![]()
برنامه سمت خدا
موضوع برنامه: سيري در نهج‌البلاغه شرح خطبه 144
كارشناس: حجت الاسلام والمسلمين حسيني قمي
تاريخ پخش: 06- 05- 99
شريعتي: بسم الله الرحمن الرحيم، اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
سلام مي‌کنم به همه بينندگان خوب و نازنين‌مان، به سمت خداي امروز خيلي خوش آمديد. انشاءالله هرجا هستيد، تنتان سالم باشد، قلبتان سليم باشد. براي سلامتي تک تک بيماران دعا مي‌کنيم که انشاءالله خدا به همه آنها عافيت و سلامتي بدهد. حاج آقاي حسيني قمي سلام عليکم، خيلي خوش آمديد.
حاج آقاي حسيني قمي: سلام عليکم و رحمة الله، عرض سلام و ارادت خالصانه خدمت همه بينندگان عزيز دارم. امشب شب هفتم ماه ذي الحجه و شب شهادت وجود مقدس امام باقر(ع) هست. عزيزان با رعايت شيوه نامه‌هاي بهداشتي رعايت کنند. در اين مدت بيماري کرونا هيچکس به اندازه مراجع تقليد مراعات دستورات بهداشتي را نکردند. پنج شش ماه است اين بزرگواران ديدارهاي خود را تعطيل کردند، تمام ديدارهاي حضوري لغو شده است. عزيزان جدي بگيرند. يکي از دوستان از کرمان که فرزند شهيد بودند، چند ماهه بوده پدر به شهادت رسيده و 35 سال داشت، بدون هيچ بيماري زمينه‌اي در اداره از يکي از همکاران مي‌گيرند و سه روز مهلت داشت و بعد به کما رفت و هفته گذشته در کرمان به خاک سپرده شد. اين بيماري پير و جوان نمي‌شناسد. به همه درگذشتگان اين بيماري تسليت عرض مي‌کنيم. ما ولايي‌تر از مراجع تقليد نيستيم، يک عکس نشان بدهيد که مراجع تقليد ملاقاتي داشته باشند؟ رعايت مي‌کنند و ما هم بايد رعايت کنيم. حدود 150 نفر از کادر درماني از دنيا رفتند، ما مديون اين عزيزان هستيم. فردا هفتم ذي الحجه روز خطبه تاريخي امام حسين(ع) است، «خُطَّ الْمَوْتُ عَلَى وُلْدِ آدَمَ مَخَطَّ الْقِلَادَةِ عَلَى جِيدِ الْفَتَاةِ» پس فردا حرکت سيدالشهداء (ع) از مکه به طرف کربلا هست.
به يوم الترويه محمل ببستند *** خواتين جملگي در آن نشستند
همه قربانيان کعبه دل *** برون خرگه زدند از کعبه گل
مرحوم شهريار شعري بسيار زيبا دارد در وصف فرداي امام حسين با حرکتشان که هشتم است،
شيعيان ديگر هواي کربلا دارد حسين
از حريم کعبه‌ي جدش به اشکي شست دست
مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسين
مي‌برد همراه خود هفتاد و دو ذبح عظيم
بيش از اينها حرمت کوي منا دارد حسين
آيت الله احمدي ميانجي (ره) به اين بيت مي‌رسيدند، گريه امانشان نمي‌داد.
بردن اهل حرم دستور بود و سرّ غيب
ورنه اين بي حرمتي‌ها کي روا دارد حسين
روز پنجشنبه روز عرفه و دعاست و بعد هم اعياد قربان و غدير است. انشاءالله اعياد را به خوبي و مفصل برگزار کنيم و مناسبت امشب را هم فراموش نکنيم.
شريعتي: انشاءالله از اين دوران و برهه نفس گير به سلامت عبور کنيم. بحث امروز شما را با دل و جان خواهيم شنيد.
حاج آقاي حسيني قمي: خطبه 144 از اميرالمؤمنين، «أَيْنَ الَّذِينَ زَعَمُوا أَنَّهُمُ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ دُونَنَا كَذِباً وَ بَغْياً عَلَيْنَا» از خطبه‌هاي بسيار زيباي اميرالمؤمنين هست که حضرت جايگاه امام را بيان مي‌کنند. کجايند نورهايي که گمان مي‌کنند، قرآن توصيف مي‌کند کساني که علم و دانش دارند، خدا به آنها داده، کجا هستند؟ امام بايد اعلم مردم باشد. دروغ مي‌گويند، هرکس بگويد من علم الهي را دارم غير از اهل‌بيت دروغ مي‌گويند. و الا اگر واقعيت را نگاه کنند، تنها کسي که اين علم در اختيارش هست، اهل‌بيت(ع) است. ابن عباس مي‌گويد: هرچه من تفسير قرآن دارم از اميرالمؤمنين است. آياتي که تفسير کرده و جمع آوري کردند، چند جلد است. ابن عباس مي‌گويد: علم من، تمام اصحاب پيامبر، علوم همه را روي هم بريزيد، با علم اميرالمؤمنين مقايسه کنيد، مثل قطره در برابر درياست. علم من و همه اصحاب مثل قطره است در برابر اميرالمؤمنين!
اين داستان را مرحوم کليني در کافي شريف نقل کردند. يکي از اصحاب امام باقر(ع) داستاني نقل مي‌کند، يک رفيقي داشتم به نام ابن ابي ليلا، قاضي دوران بني عباس در تشکيلات عباسي‌ها بود. با رفيقم که قاضي بود، رفتيم مسجدالنبي ديديم امام باقر آن طرف مسجد نشستند. رفتيم خدمت حضرت، حضرت احوالپرسي کردند. حضرت فرمودند: تو که قاضي هستي و قضاوت مي‌کني، حضرت فرمود: چطور قضاوت مي‌کني؟ گفت: من هرچه از پيامبر به من رسيده، از علي بن ابي طالب و ديگران هرچه مي‌دانم طبق آنها قضاوت مي‌کنم. حضرت يک سؤال پرسيدند: شنيدي که پيامبر فرمود: هيچکسي درجه علم و دانش‌اش به قضاوت اميرالمؤمنين نمي‌رسد. حضرت فرمود: چطور مي‌تواني احکام قضاوت را از غير از اميرالمؤمنين بگيري؟ رنگش تغيير کرد! در اين روايتي که تمام منابع عامه نقل کردند، مرحوم علامه اميني در الغدير نقل کردند. پيامبر خدا فرمود: در قضاوت هيچکسي به دانش اميرالمؤمنين نمي‌رسد. در کنرالعمال هست، پيامبر هزار باب به من تعليم کردند، از هر بابي هزار باب ديگر باز مي‌شد.
اين خطبه‌ي 93 نهج‌البلاغه است، خطبه مفصلي است. امير مؤمنان فرمود: «فَاسْأَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي» از من بپرسيد قبل از اينکه مرا از دست بدهيد. «فَوَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ» به خدايي که جان من در اختيار اوست، «لَا [تَسْأَلُونَنِي] تَسْأَلُونِّي عَنْ شَيْءٍ فِيمَا بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ السَّاعَةِ» هر مسأله‌اي از امروز تا قيامت از من سؤال کنيد، «وَ لَا عَنْ فِئَةٍ تَهْدِي مِائَةً وَ تُضِلُّ مِائَةً إِلَّا أَنْبَأْتُكُمْ» چه گروه‌هايي پيدا مي‌شوند که حداقل صد نفر را گمراه مي‌کنند يا هدايت مي‌کنند. «بِنَاعِقِهَا وَ قَائِدِهَا وَ سَائِقِهَا وَ مُنَاخِ رِكَابِهَا وَ مَحَطِّ رِحَالِهَا وَ مَنْ يُقْتَلُ مِنْ أَهْلِهَا قَتْلًا» در حوادثي که پيش مي‌آيد، چند نفر کشته مي‌شوند، چند نفر به مرگ طبيعي از دنيا مي‌روند. هرچه از من سؤال کنيد. در تاريخ هست که سبط ابن جوزي يکوقت هوا بَرش داشت و بالاي منبر گفت: «سلوني قبل ان تفقدوني» يک خانمي از پشت پرده سؤالي از او پرسيد و نتوانست پاسخ بدهد و عصباني شد. گفت: تو با اجازه شوهرت از خانه آمدي يا بدون اجازه؟ اگر با اجازه او از خانه بيرون آمدي خدا شوهرت را لعنت کند. اگر بدون اجازه شوهرت آمدي خدا لعنتت کند!!!
مرحوم مروي فرمودند: يک کسي در يک شهري سخنراني مي‌کرد، من پاي منبر ايشان بودم. گفت: «سلوني قبل ان تفقدوني» تا اين را گفت، کسي گفت: من يک سؤال دارم. نام مادر حضرت خديجه چه بود؟ نمي‌دانست. فراوان داشنيم کساني که در تاريخ اين را گفتند و رسوا شدند. امام بايد اعلم بر مردم باشد. «أَ فَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدى» کسي که مي‌تواند دست ديگران را بگيرد و هدايت کند امام باشد يا کسي که خودش نياز به هدايت ديگري دارد؟ در خطبه 175 نهج‌البلاغه هست، اميرمؤمنان قسم خوردند، «وَ اللَّهِ لَوْ شِئْتُ أَنْ أُخْبِرَ كُلَّ رَجُلٍ مِنْكُمْ» اگر بخواهم جزئيات زندگي هرکدام از شما را بگويم، «بِمَخْرَجِهِ وَ مَوْلِجِهِ وَ جَمِيعِ شَأْنِهِ لَفَعَلْتُ وَ لَكِنْ أَخَافُ أَنْ تَكْفُرُوا فِيَّ بِ رَسُولِ اللَّهِ ص» مي‌ترسم مرا از پيامبر بالاتر بدانيد. «أَلَا وَ إِنِّي مُفْضِيهِ» مي‌گويم ولي به اصحاب خاص خودم مي‌گويم.
مرحوم علامه اميني در الغدير، جلد سوم، مفصل نقل کردند. خليفه دوم بارها گفت: خدا مرا زنده ندارد در اين گرفتاري که علي بن ابي طالب در آن گرفتاري نباشد. مرحوم آقاي تُستري که شرح نهج‌البلاغه دارند، کتابي دارند به نام «قضاوت‌هاي اميرالمؤمنين» آقاي دکتر شيخ آقازاده ايشان ترجمه کردند. اميرالمؤمنين که مي‌گويد: من راه‌هاي آسمان را بهتر از راه‌هاي زمين مي‌دانم، مصيبت حضرت فقط اين نيست که مي‌خوانيم. ما امروز مي‌خواهيم غباري از اين مظلوميت کنار بزنيم؟ مرحوم شيخ صدوق در علل نقل مي‌کنند، مي‌آمدند از اميرالمؤمنين مي‌پرسيدند. امام صادق فرمود: جواب اميرالمؤمنين را که مي‌شنيدند، درست هرچه حضرت مي‌گفت برعکس آن را فتوا مي‌دادند. براي اينکه مردم را گمراه کنند. اينها مصيبت است. امام کاظم(ع) فرمودند: «مَا رَأَيْتُ النَّاسَ أَخَذُوا عَنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ع» راسخون در علم چه کساني بودند؟ علم الهي نزد اينهاست. من در تاريخ نديدم، مردم از امام حسن و امام حسين مسأله‌اي پرسيده باشند جز دو مسأله، بيست سال اين دو بزرگوار امام بودند. گفتند: بعد از نماز عصر مي‌شود نماز مستحبي بخوانيم يا نه؟ «إِلَّا الصَّلَاةَ بَعْدَ الْعَصْرِ وَ بَعْدَ الْغَدَاةِ فِي طَوَافِ الْفَرِيضَةِ» ما طواف واجب را انجام داديم، نماز طواف را بخوانيم يا نه؟ چون بعد از نماز صبح ثواب نماز مستحبي کم است ديگر نخوانيم يا وقت ديگر بخوانيم؟ دو مسأله از امام حسن و امام حسين پرسيدند.
علامه طباطبايي(ره) مي‌فرمودند: من دوره وسايل الشيعه شيخ حر عاملي که روايات فقهي ما هست، 37 هزار حديث در اين دوره هست. من يک دوره تک تک اين روايات را نگاه کردم. در ده سال دوران امامت امام حسين يک بار نديدم که يک نفر يک مسأله ديني از امام حسين پرسيده باشد. بني اميه تبليغ وسيع کرده بودند و نمي‌گذاشتند کسي سراغ امام حسين و امام سجاد برود. دوران امام باقر و امام صادق افول بني اميه بود و بني عباس هنوز قدرت نداشت. حضرت فرصت پيدا کردند، شيخ صدوق نقل مي‌کند، اگر امام باقر(ع)، امام صادق نبودند، ديگران حتي مناسک حجشان را بلد نبودند. شيخ مفيد مي‌فرمايد: از هيچکدام از ائمه به اندازه‌اي که از امام باقر و امام صادق روايت داريم، از ديگران نداريم. کاري کرده بودند که اهل‌بيت را به انزوا ببرند. امام باقر يک فرصتي پيدا کردند، لذا شيخ مفيد مي‌فرمايد: بيشترين روايات فقهي ما از امام باقر و امام صادق است و تا زمان امام باقر چيزي نداشتيم.
بد نيست يک نمونه از امام باقر بگويم، داستان جالبي است. پادشاه ملک سعودي يک هدايايي براي آيت الله العظمي بروجردي فرستاده بود. ايشان نپذيرفتند. سفيرشان در تهران خدمت ايشان به قم آورد، قبول نکردند و فقط يک قرآن و قسمتي از پرده کعبه را قبول کردند. فرمودند من جواب هديه‌شان را بدهم. چه جوابي دادند؟ فرمودند: يک حديث هديه مي‌دهم. موضوع اين حديث توصيف حج رسول خداست. گفتند: مگر آنها اين همه کتاب ندارند؟ اينها خودشان را خادم الحرمين شريفين مي‌دانند! هنر اين مرد بزرگ اين بود، فرمود: اين حديث را از امام باقر براي شما مي‌فرستم ولي نه حديث امام باقر در کافي مرحوم کلين، حديثي که صحيح مسلم، سنن ابي داود از امام باقر نقل کردند، بيشتر احکام حج اگر نگويم تمام احکام حج از اين حديث استفاده مي‌شود. اگر امروز شما احکام مناسک حج را داريد مديون امام باقر هستيد. اگر اين فضا باز نشده بود ما در مناسک حج معطل بوديم! شيخ مفيد مي‌فرمايد: قبل از امام باقر مردم مناسک حج و حلال و حرام را نمي‌دانستند.
ما در مناسک حج با اهل سنت اختلاف نداريم، چرا؟ احکام حج خيلي زياد است، چرا اختلاف نيست، چون مهمان سفره امام باقر هستند، روايتي که در صحيح مسلم، سنن ابي داود، هديه آيت الله العظمي بروجردي براي پادشاه سعودي فرستاده شد. اين فرصتي بود که براي امام باقر پيدا شد. در تاريخ هست امام جواد(ع) يک مناظره در مجلس مأمون دعوت شد. مأمون الرشيد مناظره گذاشت. يحيي بن اکثم يک سؤال کرد. گفت: اگر کسي در حين احرام يک صيدي کرد، حکمش چيست؟ مأمون نشسته بود. حضرت جواد(ع) سؤال يحيي بن اکثم را به 22 صورت تقسيم کردند؟ آيا در محدوده حرم بوده يا خارج حرم؟ عالم بوده يا جاهل؟ عمد بوده يا اشتباه؟ عبد بوده يا حر؟ کبير بوده يا صغير؟ شب بود يا روز؟ عمره بود يا واجب؟ گفت: من گيج شدم...
داستان هشام بن حکم، صحابي خوب امام صادق(ع) را گفتم، يکوقتي هارون الرشيد گفت: شنيدم هشام جلسه تشکيل مي‌دهد و مناظره مي‌گذارد، گفت: من امشب از پشت پرده شاهد اين مناظرات هستم. وقتي گوش کرد گفت: ما چه نشستيم؟ زبان هشام از هزار شمشير تأثير بيشتر دارد. اين در جلسه مناظره نشست. اينها هي تحريک مي‌کردند هشام چيزهايي بگويد که هارون بر هشام غضب کند. مناظره بسيار مفصل بود. شيخ صدوق در کمال الدين اين مناظره را آورده است. در يک بخشي از مناظره، از مخالفين و کساني که نياز به اهل‌بيت را قبول نداشتند، گفت: من سؤالي دارم. بگوييد پيامبر خدا که از دنيا رفت، آيا خداوند تکليف را از بندگان برداشت؟ واجباتي نداشتند؟ گفتند: نه ما چنين حرفي نزديم و بعد از پيامبر مردم مکلف هستند. گفت: آيا همه مردم با وفات پيامبر، علمشان به علم پيامبر رسيد؟ گفتند: نه، گفت: پس نياز به چه کسي دارند؟ نياز به عالمي دارند که چهار ويژگي داشته باشد. 1- سهو و خطا نداشته باشد. 2- ظالم نباشد. 3- معصوم باشد. 4- نيازمند به ديگري نباشد. اگر بناست امام نيازمند به ديگري باشد، چه امتيازي بر ما دارد؟ اگر علم و قدرت و عدالت و عصمت او مثل من است چرا بر من حاکم باشد؟ «اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منکم» من مي‌توانم سر بسته و در بسته اطاعت خدا و رسول بگويم، به اولي الامر که مي‌رسي، يزيد باشد چه اشکالي دارد، معاويه باشد چه اشکالي دارد؟ اين استدلالي بود که هشام فرمود.
حضرت در ادامه حکمت مي‌فرمايد، «أَنْ رَفَعَنَا اللَّهُ وَ وَضَعَهُمْ وَ أَعْطَانَا وَ حَرَمَهُمْ وَ أَدْخَلَنَا وَ أَخْرَجَهُمْ بِنَا يُسْتَعْطَى الْهُدَى» خدا به وسيله ما هدايت را به ديگران مي‌دهد. «وَ يُسْتَجْلَى الْعَمَى» نابينايي‌ها و گم کردن راه‌ها به وسيله ماست. «إِنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ قُرَيْشٍ» پيامبر خدا فرمود: تا دوازده خليفه بعد از من بيايد، دين عزيز به اين دوازده جانشين است. دکتر تيجاني مي‌گويد: جواب اين سؤال معمايي است که هزار و چهارصد سال است کسي پاسخ نداده است. دين اسلام عزيز است و تا دوازده جانشين بعد از من بيايد. اين دوازده نفر چه کساني هستند؟ اميرالمؤمنين اشاره مي‌کنند، ائمه از قريش هستند، «غُرِسُوا فِي هَذَا الْبَطْنِ مِنْ هَاشِمٍ» درخت وجودشان در هاشم غرس شده است. «لَا تَصْلُحُ عَلَى سِوَاهُمْ» بر غير از اينها نمي‌تواند تطبيق کند، «وَ لَا تَصْلُحُ الْوُلَاةُ مِنْ غَيْرِهِمْ» کسي غير از اينها نمي‌تواند امام باشد.
نگاه ما در امامت اين است، حديث در علل شيخ صدوق است. امام صادق فرمود: اگر روي کره زمين دو نفر وجود داشته باشند، يکي بايد امام باشد. آخر کسي که از دنيا مي‌رود امام است. اعتقاد ما اين است. عبارت ديگر در منابع اهل سنت فراوان آمده است، يک کسي به نام طلحه بن مُصرف مي‌گويد: از کسي سؤال کردم پيامبر خدا بعد از خودشان وصيتي کردند؟ گفتند: نه، پيامبر چيزي نگفته است. پرسيد: چطور مي‌شود پيامبري به امتش بگويد: وصيت داشته باشيد، ما چقدر احکام وصيت داريم؟ چطور مي‌شود پيامبري به همه امتش بگويد: اگر خانه داري، نمازت قضا شده، دين و بدهي داري وصيت کني، اگر وصيت نکني مديون از دنيا مي‌روي. چطور مي‌شود قرآن و پيامبر به وصيت سفارش کرده باشد ولي خود حضرت وصيت نکرده باشد؟ اين جمله بيشتر خطاب به کساني است که هنوز در ترديد هستند براي غدير کار بکنند. ما ديگر کمتر از علماي اهل سنت کار نکنيم. چقدر از علماي اهل سنت بودند که وقتي مظلوميت اميرالمؤمنين را ديدند در مورد حضرت کتاب نوشتند. علماي اهل سنت حضرت را به عنوان خليفه چهارم قبول دارند. يکي از علماي بزرگ اهل سنت حاکم حسکاني هست، هزار سال پيش از دنيا رفته است. کتابي دارد به نام شواهد التنزيل، در مقدمه‌ي اين کتاب نوشته که در جلسه‌اي بودم يک عده بي انصاف‌ها در بحث سوره هل أتي گفتند، اين هجده آيه سوره «هل أتي» در شأن اميرمؤمنان نيستند. وقتي اين ظلم به اميرالمؤمنين را ديده يک کتاب نوشته به نام شواهد التنزيل، يعني شاهدهاي نزول قرآن. در اين کتاب هزار و صد و شصت و سه حديث آورده و دويست و سيزده آيه از سوره حمد تا سوره ناس را آورده که در شأن اميرمؤمنان است. مي‌گويد: اميرمؤمنان 120 فضيلت داشت، اختصاص به حضرت داشت.
نمونه دوم حاکم نيشابوري وفاتش 405 است، امکان ندارد در کتابخانه اهل سنت برويد و کتاب‌هاي ايشان نباشد. کتابي نوشته به نام «فضائل الفاطمه الزهرا» مي‌گويد: انگيزه من بود، ديدم عده‌اي که در آن جلسه هستند و نام اميرالمؤمنين برده شد، گفتند: اميرالمؤمنين حتي حافظ قرآن هم نبوده است. يک کتاب نوشته در شأن فاطمه زهرا که ثابت کند اميرمؤمنان اعلم مردم هست. نسائي از علماي بزرگ اهل سنت است. نسائي شام آمد، ديد اينجا حرف معاويه زياد است و از حضرت علي خبري نيست. گفت: ايها الناس! چطور از معاويه حرف مي زنيد و از علي سخن نمي‌گوييد؟ کتابي هست صدها بار چاپ شده است. «خصائص اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب» براي نسائي، صاحب يکي از صحاح سته اهل سنت است. ويژگي‌ها و فضايلي که فقط اميرالمؤمنين دارد. اينقدر در شام او را کتک زدند که در اثر اين فشارها از دنيا رفت. به او گفتند: کتابي در فضايل معاويه بنويس! گفت: مي‌نويسم ولي فقط يک حديث بلد هستم. گفتند: باشد بنويس. گفتند: حديث چيست؟ گفت: از پيامبر روايت داريم که معاويه را دوبار سه بار صدا کرد، نيامد. گفتند: دارد مي‌خورد. فرمود: سير نشوي از بس مي‌خوري! شما که شيعه اميرالمؤمنين هستيد براي اميرالمؤمنين چه کرديد؟ اميرالمؤمنين فرمود: من زمان پيامبر، پاره تن پيامبر بودم و مثل ستاره مي‌درخشيدم. مظلوميت من مرا به جايي رساند، مرا شريک ديگران کردند، مرا با عمروعاص و معاويه مقايسه کردند.
شريعتي: امروز صفحه 481 قرآن کريم، آيات 39 تا 46 سوره مبارکه فصلت را تلاوت خواهيم کرد.
«وَ مِنْ آياتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خاشِعَةً فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَيْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ إِنَّ الَّذِي أَحْياها لَمُحْيِ الْمَوْتى إِنَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ «39» إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آياتِنا لا يَخْفَوْنَ عَلَيْنا أَ فَمَنْ يُلْقى فِي النَّارِ خَيْرٌ أَمْ مَنْ يَأْتِي آمِناً يَوْمَ الْقِيامَةِ اعْمَلُوا ما شِئْتُمْ إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ «40» إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جاءَهُمْ وَ إِنَّهُ لَكِتابٌ عَزِيزٌ «41» لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ «42» ما يُقالُ لَكَ إِلَّا ما قَدْ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِكَ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَ ذُو عِقابٍ أَلِيمٍ «43» وَ لَوْ جَعَلْناهُ قُرْآناً أَعْجَمِيًّا لَقالُوا لَوْ لا فُصِّلَتْ آياتُهُ ءَ أَعْجَمِيٌّ وَ عَرَبِيٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدىً وَ شِفاءٌ وَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ فِي آذانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى أُولئِكَ يُنادَوْنَ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ «44» وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَى الْكِتابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ «45» مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَيْها وَ ما رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ»
ترجمه آيات: و از آيات خداوند آن است كه زمين را پژمرده (و بى جان) مىبينى پس همين كه (از آسمان) آب را بر آن فرو فرستاديم به جنبش در آمد و نمو كرد، البتّه همان كسى كه (زمين مرده را) زنده كرد، قطعاً زنده كنندهى مردگان است؛ بدون شك او بر هر كارى قادر است. همانا كسانى كه در آيات ما به انحراف مىروند بر ما پوشيده نيستند، پس آيا كسى كه در آتش افكنده مىشود بهتر است يا كسى كه در روز قيامت در آرامش حاضر مىشود؟ شما هر چه مىخواهيد انجام دهيد، قطعاً خداوند به آن چه عمل مىكنيد، بينا است. البتّه كسانى كه به قرآن چون به سراغشان آمد كفر ورزيدند (به كيفر خود مىرسند) در حالى كه قرآن كتابى نفوذ ناپذير است. هيچ گونه باطلى از پيش رو و از پشت سر در آن راه ندارد، (اين قرآن) از طرف خداوند فرزانه و ستوده نازل شده است. (اى پيامبر!) به تو گفته نمىشود جز آن چه به پيامبران قبل از تو نيز گفته شده، همانا پروردگار تو صاحب آمرزشى بزرگ و كيفرى دردناك است. و اگر ما قرآن را عجمى قرار داده بوديم حتماً مىگفتند: «چرا آيات آن باز و روشن نشده (و با تعجب مىپرسيدند) آيا (قرآن) اعجمى و (مخاطب آن پيامبر و مردم) عربى؟!» بگو: «اين قرآن براى كسانى كه ايمان آوردند هدايت و شفايى است، و كسانى كه ايمان نمىآورند در گوشهايشان سنگينى است و قرآن براى آنان مايه كورى است، (گويى) آنان از راه دور ندا مىشوند. (ولى صدا را نمىشوند). و البتّه ما به موسى كتاب (آسمانى تورات) داديم، پس در آن اختلاف شد و اگر نبود سنّت سابقِ پروردگارت (در مورد مهلت دادن به مردم)، قطعاً ميانشان داورى شده بود (و هر اختلاف كنندهاى به كيفر خود رسيده بود)، و البتّه آنان دربارهى قرآن نيز در شكى همراه با سوء ظن هستند. هر كس كار شايستهاى انجام دهد، پس به سود خود اوست، و هر كس بدى كند پس بر عليه خويش عمل كرده است، و پروردگار تو به مردم ستم نمىكند.
شريعتي: ايده‌ها و پيشنهادهاي خود را براي غدير براي ما به شماره پيامک 20000303 ارسال کنيد.
حاج آقاي حسيني قمي: آيه‌ي پاياني از اين صفحه که تلاوت شد، «مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ» از اميرالمؤمنين روايتي داريم، فرمود: من به احدي خوبي نکردم. اصحاب نشسته بودند، تعجب کردند. گفتند: اين همه کارهاي خوبي کرديد، فرمود: قرآن مي‌گويد «مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ» شب شهادت امام باقر(ع) است. امام باقر فرمود: شيعه را امتحان کنيد، يک معيار اين است «إِلَى أَمْوَالِهِمْ كَيْفَ مُوَاسَاتُهُمْ لِإِخْوَانِهِمْ فِينَا» آيا با برادران ايماني مواسات دارند يا نه؟ فرمود: اگر کسي گرفتاري دارد، سراغ برادر ايماني‌اش برود، اگر او را پيدا نکرد سر صندوق برود و پولي بردارد، او وقتي خبردار شد، بگويد: کار خوبي کردي. فرمود: نگوييد برادر ايماني، اگر مؤمن است بايد به جايي برسد، اينقدر اختيار داشته باشد از حساب او در گرفتاري بردارد. امام باقر(ع) فرمود: اگر مسلماني گرفتاري داشت و در خانه مسلماني رفت، گفت: من حوصله همراهي با شما را ندارم، اين از رحمت خدا دور است. مستأجرها و گرفتارها را فراموش نکنيم.
شريعتي: از هفته آينده، انشاءالله روزهاي يکشنبه در خدمت حاج آقاي حسيني قمي هستيم.
«والحمدلله رب العالمين و صلي الله علي سيدنا محمد و آله الطاهرين»