صفحه 486 - سوره شوری آیات 23 تا 31

صفحه 486 - سوره شوری آیات 23 تا 31

ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۗ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ ۗ وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ ﴿٢٣﴾ أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا ۖ فَإِنْ يَشَإِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَىٰ قَلْبِكَ ۗ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٢٤﴾ وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ﴿٢٥﴾ وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۚ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ﴿٢٦﴾ وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَٰكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ ﴿٢٧﴾ وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنْشُرُ رَحْمَتَهُ ۚ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ ﴿٢٨﴾ وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِنْ دَابَّةٍ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ ﴿٢٩﴾ وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ ﴿٣٠﴾ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ ۖ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ ﴿٣١﴾

این پاداشی است که خداوند بندگانش را که برخوردار از ایمانند و کارهای شایسته انجام داده‌اند به آن مژده می‌دهد، بگو: از شما در برابر رسالتم هیچ پاداشی جز مودّت به نزدیکانم [که بنابر روایات فراوان و صحیحِ سُنّی و شیعه، اهل‌بیتِ پیامبر علیهم‌السلام هستند] درخواست ندارم، هرکس کار نیکی [که عشق‌ورزی به اهل‌بیت علیهم‌السلام و پیروی از آنان است] انجام دهد بر نیکی‌اش می‌افزاییم، به‌راستی خداوند بسیار آمرزنده، و عطاکنندۀ پاداشِ فراوان در برابر عملِ اندک است‌ (٢٣) [نه این‌که ایمان نمی‌آورند] بلکه می‌گویند: [این قرآن وحی نیست، کتابی است که محمّد] بر خدا دروغ بسته. چنانچه خداوند بخواهد [در صورت کمترین دروغ‌بستن به خدا] قلبت را مهر [زده و از دریافت وحی محروم] می‌کند، [تو اهل دروغ بستن نیستی، این تهمتی است که کوردلان به تو می‌زنند،] خداوند باطل را محو می‌کند، و حق را با آیاتش استوار می‌سازد، بی‌تردید او به اَسرار و نیات باطن‌ها آگاه است (٢٤) اوست که توبۀ بندگانش را می‌پذیرد، و از بدی‌ها گذشت می‌کند، و هر عملی را که انجام می‌دهید می‌داند‌ (٢٥) و دعای مؤمنانی را که کارهای شایسته انجام داده‌اند مستجاب می‌کند و از احسانش بر آنان می‌افزاید، و برای کافران عذاب سختی خواهد بود‌ (٢٦) اگر خداوند رزق را بر بندگانش وسعت دهد هرآینه در زمین به طغیان و فساد روی می‌آورند، ولی آنچه را بخواهد به‌اندازه نازل می‌کند، قطعاً او به بندگانش [و همۀ امورشان] آگاه است (٢٧) اوست که باران [سودمند] را پس از آن‌که [مردم از آمدنش] ناامید شدند نازل می‌کند، و رحمتش را می‌گستراند، و او سرپرست [واقعی] و ستوده‌خصال است‌ (٢٨) از نشانه‌های [ربوبیت و قدرت] او آفرینش آسمان‌ها و زمین و جنبندگانی است که بین آن‌ها پراکنده ساخته، و او بر جمع‌کردنشان هرگاه بخواهد تواناست‌ (٢٩) هر آسیبی به شما برسد به سبب اعمالی است که مرتکب شده‌اید، و [خداوند] از بسیاری [از بدی‌هایتان هم] گذشت می‌کند‌ (٣٠) شما در زمین عاجزکنندۀ [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرتش بیرون روید]، و [برای حل مشکلات و برطرف‌کردن آسیب‌ها] جز خداوند هیچ سرپرست و یاوری برای شما وجود ندارد‌ (٣١)