95-05-04-حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد – وصيت پيامبر گرامي اسلام به حضرت علي(ع)

حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد – وصيت پيامبر گرامي اسلام به حضرت علي(ع)
برنامه سمت خدا
موضوع برنامه: وصيت پيامبر گرامي اسلامي به حضرت علي(ع)
كارشناس: حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد
تاريخ پخش: 04-05-95

بسم الله الرحمن الرحيم و صلي الله علي محمد و آله الطاهرين
شريعتي: سلام مي‌کنم به همه شما و دلهاي نورانيتان. حاج آقاي فرحزاد سلام عليکم خيلي خوش آمديد.
حاج آقا فرحزاد: عرض سلام دارم خدمت جنابعالي و بينندگان عزيز. آرزوي موفقيت براي همه عزيزان داريم.
شريعتي: بحث ما با حاج آقاي فرحزاد مرور وصاياي نبي مکرم اسلام به اميرالمؤمنان علي (ع) بود. خدمت شما هستيم و بحث امروز را مي‌شنويم.
حاج آقاي فرحزاد: بسم الله الرحمن الرحيم، اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
دنباله‌ي وصاياي پيامبر عظيم الشأن به مولا اميرالمؤمنين علي(ع)، حضرت فرمودند: «يا علي! حرم الله الجنة علي‏ كل‏ فاحش‏ بذي لا يبالي ما قال و لا ما قيل له‏» يا علي! خداي متعال بهشت را بر هرکسي که فحاش و بد زبان و ناسزاگو است حرام کرده است. زبانش را کنترل نمي‌کند و هر حرف زشتي را بزند و باکي هم ندارد    .
بعضي موضوعات را اگر در وصايا رويش بيشتر تأکيد مي‌کنيم، چون واقعاً مورد ابتلاي جامعه هست. گاهي در فضاهاي مجازي پيامي مي‌گذارند و به يک شخصيت يا هنرمند يا غيره فحش و ناسزا مي‌گويند. اين فحش به هر نوعي جزء بدترين گناهان کبيره است. يعني انسان بايد مواظب باشد، فحش ندهد.
مشهد بودم يک خانمي گريه مي‌کرد. خيلي مرا متأثر کرد. گفت: يک مقداري راجع به زبان صحبت کنيد. شوهر من از تهران تا مشهد يکسره در طول سفر به من فحش داده است. اين خيلي گناه بزرگي است.
يا علي! خدا بهشت را حرام کرده است بر هر آدم ناسزاگو و بدزباني که از گفتن و شنيدن حرف زشت ترس و واهمه‌اي ندارد. اولاً قبح اين مسأله خيلي مهم است که اين زبان آتشي است که مي‌افشانيد. يعني جهنم را بارور مي‌کنيد و درهاي بهشت را مي‌بنديد. بهشت حرام مي‌شود يعني اينکه آدم ملاقات امام حسين، ملاقات امام زمان، و از ملاقات چهارده معصوم محروم است. ديگر در قيامت و بهشت آنها را نمي‌بيند. از ملاقات خدا و مؤمنين و اهل بهشت محروم است. بهشت از همين‌جا شروع مي‌شود. حاج آقاي دولابي مي‌فرمودند: هميشه انسان بايد از همين‌جا براي بهشت رفتن تمرين کند. نشستن با خوب‌ها، معاشرت با خوب‌ها، حرف خوب زدن، عمل صالح انجام دادن، آدم‌هاي خوش‌اخلاق و خانواده‌هاي خوش اخلاق مي‌توانيم بگوييم: صد در صد بهشتي هستند. حضرت فرمود: کسي که بداخلاق است، روح و جانش را در عذاب مي‌گذارد. اول خودش را آتش مي‌زند و هم ديگران را به آتش مي‌کشاند. اينکه انسان از ديدار چهارده معصوم در بهشت محروم شود خيلي محروميت عظيمي است. در سوره واقعه داريم «لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا تَأْثِيما إِلَّا قِيلًا سَلاماً سَلاما» (واقعه/25 و 26) در بهشت ديگر حرف لغو و بيهوده و متلک گويي همه برچيده شده است. اينجا تمرين کنيم. همه چي از اينجا درست مي‌شود.
اين روايت در کافي شريف است و واقعاً تکان دهنده است. اين حديث واقعاً مرا ترساند. «قَالَ كَانَ لابِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) صَدِيقٌ لا يَكَادُ يُفَارِقُهُ» امام صادق دوستي داشتند که معمولاً همراه امام صادق بود. يعني زياد معاشرت داشت. يکبار در يک مسيري که همراه حضرت مي‌رفتند، دوست حضرت غلامي داشت که از نظرش غايب شد. دو سه بار او را صدا کرد جواب نداد. بار چهارم عصباني شد. در محضر امام صادق عصباني شد و گفت: «يَا ابْنَ الْفَاعِلَةِ» يعني اي پسر زن زناکار! حضرت خيلي ناراحت شدند و فرمودند: «تَقْذِفُ أُمَّهُ» نسبت زنا به مادرش مي‌دهي؟ از نظر شرعي اگر کسي نسبت زنا به کسي بدهد، هشتاد تازيانه دارد. «قَدْ كُنْتُ أَرَي أَنَّ لَكَ وَرَعاً» من فکر مي‌کردم تو ورع و تقوا داري و حرف زشت نمي‌زني. «فَإِذَا لَيْسَ لَكَ وَرَعٌ» معلوم مي‌شود تو اهل تقوا نيستي و ورع نداري. بعد اين شخص به جاي اينکه توبه و استغفار کند، شروع کرد با امام جر و بحث کردن. چند چيز از خود گناه بدتر است، يکي توجيه گناه است. يکي کوچک شمردن گناه است. تکرار و اصرار بر گناه است. «فَقَالَ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ أُمَّهُ سِنْدِيَّةٌ مُشْرِكَةٌ» اين مادرش مسلمان نيست! اهل سند است و مشرک و بت پرست است. حضرت فرمودند: «فَقَالَ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ لِكُلِّ أُمَّةٍ نِكَاحاً» کافر و مشرک باشد! هر فرقه‌اي نکاح و ازدواج دارند. همه مذاهب در عالم الهي يا غير الهي، يک دستورالعملي براي ازدواج دارند. چرا نسبت زنا به مادرش دادي؟ قبول نکرد. حضرت فرمودند: «تَنَحَّ عَنِّي» از من دور شو! «فَمَا رَأَيْتُهُ يَمْشِي مَعَهُ» راوي مي‌گويد: ديگر نديدم اين آقا همراه امام صادق باشد، تا مرگ بين اينها جدايي انداخت. (وسائل‌الشيعة/ج16/ص36) آدم بخاطر بدزباني از ديدار چهارده معصوم و از بهشت محروم شود.
کسي هم کار خلاف کرد و حضرت او را قبول کردند. سماعه يکي از ياران و دوستان امام صادق(ع) بود. يک موقع با جمّال که شتربان بود و حيوانات را نگهداري مي‌کرد، سر يک موضوعي درگيري شد و شروع به فحش دادن کردند. خدمت حضرت آمد و حضرت فرمودند: چرا با جمّالي که همراه شما بود فحاشي کردي؟ استغفار کن. گفت: چشم! استغفرالله. من توبه مي‌کنم و ديگر اعاده نمي‌کنم. حضرت او را قبول کردند. امامان ما با کسي کينه جويي و انتقام جويي ندارند. مي‌خواهند مردم اصلاح شوند و هدايت شوند.
فحش و ناسزا جرم و گناهش خيلي سنگين است. خير و برکت را مي‌برد. «مَنْ‏ فَحُشَ‏ عَلَى‏ أَخِيهِ الْمُسْلِمِ نَزَعَ اللَّهُ مِنْهُ بَرَكَهَ رِزْقِهِ وَ وَكَلَهُ إِلَى نَفْسِهِ وَ أَفْسَدَ عَلَيْهِ مَعِيشَتَهُ» (كافى، ج 2، ص 325) خيلي تعبير تندي است. دنياي ما را هم خراب مي‌کند. مي‌فرمايد: کسي که بر برادر مسلمانش حرف زشت بزند، برکت از زندگي او ميرود. رزق هم فقط مال دنيايي نيست. خوشي و راحتي و سلامتي و آرامش است. رزق مطلق نيازهاي ماست. سه شغل دارد اما برکت در زندگي‌اش نيست. «وَكَلَهُ إِلَى نَفْسِهِ» در دعاها داريم که پيغمبر و امامان ما گريه مي‌کردند که خدايا ي لحظه به حال خودمان وا نگذار. مرحوم آيت الله بهادءالديني مي‌فرمودند: توبيخي در عالم از اين بالاتر نيست، که خدا به آدم بگويد: برو گمشو! خدا به آدم فحاش مي‌گويد: برو گمشو! يعني وقتي فحش مي‌دهيم و بي‌ادبي مي‌کنيم به خودمان واگذار مي‌شويم. خدا ما را رها مي‌کند.
در پله‌هاي سرداب حضرت ابالفضل که بالا مي‌آمديم پير مردي بود، به من گفت: حاج آقا، من مدت‌ها دنبال شما مي‌گشتم که شما را پيدا کنم. گفتم: چطور؟ گفت: من خيلي بداخلاق بودم. شما رواياتي خوانديد و گفتيد: انسان بداخلاق بخواهد و نخواهد در آتش جهنم است. پيغمبر فرمود: آدم بداخلاق شک نکند به جهنم مي‌رود. آدم خوش اخلاق هم شک نکند که به بهشت مي‌رود. آدم پيرمرد با اين حديث‌ها اخلاقش عوض شود خيلي هنر است. پنجاه سال تند و بدزبان بوده است. گفتم: اگر چند ميليون پول به من مي‌دادند من اينقدر خوشحال نمي‌شدم. از اينکه حديث‌هاي اهل‌بيت اثر کرده است. من خواهش مي‌کنم حتي روي شوخي هم زبانمان را به ناسزا عادت ندهيم.
گاهي برنامه‌هاي صدا و سيما را دنبال مي‌کنم، گفتگو با هنرپيشه‌ها و ورزشکاران را مي‌ديدم همه گفته بودند که يک کاري کنيد فرهنگ‌سازي شود ميليوني به ما فحش مي‌دهند و اين اصلاً برازنده جامعه ما نيست. همين گراني و تورم هم از اينجا نشأت مي‌گيرد. چون گناه اثر وضعي دارد. همين مشکلاتي که داريم و نباريدن باران همه براي گناه است. ياد بگيريم زيبا حرف بزنيم و فحاشي نکنيم.
فرمود: کسي که فحش بدهد خدا برکت رزق و روزي را از او مي‌گيرد و او را به خودش واگذار مي‌کند. سوم هم اينکه زندگي‌اش را مختل مي‌کند. آرامش را از دست مي‌دهد.
فحش و ناسزا گويي آنقدر گناه بزرگي است حتي کفار و منافقين و مشرکين و بت پرست‌ها، اگر من به ابن ملجم که قاتل حضرت بود فحش و ناسزا بگويم، لعن و برائت جزء ضروريات دين ماست. فحش با لعن فرق دارد. خدا در قرآن ظالمين را لعنت کرده است. يعني ظالمين از رحمت خدا دور هستند. ما از يزيد و شمر و بني اميه تبري مي‌جوييم براي اينکه کارکرد و صفاتشان را مي‌دانيم. ما با لعن کردن آنها را دور مي‌کنيم و ابراز بيزاري مي‌کنيم. لعن فحش نيست، در لعن مي‌گوييم: اي شمر! خدا جزاي بد تو را بدهد. لعنت بر تو! يعني از رحمت خدا دور باشي. در زيارت عاشورا ديديد که اکثرش لعن و برائت است. تبري جستن از ظالم‌ها و بدکارها و بت‌ها عيب ندارد. اما حق فحش دادن نداريم. خدا فحش را دوست ندارد. در قرآن هم داريم: «وَ لا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ‏ مِنْ‏ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ» (انعام/108) خدا مي‌فرمايد: کساني که غير خدا را مي‌خوانند، کافر و مشرک هستند، به اينها ناسزا نگوييد. بعد هم در روايت داريم بسياري از دوستان ما باعث مي‌شوند دشمن‌ها به ما ناسزا بگويند. چرا؟ چون ما بي‌احترامي به بت‌هاي آن‌ها مي‌کنيم، يا به طاغوت‌ها فحش مي‌دهيم، اين باعث مي‌شود آن‌ها هم به خداي ما و امامان ما فحش بدهند. قرآن هم مي‌گويد: شما به آنها فحش ندهيد. آنها هم به خدا و اولياي خدا فحش مي‌دهند. فحش دادن به ولي خدا به اولياي خداست. يعني گاهي ما باعث مي‌شويم داعشي درست شود. تندروي‌هايي که مي‌کنيم، تمام مراجع ما فحش دادن به مقدسات اهل سنت را حرام مي‌دانند. لعن و برائت دستور قرآن است. اما اينکه ما ناسزا بگوييم و اهانت و بي‌حرمتي کنيم که باعث شود شيعه کشي کنند، اين کار خلافي است. فحش و ناسزا به مؤمن در حد کفر است. حرمت مؤمن مثل حرمت يک مادر است. حتي فراتر از آن به مشرکين هم حق فحش دادن نداريم.
امام صادق فرمودند: بر شما باد که به دشمنان خدا هم سب و ناسزا نگوييد. مخصوصاً جايي که خودشان مي‌شنوند. زمان‌هاي گذشته هر گوشه‌ي دنيا يک اتفاقي مي‌افتاد، يک زلزله در يک روستايي مي‌شد، شايد يک هفته بعد روستاي بغلي متوجه مي‌شدند. الآن فرحزاد در خانه سرفه مي‌کند، آن طرف دنيا مي‌گويند: عافيت باشد! يعني همه‌جا دوربين شده است. بايد مواظب باشيم، مخصوصاً دوستداران اهل‌بيت مراسمي که مي‌‌گيرند، بروند از مراجع تقليد بپرسند: جايز است من اين کار را کنم؟ جايز است فحش بدهم؟ مجلس بر عليه همسر پيغمبر بگيرم؟ تمام مراجع ما مي‌گويند: حرام است. چرا به همسر پيغمبر نسبت ناروا مي‌دهيد؟ امام زمان بايد شما را حد بزند. بايد زبانمان را کنترل کنيم. در زيارت عاشورا مي‌خوانيم «اني سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم» خودمان بايد جزء همين مصداق باشيم.
در غدير خم متأسفانه فقط ديد و بازديد مي‌رويم. خيلي دعاها و نمازهاي خوبي دارد. مي‌گويد: خدايا قول من قول محمد و آل محمد است. اعتقاد من اعتقاد محمد و آل محمد است. محمد و آل محمد هرچه مي‌گويند، ما هم همان را مي‌گوييم. شما يک مورد پيدا مي‌کنيد که اهل‌بيت حرف زشت و ناسزا نعوذ بالله زده باشند؟ با اينکه دشمنانشان را فراوان لعن و نفرين کردند، اما فحش و ناسزا نبوده است.
روايت داريم خدا زبان را عذابي مي‌کند که هيچ عضوي از اعضاي را آنقدر عذاب نمي‌کند. چون اکثر گناهان از زبان است و اکثر جهنمي‌ها با زبان جهنمي‌ مي‌شوند.
شريعتي: امروز آيات 50 تا 58 سوره مبارکه اسراء صفحه 287 براي شما تلاوت مي‌شود.
«قُلْ كُونُوا حِجارَةً أَوْ حَدِيداً «50» أَوْ خَلْقاً مِمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ فَسَيَقُولُونَ مَنْ يُعِيدُنا قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُؤُسَهُمْ وَ يَقُولُونَ مَتى‏ هُوَ قُلْ عَسى‏ أَنْ يَكُونَ قَرِيباً «51» يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَ تَظُنُّونَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا «52» وَ قُلْ لِعِبادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ إِنَّ الشَّيْطانَ كانَ لِلْإِنْسانِ عَدُوًّا مُبِيناً «53» رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ إِنْ يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِنْ يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ وَ ما أَرْسَلْناكَ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا «54» وَ رَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَقَدْ فَضَّلْنا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلى‏ بَعْضٍ وَ آتَيْنا داوُدَ زَبُوراً «55» قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَ لا تَحْوِيلًا «56» أُولئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلى‏ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَ يَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَ يَخافُونَ عَذابَهُ إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ كانَ مَحْذُوراً «57» وَ إِنْ مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوها قَبْلَ يَوْمِ الْقِيامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوها عَذاباً شَدِيداً كانَ ذلِكَ فِي الْكِتابِ مَسْطُوراً «58»
ترجمه: بگو: (استخوان خرد شده كه آسان است، شما) سنگ باشيد يا آهن.يا هر مخلوقى از آنچه كه در نظر شما از آن هم سخت‏تر است (باز خدا مى‏تواند شما را دوباره زنده كند) آنان بزودى خواهند گفت: چه كسى ما را باز مى‏گرداند؟ بگو: همان كسى كه نخستين بار شما را آفريد. پس بزودى سرهاى خويش را (با تعجّب) به سوى تو تكان خواهند داد و گويند: آن روز، چه زمان خواهد بود؟ بگو: شايد نزديك باشد!روزى كه شما را (از قبرهايتان) فرامى‏خواند، پس شما حمدگويان اجابت مى‏كنيد و مى‏پنداريد كه جز مدّت كوتاهى (در دنيا يا برزخ) درنگ نكرده‏ايد.وبه بندگانم بگو: سخنى گويند كه نيكوتر است، چرا كه شيطان (با سخنان ناموزون) ميان آنان فتنه وفساد مى‏كند. همانا شيطان همواره براى انسان، دشمنى آشكار بوده است.پروردگار شما به شما داناتر است، اگر بخواهد بر شما رحمت مى‏آورد، يا اگر بخواهد (به خاطر كردارتان) شما را عذاب مى‏كند. و ما تو را به عنوان وكيل مردم نفرستاديم (تا به ايمان آوردن مجبورشان كنى). و پروردگارت به هر كه در آسمان‏ها و زمين است، داناتر است. و البتّه ما بعضى‏از پيامبران را بربعض ديگر برترى‏بخشيديم وبه داود زبور داديم. بگو: كسانى را كه غير خداوند گمان مى‏كرديد (معبود شمايند) بخوانيد. كه آنها نه مشكلى را مى‏توانند از شما برطرف كنند و نه تغييرى در آن دهند. آنان را كه (مشركان به جاى خدا) مى‏خوانند (مانند عيسى و فرشتگان) خودشان وسيله‏اى براى تقرّب به پروردگارشان مى‏جويند، وسيله‏اى هر چه نزديك‏تر، و به رحمت او اميدوارند و از عذابش بيمناك. همانا عذاب پروردگارت در خور پرهيز و وحشت است. وهيچ منطقه آبادى نيست، مگر آنكه پيش از روز قيامت، آن را هلاك مى‏كنيم يا (به خاطر گناهانشان) به شدّت عذاب مى‏كنيم، اين در كتاب الهى (و لوح محفوظ) ثبت شده است.
شريعتي: انشاءالله زندگي همه ما منور به نور اهل‌بيت عليهم السلام باشد. از فضيلت ذکر نوراني صلوات بشنويم.
حاج آقاي فرحزاد: تعبير خيلي زيبايي است که فرمودند: نزديک‌ترين افراد در روز قيامت به من کساني هستند که در دنيا بيشتر از همه صلوات بر محمد و آل محمد مي‌فرستند. اللهم صل علي محمد و آل محمد.
آيه 53  سوره مبارکه اسراء که در مورد زبان و گفتار پسنديده است، خداوند مي‌فرمايد: «وَ قُلْ لِعِبادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ» بعضي از مسلمان‌ها حرف‌هاي ناسزا مي‌زدند، خدا به پيغمبر مي‌گويد: به بندگان من بگو، «يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ» در گفتن خود فکر کنند. روي سخن گفتن خود کار کنيد. چگونه اين حرف را بزنم که پخته‌تر باشد؟ زيباتر باشد. در قرآن کلمه احسن، «لِيَبْلُوَكُمْ‏ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلا» (هود/7) دائم دنبال احسن باشيم. چه گفتاري پسنديده‌تر است. مباحثه احسن باشد. دنبال گزيده برتر باشيم. خدا مي‌فرمايد: «إِنَّ الشَّيْطانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ» شيطان مي‌آيد با زبان و کلام شما بين افراد فساد و فتنه ايجاد مي‌کند. در جمع مطرح نکند و در خلوت به طرف بگويد. حديث داريم اگر در جمع کسي را نصيحت و موعظه کردي ننگ به او زدي. در خلوت به او زينت و آراستگي دادي. شيطان مي‌آيد با گفتار ناپسند شما بين افراد يا طايفه و فاميل فتنه ايجاد مي‌کند. مدت‌هاي طولاني تفرقه و جدايي مي‌اندازد. «إِنَّ الشَّيْطانَ كانَ لِلْإِنْسانِ عَدُوًّا مُبِيناً» اين شيطان دشمن کمر بسته و قسم خورده انسان است.
وقتي جايز نيست من به شمر فحش بدهم، به پدر و مادر و رئيس و کارفرما و همسايه ديگر حرام اندر حرام است. يک موقعي آدم يک حرف زشتي را مي‌زند و تمام مي‌شود. اما اگر شما اين حرف زشت را در يک سايتي مي‌گذاري، در يک مجموعه‌اي مي‌گذاري که ساليان سال ممکن است بماند. هرکسي که اين را مي‌خواند در جرم شما شريک است. مثلاً اگر امامان ما مي‌گفتند: عمروعاص مکار است، اين صفتي بود که براي عمروعاص به کار مي‌رفت. اين فحش و ناسزا نبود. اين سکوقت سزاي او بوده، اين عين واقعيت بود. امام ممکن است باطن طرف را ببيند. او امام است ولي من اجازه ندارم صفات حيواني را براي کسي به کار ببرم. خداوند در سوره مبارکه جمعه مي‌فرمايد: «مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوها كَمَثَلِ الْحِمارِ» (جمعه/5) او خداست و باطن افراد را مي‌بيند. حق دارد هر چيزي را بگويد. هم من محدود هستم. به ما اجازه ندادند هر نسبتي را به هرکسي بگوييم.
در نهج‌البلاغه خطبه 206 داريم که: «و قد سمع‏ قوما من‏ أصحابه‏ يسبون‏ أهل‏ الشام» اهل شام لشگر عمروعاص و معاويه آمدند هجده سال با اميرالمؤمنين جنگيدند. بدترين دوران زنديگ اميرالمؤمنين بود. حضرت شنيدند دارند اصحابش اهل شام را فحش و ناسزا مي‌دهند. حضرت فرمودند: «إِنِّي أَكْرَهُ لَكُمْ أَنْ تَكُونُوا سَبَّابِينَ» من دوست ندارم شما فحش بدهيد. «وَ لَكِنَّكُمْ لَوْ وَصَفْتُمْ أَعْمَالَهُمْ» کارهاي خوب و بد آنها را بگوييد. بگوييد: اينها اين بدعت را کردند، اين خيانت را کردند. رذايل اخلاقي‌شان را بگوييم. بدي‌هايشان را بگوييم. فحاشي نکنيم. «وَ ذَكَرْتُمْ حَالَهُمْ» اگر وصف الحال آنها و کارهايي که کردند را بگويند، «و كَانَ أَصْوَبَ فِي الْقَوْلِ وَ أَبْلَغَ فِي الْعُذْرِ» اين اطلاع رساني صحيح و هرکس را در حد و حدود خود درست تبيين کردن، هم ما در گفتار خود خطا نمي‌کنيم، هم اينکه عذر براي ما و ديگران است. يعني معاويه و عمروعاص شناخته مي‌شود. «وَ قُلْتُمْ مَكَانَ سَبِّكُمْ إِيَّاهُمْ» حضرت مي‌فرمايد: شما بگوييد: بجاي فحش دادن به آنها، «اللَّهُمَّ احْقِنْ دِمَاءَنَا وَ دِمَاءَهُمْ» خدايا هم خون ما و هم خون آنها را حفظ کن. «وَ أَصْلِحْ ذَاتَ بَيْنِنَا وَ بَيْنِهِمْ» خدايا بين ما و آنها صلح ايجاد کن. يعني آب روي اين آتش‌ها بريز و فتنه‌ها را خاموش کن. «وَ اهْدِهِمْ مِنْ ضَلَالَتِهِمْ» خدايا از راه گمراهي اينها را هدايت کن. من بگويم: هدايتشان کن بهتر است يا فحش‌شان بدهم؟ «حَتَّى يَعْرِفَ الْحَقَّ مَنْ جَهِلَهُ» اينقدر دعا کنيد و حرف‌هاي زيبا بزنيد که حق را بشناسد حتي کسي که جاهل است. «وَ يَرْعَوِيَ عَنِ الْغَيِّ وَ الْعُدْوَانِ مَنْ لَهِجَ بِه‏» کسي هم که به دنبال دشمني رفته برگردد و رستگار شود.
اميدواريم که سيره اهل‌بيت که براي ما درس است و الگو هستند، مد نظر قرار بدهيم و هميشه خيرخواه و دلسوز باشيم. با فحش و هتاکي و شکنجه و آزار آتش روي آتش مي‌شود. امام صادق فرمودند: اگر کسي يک فحش به تو داد، تو بگو: اگر ده فحش هم به من بدهي، من يک فحش هم به تو نمي‌دهم.
شريعتي: دعا بفرماييد.
حاج آقاي فرحزاد: خدايا تو را قسم مي‌دهيم به حق محمد و آل محمد به همه ما ايمان و معرفت و اخلاق حسنه و حفظ زبان مرحمت بفرمايد. قلب امام زمان از ما راضي و فرجش را نزديک بگردان. همه ما را از بهترين شيعيان حضرت قرار بدهد. همه آنهايي که همسر و فرزند و شغل ندارند، خدايا به حق محمد و آل محمد همه را حاجت روا بگردان.
شريعتي:الحمدلله رب العالمين و صلي الله علي محمد و آل الطاهرين.