صفحه 506 - سوره احقاف آیات 29 تا 35 وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَيْكَ نَفَرًا مِنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنْصِتُوا ۖ فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوْا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ مُنْذِرِينَ ﴿٢٩﴾ قَالُوا يَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا كِتَابًا أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَىٰ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَإِلَىٰ طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ ﴿٣٠﴾ يَا قَوْمَنَا أَجِيبُوا دَاعِيَ اللَّهِ وَآمِنُوا بِهِ يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُجِرْكُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٣١﴾ وَمَنْ لَا يُجِبْ دَاعِيَ اللَّهِ فَلَيْسَ بِمُعْجِزٍ فِي الْأَرْضِ وَلَيْسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءُ ۚ أُولَٰئِكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿٣٢﴾ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَلَمْ يَعْيَ بِخَلْقِهِنَّ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ ۚ بَلَىٰ إِنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٣٣﴾ وَيَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَلَيْسَ هَٰذَا بِالْحَقِّ ۖ قَالُوا بَلَىٰ وَرَبِّنَا ۚ قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿٣٤﴾ فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ ۚ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ مَا يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ ۚ بَلَاغٌ ۚ فَهَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٣٥﴾ [به یاد آر] هنگامی که گروهی از جنّ را به‌سویت روانه کردیم تا قرآن را بشنوند، چون نزد [قرائت] آن حاضر شدند [به یکدیگر] گفتند: سکوت کنید [تا مفاهیمش را بهتر بفهمید]! هنگامی که [قرائت] پایان یافت، به‌سوی قومشان درحالی‌که هشداردهنده بودند بازگشتند (٢٩) گفتند: ای قومِ ما! به‌راستی کتابی را شنیدیم که پس از موسی فرستاده شده، تصدیق‌کننده [حقایق] کتاب‌های پیش از خود است، هدایت‌کننده به‌سوی حق و راه مستقیم است (٣٠) ای قومِ ما! دعوت‌کنندۀ به‌سوی خدا را [که پیامبر اسلام است] اجابت کنید، و به او ایمان آورید تا خداوند بخشی از گناهانتان را بیامرزد، و از عذابی دردناک پناهتان دهد (٣١) آنان‌که دعوت‌کنندۀ به‌سوی خدا را اجابت نکنند نمی‌توانند در زمین، عاجزکنندۀ [خدا] باشند [تا از دسترس قدرتش بیرون روند]، و در برابر خداوند یاورانی [برای دفع عذاب] نخواهند داشت، اینان در گمراهی آشکاری به سرمی‌برند (٣٢) آیا ندانسته‌اند خداوندی که آسمان‌ها و زمین را آفرید، و از آفریدن آن‌ها خسته و درمانده نشده، بر زنده‌کردن مردگان تواناست؟ آری، او یقیناً بر هر کاری تواناست (٣٣) روزی که کافران را در معرض آتش قرار می‌دهند [از آنان می‌پرسند:] آیا این حق [و درست] نیست؟ می‌گویند: آری، به پروردگارمان سوگند [که این حق و درست است]. [پرسش‌کننده] می‌گوید: پس [این] عذاب را به سبب این‌که همواره کفر می‌ورزیدید بچشید! (٣٤) [در برابر آزار مشرکان و کافران] پایداری کن! همان‌گونه که پیامبران اولوا العزم پایداری کردند، و برای آنان شتاب [در عذاب] را مخواه! [زیرا] روزی که آنچه را [از عذاب] به آن تهدید می‌شوند ببینند، [به نظرشان می‌رسد که] انگار [با وجود عمری شهوترانی و لذت‌گرایی] فقط ساعتی از یک روز را [در دنیا] درنگ داشتند! [این قرآن] پیامی رسا و بیدارکننده [برای همگان است]، پس آیا جز مردم منحرف و نافرمان هلاک می‌شوند؟! (٣٥)