برنامه سمت خدا

-حجت الاسلام والمسلمين عالي

- امام زمان(عج)

91-04-11

سوال – چکار کنيم که هميشه دست مان در دست امام زمان (عج) باشد؟

پاسخ – اين سوال براي هر مسلمان منتظر معتقدي پيش مي آيد که چکار کنيم که حضرت را تنها نگذاريم، ما تنها نمانيم و از همين دنيا، شفاعت آخرت را به دستگيري از دنيا و دست در دست حضرت دادن فراهم بکنيم. مرحوم محدث نوري که استاد محدث قمي است در کتابي صد و هشتاد لقب براي امام زمان (عج) ذکر کرده است. اين اسم ها بي جهت روي حضرت گذاشته نشده است و هرکدام بُعدي از حضرت را مشخص مي کند. مثلا مهدي، منتظر، نور،اباصالح، صاحب العصر، صاحب الزمان و... يکي از القاب امام زمان غريب است. که در روايتي از امام کاظم (ع) به اين لقب اشاره شده است. امام کاظم(ع) وصفي از اوصاف حضرت مهدي (ع) را ذکر کرده اند: او کسي که رانده شده است از بين مردم، و مردم آن توجهي که بايد به ايشان داشته باشند را ندارند، تنهاست و دچار غربتي شده است. چرا امام زمان(عج) غريب است و غربت امام زمان (عج) به چه معنا است ؟ آيا ما در غربت امام زمان دخيل بوده ايم و آيا نقشي هم داشته ايم ؟ چه کار کنيم تا حضرت را از غربت در آوريم ؟ وقتي ما حضرت را از غربت دربياوريم، دست مان را در دست حضرت گذاشته ايم. کلمه ي غريب يعني دور از وطن مثلا امام رضا(ع) وقتي مي خواست از مدينه به ايران هجرت بکنند و بيايند، در کنار قبر پيامبر گفت که دارند من را از کنار جدم مي برند و من در غربت از دنيا خواهم رفت. امام زمان (عج) به اين معنا غربت داشته است. اميرالمومنين هجرتي نکرده است، امام حسن (ع) و امام سجاد (ع) و امام باقر به اين معنا غربتي نداشته اند. امام زمان شش ساله بودند که به امامت رسيدند و زمان غيبت صغري شروع شد که 79 سال طول کشيد. ايشان به گفته ي پدرشان در محل هاي دور سکونت داشتند.زيرا امنيت براي امام نبود.امام مي فرمايد: پدرم با من عهد کرده است که من در دورترين مناطق سکونت کنم. مردم امام را خيلي نديده اند. ما در اين غيبت نقشي نداشته ايم. اما ما مي توانيم در ادامه ي اين غربت نقش داشته باشيم. اگر ما کاري بکنيم که ظهور زودتر رخ بدهد و حضرت تشريف بياورند، از آن غربت در مي آيند. در زمان غيبت کبري الزاما امام نبايد در جاهاي دورباشند بلکه مي توانند در بين ما باشند. پس حضرت هنوز دور هستند. ما با زمينه سازي ظهور آن حضرت و کارهايي که باعث استقرار دين الهي مي شود، مي توانيم آنرا خاتمه بدهيم. معناي ديگر غربت هم هست که به ما مربوط مي شود. غريب کسي است که ناشناخته مي ماند و قدرش مجهول مي ماند. وقتي يک عالم برجسته اي را در شهر نمي شناسند و قدر و کمالاتش را نمي دانند و از علم و معرفتش استفاده نمي کنند، اين عالم در شهر غريب است.مثلا قرآن در بين ما هست ولي قدر آن دانسته نمي شود، بخاطر همين قرآن در نزد ما غريب است. وجود حضرت ولي عصر به اين معنا آنچنان شناخته شده نيست. اينکه ايشان در غيرمسلمين شناخته شده نيستند طبيعي است ولي در بين مسلمين هم شناخته شده نيستند يعني مسلمين سر سفره ي او نشسته اند ولي او را نمي شناسند. در زيارت عديله داريم: هر کس هر چه دارد بواسطه ي امام زمان (ع) است. ولي قدر اين ولي نعمت شناخته شده نيست.

منظور ما جامعه ي شيعه است. ممکن است که عده اي باشند که حضرت را خيلي دوست دارند. درجات دوست داشتن متفاوت است. بعضي حضرت را دوست دارند ولي زندگي شان عوض نشده است و محور زندگي شان حضرت نيست. و هنوز محور زندگي اش ميل خودشان است، کار حضرت را مهمتر از کار خودشان نمي دانند، حضرت را دوست دارند ولي اين طوري است. حالا عده اي هستند که اصلا امام را نمي شناسند. گاهي ما گِله مي کنيم که امام زمان (ع) به ياد ما نيست. يکي از خوبان حاجتي داشت که برآورده نمي شد و ايشان از حضرت گله کرد که تو ما را فراموش کرده اي و صداي ما را نمي شنوي، ايشان حضرت را ديد و گفت: بچه که بودي، وقتي از بلندي افتادي ما تو را گرفتيم، در فلان کار قرار بود که بلايي سر تو بيايد و ما آنرا رفع کرديم و حضرت مواردي را نقل کردند.ايشان دست پشت پرده را نمي ديدند. ايشان از حضرت خجالت کشيدند. ما بجاي تشکر و قدرداني از حضرت گِله هم مي کنيم. در توقيعات (نامه ها)آن حضرت داريم: ما شما را فراموش و رها نکرده ايم. اگر ما شما را رها مي کرديم دشمنان شما را از بين مي بردند. محدث نوري ازدوتا از بزرگان نجف شنيده بودند که فردي در نجف بنام شيخ حسين آل رحيم دچار فقر و بيماري شده بود. بخاطر اين فقر و بيماري به او زن نمي دادند. او چله نشيني کرد. داريم: درهفته ي چهلم در بيرون از مسجد کوفه نشسته بودم وخيلي ناراحت بودم، ديدم عربي از در مسجد بيرون آمد و من را با اسم صدا زد.طائفه ي او را پرسيدم و او گفت که من براي هر طائفه اي که باشم به درد تو نمي خورم، تو چرا به اينجا آمده اي؟ من با تندي گفتم که اين به درد تو نمي خورد. او با آرامش گفت که شايد به درد خورد. من قهوه اي براي ايشان ريختم و ايشان مقداري لب زدند و گفت که بقيه اش را تو بخور، من مشکلاتم را به او گفتم. او گفت که بيماري تو خوب شد و فقر تو به صلاح تو است و در همين چند روز به تو همسر مي دهند. کساني که به خدمت آن حضرت مي رسند متحير مي شوند و متوجه آن لحظات نمي شوند. من از آرامش او آرامش پيدا کردم. به او گفتم که سر قبر مسلم مي آيي؟گفت اول نماز بخوانيم، با هم وارد مسجد شديم و او شروع به خواندن سوره حمد کرد و خيلي زيبا مي خواند و من فکر کردم که نکند او حضرت امام زمان(عج) است و امام مثل نور شد و من به لرزه افتادم. با هم به سر قبر مسلم رفتيم و من فقط گريه مي کردم و ديگر آقا را نديدم. من فهميدم که آقا به فکر ما هست و کار ما را راه مي اندازد ولي ما قدردان نيستيم. اين غربت امام تقصير ما است و ما بايد امام را بشناسيم. امام صادق (ع) مي فرمايد: آخر الزمان، زمان سختي است و اگر آنرا درک کردي اين دعا را زياد بخوانيد: خدايا در زمان غيبت سه تا معرفت از تو مي خواهم: معرفت خودت، پيامبرت و حجتت. به ترتيب هم مي خواهم زيرا کسي که خدا را نشناسد و خدا خواه نباشد، پيامبر و حجت خواه هم نخواهد بود. اگر دنيا فقط بعد حيواني بود انسان نياز به راهنما نداشت. اگر کسي مقصد خودش را خدا قرار بدهد و آن راه بي نهايت را انتخاب کند، آنگاه جلوي امام و پيامبر زانو مي زند و راهنما مي خواهد. امام باقر(ع) به ابوحمزه ي ثمالي مي فرمايد: وقتي راهي را که نمي شناسيد و مي خواهيد برويد يک راهنما مي خواهيد، چطور براي رفتن به مسير ملکوت و آسمان راهنما نداريم؟ اين معرفت ها فقط با مطالعه به دست نمي آيد البته مطالعه خيلي خوب است و ما بايد کاملا نسبت به امام زمان (عج) شناخت داشته باشيم ولي اين معرفت با تسليم بودن در برابر امام بدست مي آيد. اگر انسان به محکمات و واجبات دين عمل کند و از محرمات پرهيز کند، اخلاقيات دين را راعايت کند، اين معرفت را بدست مي آورد. اگر انسان اين معرفت را بدست بياورد، هر قدر هم که غيبت طول بکشد شکي در آن بوجود نمي آيد. داريم که معرفت هاي تان را آنقدر بالا ببريد که هرچقدر غيبت امام طول کشيد معرفت هاي شما به تزلزل نيفتد. معناي ديگر غربت فراموش شدن چيزي يا کسي است. اگر نعمتي فراموش شده باشد آن غريب است. پدر و مادرهايي هستند که در پيري در سالمندان گذاشته مي شوند و فراموش مي شوند يعني اين نعمت فراموش مي شود و پدر و مادر غريب مي شوند. گاهي پدر ومادري که از دنيا رفته اند فرزندان آنها را فراموش مي کنند و پدرو مادر غريب مي شوند. امام زمان(عج) هم اين غربت را دارد. در رابطه با شيعيان و مومنين، ايشان فراموش شده اند. عده اي هستند که حضرت را دوست دارند ولي به ياد حضرت نيستند. حضور حضرت چقدر در زندگي ما پررنگ است ؟ در مواقعي که جشن است يا مشکلي پيدا مي کنيم ما به ياد امام زمان(عج) هستيم. به ياد او بودن يعني حضور پر رنگ او در زندگي، درس خواندن و روابط خانوادگي يعني محور بودن. مهم اين است که انسان دغدغه و درد امام زمان(عج) را داشته باشد. ميرزا ابولفضلي بود که از عاشقان حضرت بود و اگر در مجلسي غيبت يا گناهي بود، در گوشه اي مي نشست و با اشک شعرهايي زمزمه مي کرد و با حال خودش، حال مجلس را عوض مي کرد. ايشان به زيارت آقا علي عباس رفته بودند و توسلي به حضرت کرده بودند و از حال رفتند، عده اي مي گفتند که براي او طبيب بياوريم و او به هوش آمد و گفت که طبيب من را به اين حال انداخت. پس در زندگي ما، بايد حضور امام حي و حاضر پررنگ بشود، اگر ما به کم به ياد امام باشيم يعني امام را غريب گذاشته ايم. از آيت الله بهجت پرسيدند که جزيره ي خضرا ( مي گويند که ياران امام در آنجا هستند ولي اين موضوع سنديت ندارد ) وجود دارد؟ ايشان فرمودند: جزيره ي خضرا دلي است که به ياد امام باشد و سبز شده باشد و اگر آنرا تمرين بکنيد از نفس کشيدن براي شما راحت تر است. انسان مي تواند در روز خودش را به ياد حضرت بيندازد مثلا صد تا صلوات با عجل فرجهم بگويد و آنرا به حضرت هديه کند،صدقه دادن به نيت حضرت، گره مشکلات شما را باز مي کند. کم کم ما مي توانيم کارهاي مان را با حضرت تنظيم بکنيم همانطور که اصحاب خاص اميرالمومنين اين کار را کردند. اين کار شدني است و تمرين ميخواهد. معناي ديگر غربت بي يار و ياور بودن و بي کس بودن است. همه ي ائمه ما به اين معنا غريب بوده اند. امام صادق (ع) با فردي همراه شد و فرمود که اگر ما به تعداد اين گوسفندان (تعداد آنها 27 تا بود)يار داشتيم عليه ظلم بني عباس قيام مي کرديم. امام ياران متعددي ندارد. امام جواد مي فرمايد: اگر 313 يار مخلص ( کابينه ي حضرت )حضرت فراهم بشود ظهور رخ مي دهد.اين کار بدست ماست. تربيت درست در خانواده و جامعه باعث بوجود آمدن ياران خاص مي شود. انسان مي تواند با همت بلند مثل حُر بشود. در مفاتيح دعايي از امام زمان (عج) داريم که قبل از مناجات خمسه عشر است: اللهم الرزقنا توفيق الطاعه و... امام مي فرمايد: خدايا در جواني به ما توبه و انابه بدهد، خدايا به زنان ما عفت و حيا بده( مهمترين سرمايه زن عفت و حيا است و اگر اين سقوط کند ممکن است که مرد هم منحرف بشود. در شهرهاي بزرگ مواردي ديده مي شود که دل امام را آزرده مي کند.)، خدايا به ثروتمندان بخشش عنايت بفرمايد(اگر شما بتوانيد دست يکي از ياران حضرت را بگيريد که سقوط نکند، شما يار حضرت هستيد)، خدايا به فقرا قناعت بده و به رزمندگان پيروزي بده و خدايا به کارگزاران عدالت بده ( بعضي از مشکلات بخاطر سوء مديريت است )و دلسوز باشند، خدايا به مردم هم انصاف بده. ( مردم هم نبايد کارگزاراني که کار مي کنند زير سوال ببرند.)

سوال –صفحه ي ده قرآن را توضيح بفرماييد.

پاسخ – آيه 62 سوره بقره در مورد مستضعفيني که ضد حقايق ديني نبوده اند و حق به آنها نرسيده است مي فرمايد: چه يهوديان، چه مسيحيان و چه صابري ها کساني که ايمان به خدا و آخرت دارند و عمل صالح انجام داده اند، آنها محفوظ هستند و ترسي نداشته باشند بشرط اينکه ازسر لجبازي، دين اسلام را قبول نکرده باشند. زيرا فرد لجبازي که دين اسلام را نپذيرفته باشد نمي تواند خدا پرست باشد.

سوال – کتابهايي در مورد امام زمان (عج) معرفي بفرماييد.

پاسخ – کتاب معرفت امام زمان و تکليف منتظران نوشته ابراهيم شفيعي، کتاب وظايف شيعيان در زمان غيبت امام زمان (عج )نوشته سيد رضي سيد نژاد و کتاب جلوه هاي محبت امام زمان (عج) نوشته پورسيد آقايي است.

انشاء الله ما دل حضرت را شاد بکنيم.