-برنامه سمت خدا
-حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد
-بهترين انسان ها چه کساني هستند
92/10/9
زير پايش خدا غزل مي ريخت غزلي را که از ازل مي ريخت، آن امامي که تا سحر ديشب روي لب هاي من غزل مي ريخت آن که در جيب کودکان يتيم قمر و زهره و زحل مي ريخت، آن کريمي که در پياله ي دست هر چه مي ريخت لم يزل مي ريخت، از هر آن کوچه اي که رد مي شد حسن يوسف در آن محل مي ريخت، شتر سرخ را به خون غلتاند لرزه بر لشکر جمل مي ريخت، آن امامي که روز عاشورا از لب قاسمش عسل مي ريخت.
سوال – بهترين انسان ها چه کساني هستند؟
پاسخ - يک دهان خواهم به پهناي فلکA A A A A A A A A تا بگويم مدح آن رشک ملک
سايه اش گر چه A پناه خلق بودA A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A در نبرديد آفتابش زود زود
عکس پنهان گشت وسوي غيب راندA A A A A A A A A A A توگمان بردي که آن اخترنماند
حق مَر او را برگزيد از انس و جانA A A A A A A A A A A رحمت للعالمينش خواند از آن
عقل کوه نفس کوه مرد خداستA A A A A A A A A A A A A A A A عرش وکرسي را مدان از وي جداست
بهترين و موفق ترين انسان ها کساني هستند که رمز و راز خلقت را درک بکنند و در آن مسير خودشان را به کمال و تعالي برسانند. هدف از آفرينش چه بوده است ؟ چرا خدا ما را خلق کرده است؟ اگر ما بتوانيم در مسيري که همه موجودات هستند قرار بگيريم و با آنها در عبوديت خدا همگام بشويم، به همه ي کمالات مخلوقات مي رسيم. در سوره ذاريات خدا مي فرمايد: جن و انس را خلق کرديم براي بندگي وعبوديت. يعني از خدا اطاعت کنند و فرمانA او را ببرند.
چون خداوند متعال انسان را براي عبوديت و بندگي خلق کرده و در ذات و حقيقت او بندگي را نهادينه کرده است. يعني ما چه بخواهيم و چه نخواهيم عبوديت، بندگي و خضوع در برابر شخصيت در ما وجود دارد. لذا شما هيچ انساني را نمي توانيد پيدا کنيد که عبوديت نداشته باشد. عبوديت تکويني يعني بدن ما از ابتداي کودکي به بزرگي و پيري مي رسد و اعضاي بدن ما کار مي کند تا به مرگ برسد، اينها اختياري نيست. عبوديت در نهاد انسان ها وجود دارد، چه بخواهند چه نخواهند، فرمان کسي را مي برند. اگر ما فرمان خدا را نبريم، گرفتار بندگي ديگران مي شويم. کسي پيدا نمي شود که عبد نباشد. انسان يا عبد خداست يا عبد خود يا عبد شيطان يا عبد دنيا. انسان هايي هستند که بت، گاو، آتش، خورشيد و ماه مي پرستند حتي کمونيسم ها که دين ندارند، درمقابل بزگان شان تواضع مي کنند.
در شوروي سربازهايي موظف هستند که در مقابل قبرهاي بزرگان تواضع کنند حتي بعضي از آنها نبايد تا چند ساعت چشم شان را حرکت بدهند. پس ما بايد به يک جايي بند باشيم. و نمي توانيم رها باشيم. انسان بايد راهي را برود و بهتر است که راه خدا را برود. انسان يا در صراط حق است يا در صراط باطل. همه ي انسانها يا تحت ولايت خدا و امام هستند يا تحت ولايت شيطان. عبوديت و فرمان برداري در وجود همه ي انسان ها وجود دارد.
هر که گريزد ز خراجت شاهA A A A A A A A A A A A باج ده غول بيابان شود
اگر تسليم خدا و ولي خدا نشويم، حتما بنده ي بت و شيطان مي شويم. ملا عبدالله مي نويسد: شما غبطه نخوريد به حال افرادي که فرمان خدا را نمي برند. اگر آنها از رحمت، مشقت، عبوديت و بندگي خدا گريزان شدند، چندين برابر به زحمت،مشقت و بندگي غيرخدا گرفتار مي شوند. اگر ما عشق مان را به خدا نداديم عشق فردي ما را مي گيرد و بايد خودمان را براي او هزينه کنيم و در آخر به درد ما هم نمي خورد. پس اگر ما بنده ي خدا نيستيم، آزاد هم نيستيم.
از امام صادق(ع) در مورد عشق و محبت سوال کردند، امام فرمود: هيچ ظرفي از مظروف خالي نيست.يعني اگر در ليوان آب نباشد حداقل اکسيژن وجود دارد. پس هيچ قلبي نمي تواند خالي باشد. دلهايي که دلبرشان خدا نباشد، دچار مشقت شديد عشق ها مجازي مي شوند. و از عشق هاي مجازي، بي وفايي و اذيت و آزار مي بينند بعد هم آنها را رها مي کنند.
تمام انسان ها درعبوديت غرق هستند منتها اين عبوديت بايد در مسير صحيح هدايت بشود.
وقتي ديگران از ما برده کشي مي کنند ما را مصرف خودشان مي کنند و براي منافع خودشان مورد استفاده قرار مي دهند. يک پادشاه افرادي را که به خدمت مي گيرد در جهت منافع خودش است يعني مي خواهد به دارايي و ثروت برسد و بعد طرف را رها مي کنند. تمام استعمارگران طرف را به استخدام مي گيرند و به نفع خودشان مصادره مي کنند و بعد طرف را رها مي کنند يا از بين مي برند. ولي دستگاه خدا برعکس است. تمام عشق و محبتي که خدا و اولياء ي خدا به ما داده اند و مي گويند که بنده ي ما بشويد، منفعت هايش به خودمان برمي گردد. خداي ما غني حميد و مطلق است. اگر خدا مي فرمايد که بنده ي من باش يعني اگر او غني است مي خواهد توهم غني بشوي و پرتويي از صفات خودش در ما تجلي پيدا کند. خدا بي نياز است و تو را هم بي نياز مي کند. او کرم دارد و تو را هم کريم مي کند. خدا مي خواهد تمام صفاتش در ما تجلي پيدا کند. و مَثَل او بشويم.
در مثنوي داريم:
من نکردم خلق تا سودي کنمA A A A A A A A A A A A A A A بلکه تا بربندگان جودي کنم
گر نماز و روزه اي فرموده امA A A A A A A A A A ره به سوي خويشتن بنموده ام
من نگردم پاک از تسبيح شانA A A A A A A A A پاک هم ايشان شود هم دُرالفشان
اگر تمام عالم فرمان خدا را نبرند، سر سوزني به خدا ضرر نمي خورد و اگر همه فرمان خدا را ببرند به خدا سودي نمي رسد زيرا خداوند غني مطلق است. سبحان الله گفتن خدا را پاک نمي کند بلکه ما را پاک مي کند، الله اکبر گفتن خدا را بزرگ نمي کند بلکه ما را بزرگ مي کند. با خواندن نماز ما به معراج مي رويم. کساني که به نماز اهميت نمي دهند اگر اين را درک کنند، مشکل شان حل مي شود. بندگي خدا يک گوهر ارزشمندي است که در آن ربوبيت(خدا بودن)خوابيده است يعني شما که تسليم خدا مي شويد خداوند قدرت و قوت به شما مي دهد تا صفات الله بشويد.
پس تمام منافعي که در بندگي مثل نماز و روزه است، هم به خود انسان برمي گردد و هم به انسان منافع (ثواب و بهشت)مي دهند. در بندگي دنيايي همه چيز را از انسان مي گيرند و چيزي به او نمي دهند ولي بندگي براي خدا اين طور نيست. دادن خدا دادن است و گرفتنش هم دادن است. يعني وقتي خدا چيزي را از شما مي گيرد مي خواهد به شما چيزي بدهد. در نماز، خداوند براي شما دعوت نامه مي فرستد که بيا با من صحبت کن تا تو را رشد بدهم.
اوج عبوديت و بندگي در وجود پيامبر تجلي پيدا کرده است. پيامبر آنقدر درعبوديت محو بودند که وقتي دست شان را در فضا بالا مي بردند مواظب بودند که فضا آزرده نشود. يعني سرسوزني با خدا زاويه نداشتند. در تشهد نماز، بعد از شهادت به خدا، شهادت به پيامبري حضرت محمد مي دهيم. پيامبرعبد خدا شده و خدا نام او را در کنار خودش گذاشته است. رمز برجستگي پيامبر ما که به معراج رفته، در عبد خدا شدن است.
عبوديت مراتبي دارد. حداعلي مراتب يعني راضي بودن به رضاي خدا، تسليم و خالي بودن قلب از غيرخدا است. اين حداعلي در پيامبراسلام تجلي پيدا کرده بود. در جلد پانزدهم بحارالانوار روايتي از اميرالمومنين داريم: اول خدا بود و هيچ مخلوقي نبود. اول مخلوقي که خدا خلق نمود، روح و نور حبيبش، پيامبر بود. حدود هزار سال (البته اين هزار سال حدسي است.مثل اينکه خدا آسمان و زمين را در شش روز خلق کرد) خدا بود و نور پيامبر،خدا به اين نور نظرمي کرد و نور پيامبر تسبيح و حمد خدا را مي کرد.(تمام حمدهايي که مي کنيم ما را بالا مي برد. کساني که مي خواهند نعمت هايشان زياد بشود، حمد خدا را بکنند) بعد از هزار سال خداوند به پيامبر خطاب فرمود: اي حبيب و اي عبد من،تو هم مريد من هستي و هم مراد من. اميرالمومنين مي فرمايد: اي بنده ي من براي من اين عزت بس است که من بنده ي تو باشم و اين افتخار براي من بس است که مراد من باشي. پس عزت در بندگي است. پيامبر مريد خدا بود ولي آيا خدا مريد کسي مي شود؟ بله. خدا مريد محمد بود و محمد مراد خدا بود.
اميرالمومنين مي فرمايد: اول محمد، وسط محمد، آخر محمد و همه چيز محمد. سرچشمه ي نور انبياء، فرشته و همه ي انسان ها حضرت محمد(س)است. تمام هستي سر سفره ي پيامبر هستند. مرحوم بهاءالديني مي فرمودند: همه سرسفره ي پيامبر هستند. و ائمه و معصومين هم جزو پيامبر هستند. پيامبر فرمود: حسين از من است و من از حسين هستم. ائمه تجلي محمد هستند. داريم که خدا از نور محمد، دوازده نور ديگر را خلق کرد. خدا فرمود: اگر تو نبودي من ديگران را خلق نمي کردم. اي عبد من هر کس تو را دوست بدارد من او را دوست دارم و هر کس با تو دشمن باشد من با او دشمن هستم. اميرالمومنين که بعد از پيامبر، تمام کمالات در وجود اوست مي فرمايد که تو بنده ي خدا هستي و من هم عبد تو هستم. که اين سلسله وار به خداوند متعال وصل مي شود.
عده از اهل کتاب نزد اميرالمومنين آمدند و سوال هاي مهمي از حضرت کردند. عظمت حضرت علي(ع) در دل آنها تجلي پيدا کرد.آنها گفتند: آيا شما همان روح الله هستي که موسي وعيسي معرفي کرده اند؟ يعني ايشان را با پيامبر اشتباه گرفتند. حضرت امير فرمود: خير،من بنده اي از بنده هاي محمد هستم.
پس راه رسيدن به همه ي کمالات عبوديت است و يکي از تجليات خارجي اين عبوديت در نماز است. ما در نماز اول مي گوييم: عبده و رسول. پس عبد بودن از رسالت بالاتر است. پيامبر فرمود: من عاشق نماز هستم. پيامبر آنقدر نماز مي خواند که پاهايش ورم مي کرد. يکي از زن هاي پيامبر به ايشان گفت: خداوند تمام گناهان شما را بخشيده وهمه ي کارهاي شما مرتب است، چرا اينقدر نماز مي خواني ؟ پيامبر فرمود: خدايي که اين همه لطف به من کرده، من نبايد تشکر کنم؟ پيامبر فرمود: روشني چشم من نماز است. وقتي ما نماز مي خوانيم با خدا صحبت مي کنيم و خدا ما را سيراب و بي نياز مي کند. پيامبر فرمود: از دنيا شما سه چيز محبوب من است: زن و همسر خوب، عطر و نماز. با همسر، انسان آرامش پيدا مي کند. روايت داريم: ثواب نماز کسي که همسر دارد هفتاد برابر ثواب نماز کسي است که همسر ندارد. فردي که عطر مي زند ثواب نمازش هفتاد برابر بيشتر است. و اين آرامش دهنده است. نماز هم آرامش دهنده است. پيامبر به ابوذر فرمود: من از نماز سير نمي شوم. ما بايد سوار قطار بندگي خدا بشويم تا همنشين پيامبر بشويم.
کسي که مي خواهد عبد بشود، نبايد فرمان خودش را ببرد و بايد فرمان خدا را ببرد. يک مصداق عبد خدا شدن رکوع و سجود است.
سوال – صفحه 557 قرآن کريم را توضيح بفرماييد.
پاسخ – خدا به موسي کليم الله (صحبت خد)فرمود: اي موسي اگر دوست داري که من از کلام به زبان تو نزديک تر باشيم و از آنچه مي بيني به چشم تو نزديکتر باشم و انديشه و فکرت به قلب تو نزديکتر باشم، ( قرب اعلي)که بين تو و عالم هيچ چيزي حائل نباشد جز من، بر حبيب من محمد مصطفي زياد صلوات بفرست. اي موسي زيرا که صلوات بر حبيب من نور و رحمت و هدايت است. پس حداقل روزي صد تا صلوات برمحمد وآل محمد بفرستيم.
حدود پانصد آيه در قرآن در مورد انفاق و قرض دادن آمده است. اين تعبير در قرآن آمده: آيا کسي هست که به خدا قرض بدهد ؟ خدا بي نياز مطلق است ولي قرض دادن به بنده ي مومن قرض دادن به خداست. قرض دان ثواب بيشتري نسبت به صدقه دارد زيرا آبروي فردي که به او قرض مي دهند محفوظ مي ماند. و مشکلات هم حل مي شود. در آيات قرآن زياد به قرض سفارش شده است. در اين صفحه داريم: اگر قرض بدهيد خدا مال تان را چند برابر مي کند، گناهان تان را مي آمرزد و خداوند سپاسگزار و حليم است.
پيامبر خدا مهربانترين و دلسوزترين افراد بودند. خدا مهرباني اش را به حبيبش عنايت کرده است. در زمان ارتحال پيامبر جبرئيل آمد و گفت: درهاي آسمان باز است و فرشته ها آماده ي استقبال از شما هستند. اگر اجازه بدهيد جناب عزرائيل(البته خداوند روح اولياء را خودش قبض مي کند) روح شما را قبض کند. پيامبر فرمود: اين خبرها مرا خوشحال نمي کند و براي من آرامش دهنده نيست. دغدغه ي من، گناهکاران امت من هستند. جبرئيل گفت: به همين زودي آنقدر خدا به تو عطا مي کند که راضي بشوي. آن هنگام پيامبر آرام شد. اين اميدوارترين آيه قرآن است.
خدايا به حق اهل بيت، ايمان، معرفت و بندگي خالص مرحمت بفرما و رفع گرفتاري از همه ي گرفتارها بفرما و ما را به اهل بيت وصل بفرما.