حجت الاسلام صفایی بوشهری: در معارف قرآنی واژه هایی است که اینها افق های بسیاری برای انسان روشن می کنند، باز می کنند و طریقی هستند برای اینکه انسان از آن مسیر به کمالات الهی و عرشی انسانی دست پیدا کند. یکی از آن واژه ها محبوبان خدا است. یعنی فردی به درجه ای از تعالی شخصیتی برسد که محبوب خدا شود و خدا محب او شود، خدا دوستدار او شود و این خیلی مقام بزرگی است در منظومه معارف دین بویژه حوزه اخلاق و عرفان که انسان به درجه ای از کمالات دست پیدا کند که محبوب خدا شود و خداوند خدایی به او محبت کند و در پرتوی محبت خدا تمام اولیای الهی و فرشتگان آسمانی و عرشی و انبیای ممتاز تاریخ بشریت او را محبوب خودشان قرار بدهند و این خیلی مقام بزرگی است. افرادی را برشمردیم، گروه هایی مثل توابین، متقین، صابرین، مقسطین. امروز گروهی دیگر از این محبین خدا برمی-شماریم و آن رزمندگان و جهادگران در راه خدا هستند.
شریعتی: مجاهدین.
حجت الاسلام صفایی بوشهری: بله. خداوند می فرماید: «إنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذينَ يُقاتِلُونَ في‏ سَبيلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ» این آیه، آیه خاصی است. خداوند با تأکید می فرماید انَّ و بعد اسم جلاله خودش را می آورد. نمی فرمایند انی. این نشان از عظمت کار است و بعد می فرماید یحب یعنی مدام این محبت هست برای کسانی که جانشان را در راه خدا می گذارند و در نبردهای سرنوشت ساز برای جامعه اسلامی، جامعه دینی در مقابل دشمن قرار می گیرد و در معرض شهادت و آسیب خودشان را قرار می دهند برای اعتلای دین، کشور اسلامی و مردم مسلمان. خداوند می فرمایند اینها را خیلی دوست دارم. این رزمندگان، این مقاتلین، کسانی که به جهاد می پردازند، به جنگ و دفاع در راه خدا می پردازند برای اعتلای اسلام. اعتلای مسلمین، حفظ صیانت از مسلمین. مردمشان، کشورشان، من خیلی اینها را دوست دارم. و این در طول تاریخ یکی از موارد مهم اثبات شده است که کسانی که در راه خدا مجاهدت می کنند، در مقابل دشمنان قرار می گیرند، می جنگند، در نبردهای سخت خودشان را سپر بلا قرار می دهند، خداوند می فرماید که اینها را دوست دارم و در تاریخ این دوست و محبت خدا برای این عزیزان ثابت شده است. مثل حمزه سید الشهداء. یک شخصیت فوق-العاده که در یک فضای خاص بزرگ شده در زمان جاهلیت عرب اما با تمام توان این ربطش را به خدا حفظ کرده است. دین حنیف را داشته است و بعد وقتی که اسلام ارزش شد جزء اولین مسلمین شدند و در عرصه دفاع از اسلام، دفاع از مسلمین و زمینه سازی برای تمدن اسلامی و مقابل آن دشمنان از همه چیز گذشت. شد حمزه سید الشهداء ببینید نام او چه پرآوازه است. این یکی از آثار محبت خدا است. شما ملاحظه کنید حضرت سید الشهداء، حضرت ابا عبدالله الحسین، چه محبوب خدا، عالم را گرفته است. ساحت مقدس رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: مرحباً یا ابا عبدالله! زین السماوات و الارض. درود بر تو ای ابا عبدالله! شما زینت آسمان و زمین هستید. یعنی اگر حضرت ابا عبدالله در عالم وجود نبود، عالم وجود به این زیبایی نبود. به همین خاطر برخی از بزرگان می فرمایند: بهشت هم با حسین (ع) زیبا خواهد بود. طریق حب الهی حب الحسین است. این یک بحث فوق العاده ویژه ای دارد. این محبت به حضرت ابا عبدالله از محبت ها سواست/ حب محبوب خدا حب خداست. پس بنابراین یکی از گروه محبوب الهی رزمندگان، مجاهدین و کسانی هستند که جنگ-آورد هستند در راه دین، کشور اسلامی، مردم مسلمان و نمی گذارند دشمنان به این حریم تجاوز کنند و حرمت ها را بشکنند. حرمت دین، حرمت کشور اسلامی، حرمت مردم آن کشور، مسلمین شکسته شود. لذا با جان دفاع می کنند. خداوند می فرمایند این را خیلی دوست دارند. اینها چند ویژگی دارند. یک، اینکه جهاد نفسانی کردند. از خودشان عبور کردند. خدا رحمت کند سردار سلیمانی را. من هر وقت ایشان را زیارت می کردم یک چیز کاملاً مشخص بود که ایشان از دنیا عبور کرده است. کاملاً دنیا را کنار گذاشته است و کاملاً خودش را در فضایی قرار داده است که خدا می خواهد.
شریعتی: حاج قاسم زنده هم بود شهید بود.
حجت الاسلام صفایی بوشهری: بله. به همین جهت در اولین خطوط دفاع از اسلام، کشور اسلامی، حریم مردم مسلمان و ایران خودش را قرار می داد و شما ببینید همانطور که حمزه سید الشهداء محبوبیت پیدا کرد، این عزیز باعزت ما این چنین محبوب خدا شد. این آثار محبت خدا است. اول از خودشان عبور کردند لذا جانشان را می گذارند برای اسلام و مسلمین و کشورشان و مردم شان. دوم اینکه دارای یک معرفت و ایمان فرادنیا هستند. اینها یک افق هایی می بینند که در جغرافیای دنیا آن افق نیست. فراتر از دنیا می بینند، آخرت می بینند، آثار و برکات می بینند. لذا خیلی بامعرفت هستند. پس از خودشان عبور کردند، نفس را مدیریت کردند، افق معرفت فوق العاده بالا است و یک ویژگی دیگری که دارند آن اخلاص هست. کسی که می رود جانش را می دهد اینطور نیست که ریا بکند. ریا برای کسی است که دنیاگرا است. اینها اصلاً دنیا را کنار گذاشته اند. با اخلاص. و بعد با اخلاص، معرفت. اینها به یک مقامی دست پیدا می کنند که عنصر اصلی آن مقام به ریشه آن محبوبیت الهی است که پیدا می-کنند. اینها محبوب خدا می شوند. به همین جهت، این جهاد، امیرالمؤمنین می فرماید: «انَّ الْجِهادَ بابٌ مِنْ اَبْوابِ الْجَنَّةِ فَتَحَهُ اللّهُ لِخاصَّةِ اَوْلِيائِهِ» می گوید این دربی است که برای همه کس باز نمی شود. برای اولیای خدا آن هم ویژه ها، ممتازین آن. برای آنها باز می شود و این شخص از این درب ورود پیدا می کند و از قدم اولی که برمی-دارد در بهشت محبوبیت خدا در دنیا قرار می گیرد و چه حوادث خوب، چه واردات عالیه الهی برای اینها صورت می گیرد. ساحت مقدس رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در یک حدیث محاسبه می کند، مقایسه می کند، کار رزمندگان، کسانی که در جبهه ها با جان دارند دفاع می کنند از دین شان، میهن اسلامی شان، مردم مسلمان شان و هم مردم کشورشان با دیگران. می فرماید: «ما أعْمالُ العِبادِ كُلِّهِم عِند المُجاهِدينَ في سبيلِ اللّه ِ إلاّ كَمِثْلِ خُطّافٍ أخَذَ بمِنْقارِهِ مِن ماءِ البَحرِ» می-گوید کار یک رزمنده ایست که در راه خدا می جنگد، در مقابل تمامی اعمال بندگان خدا بخواهیم مقایسه کنیم مثل این است. اعمال او در مقابل رزمندگان مثل عمل یک پرستوی کوچکی است که رفته یک قطره آب در دهان گذاشته دارد حرکت می کند. یعنی کار تمام بندگان خدا مثل آن پرستویی است که یک قطره آب در دهان او است. در مقابل مجاهدین، در مقابل رزمندگان، انقدر عظمت دارد. بعد می فرماید: «ما أعْمالُ العِبادِ كُلِّهِم؛ تمام اعمال بندگان خدا. همه شان بخواهند مقایسه کنند، برای آنها (رزمندگان اسلام) ابواب آسمان باز می شود. کارهای دیگران روی همدیگر به اندازه یک پرستوی کوچکی است که یک قطره آب در دهان دارد. انقدر کار رزمندگان و جنگ آوران در راه خدا، مجاهدین در راه خدا انقدر ارزش دارد. امیرمؤمنان می فرماید: «المُجاهِدونَ تُفْتَحُ لَهُم أبْوابُ السَّماءِ» می گوید درهای آسمان برای اینها باز می شود چون محبوب خدا شدند. محب همیشه درب خانه اش برای محبوبش باز است لذا خداوند درب های عرش خودش را مدام باز گذاشته است که این بزرگان، این مجاهدین، اگر زنده هستند دعا کنند، نگاه کنند، انقدر زیبایی ها را می بینند، انقدر مکاشفات و اشرافات عالیه نصیب آنها می شود و اگر هم شهید شدند که آنها عند ربهم یرزقون هستند. عبور کردند از این باب. به همین جهت هست که رزمندگان اسلام، کسانی که با تمام توان در راه خدا مجاهدت می کنند و نمی گذارند آسیبی به مملکت آنها وارد شود، آسیبی به مردم آنها وارد شود. آسیبی به دین آنها، به کشور اسلامی وارد شود، می شوند محبوب خدا و عمل آنها انقدر آثار و برکات دارد. نکته مهمی که اینجا هست جهاد با قتال یک فرق دارد. جهاد عام است، قتال خاص هست. جهاد بر دو قسم است. جهاد درونی و جهاد با نفس و جهاد برونی. جهاد برونی دو قسم دارد. جهاد نظامی که می شود قتال. همن که محبوبان خدا، و جهاد غیرنظامی که جهاد سیاسی هست، فرهنگی هست، اجتماعی هست، جهاد سازندگی هست، جهاد علم و فناوری هست که یکی از بزرگترین اقسام جهاد هست. این جهاد علمی که موجب اقتدار آن کشور است. العلم سلطانی. به همین خاطر به قتال هم جهاد گفته می شود چون یکی از اقسام جهاد برونی است و این استعمال جهاد در قتال خودش از باب استعمال عام در مورد خاص هست. آیات بسیاری در رابطه با ارزش کار مجاهدت در راه خدا و جان نثاری در راه خدا، جنگیدن در راه خدا و رزمندگی در راه خدا وارد شده است که من محضر شما اندکی عرض می کنم. می فرماید که «الَّذينَ آمَنُوا» کسانی که اهل ایمان هستند. این خیلی مهم است. که ریشه جهاد ایمان هست. جهاد برای کسانی معنا و مفهوم دارد که اهل ایمان باشند. منبعث از ایمانشان حرکت کنند که می شود در راه خدا حرکت کردن. «الَّذينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا» و اینها برمی خیزند، حرکت می کنند، از شهر خودشان به خطوط مقدم می روند، به جبهه می روند، «وَ جاهَدُوا» و جهاد می کنند «في‏ سَبيلِ اللَّهِ» این خیلی مهم است «بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ» با مالشان، با جانشان «أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ» اینها خیلی درجه دارند، خیلی مرتبت دارند در نزد خدا. «أُولئِکَ هُمُ الْفائِزُونَ» می گوید اینها در نزد خدا خیلی درجه و مرتبه دارند و اینان هستند که فائز هستند، کامیاب و رستگار و مورد لطف و عنایت خدا هستند. ما در محاسبات انسانی همیشه می خواهیم انسان بزرگی باشیم. همه انسان ها دوست دارند. بزرگی به دنیاگرایی نیست. به داشتن ثروت، قدرت، شهوت، شهرت نیست. بزرگی به ایمان، مهاجرت، جهاد در راه خدا و اموال و جان هست. لذا خداوند ما را راهنمایی می کند، می گوید اگر شما می خواهید در دنیا به اوج کمال انسانی دست پیدا کنید، این مسلک صعود هست و مراتب عالیه انسانی. «الذین آمنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله باموالهم  و انفسهم» برخی از رزمندگان به خاطر همین آیات گاهی می رفتند جانشان را که در برابر دشمن می-گذاشتند و دفاع از حریم کشور و مملکت و دین می کردند و کمک هم می کردند. و یکی از موارد کمک همین بود که اینها زندگی و کسب و کار را رها می کردند. این هم یک نوع اموال دادن هست. می گفتند ما نمی خواهیم کسب و کار کنیم، نمی خواهیم درآمد داشته باشیم، می خواهیم از اسلام دفاع کنیم. می فرماید: «اعظم الدرجة عند الله» در محاسبات مرتبه و در جه و مقام خداوند می فرماید این هست.  بعد می-فرمایند: «اولئک هم الفائزون» در ادبیات عربی یک وقت می گوییم اولئک الفائزون. یک وقت می گوییم «اولئک هم الفائزون» یعنی همین ها است. انگشت خداوند می-گذارد. اولئک و بعد حصر می کند. «اولئک هم الفائزون»
شریعتی: این فز عظیم از جنس فزت و رب الکعبه، همینقدر عظیم.
حجت الاسلام صفایی بوشهری: بله. این نکته خیلی مهمی است. بعد می فرماید مؤمنین دو گروه هستند. یک سری مؤمنان هستند که در فضای رزمندگی حضور پیدا نمی کنند ولی اهل ایمان هستند. اما یک گروه هستند کمر می بندند، می روند از اسلام دفاع می -کنند، از مملکتشان دفاع می کنند، از مردمشان دفاع می کنند، خداوند می گوید اینها یکی نیستند، اینها یکسان نیستند. این دارد جان می دهد. مؤمنی است که جان خود را در طبق اخلاص گذاشته است برای نظامش و برای مملکتش و برای دینش و برای مردمش. و آن کسی که اهل ایمان است، فقط مشغول نماز و روزه و مشغول کارهای شخصی است شاید کارهای دیگری هم داشته باشد. می گوید آن مجاهدین با اینها، فرق می کند، آنها ممتاز هستند. اینها یکسان نیستند. اگر آنها نرفته بودند دفاع کنند از حریم مملکتشان، این اهل ایمان که نشسته اند، مورد تهاجم قرار می گرفتند، کشته می شدند، اسیر می شدند، دچار بحران می شدند. لذا آنها هستند که خیلی دارایی مقام هستند. ساحت مقدس رسول خدا (ص) در یک حدیث بسیار کار دفاع از مملکت، دفاع از اسلامی، دفاع از مردم را عجیب بیان می کند. می فرماید: «حَرَسُ لَيلةٍ في سبيلِ اللّه ِعزّوجلّ» این پاسداری، نگهبانی از، در نگهبانی یک شب از یک مملکت، از حریم دین، از حریم مردم، یک شب پاسداری، نگهبانی لب مرز، که آن در راه خدا باشد، «أفْضَلُ مِن ألفِ لَيلةٍ» بهتر است از هزار شب که «يُقامُ لَيلُها ويُصامُ نَهارُها» که در آن هزار شب نماز شب خوانده شده و روزهای آن هم روزه گرفته شده است. آن پاسدار، آن سرباز، آن رزمنده ای که می رود از مردمش، از مملکتش، دینش، استقلالش اینطور نگهبانی می کند، آن یک شب بهتر است از هزار شبی که روزهای آن روزه می گرفت و شب های آن نماز شب می خواند. انقد ثواب مهم است.
شریعتی: پس خوش به حال مرزبانان ما، خوش به حال ارتشی های ما، نیروی انتظامی، سپاه، همه اینها که حافظ امنیت این مردم هستند.
حجت الاسلام صفایی بوشهری: بله. چرا؟ چون اگر اینها نبودند امنیت نبود. اگر حمزه سیدالشهداء نبود، اگر امیرمؤمنان نبود، آن رزمندگان صدر اسلام نبودند، اسلام نابود می شد، از بین می رفت. مسلمین از بین می رفتند. مدینه دچار لگدمالی دشمنان می شد. اسلام از خود مملکت ما، این 8 سال دفاع مقدس، جوان هایی، بزرگانی طلوع کردند، این مردم عزیز آمدند در خط مقدم در مقابل نه تنها رژیم بعث، در مقابل تمام دنیا قرار گرفتند. از خودشان عبور کردند، رفتند از اسلام و از انقلاب و از مردم و از مملکتشان و از استقلال شان دفاع کردند و حماسه آفریدند. یک شب که اینها در جبهه بودند و نگهبانی دادند، ارزش آن بیشتر است از هزار شب که شب آن تمام نماز شب خواندند و روزهای آن را هم روزه گرفتند. انقدر. این کلام پیامبر خدا (ص) است. لذا انسان این رزمندگان را که می دید یعنی محبوب خدا را می بیند، محبوب آسمانیان را می بیند. اینها خیلی ارزشمند هستند. اگر شما تاریخ ایران را ملاحظه بفرمایید، هرگاه دشمنان چه به شکل نظامی حمله کردند و چه به شکل سیاسی تهاجم فوق العاده گسترده ای کردند، مملکت ما را دچار آسیب کردند. بخشی را با حمله نظامی جدا کردند. گاهی هم بخشی را با تهاجم سیاسی جدا می کردند. اما 8 سال دفاع مقدس، این جوان های عزیز، این مردم عزیز، این نیروهای مسلح ما حماسه آفریدند. یک وجب از این خاک به دیگری داده نشد. این عظمت این مملکت هست، عظمت این انقلاب هست، عظمت این مردم عزیز هست. عظمت امام راحل عظیم الشأن هست. بزرگی مقام معظم رهبری حفظه الله هست که این چنین و جامعه ای که ما داریم، نیروهای پشتیبانی، زن و مرد در صحنه آمدند. جوان ها که در اوج لذات دوران جوانی، همه را کنار گذاشتند رفتند در خط مقدم قرار گرفتند.
شریعتی: و چه حماسه هایی آفریدند و خلق کردند.
حجت الاسلام صفایی بوشهری: دیدنی بود آن جبهه ها. واقعاً دیدنی بود. یعنی وقتی نگاه می-کردی شب، نماز شب آنها، دعای آنها، مناجات آنها، یاد کلام امیرمؤمنان افتادم. شیران شب بودند. اینها شیر بودند در شب مبارزه می کردند، از آن طرف عابدان هم بودند. از آن طرف در روز، شیران روز و زاهدان شب بودند. این چنین بودند. یعنی نه تنها عابد بودند در همان شب هم شیرانی بودند که جلوی دفاع را می گرفت، جلوی مبارزه دشمن و حمله دشمن را می گرفتند. روز هم همینطور بودند. هم عابد بودند و هم شیر بودند. یعنی یک ترکیبی در جبهه ها درست شده بود که واقعاً انسان یاد صدر اسلام می افتاد. به همین خاطر اینها شخصیت های فوق العاده ای بودند که مثلاً شب اینطور نبود که فقط عبادت کنند. نه، در عین رزمندگی عبادت می کردند و در عین عبادت رزمندگی می کردند. روز هم همینطور بود. یعنی در عین رزمندگی عبادت می کردند و در عین عبادت رزمندگی می کردند. این چنین عظمت آفریدند. اما اگر این مجاهدت نباشد، این دفاع نباشد، چه حالتی رخ می دهد؟ ساحت مقدس پیامبر گرامی اسلام می فرماید: من ترک الجهاد. اگر کسی جهاد را ترک کرد، اولین ضربه ای که می خورد به خودش هست. «ألْبسَهُ اللّهُ ذُلاًّ في نفسِهِ» همیشه شرمنده خودش هست. لباس ذلت به تن می کند. باید به جبهه می رفته، نرفته است. باید می-رفته از حریم خانواده خودش دفاع می کرده است، خانواده بزرگ خودش، مملکت خودش، همه خانواده ما هستند. از آن طرف حریم دینش، حریم استقلال کشور. همیشه این لباس خواری به تن دارد. این خدا این چنین عمل می کند. «و فَقْرا في مَعيشَتِهِ» همیشه گرفتار فقر در حوزه زندگی و امور اقتصادی اش هست «و مَحْقا في دِينهِ» دینش لطمه می بیند. اما آن کسانی که در جبهه رفتند همیشه لباس بزرگی به تن دارند. چه آنهایی که شهید شدند، چه آنهایی که جانباز هستند، چه آنهایی که الحمدلله مشغول هستند. همه اینها پیش خودشان شرمنده نیستند، سربلند هستند. می گویند ما با تمام وجود آمدیم. از آن طرف خداوند مشکل معیشتی شان را تا آنجایی که صلاح شان هست حل می کند و به همین خاطر مقام معظم رهبری سفارشات ویژه در رابطه با زندگی این عزیزان دارند و از آن طرف حافظ دینشان هستند. دینشان را برای خودشان حفظ کردند از آن طرف هم دین مردم را هم تلاش می کنند چون جان دادند، جانشان را در معرض خطر قرار دادند برای اینکه دین مردم از بین نرود. دشمنان علیه دین شان سلطه پیدا نکنند، الآن همان رویه را ادامه می دهند، هم خودشان دین دارند و هم دین بان هستند. هم دیندار هستند و هم دیدبان هستند. این کلام رسول خدا است. در قرآن آیه ای است در سوره توبه. بودید اگر کسی «قلْ إِنْ کانَ آباؤُکُمْ وَ أَبْناؤُکُمْ وَ إِخْوانُکُمْ وَ أَزْواجُکُمْ وَ عَشيرَتُکُمْ وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها» اگر پدران تان، فرزندان تان، برادران تان و قوم و خویش تان و اموالی که جمع کردید، «وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسادَها» تجارتی که می ترسید که کسر شود، زمین بخورد «وَ مَساکِنُ» خانه ها و جاهایی که دارید که خیلی این مکان ها را دوست دارید، برای آن زحمت کشیدید، اگر اینها «أَحَبَّ إِلَيْکُمْ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهادٍ في‏ سَبيلِهِ» اینها برای شما محبوب تر از خدا باشد، محبوب تر از پیامبر خدا باشد، محبوب تر از جهاد در راه خدا باشد، «فَتَرَبَّصُوا حَتَّي يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ» انتظار بکشید که خداوند آن فرمان و آن بلایی که باید بر چنین فردی و چنین جامعه ای نازل کند ایجاد کند. و می فرماید: «ان اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقينَ» خداوند قومی که دچار فسق شده، از جاده خارج شده هدایت نمی کند. یعنی اگر کسی خدا و پیامبر و جهاد در راه خدا را بیشتر دوست نداشته باشد از این امور، می داند که دچار فسق شده و بلایی ناگهانی در انتظار این شخص و آن جامعه خواهد بود. نکته ای که در اینجا قابل توجه هست این نکته هست که کسی که جهاد می کند، این جهاد او بسیار آثار برای جامعه دارد. از حریم دین، حریم مملکت، حریم جامعه آن مکانی که دارد از آن دفاع می کند. خیلی آثار و برکات برای آنها دارد. خداوند می فرماید که بیش از آنها برای خود ایشان آثار و برکات دارد. برای خود مجاهد. «و مَنْ جاهَدَ فَإِنَّما يُجاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعالَمينَ» اگر کسی مجاهدت می کند، اینطور رزمندگی می کند بداند که بیش از آنی که برای خدا تلاش کند که چیزی مثلاً برای خدا داشته باشد، برای خود او نفع دارد. خود او به اوج می رسد. یعنی عبور از خود، معرفت، دارای افق بالا بودن، از پس امتحانات خاص بیرون آمدن، مثل حضرت ابراهیم و دارای یک مقام عالیه محبوب خدا شدن نزد خدا. یعنی این آثار و برکات را برای خودش دارد. لذا کسی که شهید می شود، این آثار و برکات این شهادت او، یکی اینکه این شخص اعتلای شخصیتی عرشی پیدا می کند. عند ربهم یرزقون می شود. دوم، برای خانواده خود افتخار خانوادگی ایجاد می کند. سوم، برای دین خود عزت دینی ایجاد می کند. دینش عزیز می شود، پیروز می شود. و چهارم برای مملکت خود اقتدار ملی ایجاد می کند. بعد این شخص، این چنین آثار و برکاتی که ایجاد می کند، محبوب خدا و به تبع خدا محبوب مردم می شود. به همین جهت شما می بینید مردم چقدر مراسم برای شهدا می گیرند؟ انسان پدر خودش یک سال، دو سال، سه سال، چهار سال مراسم می گیرد  و بعدش به مرور فراموش می شود، کمرنگ می شود. ولی شما مراسم شهداء را ببینید. این چنین پرشکوه برگزار می شود. این آثار و برکات همان محبوبیت خداوند هست. بدین خاطر هست که شخصی که در عرصه جهاد می آید، جهاد او را بزرگ می کند. در پرتوی بزرگی او، آثار و برکات بزرگی او نصیب دیگران می شود و این خیلی نکته مهمی است. نکته دیگری که عرض می کنم گفتیم که جهاد یا جهاد درونی است، جهاد با نفس یا جهاد برونی است. جهاد برونی آن نظامیست که بیان کردیم یا جهاد غیرنظامی است مثل جهاد فرهنگی، جهاد سیاسی، جهاد اقتصادی، جهاد اجتماعی، جهاد امنیتی، جهاد در عرصه علم و فناوری. آنها هم دیگر اقسام جهاد هستند که مردم یک کشور اگر در آن امور هم به مجاهدت بپردازند، مثل رزمندگان در جبهه، اینها هم در جبهه خاص این امور تلاش کنند.
شریعتی: قله های علم را می شود فتح کرد.
عاملی: مثلاً در رابطه با جهاد فرهنگی دشمن با تمام وجود آمده که مردم مسلمان، اصلاً مردم جهان، در صدر اسلام هم همینطور بود. بر قطاری بنشینند که ایستگاه آن تسلیم هست و از دست دادن هویت دینی و ملی خودشان. اینجا جهادگران عرصه فرهنگی به مجاهدت بپردازند و یکی از افتخارات مملکت ما این هست که با هدایت های مقام معظم رهبری این توطئه ها خوب شناخته شده، هدایت شد، دشمنان تهاجم فرهنگی کردند، آسیب زدند ولی پیروز نشدند و ما در قبال این تهاجم گسترده فرهنگی ما پیروز شدیم. لذا شما ملاحظه می کنید که شعارهای انقلاب سر جای خودش هست. حرکت های به سمت  جبهه ها اگر ایجاد شود سر جای خودش هست. تمامی اموری که در مسیر اعتلای فرهنگ دینی و ملی ما هست سر جای خودش هست. آسیب زده اند. طبیعی است. جنگ هست. دشمن با تمام وجود، با تمام اعتباراتش آمده مقابله کند.
شریعتی: یک سری آقا فرمودند تهاجم فرهنگی، بعد فرمودند شبیخون فرهنگی، ناتوی فرهنگی.
عاملی: بله، سرمایه گذاری کردند بویژه با پوشش ابزار تکنولوژی رسانه ای که الآن در اختیار دارند آمدند که قلع و قمع فرهنگی کنند اما مملکت الحمدلله به برکت خون همین شهداء و مجاهدت مجاهدین محفوظ ماند. در عرصه امنیت، مجاهدت امنیتی که الآن توسط نیروهای عزیز امنیتی، سربازان گمنام آقا امام زمان، عزیزانی که در این رابطه هستند، خودم مردم، این مجاهدت امنیتی هست. مجاهدت اجتماعی چقدر مردم دارند به هم کمک می کنند. دشمن آمده تفرقه ایجاد کند. بین شیعه و سنی، بین اقوام، مردم هوشیار هستند، مجاهدت فرهنگی می کنند، وحدت را حفظ می کنند. از آن طرف چقدر به هم کمک می کنند. شما همین برنامه ای که شما دارید و هدایت هایی که می کنید، تقاضاهایی که از مردم دارید و راهنمایی می کند در جهت کمک به مردم. چقدر آثار و برکات داشت. در عرصه های اقتصادی، همین کارگران، کارکنان و این بزرگان که در عرصه های مختلف دارند تلاش می کنند. اگر شما تشریف بیاورید در خلیج فارس این سکوهای نفتی را ببینید. من گاهی محضر مبارک این عزیزان جهت عرض ادب می روم و قدردانی از این عزیزان می روم. با چه گرمایی، چه فشار کاری ای دارند زحمت می کشند که برای مردم ایران گاز تهیه کنند. اینها مجاهدین اقتصادی هستند و بسیاری از جاهای دیگر. در عرصه های علم و فناوری این شرکت های دانش بنیان که الحمدلله توسعه پیدا کرده است به یک نهضت جنبش نرم افزاری، به این حرکت های خوبی که در رابطه با علم صورت گرفته است. ما الآن در منطقه داریم از کشورهای بزرگ در عرصه علم و فناوری می شوم و در منطقه ممتاز هستیم. به همین خاطر این هم نوع دیگری از جهاد است که ان شاءالله ما در آینده نزدیک با این مجاهدت ها، با این محبوبیت الهی آن افق های محبت خدا را ان-شاءالله درک خواهیم کرد.
شریعتی: ان شاءالله خدا شما را حفظ کند و ممنون هستم از همراهی و همدلی عزیزان مان.
 صفحه  346قرآن کریم
حجت الاسلام صفایی بوشهری: «وَإِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاکِبُونَ» یکی از ویژگی-های انسان های بزرگ این است که افق نگاه آنها فراتر از دنیا است. ارزش انسان به برد افق دید او هست. انسان هایی که اهل ایمان هستند، افق دید آنها فرادنیا است. آخرت را هم می بینند. این اندازه آنها است. لذا خداوند در قرآن تمامی این منظره ها را، این حقایق را برای مؤمنان توضیح داده است. اما کسانی که افق دید آنها محدود به دنیا می شود، «لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ» ایمان به آخرت ندارند، از همین جا دچار سقوط در باتلاق متعفن دنیا در دنیا و جهنم در آخرت خواهد شد. «عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاکِبُونَ» یعنی دچار انحراف و سرنگونی خواهند شد.
شریعتی: ان شاءالله جزء این دسته نخواهیم شد. خیلی از شما ممنون و متشکرم.