![]()
«صَلَّی اللهُ عَلَیکَ یا رَسُولَ الله». سلام و درود به پیشگاه شما همراهان ارجمند برنامه سمت خدا. تسلیت و تعزیت عرض می‌کنم ایام واپسین ماه صفر را، رحلت پیامبر گرامی اسلام، شهادت امام حسن مجتبی(ع)، در آستانه شهادت حضرت رضا علیه آلاف تحیه و الثنا. الهی عزاداری‌هایتان قبول باشد و اوضاع و احوال آن جوری که به لحاظ معنوی دوست دارید و داریم به خواست خدا پیش برود. متشکرم از این که همراهی می‌فرمایید این یکشنبه هم با حجت الاسلام والمسلمین حاج آقای شریفیان. یکشنبه‌های سمت خدا به نام ایشان است و در محضر ایشان هستیم. سلام علیکم.
حجت الاسلام شریفیان: علیکم السلام و رحمه الله. خدمت شما حاج آقای ملایی عزیز و همه بینندگان و شنوندگان برنامه خوب سمت خدا عرض سلام و احترام دارم. از خداوند متعال مسالت می‌دارم که عزاداری‌های همه عزیزان را به احسن وجه قبول کرده باشد. ان‌شاءالله به دعای وجود مقدس نبی اکرم همه ما روز قیامت زیر پرچم ایشان محشور باشیم و آن روزی که خدا «یَومَ نَدعُوا کُلَّ اُناسٍ بِاِمامِهِم» آن روز ما را با امام خودمان صدا می‌زنند ما را زیر پرچم وجود مقدس نبی اکرم ان‌شاءالله خداوند متعال محشور کند. در خدمت شما هستیم.
ملایی: خواهش می‌کنم. متشکرم از حضور شما و خوشحالیم که می‌توانیم باز هم در خدمت حضرتعالی باشیم و به این ایام به تناسب این روز بزرگ و غم‌بار، این مصیبت عظمی، رحلت حضرت رسول(ص)، خدمت شما هستیم تا از دریچه نگاه شما در حقیقت این مصیبت را ببینیم و نکات حضرتعالی را ببینیم و بشنویم.
حجت الاسلام شریفیان: «اعوذُ بِالله مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم/ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ/ الحَمدُللهِ رَبِّ العالَمین و و صَلَّی اللهُ عَلی سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ وَ اَهلِ بَیتِهِ الطاهِرینَ وَ لَعنَةُ عَلَی اَعدائِهِم اَجمَعینَ». «اللَّهُمَّ کُن لِوَلیَّکَ الحُجَّةِ بنِ الحَسَن صَلَواتُکَ علیهِ و عَلي آبائِهِ في هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي کُلِّ سَاعَةِ وَلِیاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیناً حَتَّي تُسکِنَهٌ أَرضَکَ طَوعاً وَ تُمَتعَهٌ فِیهَا طَوِیلا». من باز هم تسلیت عرض می‌کنم خدمت همه شما عزیزان و بزرگواران ایام رحلت وجود مقدس نبی مکرم اسلام را و همین طور بنابر نقلی شهادت آقایمان امام حسن مجتبی(ع) را. مصیبت وجود مقدس نبی اکرم مصیبت بسیار سنگینی بود برای اهل بیت. تعبیری است از وجود مقدس امیرالمومنین، حضرت بعد از شهادت حضرت زهرا این تعبیر در امالی مرحوم صدوق به نظرم است و نهج البلاغه هم شبیه این را دارد که امیرالمومنین رو می‌کنند به قبر مقدس رسول خدا، بالا سر قبر فاطمه زهرا دارند با رسول خدا نجوا می‌کنند که «قَلَّ یَا رَسُولَ اللهِ عَن صَفِیَّتِکَ صَبرِي» در رفتن زهرا صبر علی کم شده است. بعد یک جمله‌ای دارد امیرالمومنین کمتر گفته شده است. حضرت فرمودند: اما علی آن کسی است که در مصیبت شما تاب آورده است و صبر کرد و منِ علی در مصیبت زهرا هم صبر می‌کنم. این نشان می‌دهد که چقدر رفتن رسول الله بر امیرالمومنین سنگین افتاده است. رحلت رسول خدا این جوری است. در نقل است در شب عاشورا وقتی که زینب کبری آمدند خدمت اباعبدالله الحسین می‌گویند امام حسین دمِ خیمه نشسته بود این ابیات را زمزمه می‌کرد که «یا دَهرُ اُفٍ لَکَ مِن خَلیلِ/ کَم لَکَ بِالاِشراقِ وَ الاَصیلِ»، این جملات را زمزمه می‌کنند امام سجاد فرمودند: «أَمّا عَمَتي زِینَب» امام عمه‌ام زینب مثل من بغض خودش را فرو نخورد و رفت خودش را در آغوش امام حسین انداخت، شروع کرد این‌ها را زمزمه کردن. «الیَوم ما تَجَدِّی رَسُولُ الله» امروز دوباره مصیبت رفتن رسول الله برای من زنده شده است. یعنی شب عاشورا زینب دوباره با یک مصیبتی دارد روبرو می‌شود، می‌گوید این مصیبت برای من مصیبت رفتن رسول الله است. این قدر رفتن رسول الله سنگین است. آن رسولی که مهیمن بر همه انبیا، کتب او مهیمن بر همه کتب، آن دردانه عالم که «لا حَبیبَ الَّا هُوَ وَ اَهلُ»، آن کسی که در بعضی روایات دارد که رسول خدا جناب ابراهیم خلیل بود و جناب رسول حبیب. که حضرت می‌گویند این مقام بالاتر از خلت است، این چیزی بالاتر از این است. خلت مقام اوج صمیمیت مثلاً جناب ابراهیم و خداوند متعال است. آن قدر نزدیک شدند که به این مقام خلت رسیدند، گداختگی در محبت خدا. حضرت فرمودند اما حبیب آن کسی است که خدا او را دوست دارد. یک نفر را اگر در عالم بخواهد انتخاب کند می‌گوید این مخلوقم. ببینی داستان «إِنِّی جاعِلُ فِي الاَرضِ خَلیفَه» بعد از این که خداوند متعال فرمود من یک خلیفه‌ای در زمین می‌خواهم قرار بدهم ملائکه جواب دادند که کسی را می‌خواهی قرار بدهی که سفک دم کند و فساد در ارض کند. «وَ نَحنُ نُسَبّحُ بِحَمدِکَ وَ نُقَدِّسُ لَکَ» ما که تسبیح می‌کنیم و عالم را برای شما تطهیر می‌کنیم، تقدیس می‌کنیم برای شما. کانه آن‌ها متوجه می‌شوند که این موجود قرار است برود تسبیح و تقدیس بکند. می‌گویند ما که داریم این کار را می‌کنیم، قرار دادن این موجود در عالم در کنار یک تسبیح و تقدیسی که انجام می‌شود یک فسادها و فسک دم و خونریزی‌ها و این‌ها هم دارد. این را ملائک می‌گویند. خدا فرمود: «إِنّي أَعلَمُ مَا لَا تَعلَمُونَ» من یک چیزی می‌دانم شما نمی‌دانید. این را مفسرین این جا اشاره کردند. این نشان می‌دهد که بله، من برای تسبیح و تقدیس آدم قرار می‌دهم، می‌خواهم خلیفه‌ای قرار دهم که تسبیح و تقدیس بکند. ولی آن چیزی که این رقم می‌زند با آن کاری که شما انجام می‌دهید قابل مقایسه نیست. تسبیح و تقدیسی که نبی اکرم در عالم رقم می‌زند با آن کاری که شما می‌کنید قابل قیاس نیست. این از وسط همان فتنه‌ها و بلاها و همه این فسادها یک عالم ابر درمی‌آورد. مسیر پرستش باز می‌کند، از وسط طوفان دنیا، شهوات، آن چیزی که شما ندارید، ملائک از آن که شما ندارید این عبد قرار است در بیاورد. این دردانه عالم را دارم می‌گویم، این رسولی که همه عالم چشمشان به اوست. این جناب خلیل الرحمانی که آمده است «وَبعَث فیهِ رَسُولاً مِنهُم یَتلُو عَلَیهِم آیَاتِکَ وَ یُعَلِّمُهُمُ الکِتابَ وَ الحِکمَةَ» حضرت ابراهیم آمده است چشم رسول الله. این آن میثاقی است که از همه انبیا گرفتند که همه شما برای او دارید کار می‌کنید. «اَوَلُّهُم میثاقً وَبعَثاً» اول کسی که احد سپرده است اوست، آخرین پیغمبری که می‌آید اوست. کسی که همه حقیقتی که خدا می‌خواسته به بشر بدهد که همه اتفاقات و حکمت الهی بر محور او رقم می‌خورد، اتفاقات همه حول اوست، به او داده شده است، «الر کِتَابٌ أَنزَلنَاهُ إِلَیکَ لِتُخرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ» به او داده شده است. ما خیال می‌کردیم خدا بالاخره می‌خواسته یکی را انتخاب کند حالا به ایشان داده است. این چیزی که به ایشان داده است به هیچ کسی دادنی نبود، این حقیقت وحی قرآنی که خداوند متعال به نبی اکرم داد به هیچ کسی دادنی نبود. او فقط حامل این است. در بعضی از روایات دارد یک حالاتی از وحی گاهی برای رسول خدا رخ می‌داد که پیشانی عرق می‌کرد، سنگین می‌افتاد برای حضرت. می‌گوید از حضرت سوال کردند جناب جبرئیل وحی را می‌آورد، حضرت فرمودند جبرئیل وقتی می‌آمد دو زانو جلوی رسول الله می‌نشست. این یک چیز دیگر است به حضرت دارند می‌دهند. حضرت فرمودند: «هکذه النُبُوَة» نبوت حضرت این است که احدی در این عالم تحمل این حقیقت را نداشته است، این مسئولیت را نداشته است. «إِنُّا سَنُلقِي عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا» این قول ثقیل به حضرت داده شده است. سنگین‌ترین حرف عالم به نبی اکرم داده شده است، قرار است بیاید یک کار بزرگ در عالم بکند، همه انبیا هم تمهید و مقدمه همین مسیر را دارند فراهم می‌کنند. این که می‌بینید در قرآن، تورات، انجیل، انبیای گذشته حرف می‌زند چون این‌ها مقدمات مسیر هستند، بدانید، شما باید بدانید که مومن باشید «بِما اُنزِلَ مِنَّ قَبلِکَ»، مومن باشید به آن مسیر تا برسید به این آقا. کسی اگر این آقا را دید و با او همراه شد همه مسیر انبیا را دیده و فهمیده است، اگر در مقابل این رسول بایستید همه انبیا را کفر ورزیدید. در روایت است حضرت فرمودند اگر جناب عیسی آمد به اوصیا ایشان، به کسی که بعد از ایشان قرار است این مسیر را ادامه بدهد شما کافر بشوید به همه انبیا کافر شدید. اگر کسی جناب عیسی را منکر شد ولو اسم خودش را بگذارد بنی اسرائیل بگوید من طرفدار حضرت موسی هستم، به موسی منکری، کافری، جاهلی.
ملایی: چون این مسیر را کامل نکردی.
حجت الاسلام شریفیان: یک حلقه است، یک جریان زنجیر متصل به هم است و این آقا در انتهای این مسیر آمده است. بزرگی نبی اکرم، ما چه بحثی باید بگوییم در باب بزرگی حضرت. قرآن سراسر رسول است، کسی اگر قرآن بخواند می‌فهمد، اصلاً با رسول دارد صحبت می‌کند، این کتاب کتاب ما نیست. من این را بارها گفتم. این کتاب قرآن در عین این که محترم است، ما مامور به تلاوت هستیم، تدبر هستیم، همه این‌ها هست ولی این کتاب ما نیست. روایت معروف است در کافی شریف اگر اشتباه نکنم، آمد خدمت حضرت، فقیه بصره بود، قتاده، فقیه بصری‌ها است. می‌گوید آمد خدمت امام باقر، حضرت فرمودند تو ادعای فقاهت می‌کنی برای بصری‌ها؟ گفت بله. حضرت فرمودند: «تُفَسِرُ القُرآن»، گفتند بله، «بِعِلمٍ اَؤ جَهلِ» حقیقت قرآن در دست‌هایت است؟ گفت بله. حضرت فرمودند عجب، «فَإِذَ اَنتَ» پس روی پای خودت هستی، تکیه‌ات به رسول الله نیست. دو تا سوال حضرت از او کردند، ماند. گفتند این آیه چگونه معنا می‌شود، چه کار باید بکنیم با این آیه؟ «سِیرُوا فِیهَا لَیَالِيَ وَ أَیَّامًا آمِنِینَ»، سوره مبارکه سبا. حضرت این آیه را خواندند، ماند. بعد حضرت یک جوابی دادند، ساکت شد، گفتند آقا من دیگر آن جوری که شما بگویید این آیه را معنا می‌کنم. باز هم نفهمید حضرت چه دارند به او می‌گویند. نفهمید حضرت دارند می‌گویند از دستگاه خودت باید جدا بشوی، به دستگاه ما باید پیوند بخوری. بعد حضرت فرمودند قرآن کتابی است که نطق می‌کند، حرف می‌زند، «فَستَنطِقُوا» از آن طلب نطق کنید، بخواهید که با شما حرف بزند. «وَ لَن یَنطِق» ولی با شما حرف نمی‌زند. «إِنَّما یَعرِفَ القُرآن مِن خُوطب بِه» قرآن را آن کسی می‌فهمد که مخاطب قرآن است. عرض کردم این جا است، رسول الله مخاطب قرآن است.
ملایی: «یا اَیُّهَا الرَسُول».
حجت الاسلام شریفیان: با ایشان صحبت شده است. حقیقت قرآن در وجود ایشان است. «بَلْ هُوَ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلمَ» این حقیقت به ایشان داده شده است، به آن می‌گویند «أُوتُوا الْعِلمَ». رسول الله چنین کسی است. «إِنَّا فَقَدناک»، امروز باید صدا بلند کنیم «إِنَّا فَقَدناک یَا رَسُولِ الله حَیثُ قطعَ أَنَ الوَحی» وقتی که وحی در عالم قطع شد مصیبت عظمی بود برای ما، وقتی که رسول الله از عالم رفت. خیلی این ایام ایامی است که، نقل‌ها را ببینید دیگر، امیرالمومنین، فاطمه زهرا، کنار رسول خدا می‌نشستند، سر رسول الله را به دامن می‌گرفت امیرالمومنین. در نقل است می‌گوید حضرت وارد شدند به آن حجره، رسول الله سرشان به دامن کسی بود، امیرالمومنین نشناخت او را. بلند شد فرمود یاعلی شما اولی هستید نسبت به من. حضرت فرمودند من رفتم نشستم سر رسول الله را به دامن من گذاشت رفت. رسول خدا چشم باز کرد فرمودند یاعلی شناختی، گفتم نه، حضرت فرمود جبرئیل بود و شما اولی هستید که سر من را بگیرید. فاطمه زهرا آمد سر به سینه رسول خدا گذاشت، شروع کرد به گریه کردن. رسول خدا تعزیت دادند، ایشان را تسلی دادند. خیلی این ایام ایامی است که واقعاً اگر کسی از جنبه‌های مختلف به مصیبت نبی اکرم نگاه کند همراه می‌شود با مصیبت رسول خدا، همراه می‌شود با مصیبت امیرالمومنین، غصه فاطمه زهرا. خداوند متعال ان‌شاءالله همه ما را اهل عزا و مصیبت نبی اکرم قرار بدهد و ذره‌ای از مصیبتی که امیرالمومنین در قلب مقدسشان است، مصیبتی که در قلب فاطمه زهرا است، قطره‌ای را به قلب‌های ما ان‌شاءالله بکشاند و ما هم عزادار مصیبت وجود مقدس نبی اکرم ان‌شاءالله بشویم.
ملایی: الهی آمین.
حجت الاسلام شریفیان: بحثی که خدمت بزرگواران دارم تقدیم می‌کنم، حالا ما جلسات قبل یک مقداری در باب اصحاب امام حسین، ویژگی‌های اصحاب و حواریون قدری صحبت کردیم و ان‌شاءالله اگر فرصت هم بود شاید بعداً هم قدری در مورد این بحث گفتگو بکنیم. بحثی که ما این جلسه خدمت بزرگواران و دوستان هستیم یک مقداری از آیات سوره مبارکه محمد صلی الله علیه و آله و سلم را خدمت عزیزان عرض می‌کنم. این سوره به اسم حضرت است و تنها جایی است که در قرآن کریم اسم حضرت آمده است. بر محور به ایمان به وجود مقدس نبی اکرم خداوند متعال در این سوره از جریان کفر و نفاق هر دو بحث کرده است. و حالا نکاتی است که من یک مقداری اگر رسیدیم عرض می‌کنم. غرض بحث ببینید چیست. غرض بحث در این جلسه‌ای که خدمت دوستان هستیم این است که مختصات نبی اکرم را به شکل‌های مختلف قرآن از آن بحث کرده است. ما یک مقداری از این جهت به مسئله داریم نگاه می‌کنیم که رسول الله برای ما چه آورده است. ما اگر متوجه نشویم که رسول الله برای ما چه آورده است حتماً با کالاهای دیگر ممکن است معامله‌اش کنیم. می‌بینید الان خیلی‌ها هستند مسیر انبیا برایشان «لا یُعبَهُ بِها» است، انبیا آمدند، نیامدند، اصلاً چه آوردند. انسان اگر نداند که رسول الله چه برایش آورده است معامله می‌کند.
ملایی: قدرش را نمی‌داند.
حجت الاسلام شریفیان: و قرآن هم می‌گوید مثلاً دیده‌اید دیگر، «فَما رَبِحَت تِجَارَتُهُم» سود نکردند، برنده نشدند. در این سوره یک نکته‌ای که خیلی برجسته است و مسیری است که نبی اکرم برای ما باز کرده است این است که شما با رسول من اگر همراه بشوید این آقا یک جایی شما را می‌برد که اعمالتان گم نشود، بماند، حفظ بشود، باقی بشود، رشد کند. من یک مثال ساده بزنم برای شما. ما یک بذرهایی داریم، لامحال باید بذرهایمان را بکاریم. بحث بر سر این است که کجا بکاریم، بحث بر سر این است که آن جایی بکارم که در بیاید، بماند، حفظ بشود. شما الان بذر را بردارید بروید در کویر بریزید. چه می‌شود؟
ملایی: هیچی.
حجت الاسلام شریفیان: اگر هم یک چیزی از آن در بیاید قرآن می‌گوید بلد خبیث، قرآن را ببینید، می‌گوید بلد خبیث، سرزمینی که خبث است، طیب نیست، آماده نیست، هیچی از آن مناسب شما نیست. اگر آن جا بکارید یا در نمی‌آید یا اگر در بیاید «لا یَخرُجُ الا نَکِدا» یک چیز اندک به درد نخور است. اما آن طرف شما باید یک چیزی بکارید که بشود شجره طیبه. رسول الله باید یک مسیری را به من نشان بدهد، یک چیزی را برای من بیاورد که امکانات من و بالاتر اعمال من و بالاتر خودم حفظ بشوم، باقی بشوم، از دست نرود. این آن نکته‌ای است که حالا در آیات کم کم به آن خواهیم رسید. در ابتدای سوره قرآن ببینید چه فرموده است. فرموده است ما این رسول را فرستادیم، یک عده‌ای کفر ورزیدند، یک عده‌ای ایمان پیدا کردند، ایمان آوردند. «الَّذِينَ كَفَرُوا» یک دسته هستند، «وَالَّذِينَ آمَنُوا» این‌ها دسته دوم هستند. توضیحی که در مورد این‌ها داده است ببینید مقایسه کنید ببینید چه گفته است. که این روایت ما می‌گوید این دو تا آیه «آیَةٌ فینا وَ آیَةٌ في عَدُوِنا» یعنی کسانی که، یک آیه‌اش در مورد دشمنان ما است، کسانی که مقابل ماهستند، یک آیه‌اش در مورد ما و پیروان ما است. آیه اول: «الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ». یک عده کفر ورزیدند، این کفرشان به یک جایی هم رسید که مقابل انبیا قرار گرفتند و می‌خواهند راه را ببندند. خدا می‌گویند چه شد؟ اعمالشان گم شد، «أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ»، هر چه کاشته بودند هیچی شد. آن طرف؛ «وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ» آن حقیقت حقی که خداوند متعال به نبی اکرم داده بود کسانی که این باور را آوردند اعمال صالحه‌ای ترتیب دادند، محورش هم نبی اکرم بود، محور این ایمان و عمل صالح وجود مقدس نبی اکرم است، ما از دریچه حضرت به این حقیقت می‌رسیم، این حق به ما داده می‌شود، آن چه که خدا دارد نازل می‌کند به من و شما می‌رسد، ما از هیچ جای دیگری این را نمی‌توانیم پیدا کنیم.
ملایی: به جز از مسیر... .
حجت الاسلام شریفیان: از مسیر نبی اکرم. حالا بعد عرض می‌کنیم که این رسولی که این‌ها را برای شما آورده است در مثل امروزی دارد از عالم می‌گیرد. باید فریاد بزنید که خدایا من راهم به سمت تو با این آقا بوده است، من را به چه کسی حواله می‌دهی، چطور من این راه را پیدا بکنم. این حالا نکته‌ای است که اگر رسیدیم آخر جلسه شما هم یک یادآوری بکنید که رسول خدا فرمود: «إِنی تارِکٌ فِیکُمُ الثَقلَین» من یک چیزی می‌گذارم. این ترکه حضرت است. حضرت دارند می‌روند، یک کاری داشتند انجام می‌دادند، یک چیزی می‌خواهند بگذارند. این چیزی که می‌خواهند بگذارند ترکه حضرت است. همه آن اتفاقات با این ترکه ادامه پیدا می‌کند، با این چیزی که ایشان می‌خواهد از خودش باقی بگذارد. محور این ایمان در مقابل این کفر وجود مقدس نبی اکرم است. «وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ». آن طرف قرآن فرموده است «أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ» اعمالشان گم شد. این طرف چه؟ قرآن فرموده است: «كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ»؛ دو تا اتفاق برای شما می‌افتد: 1) تکفیر سیئه، 2) اصلاح امر، اصلاح حال. دو تا اتفاق برای انسان می‌افتد. آن طرف همه امکانات گم می‌شود و از دست می‌رود. این طرف دو تا اتفاق برای شما می‌افتد: 1) آن چیزی که دارید گاهی اوقات نقص‌هایی دارد، من آن را پر می‌کنم. مثل یک درختی است، آن طرف یک درختی کاشته است که آخرش هیچی است، این طرف یک درختی کاشته است که یک گیر و گوری دارد ولی من این درخت را برای تو درست می‌کنم.
ملایی: یعنی درخت مثمر است، ممکن است میوه‌هایش...
حجت الاسلام شریفیان: یک جایی درخت ممکن است آسیب‌هایی داشته باشد که تکفیر سیئه یعنی این. آن طرف عملش گم می‌شود، این طرف اعمال شما بالنده می‌شود، یک جایی هم اگر از دستت در رفته است خودم برایت درست می‌کنم. ببینید چه رسولی در این عالم پا گذاشته است.
ملایی: و امروز دارد عالم این رسول را از دست می‌دهد.
حجت الاسلام شریفیان: این رسول را دارد از دست می‌دهد. مسیر تکفیر خطاهای من این آقاست، من با ایشان در بدر می‌روم، دارم درست می‌شوم. ما این را جلسات قبل می‌گفتیم، می‌گفتیم رسول الله هر جا دارد شما را می‌برد ایمان است، هر جا دارید می‌روید توحید است، هر جا حرکت می‌کنید عمل صالح است. شما با رسول که همراه می‌شوید در همین صحنه‌هایی که سختی‌هایی دارد، ابتلائاتی دارد، پیچ و خمی دارد. در همین صحنه‌ها خدا می‌گوید من درستت می‌کنم، مگر نمی‌خواهی درست بشوی. کارگاه انسان سازی. کجا؟ پشت خاکریز، خاکریز بدر، خاکریز احد، خاکریز احزاب، خاکریز مدینه، مکه. این رسول است، رسول را باید ببینید تا این دستت برسد. اگر از این آقا فاصله بگیری، برای خودت خاکریز دیگر بزنی، این خبرها نیست.
ملایی: معیت مهم است.
حجت الاسلام شریفیان: با این حضرت بودن است، طرح حضرت است که در آن این چیزها داده می‌شود. «فِي بُیُوت أَذِنَ اللهُ أَن تُرفَعَ وَ یُذْکَر فِیهَا اسمُهُ» بیتی که در آن رفعت است، ذکر است، نور است، تسبیح است، «یُسَبِحُ لَهُ فِیهَا بِالغُدُوِّ وَ الاصَالِ رِجالٌ». این جا است که این اتفاق‌ها می‌افتد. این آقا آمده است آن طرف جلوی اذلال عمل شما را بگیرد. نکته جلسه ما این است. آقای ملایی، ما نباید یک جا سرمایه‌گذاری بکنیم که سرمایه‌گذاری ما پوچ بشود، نباید یک جا اعمالی انجام بدهم مثل کسی می‌ماند که لب دریا... . ما بچه بودیم می‌رفتیم لب دریا یک چیز بزرگ می‌ساختیم، یک موج می‌آمد همه را واقعاً می‌کرد کان لم یکن شیئا، هیچ چیزی دیگر نمی‌گذاشت. می‌شد همان ماسه‌ای که قبل بود. ما این جوری گاهی اوقات می‌سازیم. قرآن می‌گوید آن طرف عملش گم می‌شود، این طرف اصلاح می‌شود، درستش می‌کنم من. تو با دست خودت فکر نکن بهترین چیز را می‌توانی بسازی، ولی اگر دنبال نبی اکرم بروی خودت را، قوای خودت را، اعمال خودت را، وجود خودت را و امکانات خودت را آرایش بکنی من درستش می‌کنم برایت. این بذری که ما می‌کاریم یک جای بد می‌کاریم، کج می‌کاریم، به موقع آبیاری نمی‌کنیم. ولی آن جایی که حضرت گفته است بکارید، خود حضرت می‌آید وسط آن چیزی که شما کم گذاشتید را جبران می‌کند.
ملایی: اصلاح می‌کند، جبران می‌کند، این بذر بارور می‌شود.
حجت الاسلام شریفیان: دیگر از این بهتر می‌خواهیم ما؟ ما به دنبال همین می‌گردیم.
ملایی: رحمت للعالمین است دیگر.
حجت الاسلام شریفیان: «اَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ»، «أَصْلَحَ بَالَهُمْ». این تقابل را ببینید. حضرت می‌گویند: «آیَةُ فینا آیَةُ فِي عَدُوِنا». این نکته اول. نکته دوم؛ قرآن فرموده است که این دو تا جریانی که می‌بینی عملشان گم می‌شود، این طرف اصلاح می‌شود، این‌ها یک صحنه‌های درگیری و این‌ها هم با هم دارند. یک جنگی رخ می‌دهد، این طرف امیرالمومنین، آن طرف معاویه است. می‌گویند معاویه در آن سنگینی جنگ صفین، آن جایی که دیگر صدای شکسته شدن استخوان‌هایشان را می‌شنید، نامه زد به امیرالمومنین که «یاعَلی قَد حَربُ العَرَب» جنگ عرب را بلعید، این قدر کشته داده بودند. به دنبال دلسوزی برای عرب و این چیزها نیست، او نگران شکست خودش بود. می‌خواهد یک جوری جنگ را متوقف کند. امیرالمومنین فرمودند: «أَما مِنَّنا فَإلی الجَنه اما مِنکُم وَ إلی النار» آن کسی که از ما رفته است که رفته است بهشت، آن کسی که از شما بوده است رفته است جهنم. این طرف حفظ شد، آن طرف گم شد. خدا می‌گوید این جریان کفر و ایمان یک درگیری‌هایی هم با هم دارند. خدا ما را در این درگیری‌ها وسط کشیده است، ایمان از ما خواسته است، ما را پشت سر نبی اکرم دارد حرکت می‌دهد. خدا می‌گوید خودم می‌دانم یک صحنه‌های سنگینی رخ می‌دهد، خودم اگر می‌خواستم بلد بودم با کفار برخورد کنم. «وَلَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ» خدا خودش بلد بود از این‌ها انتقام بگیرد. «وَلَٰكِنْ لِيَبْلُوَ بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ» خدا می‌خواهد ایمان تو رقم بخورد. تو بزرگ می‌شوی. این همان بحثی است که در جلسات قبل اشاره می‌کردیم که تسبیح کنید، انبیا را داشته باشید، مومن باشید به حضرت، اگر یک جا حضرت شما را به میدان تلقی کرد یک موقع خیال نکنید دست حضرت خالی است. این، آن بحث‌ها است. خدا می‌گوید من خودم بلد بودم کار را جمع کنم، از شما می‌خواهم بروید وسط معرکه بلا بزرگ بشوید. خدایا، سوال. مگر نگفتی ما را حفظ می‌کنی، مگر نگفتی ما را بالنده می‌کنی، وسط معرکه جنگ حتی آدم کشته می‌شود، جانش که دیگر گرانقدرترین کالای من است، دارایی من است، این را از دست می‌دهم. قرآن فرموده است: «وَالَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ» هیچی گم نشده است. این را بگذارید کنار آن طرفی که «اَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ». ببینید قرآن چه دارد می‌گوید. این رسول آمده است، یک مسیری را باز می‌کند که حتی تو ممکن است در آن کشته بشوی، شهید می‌شوی، جانباز می‌دهید، شهید می‌دهید، اسیر می‌دهید. اما هیچی در آن گم نمی‌شود، اضلال نمی‌شود، در وادی گمراهی‌ها و تاریکی‌ها از بین نمی‌رود، حفظ می‌شود. آقای ملایی ببینید، ما به دنبال این می‌گردیم که یک جایی پیدا کنیم حفظ بشویم. خدا رحمت کند آقای صفایی. ایشان فرمود بخل زاییده چیست؟ من برای چه بخیل می‌شوم؟ می‌خواهم امکاناتم را حفظ کنم.
ملایی: حفظ کنم، تکثیر کنم حالا، حداقل کم نشود.
حجت الاسلام شریفیان: اصلاً بخل زاییده این است که از دست ندهم. خدا می‌گوید این جوری نمی‌توانی حفظش کنی. ایشان می‌فرمود، خدا رحمتش کند، حفظ دارایی‌ها به این نیست که دستت را ببندی. «هَا أَنتُم تُدعَونَ لِتَنفِقُوا فِي سَبیلِ اللهِ» خدا یک مسیر برایت باز کرده است که امکانات‌ات حفظ بشود. ما گاهی خیال می‌کنیم انبیا یک مسیر برای ما باز می‌کنند آمدند امکانات ما را خراب کنند. معاذ الله، خودت که دستت خالی است آمدی از ما بکنی، ما را خرج خودت بکنی. این کار انبیا نیست، این کار فرعون است. فرعون است که این کار را می‌کند، امکانات همه عالم را می‌کشد سمت خودش. نبی اکرم نیامده با شما این کار را بکند، آمده یک مسیری برای شما باز بکند که امکانات شما واقعاً حفظ می‌شود، باقی می‌شود، بقا امکانات. ببینید موضوع من این است. در مقابلش اضلال است، حبط است. قرآن می‌گوید در همین آیات است، قرآن می‌گوید اصلاً این‌هایی که مسیر مقابل حضرت را رفتند چه شدند؟ «فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ» همه چیز از دستت رفت.
ملایی: مثل همان «اَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ».
حجت الاسلام شریفیان: حبط می‌دانید یعنی چه؟ حبط یعنی از ریشه یک چیزی را باطل کردن.
ملایی: انگار اصلاً نبوده است.
حجت الاسلام شریفیان: منتها نکته این است که بزنی از ریشه بیندازی. ببینید یک درختی که همه چیزش سر جایش است اما شما بیایید از ریشه دربیاورید. تا یک مدتی صورتی دارد ولی این دیگر درخت نیست، تمام شد. حبط یعنی این. حبط یک جایی شما عملت را ابطال می‌کنی، این‌ها حالا الفاظی است که قرآن دارد. اضلال العمل داریم، ابطال العمل داریم، حبط العمل داریم یا احباط العمل. هر سه را ما در قرآن داریم. این‌ها با هم فرق می‌کند. اضلال یعنی گم شدن، دیگر دست تو نیست، از دستت خواهد رفت، دیگر آن را پیدا نمی‌کنی.
ملایی: ولو ماهیت عمل، عمل خوب.
حجت الاسلام شریفیان: ولو عمل در ظاهر هم خوب باشد.
ملایی: دیگر تو بهره‌ات را نمی‌توانی از آن ببری.
حجت الاسلام شریفیان: بله، ممکن است در ظاهر نماز هم دارید می‌خوانید. می‌دانید یکی از تعبیرهایی که خیلی اوقات قرآن درباره حبط دارد اصلاً همین است که یک عده یک چیزهایی انجام دادند. نمازی داشته است، روزهای داشته است، صحابه رسول خدا بوده است. در یک صحنه‌ای دیگر کار به یک جایی رسید دیگر مقابل امام خودش ایستاد، مقابل امیرالمومنین ایستاد. چه شد؟ خیال می‌کنید نماز و روزه چه شده است؟ دیگر در یک وادی ضلالی قرار گرفته است، حبط می‌شود عملت.
ملایی: «اُولئکَ الَّذینَ حَبِطَت اَعمالُهُم».
حجت الاسلام شریفیان: رسول الله مسیری را برای من و شما باید باز کند که ما را باقی کند. «مَا عِندَکُم یَنفَدُ وَ مَا عِندَ اللهِ بَاقٍ». یک مسیری را رسول دارد باز می‌کند که تو به عندالله پیوند بخوری، امکاناتت را حرکت بدهی به سمت وادی الهی. این می‌شود باقی. یک تعبیری داریم، حالا این نکته بعدی است.
ملایی: و یادمان نرود حاج آقای شریفیان که، من دارم خودم را توجه می‌دهم، جسارت نشود، که همه این‌ها بر این است که بگوییم رسول الله کیست. یعنی رسول الله آمده است که این اتفاق‌ها افتاده است.
حجت الاسلام شریفیان: بله. این است که اصحاب اباعبدالله الحسین دستشان دست دهنده نیست، گیرنده است. می‌گویند شما آمدی ما را باقی کنی. واقعاً هم همین طور است، اصحاب باقی شدند. اصحاب ابن زیاد کجا هستند، چه شدند.
ملایی: خودش کجاست.
حجت الاسلام شریفیان: هر کاری کردند تمام شد رفت، گم شد. این طرف باقی شد. «وَالَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ» هیچی گم نشده است. یک تعبیری دارد قرآن، صراط. سوره مبارکه ابراهیم ببینید. در سوره مبارکه ابراهیم قرآن فرموده است: «الر کِتَابٌ أَنزَلنَاهُ إِلَیکَ لِتُخرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ بِإِذنِ رَبِّهِم إِلَی صِرَاطِ العَزِیزِ الحَمِیدِ» این رسول آمده است دستش هم پر است، حقیقت وحی در دستش است، آمده است شما را از وادی ظلمات به سمت نور حرکت بدهد. این رسول این کار را می‌کند. «اللهُ وَلیُ الَّذینَ آمَنُوا یُخرِجُهِم مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ». این جا فرموده است «کِتَابٌ أَنزَلنَاهُ إِلَیکَ لِتُخرِجَ النَّاسَ» که تو این کار را بکنی «مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ». آن سرپرستی خداوند متعال در سوره مبارکه ابراهیم با نبی اکرم توضیح داده شده است، این آقا است که دارد در عالم این کار را می‌کند. بعد فرموده است که در مقابل دعوت تو یک عده‌ای کفر می‌ورزند. تو آمدی این وحی به دستت، یک راهی را باز کردی، «بِإِذنِ رَبِّهِم إِلَی صِرَاطِ العَزِیزِ الحَمِیدِ» یک راهی را از جانب خدای عزیز حمید تو در عالم باز کردی. خدایی که همه عالم در اختیار اوست، «اللهُ الَّذي ما فِي السَماواتِ وَ الاَرض وَ وَیلٌ لِلکافِرین» وای بر کافران. از صراط جدا شدی، صراط در روایات ما آقای ملایی پل جهنم است، «فَهُوَ جِسرُ جَهَنَّم». این روایت را بگذارید بگویم. در روایت است از حضرت می‌گویند سوال کردم. گفتم آقا صراط چیست؟ حضرت فرمودند: «الصِراط صِراطان» دو تا راه است؛ «صِراطٌ فِي الدُنیا وَ صِراطٌ فِي الآخِرَة». آن صراطی که در روز قیامت می‌بینید «فَهُوَ جِسرُ جَهَنَّم» پل جهنم است.
ملایی: یعنی پلی که از روی جهنم...
حجت الاسلام شریفیان: از روی جهنم شما را عبور می‌دهد. «اَمَّ الصِراط فِي الدُّنیا فَهُوَ الإِمام» آن صراطی که در دنیا است حقیقت امامت است، حقیقتی است که نبی اکرم با خودش آورده است و با اوصیای او ادامه پیدا کرده است. بعد حضرت فرمودند کسی اگر در دنیا به روی صراط یعنی امام حرکت بکند، بر محیط ولایت امام حرکت بکند، با وجود مقدس نبی اکرم و اهل بیت حرکت بکند در روز قیامت هم روی صراط است. این صراط‌ها یک چیز هستند که در دو عالم خودش را دو جور نشان می‌دهد.
ملایی: یعنی آن جا هم از صراط رد می‌شود به سلامت.
حجت الاسلام شریفیان: بله. این وجود مقدس نبی اکرم است که آمده شما را از وادی جهنم عبور بدهد. بعد هم حضرت فرمودند کسی اگر اهل امام نباشد آن روز از روی صراط بخواهد عبور بکند «فَتَرَدا فِي نارِ جَهَنَّم» هبوط می‌کند در جهنم. ببینید این آقا در عالم آمده است من و امکانات من و دارایی‌های من را از وادی جهنم نجات بدهد. شما امکاناتتان را در آتش بریزید. چه در می‌آید از آن؟ خاکستر، یک خاکستر به شما تحویل می‌دهد. سوره مبارکه ابراهیم همین را ادامه‌اش توضیح داده است. قرآن فرموده است کسانی که کفر ورزیدند «أَعمالُهُم کَرَمادٍ». «أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ» اعمالت را می‌بری در وادی قرار می‌دهی، می‌بینی آخرش خاکستر است. «أَعمالُهُم کَرَمادٍ اشتَدَّت بِهِ الریح فِي یَومِ عَاصِفٍ» خاکستر به تو تحویل می‌دهد، بعد هم یک طوفانی می‌آید همه را برمی‌دارد می‌برد.
ملایی: به باد دادی.
حجت الاسلام شریفیان: «لَا یَقدِرُونَ مِمَّا کَسُبُوا عَلَی شَيءٍ» هیچی از آن برایت نمی‌ماند. ببینید ما نیاز به یک صراطی داریم که ما را از یک وادی آتشی نجات بدهد. نبی اکرم این کار را کرده است، ما را از وادی آتش نجات داده است. «خَلِّصنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ». «بِإِذنِ رَبِّهِم إِلَی صِرَاطِ العَزِیزِ الحَمِیدِ» کسانی که «وَیلٌ لِلکافِرین» وای بر کافرین که خودشان را گرفتار کردند. این صراط را ما برای شما قرار داده بودیم که از جهنم نجات پیدا بکنید. ببینید آقای ملایی، ما آن جایی ضرر می‌کنیم که اعمالمان پشت سر نبی اکرم است ولی اعمالمان جنس و رنگ و بوی دستگاه دیگران دارد. همین را از دست می‌دهیم. همین را در وادی جهنم قرار دادیم، در وادی آتش قرار دادیم. اگر همه اعمال ما به روی صراط بود می‌روید می‌بینید همه اعمالتان را پس می‌دهند. عجب، چه ساختم، چه بهشتی شده است. ما خیال می‌کنیم بهشت یک باغی است ما را می‌بردند در آن می‌گویند بسم الله، خوش باش. شما بهشت را دارید می‌سازید. خداوند متعال یک صراط دارد ما اصلاً به دنبال این راه بودیم که خدایا یک پلی برای ما بزن، ما از وادی دنیا به حیات اصلی خودمان که حیات الآخره است بتوانیم از این جا آن را بسازیم. نشود یک جوری که انسان برود آن طرف ببیند فقیر است، هیچی در دستش نیست، خاکستر در دستش است. ما صراط نیاز داشتیم، نبی اکرم این را برای من و شما آورده است. حضرت یک راهی را برای شما باز کرده است که در دنیا حرکت می‌کنید، می‌خوری، می‌خوابی، نکاحی داری، تمتعاتی از دنیا داری، ولی رزقی که برمی‌داری جنس‌اش جوری است که داری یک چیز دیگری می‌سازی. به روی صراط امکانات‌ات را بردار. الان یک کسی می‌خواهد برود قله کوه را بزند، می‌خواهد برود یک حرکتی انجام بدهد. با کسی که می‌خواهد دم کوه بایستد. دیده‌اید بعضی اوقات دم این کوه‌های تهران رستوران دارد. این‌هایی که می‌روند آن جا کوه نورد نیستند که، این‌ها آمدند غذا بخورند برگردند. آن کسی که می‌خواهد برود قله را بزند به او می‌گویند آقا بفرمایید داخل رستوران، می‌گوید این غذا مناسب کوه‌نوردی نیست. من هم رزقی برمی‌دارم ولی جنس رزقی که من برمی‌دارم متناسب با یک کار دیگر است. صراط را پیدا بکنی رزق‌ات هم پیدا می‌شود. آن وقت متوجه می‌شوی که چه داری بخوری، چه برداری، چگونه نگاه کنی، چه چیزی را ببینی، با چه کسی حرف بزنی، با چه کسی مجالست کنی، با چه کسی رفاقت بکنی، با چه کسی ازدواج بکنم. نگاهم به همه حقیقت دنیا عوض می‌شود اگر صراط را پیدا بکنی.
ملایی: و رسول الله صراط است.
حجت الاسلام شریفیان: صراط من و شما است. و الا طعمه جهنم هستید. صراط را با جهنم گره بزنید معنایش را. اگر روی این صراط حرکت بکنید همه امکانات شما در صراط است، می‌روید آن طرف می‌بینید یک بذر است کاشتید، آن طرف در می‌آید. این تصویر را ببینید. دیده‌اید در روایات ما می‌گویند دنیا مزرعه است. ما این را یک مثال می‌دانیم، مثال عرفی می‌دانیم. خیال می‌کنیم حالا این جا یک کارهایی کردیم، بعد می‌رویم آن طرف می‌گویند کار خوب کردی آفرین، بیا برو بهشت. این دیگر ساده‌ترین تصویری است که می‌شود کرد. متوجه نیستیم که... . خدا رحمت کند آقای صفایی. ایشان فرمود در عالم جنینی ببینید، در عالم جنینی. یک طفل در شکم مادر یک غذایی می‌خورد این غذا فقط رزق عالم جنینی او نیست، با همین رویشی که آن جا پیدا می‌کند بعداً در یک عالم دیگری متولد می‌شود می‌خواهی زندگی کنی. داری می‌سازی عالم بعدت را. اگر یک آسیب به خودت این جا بزنی، یک ضربه به شکم این مادر بخورد، این یک آسیبی می‌بیند. پناه بر خدا. به دنیا می‌آید مرضی دارد. حالا باید 70-80 سال با این مرض... .
ملایی: با این مشکل دست و پنجه نرم کند.
حجت الاسلام شریفیان: چقدر ما مراقبت می‌کنیم که این بچه درست متولد بشود، متوجه نیستیم ما قرار است در این عالم متولد بشویم به یک عالم دیگری، کار دیگری باید انجام بدهیم. حضرت این کار را دارند برای شما می‌کنند. آن عالم را برای شما تصویر می‌کنند، یک پل می‌زنند می‌گویند حالا از طریق این صراط امکاناتت را در جهنم دیگر نریز، گم می‌شود، خاکستر می‌شود. بگذار من به تو یک مسیری را نشان بدهم که بسازی. در حدیث معراج است. می‌گوید رسول خدا رفتند دیدند ملائک مشغول ساختن هستند، بعضی موقع‌ها متوقف هستند. سوال کردند از جناب جبرئیل که چه خبر است؟ گفتند اعمال نمی‌آید. با اعمالتان دارید می‌سازید. ما فکر کردیم خدا آن جا یک قصری ساخته می‌گوید بفرما برو داخل آن.
ملایی: یعنی اعمال که می‌آید آن قصر بنایی‌اش کامل می‌شود، مدام ادامه پیدا می‌کند.
حجت الاسلام شریفیان: دارید متولدش می‌کنید آن جا را. مزرعه یعنی این. یک بذری را کاشتی ولی درست کاشتی. می‌روی آن طرف می‌بینی نبی اکرم آبیاری‌اش کرده است، تبدیل‌اش کرده است به یک بهشت، به یک بهشتی که می‌بینی یک ذکر این جا تبدیل شده است به یک چیز بسیار بزرگی. ما این را متوجه نمی‌شویم. ما برای همین نیاز به حضرت داریم. برای همین نیاز داریم که این جا من یک تسبیح که می‌گویم آن طرف چه در می‌آید، چه دارم می‌‌‌سازم. بدون حضرت دستمان به ذره‌ای از این چیزها نخواهد رسید.
ملایی: صلوات خدا و فرشتگان مقرب الهی و همه انبیا و اولیا و بندگان صالح خدا بر چنین پیامبری که صراط است و هدایت است و آمده است برای همین که به قول شما ما را هدایت بکند. حاج آقای شریفیان برویم سراغ قرآن. خیلی متشکرم از شما. برنامه سمت خدا تا این لحظه با توضیحات حاج آقای شریفیان درباره جایگاه نبی مکرم اسلام(ص) که امروز عالمی غرق عزای اوست و عرش و فرش، کائنات، جن و بشر، همه عزادار و داغدار او هستند. آیاتی که تلاوت خواهیم کرد را پیشنهاد می‌کنیم تقدیم کنیم به روح رسول الله(ص). از سوره مبارکه آل‌عمران، صفحه 73. دوستان عزیز آن‌هایی که مصحف شریف در اختیارتان است باز بکنید و آیات را نگاه هم بکنید و تلاوت بکنید. آیات 174 تا 180، صفحه 73، سوره مبارکه آل‌عمران تلاوت خواهد شد. قبل از آن هم بگویم که برای مشارکت در قربانی اول ماه قمری برنامه سمت خدا راه‌های مشارکت زیرنویس می‌شود؛ کانال برنامه، سایت برنامه و همه مسیرهایی که همیشه تجربه کرده‌اید این بار هم خدمت شما عزیزان هستیم. بفرمایید لطفاً محضر قرآن کریم باشیم.
صفحه 73قرآن کریم
ملایی: «اللهُمَّ صَلَّ عَلَی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم». صلوات فراوان بفرستیم این روزها، صلواتی که دعای مستجاب است، صلواتی که ان‌شاءالله ضامن اجابت دعاهای ما هم هست، صلواتی که این قدر به ما سفارش شده است و هر اندازه صلوات فرستادیم این روزها و شب‌ها ثوابش را تقدیم کنیم به صاحب این ذکر، حضرت محمد مصطفی(ص). دقایق باقی‌مانده از برنامه سمت خدای امروز را هم لطفاً همراه باشید همچنان با حاج آقای شریفیان عزیز.
حجت الاسلام شریفیان: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ» «اللهُمَّ صَلَّ عَلَی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم». منم یک جمع‌بندی بکنم این بحث را. ما عرضمان این بود وجود مقدس نبی اکرم راهی را در عالم باز کرده است و به یک معنا نجات از وادی جهنم است، نجات از وادی شرک و کفری است که همه امکانات انسان حد می‌کند، از بین می‌برود. قرآن می‌گوید جریان کفر جریان اضلال العمل است، حبط العمل است. این طرف جریان اصلاح است، حفظ است، بقا است. «کُلِّ شَي هالِکُ إِلَّا وَجهَه» این هم باز یک تعبیر دیگری است که همه چیز هلاک می‌شود، الا وجه الله. در روایات مکرری ما این را داریم که وجه الله وجود مقدس نبی اکرم است. آن چیزی که ما از طریق او متوجه به خداوند متعال می‌شویم، اصلاً وجه یعنی همین. یک چیزی خدا باید برای خودش قرار بدهد که ما اگر می‌خواهیم متوجه به خداوند متعال بشویم از طریق او بیاییم. وجه الله در روایات مکرری ما داریم که امام است، وجود مقدس نبی اکرم و اهل بیت است. همه چیز هالک هستند جز وجه الله. خدا همیشه این باب را باز می‌گذارد که اگر کسی می‌خواهد به سمت خدا توجه کند بتواند این کار را انجام بدهد. اگر ما خودمان را به وجه الهی گره بزنیم ما هم از وادی هلاکت نجات پیدا می‌کنیم، ما هم به یک معنا متصل می‌شویم به دستگاه وجه الله. و الا هلاکت است، از بین رفتن است. ما از این مسئله باید فرار کنیم. آقای ملایی، خدا ما را این جوری قرار داده است می‌خواهیم باقی بشویم، حفظ کنیم هم خودمان را هم امکاناتمان را. خدا می‌گوید امکانات دنیا را که حفظ نمی‌توانی بکنی. آن چیزی را که می‌توانی حفظش کنی خودت و اعمالت است. یک کاری این جا با این امکانات انجام بدهی از فرصت‌ات استفاده بکنی یک جوری بکاری که دیگر از بین نرود. به تعبیر امیرالمومنین، حضرت در وصیت نامه خودشان فرمودند پسرم اگر کسی بیاید امکانات تو را این جا از تو تحویل بگیرد آن جایی که به آن نیاز داری به تو تحویل بدهد، قدرش را نمی‌دانی؟ منت می‌گذاری یا منت می‌کشی؟ حضرت فرمودند اگر رسول خدا از شما انفاق فی سبیل خواسته است این دست‌هایی که به سمت شما دراز می‌شود این جوری است. امکانات تو را این جا می‌گیرد، یک جایی آن را به تو تحویل می‌دهد که به آن نیاز داری. حالا منت می‌گذاری یا منت می‌کشی؟
ملایی: باید بکشیم.
حجت الاسلام شریفیان: منت می‌کشی. در سوره مبارکه حدید خیلی عجیب است. قرآن فرموده است بعد از این که از شما انفاق فی سبیل الله خدا خواسته است می‌گوید ما یک رسولی را فرستادیم «لِیُخرِجَکُم مِنَ الظُلُماتِ إِلی النُور و إِنَّ اللهَ رَؤوفٌ رَحِیمٌ» ما این رسول را آوردیم، به شما گفتیم پشت سر او حرکت کنید، امکاناتتان را پشت سر او آرایش بدهید، ما به شما مهربانی کردیم. این مهربانی خداست که رسولی را به ما داده است که همه امکاناتم را به او باقی کنم. چیز بهتر از این می‌خواهم؟! و الا دنیاست. ببینید همین سوره مبارکه ابراهیم در مقابل رسول و صراطی که آورده است قرآن فرموده است: «وَ وَیلٌ لِلکافِرین مِن عَذابٍ شدِیدٍ/ الَّذِینَ یُستَحِبُّونَ الحَیَاةَ الدُّنیَا عَلَی الآخِرَةِ» گیر دنیا شدند، همه امکاناتشان را در دنیا سرمایه‌گذاری کردند، «فَما لَهُم فِي آخِرَةِ مِن خَلاء» هیچ نصیبی ندارند، خاکستر شد، می‌روند آن طرف می‌بینند دستشان خالی است. بعد هم انسان همواره دست بر دست بگذارد بگوید «انظُرُونَا نَقتَبِس مِن نُورِ کُم» به ما یک فرصت جدیدی بدهید، بگذارید ما با این نور... . «قِیلَ ارجِعُوا وَرَاءَکُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا» برگردید به دنیا. آن جا محل ملاقات با وجود مقدس نبی اکرم بود، آن جا این آقا را باید پیدا می‌کردی خودت را به او متصل می‌کردی که نکردی. خیال کردی امکانات‌ات را با کفر می‌توانی باقی کنی؟ «یَحسَبُ أَنَّه مالَ اخلَدَه» خیال کردی با این کار می‌توانی خودت را جاودانه کنی. ما یک بساطی درست کردیم، صراط قرار دادیم، حرکت کنید به یک عالمی که آن عالم دار بقا است. آن جا می‌بینید که نبی اکرم برای شما چه کار کرده بود. شما الان ببینید یک درهم را به نفر بدهید. مدتی بعد به شما نشان بدهد بگوید این یک درهم را برایت مضاعفِ مضاعف کردم. چقدر قدر او را می‌دانید. رسول الله دارد این کار را برای من و شما می‌کند. همه فرصت محدود تو را تبدیل می‌کند به یک دار باقی برای تو. این رسول الله است.
ملایی: و حالا وقت فراغ این آقای بزرگ است. حالا است که عالم چنین کسی را دارد از دست می‌دهد.
حجت الاسلام شریفیان: بله. این جا است که «إِنِّي تارِکٌ فیکُمُ الثَقَلِین» می‌فهمید چیست. حالا رسول می‌خواهد برود، من به یک کسی نیاز دارم همان کاری که رسول الله برای من کرد با او ادامه پیدا کند. حضرت فرمودند: «کِتابَ الله وَ عِترَتی اهلِ بَیتی»، از فاطمه زهرا جدا نشوید، از امیرالمومنین جدا نشوید. من صراطی برای شما باز کردم که با همین آقا راه جلو می‌رود، این «إِنِّي تارِکٌ» این قدر می‌ارزد. این را حضرت دارند می‌گویند.
ملایی: حاج آقای شریفیان هم روز عزاست هم بالاخره ما در روزهای پایانی ماه صفر هم هستیم. به همین رسول الله متوسل بشویم، واسطه کنید حضرت را درِ خانه خدا چند تا دعا بکنید برای همه، هر کسی که به هر حاجتی الان دست به دامن رسول الله شده است.
حجت الاسلام شریفیان: خدایا به آبروی محمد و آل محمد، به آبروی آن وجود نازنینی که «لَؤلاک لَما خَلَقتُ الاَفلاک»، کسی که «لا حَبیبَ اِلَّا هُوَ وَ اَهلُه»، خدایا به آبروی آن کسی که آبرویی جز آبروی او در خانه تو نیست همه ما را اهل ایمان نسبت به ایشان، عمل صالح حول ایشان، تنظیم قوا و همه امکانات حول ایشان و رسیدن به دار باقی و معیت و همراهی و حشر همراه با ایشان و اهل بیت ایشان به همه ما عنایت کن.
ملایی: الهی آمین. سپاسگزارم. خیلی ممنونم آقای شریفیان. سلامتی شما مثل همیشه آرزوی ماست و به امید دیدار خیلی زود و دوباره.
حجت الاسلام شریفیان: ان‌شاءالله.
ملایی: ممنونم از شما. از شما بیننده‌های محترم، از شما شنونده‌های گرامی هم سپاسگزاریم که برنامه خودتان را همراهی کردید. دعاهایی که حاج آقا فرمودند، دعاهایی که در حق همدیگر داریم، ان‌شاءالله به برکت نام رسول الله و سفارش ایشان به درگاه خدا مستجاب باشد. فردا دوشنبه عمری باشد و سعادت این جا منتظرتان هستیم به اتفاق حاج آقای فرحزاد عزیز. باز هم تسلیت می‌گویم این روزها و شب‌ها را. ممنونم از این که در زیارت‌ها، در عزاداری‌ها، در جاهای خوب طبق قرار مهربانانه سمت خدایی‌ها ما را هم دعا می‌کنید. بدانید که ما همم دعاگوی شما هستیم. در پناه حضرت حق باشید، التماس دعا. و کلام آخرمان باز هم «صَلَّی اللهُ عَلَیکَ یا رَسُولَ الله».