صفحه 508 - سوره محمد آیات 12 تا 19 إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَيَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ﴿١٢﴾ وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ ﴿١٣﴾ أَفَمَنْ كَانَ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ كَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ﴿١٤﴾ مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ فِيهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى ۖ وَلَهُمْ فِيهَا مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِي النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِيمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ ﴿١٥﴾ وَمِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ حَتَّىٰ إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِكَ قَالُوا لِلَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ﴿١٦﴾ وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ ﴿١٧﴾ فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً ۖ فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا ۚ فَأَنَّىٰ لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ ﴿١٨﴾ فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ ﴿١٩﴾ یقیناً خداوند مؤمنانی را که کارهای شایسته انجام داده‌اند در بهشت‌هایی که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است وارد می‌کند، و کافران بی‌توجه به فرجام آخرتشان همواره [از لذت‌های مادّی و هوس‌رانی] بهره می‌برند، و می‌خورند همان‌گونه که چهارپایان می‌خورند، و [سرانجام] جایگاهشان آتش است (١٢) چه‌بسیار شهرهایی که [مردمش] از [مردم] شهر تو که از آن بیرونت کردند نیرومندتر بودند، ما آنان را هلاک کردیم، و هیچ یاوری [برای نجاتشان از عذاب] نداشتند (١٣) آیا کسانی که متّکی بر دلیل روشنی از سوی پروردگارشان هستند [و به این سبب مؤمن می‌باشند] مانند آنانند که عمل زشتشان برایشان آراسته شد، و از خواسته‌های [نامشروع] خود پیروی کردند؟ (١٤) وصف بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده‌اند [چنین است:] در آن نهرهایی است از جنس آبی که بدبوشدنی نیست، و نهرهایی از شیر که طعمش تغییر نکند، و نهرهایی از شراب که برای نوشندگان مایۀ لذت است، و نهرهایی از عسل خالص، و در آن از هرگونه میوه‌ای برای آنان مهیاست، و [از همه بهتر] آمرزشی از سوی پروردگارشان ویژۀ آنان است. آیا [بهشتیان] مانند کسانی هستند که در آتش جاودانه‌اند؟ و از آبی جوشان به آنان می‌نوشانند که روده‌هایشان را متلاشی می‌کند؟ (١٥) گروهی از این کافران دوزخی [با آمدن به محضرت] به [وحی و سخنان] تو گوش می‌دهند، چون از نزد تو بیرون می‌روند [از روی مسخره] به کسانی که اهل دانش و معرفت دینی‌اند می‌گویند: چند لحظه پیش چه گفت؟ [درحالی‌که وحی و سخنان پیامبر گویا و روشن است،] اینان کسانی هستند که خداوند [به کیفر عناد و کبرشان] بر دل‌هایشان مُهر [عدم درک حقایق] نهاده، در نتیجه از خواسته‌های [نامشروع] خود پیروی کرده‌اند، (١٦) و آنان‌که هدایت یافته‌اند خداوند بر هدایتشان افزوده، و روحیۀ اطاعت از حق و ترک محرّمات را [که تقواست] به آنان عطا کرده است (١٧) پس آیا [کافران] جز این را انتظار می‌کشند که ناگهان قیامت بر آنان فرارسد، درحالی‌که نشانه‌هایش پدیدار گشته، چون قیامت به‌سویشان آید چگونه هوشیار شدنشان از غفلت به آنان سود دهد؟! (١٨) بنابراین بدان که هیچ معبودی جز خدا نیست، و از میان رفتنِ تبعات و توطئه‌هایی که [به دست دشمنان در راه پیشرفت دعوتت به اسلام] برای تو و مردان و زنان با ایمان ایجاد شده از خداوند بخواه! خداوند محل رفت و آمد شما و قرارگاهتان را می‌داند (١٩)