ان‌شاءالله که خداوند متعال همه ما را بهره‌مند از این مصیبت و این حزن بگرداند و قلب‌های ما را بیش از پیش به قلب امام زمان گره بزند و ما را قصه‌دار به قصه امام زمان ان‌شاءالله بگرداند. در خدمت شما هستیم.
ملایی: ان‌شاءالله، الهی آمین. یک عبارت معروفی که در زیارت  ناحیه مقدسه از آقایمان امام زمان سلام الله علیه، من دارم به این فکر می‌کنم که  حضرت‌عالی که می‌فرمایید یک وقت حزنی به دلتان آمد شعاعی از حزن و ماتم غم نازنین قلب عالم امکان است که به دل شیعیانش می‌تابد به شرط این که وصل باشند و این که او صبح و شام گریه می‌کند و اگر اشکم می‌گوید تمام بشود خون گریه می‌کند. چه چیزی از این اتفاق بیشتر قلب نازنین آقایمان را آزار می‌دهد؟
حجت الاسلام شریفیان: ببینید واقعه عاشورا که مصیبت آل الله است، به مقداری که انسان درکی از مقام احترام و عظمت آن مقام پیدا بکند این مصیبت رنگ و بوی دیگری پیدا می‌کند. ببینید چطور ما مصیبت پدر مادرمان برای ما مصیبت است، علتش تعلق ما است، علتش ارتباطی است که بین ما است. به مقداری که این ارتباط‌ها وسیع‌تر و جدی‌تر بشود غصه انسان بیشتر خواهد شد. انسان می‌تواند بر محور دنیا غصه‌دار بشود. تعلق دارد به دنیا، دنیا را از او بگیرند غصه‌دار می‌شود، می‌تواند خیلی هم غصه‌دار بشود جوری بشود که تبدیل بشود به یک افسردگی مزمن، انسان را زمین‌گیر کند. این گونه است. احترام غصه یک چیز است، شدت غصه چیز دیگری است. انسان به خاطر تعلقاتش، پیوندهایش، می‌تواند غصه‌دار بشود. وقتی که آن عزیزت را، آن محبوبت را از تو جدا کنند، به او ظلم کنند، حریم او را هتک کنند، انسان غصه‌دار می‌شود، محزون می‌شود. اما این که آیا  این غصه محترم است یا نیست این منوط به این است که این کسی که محبوب تو است کیست و این ارتباطی که تو با او داری ارتباط محکمی است یا نه. این احترام غصه انسان است. غصه امام حسین محترم‌ترین غصه عالم است چون امام حسین شخصیت وحید عالم است، فرید عالم است و چنین مصیبتی در آل الله نبوده است، این مصیبت مصیبت نبی اکرم است. در آن روایت دیده‌اید از وجود مقدس امام صادق است اگر اشتباه نکنم در کمال الدین مرحوم صدوق است تا جایی که به ذهنم است. این روایت، روایت معروفی است که جناب ابراهیم مامور به ذبح فرزندش اسماعیل شد، آن امتحان سنگینی که بلا مبین ایشان بود. ایشان هم خودش هم فرزندش تسلیم این امتحان شدند. رفتند امتحان چاقو درآورد فرزند را «فَلَمَّا تَلَّهُ لِلجَبِینِ» سر این فرزند را به خاک مالید، چاقو کشید که قربانی کند فرزند خودش را به امر الهی. خداوند متعال فرمود امتحان تمام، بردار و «فَدَیناهُ بِذِبحِ العَظیم». یک قوچی را خداوند متعال فرستاد، کفشی را فرستاد. در روایت است که جناب ابراهیم دست بلند کرد که خدایا ابراهیم خلیل الرحمان قد و قواره این مصیبت نبود، نپسندیدی بر ابراهیم که در راه تو و فرمان تو و طرح توحید من فرزندم را قربانی کنم و مصیبت را در مسیر تو ببینم، بچشم، به دوش بکشم و راضی به طرح تو باشم. بر ابراهیم این را نپسندیدی؟! خلاصه‌اش این است، من قد و قواره این امتحان نبودم. خداوند متعال وحی فرمود ای ابراهیم، خودت را بیشتر دوست داری یا پیغمبر خاتم که او را انکار می‌کنی؟ جناب ابراهیم حتی این طرح قربانی را در نسل نبی اکرم دارد می‌بیند، اصلاً جناب اسماعیل برای او نماد نسل نبی اکرم است. پدر نبی اکرم جناب اسماعیل است دیگر، نبی اکرم از نسل اسماعیل است نه اسحاق. جناب ابراهیم این طرح را در آن مقیاس دارد می‌بیند. خدایا من قد و قواره این نبودم. خدا فرمود خودت را بیشتر دوست داری یا پیغمبر ختم را؟ فرمود خدایا، پیغمبر خاتم را. فرزند او را بیشتر دوست داری یا فرزند خودت را؟ فرمود فرزند او را، حسین او را. فرمود اگر می‌خواهی  قصه‌دار بشوی به مصیبت و بلایی می‌خواهی بلایی را بکشی، با او کاری انجام بدهی و طرحی از توحید در بیاندازی فرزند او ذبح خواهد شد. می‌خواهی غصه‌دار بشوی؟ این هم غصه. می‌گوید امام صادق، همه این را گفتم برای یک جمله، امام صادق فرمودند جناب ابراهیم در مصیبت امام حسین جوری مصیبت‌زده شد، احترام مصیبت را دارم عرض می‌کنم، جوری مصیبت‌زده شد که در مصیبت ذبح اسماعیل به این بلا نمی‌رسید. ای ابراهیم می‌خواهی یک کار بزرگ انجام بدهی، من بزرگ‌تر از آن را به تو معرفی می‌کنم، لازم نیست با دست خودت فرزندت را قربانی کنی، فرزند پیغمبر خاتم خواهد آمد، در مقابل تواقیت زمان بین دو نهر آب لب تشنه سرش را جدا می‌کنند. «وَ دارَ بِهِمُ الاَرض» و سر او را سر نیزه می‌زنند در شهرها می‌چرخانند. می‌خواهی غصه‌دار بشوی، این غصه غصه محترم‌تری است، می‌خواهی بزرگ بشوی غصه بزرگ‌. آقای ملایی، بزرگی ما بزرگی غصه‌های ما است. می‌خواهید ببینید یک آدم چقدر بزرگ است غصه‌هایش را نگاه کنید.
ملایی: ببینید چقدر بار روی دوش او است.
حجت الاسلام شریفیان: ببینید با چه تکان می‌خورد. غصه من زاییده تعلقات من است، به مقداری که این تعلق، تعلق محترم‌تری باشد غصه دیگری متولد می‌کند. کسی که غصه دنیا را می‌خورد قد و قواره همین حرف‌ها است. دیده‌اید بعضی‌ها مصیبت و گریه امام حسین را مسخره می‌کنند. این حرف‌ها چیست حاج آقا، این کارها یعنی چه.
ملایی: این‌ها برای حدود 1400 سال پیش است.
حجت الاسلام شریفیان: اصلاً یک مسئله این قدر مهم نیست که شما این بساط را برپا کردید. من سوالم همین یک کلمه است، می‌گوییم تویی که گریه بر مصیبت امام حسین را زیر سوال می‌بری گریه خودت بر سر چیست؟ تو هم گریه‌هایی داری، نداری؟ ماشینت خط می‌افتد کنار خیابان می‌ایستی گریه می‌کنی، تو غصه‌ات و مصیبت‌ات در حد یک آهن پاره است، چیزی بیشتر از این نیست. غصه من بزرگ شده است، من بالغ شده‌ام. به تعبیر دیگر در سوره مبارکه حدید قرآن فرموده است کسانی که اهل تقوا و سرعت در مسیر خدا هستند از وادی حیات و دنیا دامن جمع می‌کنند، غصه دارند ولی غصه آن‌ها دیگر دنیا نیست. غصه‌های انسان نماد ظرفیت انسان است، شادی‌های انسان هم همین طور. شادی انسان اگر سرور قلب امیرالمومنین من را شاد کرد، آن چیزی که علی(ع) را شاد می‌کند من را شاد کند یعنی شما بالغ شده‌اید، بزرگ شده‌اید، از وادی دستگاه شیطان و حیات الدنیا عبور کردید. ما غصه‌هایمان یا در وادی امیرالمومنین است یا در وادی حیات الدنیا. زهد اصلاً یعنی همین آقای ملایی. زهد یعنی چه؟ زهد یعنی عبور از دنیا. سوره حدید همین را می‌گوید، «لِکَیلَا تَأسَوا عَلَی مَا فَاتَکُم وَ لَا تَفرَحُوا بِمَا آتَاکُم». قرآن می‌گوید وقتی زاهد شدی که رفت و آمد دنیا تو را تکان نمی‌دهد. چه چیزی تو را تکان می‌دهد؟ مصیبت امام حسین، تو دیگر با این مصیبت تکان می‌خوری. دیدید قرآن می‌گوید: «اَلا إِنَّ أُولیَاءَ اللهِ لا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لَا هُم یَحزَنُون»، انسان وقتی در وادی توحید حرکت می‌کند باید خوف و ترس‌هایش و حزن و غصه‌هایش باید عوض بشود. اگر تعلق انسان دنیاست نگرانی من و خوف من در دنیا واقع می‌شود. و وقتی که دنیا را از من می‌گیرند چه چیزی می‌آید؟ حزنش می‌آید. خوف و حزن، خدا رحمت کند آقای صبوری را، ایشان فرمود مرکب‌های سلوک انسان است، با این خوف و حزن‌ات است که باید بفهمی از دنیا باید عبور کنی و به یک خوف و حزن دیگری می‌رسی. مومن هم خوف و حزن‌های خودش را دارد، به یک چیز دیگری متعلق شده است و نگرانی‌های دیگری در عالم دارد. مصیبت در عالم، مصیبت، مصیبت امام حسین است. کسی که از دنیا عبور کرد می‌رسد به وادی توحید، به وادی حیات الآخره. و وادی حیات الآخره عمودش، ستونش، امامش، سیدالشهدا است و این امام ما را مظلومانه بین دو نهر شهید کردند. غصه بالاتر از این ما داریم؟ ما بحثی که جلسه قبل، حالا این را به عنوان مقدمه عرض کردیم که حالا بحثی از حزن و مصیبت و حزن و خوف هم است. ما در جلسه قبل یک وعده‌ای دادیم که ما وارد بحث ارزاق محرم بشویم، یک نکاتی را در باب این مسئله بگوییم و مسئله را ببریم در باب ارتباط بین امام حسین و اصحاب امام حسین. روایتی را دارم خدمتتان تقدیم می‌کنم. این روایت، روایت معروفی است، روایت صحیحه ریان بن شبیب. به تناسب‌هایی بعضی از بزرگواران و مخاطبین محترم این برنامه قسمت‌هایی از این روایت را ممکن است شنیده باشند ولی این روایت، روایت طولانی و مهمی است. ابتدای روایت حضرت می‌گویند ماه محرم ماهی بود که جناب زکریا در روز اولش دعا کرد، خدا یحیی به او داد. بروید از خدا همان طوری که جناب زکریا دعا کرد همان جور از خدا بخواهید و جناب یحیی بسیار شبیه امام حسین بود. دعای محرم، رزق امام حسین. این که بزرگان می‌گویند دعا کنید ولی دعای محرم بوی امام حسین می‌دهد یعنی این‌ها. بعد حضرت فرمودند محرم ماهی بود که احترام داشت، این مردم احترام این ماه را نگه نداشتند، احترام نبی اکرم را نگه نداشتند، امام حسین را به شهادت رساندند، خاندان ایشان را به اسارت بردند. امام رضا روضه باز خوانده است، من عبور می‌کنم. بعد حضرت فرمودند 5 رزق برای شما خدا در سر سفره امام حسین قرار داده است، از این‌ها غفلت نکنید. آقای ملایی، انسان اگر مترصد رزق نباشد در بزنگاه از دست می‌دهد. انسان باید حواسش را جمع کند که در این ایام چه پخش می‌کند تا بتوانی از آن رزق بهره‌مند بشوی. حضرت فرمودند رزق اول شما غفران، خدا می‌خواهد شما را ببخشد. سفره غفران الهی امام حسین در عالم باز شده است. چطور؟ با گریه بر امام حسین. «إِن بَکَیتَ عَلَی الحُسَین حَتِّي تَسیرَ دُموعَکَ عَلی خَدَّیک غَفَرَ الله لَکَ کُلِّ ذَنبِ اَذنَبتَ» خدا معاصی را پاک می‌کند، دستت را می‌گیرد، خدا تو را راه می‌اندازد. دو تا سوال وجود دارد آقای ملایی، بعضی اوقات گناهان کم نیست، خیلی زیاد است، انباشت گناه جمع کردند. سوال اول، سوال دوم این است که فقط زیاد نیست، گناه‌ها بزرگ است، آقایان به آن کبیره می‌گویند، «الَّذینَ یَجتَنِبُونَ کَبَائِرَ مَا تُنهَونَ عَنهُ»، این کبیره و صغیره اصلاح قرآن است. خداوند متعال هم کبیره را می‌بخشد، هم کثیره را می‌بخشد، با گریه بر امام حسین می‌تواند مصیبت را گفتید، این مصیبت و حزن انسان و گریه انسان بر این مصیبت این قدر می‌تواند کار بکند. امام رضا فرمودند: «قَلیلاً کان أؤ کَثیراً، صَغیراً کان أَؤ کَبیراً». اگر امام این را نفرموده بود ما تردید می‌کردیم، می‌گفتید حالا شاید کبائر را نمی‌گوید، در اطلاقش به قول آقایان شک می‌کردیم. حضرت تصریح می‌کند که گریه بر امام حسین مطهر جمیع ذنوب انسان می‌تواند باشد. گاهی اوقات عده‌ای می‌گویند آقا دیگر غلو نکن، دیگر این قدر هم نمی‌تواند بزرگ باشد. عجیب است، ما گاهی برای استغفار خودمان خیلی احترام قائلیم، خودم دارم در خلوت خودم بگوییم نیمه شب بلند شوی استغفار کنی خدا می‌بخشد، می‌گوید شدنی است اما گریه بر امام حسین نمی‌تواند مطهر باشد. استغفار زبانی من خیلی مهم است، گریه من تعلق من به امام من است، برگشت من به وادی ولایت الامام است. گناه چیست آقای ملایی؟ گناه خروج از وادی ولایت الله است، خروج از وادی امام حسین است، و گریه من بر مصیبت امام حسین برگشت من به امام حسین است. برای همین است گریه انسان می‌تواند بستر تطهیر انسان باشد. البته گریه هم درجات دارد، غفران هم درجات دارد، ولی رزق انسان سر سفره امام حسین غفران وسیع خدا است. غفران الهی با گریه بر امام حسین به دست می‌آید. این امر، امر بسیار بزرگی است. آقای ملایی، ما اصلاً با گریه امام حسین انگیزه پیدا کردیم آرام آرام یک فکری به حال خودمان بکنیم. این که می‌گویم طهارت ایجاد می‌کند در یک روایت عجیبی است، خیلی روایت فوق العاده‌ای است. به نظرم معاویه بن عمار نقل می‌کند، از وجود مقدس امام صادق. می‌گوید عرض کردم خدمت حضرت که آقا اگر قبر امام حسین را نبش کنند چیزی در آن است؟  حضرت فرمودند سوال بزرگی را پرسیدی، این قدر به تو بگویم امام حسین در نزد نبی اکرم در عرض الهی است. «وَ إِنَّ الحُسَین لَیَنظُرُ إِلی زُوارِه إِلی مَن یَبکي» امام حسین از عرش الهی به دو دسته دارد نگاه می‌کند. تو می‌خواهی ببینی امام کجاست، امام جایگاه اصلی‌اش عرش الهی است، در خانه نبی اکرم. امام حسین رو می‌کند به خداوند متعال، می‌گوید: «یارَبِّ اَنجِز ما وَعَدتَني» خدایا وعده‌ای به من دادی وعده را عملی کن. خدا می‌گوید برو جلو. آن چیزی که به تو وعده دادم به تو اعطا خواهم کرد و امام حسین به دو دسته دارد نگاه می‌کند. اول زوارش است. شاید توفیق نشود ما برویم زیارت امام حسین، دستمان دور باشد. «وَ إِلی مَن یَبکیه» و آن کسی که بر مصیبت امام حسین گریه می‌کند. چیست این نظر امام حسین؟ حضرت فرمودند و امام حسین از عرش الهی برایتان دارد استغفار می‌کند. آقای ملایی من با زبان خودم استغفار بکنم بهتر است یا امام حسین در عرش الهی برای من استغفار بکند؟ قابل مقایسه است اصلاً. بعد حضرت فرمودند: «ثُمَّ یَسأل اَباه» بعد امام حسین رو می‌کند به امیرالمومنین، می‌گوید پدرم یاعلی، شما هم استغفار کن برای شیعه من، برای گریه کن من. این که می‌بینید اسم امام حسین از در هیئت می‌آیید بیرون احساس می‌کنی زنده شدی، یک اتفاقی در قلبت افتاده است، به این می‌گویند توبه، به این می‌گویند طهارت. طهارت قلب آثاری دارد، می‌آیی بیرون احساس می‌کنی نفست دارد بالا می‌آید، انگار بارت را زمین گذاشتی، یک اتفاقی برایت می‌افتد. به تعبیر بعضی از بزرگان می‌گویند یک شعف و یک سروری بعد از روضه امام حسین به انسان داده می‌شود. این سبکی که می‌بینید آثار طهارت قلبتان است. این است که حضرت فرمودند رزق اول شما گریه بر مصیبت امام حسین است. سبب چه خواهد شد؟ غفران بزرگ خداست. خدا در ماه مبارک رمضان هم درب غفران خودش را باز می‌کند اما در محرم یک رزق دیگری از غفران دارد به شما می‌رسد. لیلة القدر هم شب غفران است ولی محرم هم یک ایام دیگری برای غفران خداست. بستر ماه مبارک رمضان یک چیز است بستر محرم، روضه و بکا بر سیدالشهداست، «وَ سَفینَةُ الحُسَینِ اَسرَع». راه سلوک و تطهیر با مصیبت امام  حسین از استغفارت در لیلة القدر نزدیک‌تر است. چقدر این تعبیر مهم است.
ملایی: راه کوتاه‌تر است.
حجت الاسلام شریفیان: چقدر این تعبیر مهم است.  این رزق اول. رزق دوم، حضرت فرمودند: «إِن سَرَّکَ» اگر این گونه دوست دارید، می‌خواهی دستت بیاید، این رزق را به تو بدهم. که چه؟ «أَن تقَلی وَ لا ذَنبَ عَلَیک» با خدا ملاقات کنی در روز قیامت، یک ملاقات فوق العاده. یک ملاقات و زیارتی از خدا کنی، زیارت حقیقی. انسان واقعاً می‌تواند زیارت کند خدا را، خدا جسم و بدن نیست ولی یک چیزی از خدا خواهی دید، به تعبیر آن روایت حضرت فرمودند در بهشت که انسان‌ها و مومنین می‌روند خداوند متعال رو می‌کند به اهل بهشت که «یا اُؤلیایی وَ اَهلَ جَنَّتي» آن چیزی که تا حالا از بهشت دادم سیراب شدید، چشمتان روشن شد. می‌گویند بله یاخدا، فوق العاده بود آن چه که بر ما نشان دادی. خدا می‌فرماید می‌خواهید یک چیز دیگر بالاتر هم نشانتان بدهم؟ مگر وجود دارد؟ خدا می‌گوید بله، وجود دارد. خدایا می‌شود به ما بدهی؟ خدا فرمود: «وَ رِضوانُ مِنَ اللهِ اَکبَر» من چیز بالاتری هم دارم که رو کنم. نعمت‌های بهشت ملاقات ماست با خدا ولی ملاقات‌های بالاتری هم وجود دارد. حضرت می‌گویند می‌خواهی یک ملاقات فوق العاده با خدا روز قیامت داشته باشی، می‌خواهی ملاقات را به تو بدهند؟ «فَزُرِ الحُسَین» به زیارت امام حسین برو، زیارت امام حسین زیارت الله است. رسیدن به زیارت خدا با زیارت امام  حسین. این توضیح هم می‌خواهد که این چه مواجهه‌ای است، این چه ملاقاتی است با امام که نور الهی را در درجات بالا داری دریافت می‌کنی. انسان هر وقت نور الهی را دریافت بکند لقاء الله است. «اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الأَرض»، ملاقات با خدا ملاقات با نور الهی است ولی این نور «مَثَلُ نُورِهِ کَمِشکاةٍ فِیها مِصباحَ المِصباح/ فِي بُیُوتٍ أَذِنَ اللهُ أَن تُرفَعَ وَ یُذکَرَ» این نور در خانه فاطمه زهرا و فرزندان زهرا تنزل کرده است. اگر می‌خواهید با این نور ملاقات کنید باید دستتان را بدهید به فرزندان زهرا، باید دستتان را بدهید به سیدالشهدا. اگر با نور امام حسین ملاقات بکنید این لقاء الله است. به مقداری که زیارت انسان در مواجهه با امام حسین زیارت بالاتری باشد لقاء الله بالاتری است. این هم رزق دوم. رزق سوم؛ پس تا حالا شد گریه، زیارت.
ملایی: زیارت آقا.
حجت الاسلام شریفیان: زیارت امام حسین. رزق سوم؛ حضرت فرمودند: «إِن سَرَکَ أَن تَذکُنَ غُرَفَ  مَبنیة أَن نَبِّي وَ اَهلِ بِیتِه صَلی الله عَلَیهِم اَجمَعین» اگر می‌خواهید در روز قیامت خدا وارد بهشت کند و در آن خانه‌های ویژه بهشت به تو جا بدهد در جوار نبی اکرم، اگر می‌خواهی چنین چیزی خدا به تو بدهد «فَل أَن قَتَلَ الحُسَین» از قتله امام حسین جدا شو، از دستگاه بنی امیه جدا شو. زیارت مواجهه با امام است، لعن جدا شدن از دشمن امام است. این هر دو با هم کار می‌کند. تولی انسان و تعلق انسان به امام آن طرفش جدا شدن و براعت و لعن نسبت به دشمنان امام است. رزق سوم ببینید چیست. حضرت دارند می‌گویند بکا، زیارت، لعن. لعن، سب و فحش و فضیحت نیست. آقای ملایی، لعن جدا شدن از دستگاه طرف مقابل است. عجیب است بعضی ادعای لعن دشمنان امام حسین می‌کنند ولی زندگیشان بوی دشمنان امام حسین را می‌دهد، به سبک زندگی دشمنان امام حسین زندگی می‌کنند. این چه لعنی است، این لقلقه زبان است، شوخی است. این هم رزق سوم. رزق چهارم؛ این را خوب گوش بدهید ما با این کار داریم. حضرت فرمودند: «إِن سَرَّکَ أَن تَکُونَ لَکَ ثَواب اِستُشهِدَ مَعَ الحُسِین» می‌خواهید خدا یک چیزی شبیه ثواب اصحاب امام حسین را به شما بدهید؟
ملایی: که روز عاشورا با آن شهید شدند.
حجت الاسلام شریفیان: حرف گنده دارد می‌زند. ثواب حبیب را به من بدهند؟! می‌خواهی چنین ثوابی به تو بدهند؟ حضرت فرمودند: «وَ قُل مَتی ذَکَرتَ» همیشه این را یادت باشد «یا لَیتَني کُنتُ مَعَهُم فَافوزَ فَوزاً عَظیما» فقط زمزمه وجودت این باشد که ای کاش ما با آن‌ها بودیم. چه چیزی مرا به اصحاب متصل می‌کند؟ ای کاش من، آرزوی من. آقای ملایی، ما با آرزوهایمان زندگی می‌کنیم. اگر آرزوی انسان شد دنیا، همه زندگی‌ات همین است. اما اگر آرزویت، رغیبه‌ات، لیلة الرغائب، رغیبه‌ات اگر شد رسیدن به اصحاب امام حسین زندگی‌ات دیگر با ادبیات اصحاب است. ما با این کار داریم، ادبیات اصحاب امام حسین. ما یکی از کارهایی که باید در واقعه عاشورا و ادبیات عاشورا انجام بدهیم اصحاب امام حسین است. در زیارت عاشورا و نوع زیارت‌هایی که در باب امام حسین آمده است بعد از سلام به امام حسین جناب علی اکبر سر می‌چرخانید و می‌گویید: «وَ عَلَی الأرواحَ الَّتي حَلَّت بِفِنائِک». ما با این‌ها کار داریم، ما آرزوی وجودمان، آرزو یعنی افق پروازی من، قله‌ای که می‌خواهم بزنم، آرزوی وجود من، لَیتَ من، ای کاش من، باید اصحاب امام حسین بشوند. این هم رزق چهارم ما است. رزق پنجم؛ حضرت فرمودند خلاصت کنم. می‌خواهی با منِ امام رضا هر جا که بودی در دنیا و آخرت با منِ امام رضا باشی، می‌خواهی با من باشی. چیزی بالاتر از این است؟
ملایی: نه.
حجت الاسلام شریفیان: انسان حواری امام رضا. «إِن سَرَّکَ تَکُونَ مَعَنا فِي الدَرَجاتِ الاُولی» معیت در بالاترین درجات امام رضا، با اهل بیت عصمت و طهارت. حضرت فرمودند: «فَحزَن لِحُزنِنا» غصه‌ات باید غصه ما بشود، «وَفرَح لِفَرَحِنا». این‌ها معیت انسان است. همراهی یعنی چنین همراهی. «وَفرَح لِفَرَحِنا وَ عَلَیکَ بِوِلایَتِنا» ولایتمداری یعنی این، ولایتمداری ادعا نیست، ولایتمداری یعنی قوای درونی انسان با امام همراه شدن، مصیبت انسان مصیبت امام شدن، شادی انسان با شادی امام تنظیم شدن، همه قوای انسان در مسیر امام قرار گرفتن. به این می‌گویند ولایت، ولایت که شوخی نیست. «اللهُ وَلیُ الَّذینَ آمَنُوا»، امام شما را، دست شما را می‌گیرد، حرکت می‌دهد آرام آرام همه قوای شما را امام می‌خواهد شانه بکند، با خودش همراه بکند. «وَ عَلَیکَ بِوِلایَتِنا». جمله آخرم، حضرت فرمودند این جمله را از من داشته باشید: «وَ لَؤ أَنَّ رَجُلً اَحَبَّ هَجَرً» اگر یک آدمی یک سنگی را دوست داشته باشد «لَحَشَرُهُ الله مَعَ» خدا با آن سنگ محشورت می‌کند. می‌خواهی با امام رضا محشور بشوی،  باید محبت امام حسین داشته باشی. رزق پنجم، محبت امام حسین. گریه امام حسین، زیارت امام حسین، لعن قتله امام  حسین، آرزوی اصحاب امام حسین و آخری که اصل کار است محبت امام حسین. این محبتی که من را مصیبت‌زده می‌کند، اشک من را جاری می‌کند، این محبت من است که تبدیل می‌شود به زیارت و معرفت من نسبت به امام، این محبت من است که تبدیل می‌شود به صف و قتال من با دشمنان اهل بیت و لعن و برائت از آن‌ها، این محبت من است به امام حسین که تبدیل می‌شود به آرزوی رسیدن به اصحاب امام حسین. بدون محبت امام حسین می‌شود رفت؟
ملایی: نمی‌شود.
حجت الاسلام شریفیان: اصلاً آقای ملایی، این گونه به شما عرض بکنم، بدون محبت امام حسین انسان می‌تواند در وادی توحید حرکت کند؟
ملایی: خیر.
حجت الاسلام شریفیان: اصحاب امام حسین بدون محبت امام حسین می‌توانستند بروند وسط آن معرکه؟ این که حضرت می‌گویند شبِ عاشورا مثل امشبی که تاسوعا بود حضرت فرمودند بیعت را برداشتند، این‌ها با من کار دارند، می‌خواهید بروید، بروید. فقط بروید یک جایی که صدا و واعیه من را نشنوید. اصحاب هر کسی که آمده بود شروع کردند به سخن دادن و  حرف زدن که یااباعبدالله ما با شما بزرگ شدیم. محبت را ببینید چگونه دارد خودش را نشان می‌دهد. ما را آقا رها نکن، ما جایی نداریم، یک جان چیست، دلمان می‌خواهد بارها و بارها در رکاب تو شهید بشویم، بدن‌هایمان را تکه تکه کنند، آتش بزنند، خاکستر ما را بر باد بدهند، دوباره خدا به ما توفیق معیت شما را بدهد، در رکاب شما شهید بشویم. «وَ فِي مَقدَمِهِم»، می‌گوید اول کسی که شروع کرد صحبت کردن  «وَ فِي مَقدَمِهِم ابَالفَضلِ العَباس» قمر منیر بنی‌هاشم. این جا است که می‌گویند اباالفضل به میدان آمد. باز اباالفضل العباس چیزی خیلی روی دستمان نمانده است ولی آن جایی حضرت حرف زد که محل حرف زدن اصحاب بود. اول کسی که از اصحاب حرف زد وجود مقدس قمر منیر بنی‌هاشم بود  که آقا ما کجا را داریم برویم، ما را به چه کسی می‌خواهی حواله بدهی، من دین را با شما می‌شناسم، سلوک را با شما می‌شناسم، همه خضوع در مقابل خدا را با شما می‌شناسم، من کجا بروم، جایی را ما نداریم برویم. این ادب محرم است، این‌ها ارزاقی است که در محرم ما باید دنبال بکنیم. و سرش، باطنش، حقیقتش، تعلق ما به امام حسین است. سوخت حرکت ما است. آقای ملایی، یک عده‌ای با حب دنیا حرکت می‌کنند، ما اصلاً به محبت‌هایمان زنده‌ایم، به تعلقاتمان زنده‌ایم. یک عده با حب دنیا حرکت می‌کنند، یک عده هم با حب امام  حسین حرکت می‌کنند. این که یک جوانی در آن عنفوان جوانی، در اوج نیازها، با همه بزرگی سفره دنیا به این دنیا یک نه می‌گوید، یک پشت دستی می‌زند، کنار می‌زند، لباس خاکی می‌پوشد، پشت لباسش هم می‌نویسد می‌رویم تا انتقام سیلی زهرا را بگیریم. غیر از محبت اهل بیت است که چنین چیزی را... . این جوان دارد زندگی می‌کند، کار می‌کند، تلاش دارد، جهاد دارد. دستگاه کفر هم تلاش خودش را دارد ولی آن طرف حب دنیاست و «حُبُّ الدُّنیا رَأُسُ کُلِّ خَدیعَ». این طرف حب امام حسین است و حب امام حسین مطهر انسان است. این هم رزق پنجمی که حضرت فرمودند.
ملایی: کلاً این بحث رزق امروز تاسوعای ما بود. خیلی بحث خوب و جذاب و خدا خیرتان بدهد. می‌گفت که: نجات اهل عالم با حسین است. ان‌شاءالله که جزو نجات‌یافتگان به دستان مبارک امام حسین(ع) هستیم، نه این که باشیم. نجافتمان داده‌اند، رهایمان نکنند. خیلی متشکرم از شما حاج آقای شریفیان عزیز. ما یک بخش دیگر هم خدمت شما هستیم و بهره‌مند خواهیم شد. و اما عزیزان بیننده، سمت خدا را می‌بینید و یک بار دیگر تسلیت روز تاسوعای حسینی. برویم سراغ صفحه 24 قرآن کریم، آیاتی از سوره مبارکه بقره، آیات 154 تا 163 تلاوت بشود، بخوانیم، اگر قرآن رو‌به‌روی ما است نگاه کنیم، نور آن به چشمان بیاید و برگردیم خدمت شما عزیزان.
ملایی: «اللهُمَّ صَلَّ عَلَی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم». ثواب تلاوت این آیات و هر اندازه، هر تعداد، از آیات قرآن را این روزها تلاوت می‌کنیم پیشکش می‌کنیم به محضر آقا اباعبدالله(ع) و امروز به صورت ویژه محضر قمر منیر بنی‌هاشم، اباالفضل العباس سلام الله علیه. آقای شریفیان، زمان داریم یک چند دقیقه‌ای پایان برنامه امروز خدمت شما باشیم.
حجت الاسلام شریفیان: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ» «اللهُمَّ صَلَّ عَلَی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم». من باز هم تسلیت عرض می‌کنم ایام سوگواری اباعبدالله الحسین و روز تاسوعا را خدمت همه شما عزیزان. در روایت است آقای ملایی که آمد خدمت حضرت، می‌گوید عرض کردم که یابن رسول الله آیا ما تاسوعا و عاشورا روزه بگیریم یا نه. یک بحثی است در روایات ما که آیا روزه این دو روز مستحب است یا مکروه است. حضرت فرمودند که تاسوعا و عاشورا روز روزه گرفتن ما نیست، روز روزه گرفتن بنی امیه است، روزه گرفتن برای ایام بزرگ و شادی است. و این ایام، ایام شادی ما اهل بیت نیست، این ایام ایام شادی دشمن ما بود. «وَ هَذه یَومٌ فَرِحَت بِه آلُ زیادٍ وَ آلُ مَروان  تَبَرَکَت بِهِ بَنُو اُمَّیَّةِ» اعلام برکت کردند، عید اعلام کردند، سر مقدس اباعبدالله الحسین را چرخاندند در شهرها و جشن گرفتند. حضرت فرمودند این روز، روز مصیبت ما است. بعد حضرت فرمودند که اگر می‌خواهید روزه‌ای هم بگیرید امساک کنید. دیدید در روایات ما در اعمال تاسوعا و عاشورا گفته شده است که امساک کنید، از خوردن و آشامیدن دوری کنید ولی روزه نگیرید. نزدیک اذان که شد به یک چیز اندکی افطار بکنید، بخورید، ولی روزه نگیرید که آقا و مولایتان هم تشنه بود و هم گرسنه. بعد حضرت فرمودند تاسوعا، می‌گوید سوال کردم آقا چه خبر شد. حضرت فرمودند تاسوعا روزی بود که «حُصِرَ فِیهَ الحُسَین» امام حسین را محاصره کردند و مطمئن شدند کسی به ایشان دیگر کمک نخواهد کرد و امام را در نقطه ضعف دیدند. بعد امام صادق فرمودند: «بِأَبِ المُستَضعَفِ الغَریب» خودم فدای آن مستضعف و غریب عالم بشوم. اما عاشورا، حضرت فرمودند عاشورا «إِزدَلَفَ ثَلاثُون» سی هزار نفر علیه جد ما جمع شده بودند، «کُلُّ یَتَقَرَفُونَ بِدَمِه» به  دنبال این بودند که خون جد ما را بریزند. یک عده‌ای با شمشیر، یک عده‌ای با عصا، یک عده‌ای با نیزه، یک عده‌ای با تیر. این روز مصیبت ما بود، این ایام را مصیبت ما بدانید. ان‌شاءالله که همه عزیزان و بزرگواران در این ایام بهره‌مند از مصیبت امام حسین باشند. برای ظهور حضرت دعا کنند، برای برادران دینی خودشان دعا کنند و ان‌شاءالله به دعای امام حسین، به برکت امام حسین، قلوب همه عزاداران امام حسین تطهیر بشود، غفران الهی بر قلب‌ آن‌ها نازل بشود، ارزاق بزرگ خداوند متعال بر آن‌ها نازل بشود،  فرج و گشایشی برای امت امیرالمومنین و سیدالشهدا ان‌شاءالله حاصل بشود و ان‌شاءالله در امر فرج بقیت الله الاعظم خداوند متعال تعجیل بدارد، ان‌شاءالله. در خدمت شما هستیم.
ملایی: خیلی متشکرم حاج آقای شریفیان از حضرت عالی، به خاطر حضورتان در برنامه و فرمایشات ارزشمند امروزتان. اجازه بفرمایید رفع زحمت کنیم تا برنامه‌ای که دوباره یکشنبه از راه برسد و خدمت شما باشیم.
حجت الاسلام شریفیان: التماس دعا داریم.
ملایی: ممنونم از شما. بینندگان محترم از شما هم سپاسگزارم. در شب عاشورای حسینی برای هم دعا می‌کنیم و امیدوارم همه در دنیا از زیارت و در آخرت شفاعت اباعبدالله الحسین(ع) بهره‌مند باشیم. التماس دعا و خدانگهدارتان. «صَلَّی اللهُ عَلَیکَ یااَباعَبدِالله».