صفحه 516- سوره حجرات آیات 5 تا 11

صفحه 516- سوره حجرات آیات 5 تا 11

وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّىٰ تَخْرُجَ إِلَيْهِمْ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٥﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ ﴿٦﴾ وَاعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ ۚ لَوْ يُطِيعُكُمْ فِي كَثِيرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ ﴿٧﴾ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَنِعْمَةً ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﴿٨﴾ وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا ۖ فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَىٰ فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّىٰ تَفِيءَ إِلَىٰ أَمْرِ اللَّهِ ۚ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا ۖ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ ﴿٩﴾ إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿١٠﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَىٰ أَنْ يَكُونُوا خَيْرًا مِنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَىٰ أَنْ يَكُنَّ خَيْرًا مِنْهُنَّ ۖ وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ ۖ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ ۚ وَمَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿١١﴾

چنانچه شکیبایی می‌کردند تا به‌سویشان بیرون آیی برای آنان بهتر بود، و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است‌ (٥) ای مؤمنان! اگر منحرف نافرمانی خبر مهمی برایتان آورد [دربارۀ آن] تحقیق کنید که مبادا از روی ناآگاهی به گروهی آسیب برسانید و از کار خود پشیمان شوید‌ (٦) و بدانید که پیامبر خدا بین شماست [و بر شما واجب است از او اطاعت کنید،] اگر او در بسیاری از امور از شما پیروی کند یقیناً دچار زحمت و مشقّت می‌شوید، ولی خداوند ایمان را محبوب شما ساخت و آن را در دل‌هایتان آراست، و کفر و نافرمانی و گناه را مورد نفرت شما قرار داد، آنان [که دارای این ویژگی‌ها می‌باشند] رهیافتگان [به صراط مستقیم] هستند‌ (٧) [این محبت و نفرتِ قلبی] عطیه و نعمتی از سوی خداست، و خداوند دانا و حکیم است‌ (٨) چنانچه دو گروه از مؤمنان با یکدیگر وارد جنگ شدند بینشان آشتی ایجاد کنید، پس اگر یکی از آن دو گروه بر دیگری تجاوز کند، با گروه متجاوز بجنگید تا به فرمان[‌های] خداوند گردن نهد، چون گردن نهادند بینشان براساس عدالت آشتی برقرار کنید، [ای مؤمنان! همواره] عدالت‌پیشه باشید که خداوند عدالت‌پیشگان را دوست دارد‌ (٩) جز این نیست که همۀ مؤمنان با هم برادرند، پس بین برادرانتان [در وقوع نزاع‌ و اختلاف] سازش و صلح ایجاد کنید، و از خداوند [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید تا مورد رحمت قرار گیرید‌ (١٠) ای مؤمنان! نباید گروهی از شما گروه دیگر را مسخره کند، چه بسا آنان [که مسخره می‌شوند] از مسخره‌کنندگان بهتر باشند، و نباید زنانی زنان دیگر را مورد تمسخر قرار دهند، امکان دارد آنان [که مسخره می‌شوند] از مسخره‌کنندگان بهتر باشند، به عیب‌جویی از یکدیگر نپردازید، و با لقب‌های بد و ناپسند یکدیگر را صدا نزنید، بد نشانه و علامتی است اینکه انسانی را پس از ایمان‌آوردنش، به گناهان نشانه‌گذاری کنید، آنان‌که [از این امورِ ناپسند و ضد ادب] توبه نکنند ستمکارند‌ (١١)