- برنامه سمت خدا

-حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد

-خوش بيني به خدا

91-02-11

سوال – در مورد ادامه ي بحث خوش بيني به خدا توضيحاتي بفرماييد.

پاسخ – يکي از عوامل استجابت دعا خوش بين بودن به خدا است. در دعاي مسجد کوفه داريم: خدايا من عود به گناه مي کنم و تو عود به مغفرت مي کني. يعني آنقدر به خدا خوش بين است که مي گويد تو خداي خوبي هستي هرچقدر که من گناه کرده ام. بدبيني يکي از بدترين گناهان کبيره است. ما بايد نسبت به خودمان بدبين باشيم ولي نبايد نسبت به خدا بدبين باشيم. زيرا بدبنيي به خدا انسان را به جهنم مي برد و خوش بيني به خدا انسان را به کارهاي خير مي کشاند و پايان کار انسان را ختم به خير مي کند. در بين دعاهاي ما خوش بيني موج مي زند. مرحوم علامه مجلسي مي فرمايد که دعاي کميل يکي از دعاهايي است که اميرالمومنين به اصحاب خاص خودش کميل ياد داده است و در شب نيمه ي شعبان و شب هاي جمعه خواندن اين دعا مستحب است البته مي توان آن را در مواقع ديگر هم خواند. اين دعا براي دفع اعداء و گشايش روزي و براي آمرزش گناهان مفيد است. الهي و ربي من لي غيرک: خدايا من جز تو کسي را ندارم. در اين دعا خوش بيني ما به خدا زياد است. در اوايل دعا داريم: خدايا تو بالاتر از اين هستي که کسي را که تربيت کردي ضايع کني، کسي را که نزديک کردي دور بکني، کسي را که پناه دادي طرد بکني، اي خداي من، کاش من مي دانستم که آيا آن بنده هايي که سر به سجده ي تو گذاشته اند مي سوزاني ؟ زباني که به توحيد تو گشوده شده است به آتش غضب خودت مي سوزاني؟ در آخرمي فرمايد: اي خداي با کرامت و کريم، من چنين گماني به تو ندارم، گمان من اين است که ما را مي بخشي و مي آمرزي. خوش بيني به اعمال ما جهت مي دهد. کسي که خوش بين است و خلاف خوش بيني عمل مي کند پايان کارش درست نيست مگر اينکه خوش بيني در قلب او جاي باز کند و او به دنبالش برود. خدا خير ما را مي خواهد. اگر ما خدا را باور کنيم و معرفت و محبت خدا در دل ما بيايد، اين معرفت را به سوي خدا خواهد کشاند. ديد و بينش ما خيلي مهم است. اگر کسي عينک دودي بزند همه چيز را سياه مي بيند ولي اگر کسي عينک سفيد به چشم بزند همه چيز را سفيد مي بيند. ما بايد بدبيني نسبت به خدا را از دل مان دور کنيم. ما نبايد با بدبيني به خدا نسبت هاي بد بدهيم مثلا بگوييم خدا به ما جفا کرده است يا ما را نمي آمرزد يا دعاي من را مستجاب نمي کند يا رزق من را نمي دهد.

يکي از اعرابي به خدمت پيامبر آمد و بقچه اي را باز کرد که در آن يک پرنده با چند تا جوجه در آن بود. اعرابي گفت: وقتي من به خدمت شما مي آمدم از بيابان عبور مي کردم، اين جوجه هايش را ديدم و گفتم که شايد اينها از گرسنگي بميرند بخاطر همين اين جوجه ها را با خودم آوردم. در راه پرنده اي بالاي سر ما حرکت مي کرد. من فهميدم که اين مادر جوجه هاست و ما را رها نمي کرد. من اين بقچه را باز کردم و پرنده وسط اين جوجه ها نشست که همراه جوجه باشد زيرا طاقت دوري جوجه هايش را نداشت. پيامبر فرمود: خداي مهربان نسبت به بنده هايش هزار برابر از اين پرنده به جوجه هايش مهربانتر است. اگر ما چنين خدايي را باور کنيم تمام مشکلات ما حل مي شود.منشا همه ي محبت ها خداست بشرط اينکه ما از آن بهره بگيريم و استفاده بکنيم. پيامبر فرمود: رحمت خدا صد قسمت است، خدا يک قسمت از صد قسمت را در دنيا ظاهر کرده است، بقيه ي آن در قيامت ظاهر خواهد شد. اهل عرفان نود و نه تاي ديگر را در دنيا کشف و باور مي کنند. اگر کسي آنرا باور کرد ديگر حتي فکر گناه هم در ذهنش نمي آيد. ما بايد با کمند توبه و شفاعت افراد را از جهنم بيرون بياوريم و به بهشت ببريم. روايت داريم: خداوند آنقدر در قيامت رحمتش را مي گستراند که حتي ابليس هم در رحمت خدا طمع مي کند. امام رضا(ع)A  مي فرمايد: گمان خودت را به خدا نيکو کن زيرا خدا مي فرمايد که من در نزد گمان تو هستم، اگر گمان تو خير است رفتار من هم خير است و اگر گمان تو شر باشد رفتار من هم شر خواهد بود.

با خوش بيني به خدا اعمال ما پذيرفته مي شود. کسي که نماز را با خوش بيني نسبت به خدا مي خواند و مي گويد که انشاءالله خدا نماز من را قبول مي کند، قطعا خدا نماز او را بالا مي برد و کسي که مي گويد خدا نماز من را قبول نمي کند، قطعا نماز او بالا نمي رود.

آنکه قصدش از خريدن سود نيست، هيچ قلبي نزد او مردود نيست. خدا جنس هاي قلابي را هم بر مي دارد. چوپاني خيلي تند نماز مي خواند و مي گفت که من مي خواهم به خدا بگويم که من ياغي نيستم. نماز همان است که پسر ابوطالب خواند و مگرخدا چنين نمازي را در خواب ببيند که تير از پاي او در آوردند و او متوجه نشد. ما در حد توان خودمان نماز مي خوانيم. چون خدا قصدش سود نيست پس اين نمازهاي ما را هم مي پذيرد. خدا به داود فرمود که من خلق کرده ام که سود برسانم، من خلق نکرده ام که سود ببرم. در مثنوي داريم: من نکردم خلقA  تا سودي کنم بلکه تا بر بندگان جودي کنم، گر نماز و روزه اي فرموده ام ره به سوي خويشتن بنموده ام: اگر من دستوري داده ام بخاطر اين است که راهي باشد تا تو به طرف من بيايي. مثلا دونفر گناهکار، گناه مي کنند. يکي مي گويد که انشاءالله خدا من را مي آمرزد و يکي مي گويد که خدا به من عنايت نمي کند و خدا من را طرد کرده است. اولي راه را باز مي کند و دومي راه را مي بندد. اگر ما از بخشش صحبت مي کنيم اين نبايد بهانه اي براي گناه باشد. اگر اهل بيت ما را شفاعت مي کنند آيا اجازه ي گناه کردن به ما داده اند ؟ يا داريم که اشک بر امام حسين (ع) گناهان را پاک مي کند، آيا اين مجوزي براي گناه کردن است ؟ معناي اين روايت ها اين است که اگر شما زمين خورديد خوش بين باشيد و خدا دست شما را مي گيرد. امام صادق (ع) مي فرمايد: خوش بيني به خدا اين است که ما فقط به خداخوش بين باشيم و بر غير خدا تکيه نکنيم، از گناه خودت بترس.

بدبيني انسان را به ياس و نااميدي مي کشاند. ما بايد فرد گناهکار را اميدوار به توبه، مغفرت و شفاعت بکنيم.

بعضي ها مي گويند که دل ما پاک است و ديگر نيازي به عبادات نيست، اين هم درست نيست. دل پاک علائمي دارد. خوش بيني به خدا يعني اينکه انسان از گناهش بترسد. ظن يعني گمان و گمان صددرصد نيست. شک پنجاه درصد است و از پنجاه به بالا و زير هشتاد درصد گمان است. ما احتمال قوي مي دهيم که خدا ما را مي بخشد ولي صد درصد نمي گوييم. کسي که عمري عبادت بکند با کسي که عمري گناه کرده و بعد توبه بکند مساوي نيستند. اينها در يک مقام نيستند. کسي که گناه نمي کند مرتبه ي بالاتر از کسي است که گناه مي کند و برمي گردد. در دعاي ابوحمزه داريم: خدا قطعا به اين وعده عمل مي کند.

سوال – آيات سوره نبأ را توضيح بفرماييد.

پاسخ – پيامبر فرمود: ذکر صلوات هم عالم برزخ را نوراني مي کند و هم در قيامتA  نور مي دهد و هم انسان را بهشت نوراني مي کند.

اولين آيه مي فرمايد: از خبر بزرگ سوال مي کنند،اين اختلاف است، بزودي خواهند دانست. مفسرين خبر مهم را قيامت مي دانند. بعضي مي گويند: نبأ عظيم توحيد، معاد، نبوت، عدل و قيامت است. بعضي مي فرمايند خبر بزرگ ولايت علي(ع)A  است.

سوال – در مورد حضرت فاطمه (س )توضيحاتي بفرماييد.

پاسخ – هم شهادت وهم ولادت حضرت فاطمه در ماه جمادي الثاني است. خوب است که ما تبليغA  بيشتري در مورد رفتار و شيوه ي زندگي اين بانو بکنيم. همان طور که ما شهادت حضرت را با عظمت برگزار مي کنيم بايد تولد حضرت را هم با شکوه جشن بگيريم. A A A A A مي گويند بين شادي ها و غم هاي ما موازنه نيست. مثلا ما براي امام حسين (ع) دو ماه عزاداري مي کنيم ولي براي ميلاد ايشان يک شب جشن مي گيريم. خوب است که ما براي تولد حضرت ده شب جشن بگيريم. در بعضي از جشن ها عزاداري مي کنند که اين درست نيست ولي در جشن امام حسين (ع) قطره ي اشکلي هم ريخته مي شود که اين استثنا است.

يکي از فضايل حضرت زهرا اين است که ايشان خواسته اي بزرگ از خدا طلب مي کردند. بلال حبشي و سلمان نزد پيامبر آمدند و گفتند که ما مي خواهيم در مورد فضايل دخترتان بدانيم. چهره ي حضرت شاد شد و فرمودند: وقتي در روز قيامت دخترم وارد محشر مي شود سوار بر شتري از ناقه ي نور است که هيچ کس با اين سياق از محشر عبور نمي کند و زمان اين ناقه به دست اميرالمومنين است و طرف راست اين ناقه جبرئيل و طرف چپ اين ناقه ميکائيل است. امام حسن(ع) و امام حسين (ع) هم پشت سراين شتر حرکت مي کنند. خدا هم نگهبان اين مرکب و صاحب مرکب است. خدا ندا مي کند: اي خلائقي که در محشر هستيد چشم هايتان را ببنديد (شايد بستن چشم ها بخاطر اين باشد که کسي تحمل نور فاطمه را ندارد)، خدا مبلغ و مروج اين بانو است. نام اين بانو فاطمه است، مادر حسن و حسين و همسر علي است. وقتي ايشان وارد بهشت مي شوند مي فرمايد: شکر مي کنم خدايي را که ناراحتي و خوشي ها را از ما برد. بعد ندا مي رسد: اي فاطمه، ازمن درخواستي بکن و هر چه بخواهي من به تو عطا مي کنم و آرزوي تو را برآورده مي کنم. حضرت زهرا مي فرمايد: خدايا آرزوي من توهستي و تو برتر و بالاتر از آرزوي من هستي ولي من يک خواسته دارم و خواسته ي من اين است که دوستان من را به آتش غضب خودت نسوزاني. خدا مي فرمايد که دو هزار سال قبل از خلقت آسمان و زمين، من به خودم قسم خوردم که دوستان فاطمه را به آتش غضبم نسوزانم.