-برنامه سمت خدا
حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد
-ماه شعبان
91-04-19
اي جذبه ي ذي الحجه و شور رمضانم در شادي شعبان تو غرق است جهانم، تدبير مرا نور نگاه تو رقم زد بايد که شب چشم تو را غرق به دامن، در سايه ي قرآن و نگاه تو نشستم باراني برخاست غبار از دل و جانم، برخاست جهان با من برخاسته از شوق تا حادثه ي نام تو آمد به زبانم، عيدست و سعيد است اگر ماه تو باشي اي جذبه ي ذي الحجه و شور رمضانم.
سوال – در مورد امام زمان (عج) و ماه شعبان توضيحاتي بفرماييد.
پاسخ – امام صادق (ع) مي فرمايد: شيعيان ما از سرشت و طينت گِل ما خلق شده اند، آنها در شادي ما شاد و غم ما غمگين هستند. بايد بين شادي و غم توازني باشد. ما مراسم روضه خواني را در ايام شهادت ها بخوبي انجام مي دهيم ولي در جشن ها کم مي آوريم. ما زياد شعرهاي مسرور آور داريم. پس حق شادي بايد ادا بشود. خوب است که اين جشن ها ادامه پيدا کند ودراين جشن ها اطعام داده بشود.
ما اول بايد معرفت نسبت به امام داشته باشيم و اين در کنار معرف به خدا و پيامبر آورده شده است. اگر انسان حجت را نشناسد راه دين را گم خواهد کرد. اگر فردي بزرگي در مراسمي در کنار ما نشسته باشد و ما او را نشناسيم، به او احترام نمي گذاريم و نسبت به او ابراز محبت نمي کنيم ولي اگر ما اين فرد بزرگ را بشناسيم به او احترام مي گذاريم و اگر بفهيم که از نظر معنوي مقام دارد محبت مان به او بيشتر مي شود. و مريد او مي شويم. برادران يوسف يوسف را نمي شناختند و به او اهميتي نمي دادند. شناخت براي انسان مقدمه است تا به مراحل بعدي برسد. ما بايد درک درستي از همسر و فرزندان مان داشته باشيم تا زندگي خوبي داشته باشيم. علم بامعرفت تفاوت دارد.مقداري از معرفت را خدا در قلب انسان مي اندازد و دنبال کردن آن وعمل کردن، معرفت را زياد مي کند.A پس اگر به دنبال علم برويم و به آن عمل کنيم به يقين تبديل مي شود. اگر ما ديگران را درک کنيم خيلي از مشکلات حل مي شود. بعد هر چه شناخت ما بيشتر بشود محبت ما هم بيشتر مي شود. پيامبر فرمود: ريشه و اساس اسلام دو چيز است: محبت من واهل بيت من. در کتاب سفينه قمي نثل شده است: زيد نزد امام صادق (ع) مشرف شد و امام فرمود: يک توبه ي درستي انجام بده و عبادت خودت را نو کن. زيد متوجه شد که روزهاي پاياني عمرش است. امام فرمود: نگران نباش برگشت توبه سوي ماست و او را دلداري دارد و سپس امام فرمود: به خدا قسم ما امام ها به دوستان و شيعيان مان از خودشان به خودشان مهربانتر هستيم.
هر کسي اطرافيانش را بخاطر خودش دوست دارد. ولي خودمان را بيشتر از همه دوست داريم. زيرا ما محور هستيم ولي چهارده معصوم و خدا ما را بيشتر از خودمان دوست دارند. فقيري که گدايي مي کند و مي گويد يا ابوالفضل يا علي يعني اينها را براي خودش صدا مي زند و پول مي خواهد. اگر ما به مرحله ي اخلاص نرسيم هرچقدر که يا الله بگوييم يعني خودمان را صدا مي زنيم. روايت داريم: اگر بخاطر تربيت اهل بيت نبود خدا ما(ائمه ) را به روي زمين نمي آورد و ما را پيش خودش مي برد. ائمه براي دستگيري انسانها آمده اند. ائمه رشته ي محبت آورده اند. دوستي ما تَحبُب است يعني برگشت محبت ولي دوستي ائمه محبت دارند. طبق روايات خدا و ائمه ما را دوست دارند و محبت آنها صاف و بي غرض است ولي محبت ما بازگشت محبت آنهاست. در زيارت اربعين داريم: امام حسين (ع) خون دلش را در راه خدا بذل ( دادن خالصانه ) کرد تا جامعه بيدار بشود.امام زمان (عج) به شيخ مفيد فرمودند: ما هواي شما را داريم و شما را فراموش نمي کنيم.
اگر ما بگوييم شما را کرديم حتي اگر يک بار در ماه طرف را ياد کنيد حرف درستي زده ايد. ولي اگر فردي بگويد من شما را فراموش نمي کنيم يعني هر لحظه به ياد شما هستيم. پس امام زمان (عج) هميشه به ياد ما هست. وقتي انسان کسي را شناخت و نسبت به او محبت داشت از او اطاعت مي کند.در دعاي ندبه داريم: خدايا به ما کمک کن که حق امام زمان (عج)را ادا کنيم يعني امر امام را اطاعت کنيم و معصيت نکنيم. بسياري از انسانها نوکر زمان هستند يعني هرهري مذهب هستند و جوزده مي شوند يعني در عروسي مي رقصد و در عزا گريه مي کنديعني نوکر زمان هستند و عده اي نوکر امام زمان (عج) هستند. در اثر اطاعت معرفت و محبت شما نسبت به امام بيشتر مي شود. اگر شما فرمان حضرت را ببريد حضرت هم فرمان شما را گوش مي کند. ما بايد بخاطر اطاعت از امام زمان (عج) بايد معصيت را کنار بگذاريم. حداقل ما در نيمه ي شعبان يک قدم به سمت امام برويم. ما نبايد ارتباط را قطع نکنيم. حديثي از زمان(عج) امام صادق داريم که زني نزد امام آمد وگفت که من بيماري سختي گرفته ام و پزشک گفته است که آبجو يا شراب مصرف کن. من چکار کنم ؟ امام فرمود: چرا نخوردي ؟ او گفت که شراب جزو محرمات است، من مي خواهم که اگر در قيامت از من پرسيدند که چرا شراب نخوردي و مُردي، بگويم امام گفت و اگر خوردم و بيماري ام خوب شد و اين بد بود مي گويم امام فرموده است. امام از حرفهاي اين خانم خوشش آمد و فرمود: خوردن مسکرات حرام است و من اجازه ي اين کار را به شما نمي دهم. کسي که مشروب مي خورد هنگام مرگ دينش در خطر است. روايت داريم که شفا در حرام نيست.
سوال – صفحه ي 18 قرآن را توضيح بفرماييد.
پاسخ – امام رضا(ع) مي فرمايد: برترين و بالاترين دعاها صلوات بر محمد و آل محمد است، بعد از صلوات براي مومنين و بعد براي خودت دعا کن. دعا کردن براي ديگران و صلوات باعث مي شود که دعاي خودت هم مستجاب بشود.
آيه 115 سوره بقره مي فرمايد: مشرق و مغرب براي خداست و هر جايي که شما مي بيند ذات خداست. همه ي مکان ها و زمان ها سمت خداست. کسي از خدا فرار مي کند نمي تواند از خدا فرار کند، در واقع او از بهشت به سمت جهنم خدا فرار مي کند.هيچ راه فراري نيست به سوي خدا بياييد. همه ي راهها به سمت خدا است ولي بعضي از انسانها به سمت آتش خدا يعني جهنم مي ورند و بعضي ها به سمت بهشت خدا مي روند. ما به سمت زندان خدا نرويم بلکه به سمت بهشت خدا برويم.
سوال – درمورد مناجات شعبانيه توضيحاتي بفرماييد.
پاسخ – يکي از اعمال مهم ماه شعبان مناجات و رازي و نياز با خداوند است. طبق روايات مناجات و دعا از خواندن قرآن بالاتر است. امام صادق (ع) مي فرمايد: به خدا قسم دعا از قرآن بالاتر است زيرا دعا عمل کردن به قرآن است. پس دعا رادست کم نگيريد. مناجات شعبانيه مناجاتي است که از امام علي (ع) نقل شده است وهمه ي امامان آنرا مي خواندند. در هر ساعت و زماني مي توان اين دعا را خواند. الان جلسات مناجات شعبانيه در بعضي از مراسم ها رواج پيدا کرده است. هر فردي حداقل يک بار اين دعا را بخواند. تمام مناجات شعبانيه اميد و رحمت است. و ما را به سوري خدا مي برد. در اين دعا داريم: خدايا وقتي من با تو نجوا مي کنم، به من روي بياور. خدايا من به سوي تو فرار کرده ام ( در قرآن به پيامبر مي فرمايد که به سوي خدا فرار کن)پس بايد با شتاب به سوي خدا رفت. در اين دعا داريم: خدايا من گمان نمي کنم حاجتي که من شصت سال است که از تو مي خواهم برآورده نکني و مرا رد کني. تو آقاتر و کريم تر از اين هستي. در اين دعا داريم: خدايا اگر مرا به گناهان مواخده بکني من به عفو و غفاريت تو اميد دارم اگر من را به جهنم ببرند، در جهنم داد مي زنم که خدايا تو را دوست دارم. يکي از شاگردان رجبعلي خياط مي گفت: تو عملي را قبول مي کني که خالص باشد، گناهان من خالص نيست و از روي جهالت وناداني است. در دعاي ابوحمزه داريم: خدايا اگر من معصيتي کردم بخاطر مخالفت با تونيست بلکه شهوت بر من غالب شده است. يعني گناهم خالص نيست. فردي پرده ي کعبه را گرفته بود و به خدا مي گفت که به من عصمت بده که گناه نکنم. درخواب به خطاب رسيد که همه ي بندگان من اين را از من مي خواهم اگر همه عصمت داشته باشدغفاريت و ستاريت من چه ميش ود. امام سجاد (ع) مي فرمايد: اگر افراد گناهکار نباشد خدا افراد ديگري را خلق مي کند که ستاريت و غفاريت خدا آشکار بشود. اگر اسنان بگويد که خدا را دوست دارد آتش جهنم خاموش مي شود. زيرا انسان محبتخدا را فرامشوکرده است تا گرفتار جهنمش ده است. يکي از بزرگاني مي گفت که من به کعبه رفته بود و نازاحت بودم. پرده ي کعبه را گرفت و گفتم که خدايامن تو را دوست دارم. شما مي توانيد که يک صفحه از اين دعا را بخوانيد. اين دعا راه را به ما نشان مي دهد که به خدا نزديک بشويم. دراين دعا داريم: خدايا اگر طاعت من کم است ولي اميد و آرزويم خيلي زياد است. پيامبر فرمودند: کسي که روي اين دعا مداومت بکند: الله اني مغفرتک ارجي من عملي، خدا ديوان حساب براي او باز نمي کند. يعني فرد اعمال دارد ولي به لطف خدا تکيه مي کند و اعمالش را ناچيز حساب مي کند. در دعاي ابوحمزه داريم: خدايا من در نجات از عقوبت به اعمال خوم تکيه نمي کنم بلکه به فضل و کرم تو تکيه مي کنم. در آخر دعاي کميل داريم که خدايا رحم بکن به بنده اي که سرمايه گذاري او روي اميد و رحمت توست.