صفحه 500 - سوره جاثیه آیات 14 تا 22 قُلْ لِلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿١٤﴾ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا ۖ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ ﴿١٥﴾ وَلَقَدْ آتَيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿١٦﴾ وَآتَيْنَاهُمْ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْأَمْرِ ۖ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ﴿١٧﴾ ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَىٰ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ﴿١٨﴾ إِنَّهُمْ لَنْ يُغْنُوا عَنْكَ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۚ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۖ وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ ﴿١٩﴾ هَٰذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ ﴿٢٠﴾ أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَحْيَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ ﴿٢١﴾ وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ ﴿٢٢﴾ به مؤمنان بگو: از کسانی که [واقع شدن] روزهای [انتقام و مجازات] خداوند را انتظار نمی‌برند، [به سبب آماده‌نبودن شرایطِ جهاد، با تکیه بر صبر و تحمّل] گذشت کنند تا [خداوند] هر قومی را [چه مؤمن چه کافر] در برابر آنچه انجام داده‌اند جزا دهد (١٤) هرکس کار شایسته کند به سود خود اوست، و هرکس مرتکب زشتی شود به زیان خود اوست، سپس به‌سوی پروردگارتان بازگردانده می‌شوید (١٥) ما به بنی‌اسرائیل کتاب و حکومت و نبوت عطا کردیم، و از روزی‌های دلپذیر به آنان بخشیدیم، و آنان را بر جهانیانِ [روزگار خودشان] برتری دادیم (١٦) و دلایل روشنی از امر [نبوت و دین] در اختیارشان قرار دادیم، پس [دربارۀ دین] اختلاف نکردند مگر بعد از آن‌که [به حقیقت] آگاه شده بودند، [اختلافشان] به سبب روحیۀ تجاوزگری و حسد بین خودشان [بود]، یقیناً پروردگارت روز قیامت دربارۀ آنچه همواره در آن اختلاف می‌کردند داوری خواهد کرد، [تا آنان‌که باید مجازات اختلاف را بچشند به دوزخ روند] (١٧) سپس تو را بر راهی [ویژه] از امر [دین] قرار دادیم؛ بنابراین سالک آن [راه] باش! و از خواسته‌های [نامشروعِ] بی‌دانشان پیروی مکن! (١٨) [درصورتی‌که از آیین آنان پیروی کنی] آنان نمی‌توانند در برابر [ارادۀ] خداوند چیزی [از بلاها و گرفتاری‌های دنیا و آخرت] را از تو برطرف کنند، همانا ستمکاران یار و یاور یکدیگرند، و خداوند سرپرست و یاور پرهیزگاران است (١٩) این [قرآن] برای مردم مایۀ بینش و روشنگری است، و [سراسر آیاتش] هدایت و رحمت برای اهل یقین [است] (٢٠) آیا کسانی که مرتکب گناهان شده‌اند، گمانشان این است که ما آنان را مانند مؤمنانی که کارهای شایسته انجام داده‌اند قرار می‌دهیم که زندگی و مرگشان برابر باشد؟ بد داوری می‌کنند! (٢١) خداوند آسمان‌ها و زمین را به راستی و درستی آفرید تا هرکس [بر پایۀ عدالتی که در همۀ نظام آفرینش حاکم است] در برابر آنچه انجام داده پاداش یابد، و انسان‌ها [در مورد پاداششان] مورد ستم قرار نمی‌گیرند (٢٢)