مي‌کنم. اين را گفت و چشم‌هايش را بست و از دنيا رفت. بدانيم که امام، امام رئوف است و امام مهرباني‌هاست.
يکي از رفقاي ما مي‌گفت: تاجري اهل اروپا بود و گاهي به تهران براي تجارت مي‌آمد. يکبار ميزبان او طرف ايراني بود او را به مشهد برد. او را به صحن انقلاب پنجره فولاد آورد. از مترجم پرسيد: اينجا کجاست؟ گفت: کساني که بيمار هستند و مشکل سختي دارند پناهنده مي‌شوند. طنابي مي‌بندند و حاجت مي‌گيرند. ديد و بازديد کرد و به هتل رفت استراحت کند. اين تاجر مسيحي بود و مسلمان نبود. گفت: نگران نباش من بيرون بروم گشتي بزنم و برگردم! پنجره فولاد را نشان کرده بود. رفت طنابي پيدا کرد و آمد به پنجره فولاد خودش را بست. تا صبح نشست. صبح که هوا روشن شد به هتل آمد. دفتردار هتل گفت: کجا هستي؟ از ديشب خانواده شما چندين بار زنگ زدند، نبوديد. با شما کار واجب دارند. ايشان هم نگران مي‌شود و زنگ مي‌زند و مي‌بيند خانمش پشت تلفن گريه مي‌کند. مي‌گويد: خانم چرا گريه مي‌کني؟ مي‌گويد: ديشب شما کجا بودي؟ چه کار کردي؟ مي‌گويد: چطور؟ مي‌گويد: شما مي‌داني ما يک بچه فلج داريم! از نصف شب بلند شده راه مي‌رود. اسم امام رضا را هم به زبان مي‌آورد، مي‌گويد: من امام رضا هستم. به او گفتم: چرا اينطور شده؟ مي‌گويد: من ديشب خواب ديدم آقايي وارد اتاق من شد. دست مرا گرفت. گفتم: من نمي‌توانم راه بروم. گفت: پدرت به من متوسل شده و من آمدم تو را شفا بدهم. دست مرا گرفت و راه برد. گفتم: شما که هستي؟ گفت: من امام شيعيان، امام ايراني‌ها علي بن موسي الرضا هستم. الحمدلله بچه‌ي ما خوب شده است. جان عالمي به قربانت يا امام هشتم!
قطعاً بدانيد از در خانه امام هشتم کسي نا اميد برنمي‌گردد. خدايا به حق علي بن موسي الرضا همه عزيزان را حاجت روا بگردان. قلب امام زمان از ما راضي و فرجش را نزديک بگردان. همه ما را از بهترين شيعيان اهل‌بيت قرار بده. در دنيا و آخرت ما را از اهل‌بيت و امام هشتم جدا نگردان. زيارت امام هشتم و کربلا و عتبات را با معرفت نصيب ما بگردان. رهبر ما، مملکت ما، نسل ما، جوان‌هاي ما حفظ بفرما به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
شريعتي: خيلي خوشحاليم که جمعي از دوستان عزيز ما که تا ديروز با ديدن تصاوير حرم امام رضا دلشان پر مي‌کشيد براي مشهد الرضا، الآن آنجا هستند و به پابوسي امام رضا مشرف شدند. انشاءالله نصيب و قسمت همه ما بشود. امروز صفحه 154 قرآن کريم، آيات31 تا 37 سوره مبارکه اعراف در سمت خدا تلاوت خواهد شد. انشاءالله زندگي همه ما مزيّن و منور به نور قرآن کريم باشد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
«يا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ «31» قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا خالِصَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ «32» قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الْإِثْمَ وَ الْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ أَنْ تُشْرِكُوا بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ «33» وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ «34» يا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتِي فَمَنِ اتَّقى وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ «35» وَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ اسْتَكْبَرُوا عَنْها أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ «36» فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِباً أَوْ كَذَّبَ بِآياتِهِ أُولئِكَ يَنالُهُمْ نَصِيبُهُمْ مِنَ الْكِتابِ حَتَّى إِذا جاءَتْهُمْ رُسُلُنا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قالُوا أَيْنَ ما كُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ قالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَ شَهِدُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كانُوا كافِرِينَ «37»
ترجمه: اى فرزندان آدم! نزد هر مسجد (به هنگام نماز، لباس و) زينتهاى خود را برگيريد و بخوريد و بياشاميد و اسراف نكنيد، همانا خداوند اسرافكاران را دوست ندارد. بگو: چه كسى زينتهايى را كه خداوند براى بندگانش پديد آورده و (همچنين) رزقهاى پاكيزه ودلپسند را بر خود حرام كرده است؟ بگو: اين (نعمتها) در زندگى دنيا براى مؤمنان است، (اگر چه كافران هم بهرهمندند،) در حالى كه روز قيامت مخصوص (مؤمنان) است. ما اين گونه آيات خود را براى گروهى كه مىدانند به تفصيل بيان مىنمائيم. (اى پيامبر!) بگو: همانا پروردگارم كارهاى زشت و زننده، چه آشكار و چه پنهان، و گناه و ستم و سركشى به ناحقّ و شريك قرار دادن چيزى براى خدا كه او دليلى بر حقّانيّت آن نازل نكرده، و نسبت دادن آنچه را نمىدانيد به خداوند، (همه را) حرام كرده است. و براى هر امّتى اجل و سرآمدى است. پس هرگاه اجلشان فرا رسيد، نه مىتوانند لحظهاى تأخير اندازند و نه پيشى گيرند. اى فرزندان آدم! هرگاه پيامبرانى از خودتان به سوى شما بيايند كه آيات مرا بر شما بازگو كنند (از آنها پيروى كنيد)، پس كسانى كه تقوا و صلاح پيشه كنند، هيچ ترسى بر آنان نيست و آنان اندوهگين نمىشوند. و كسانى كه آيات مارا تكذيب و از روى استكبار از آن سرپيچى، آنان همدم آتشند و هميشه در آن خواهند بود. پس كيست ستمكارتر از كسى كه بر خداوند دروغ بندد، يا آيات او را تكذيب كند؟ آنان بهرهى خود را از (دنيا به مقدارى كه در) كتاب (الهى كه براى آنان نوشته شده) خواهند برد، تا آنكه چون فرستادگان ما براى گرفتن جانشان به سراغ آنان آيند، گويند: كجاست آنچه (و آنكه) به جاى خداوند مىخوانديد؟ گويند: همه از ديد ما ناپديد ونابود شدند. و آنان عليه خود شهادت مىدهند كه كافر بودهاند.
شريعتي: دعا کنيم براي همه آنهايي که زيارت مشهد الرضا را در سرشان دارند. «الحمدلله رب العالمين و صلي الله علي محمدٍ و آله الطاهرين»