صفحه 485 - سوره شوری آیات 16 تا 22 وَالَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ﴿١٦﴾ اللَّهُ الَّذِي أَنْزَلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِيزَانَ ۗ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ ﴿١٧﴾ يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَيَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ ۗ أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ ﴿١٨﴾ اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ ۖ وَهُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ ﴿١٩﴾ مَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ ۖ وَمَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ ﴿٢٠﴾ أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۗ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٢١﴾ تَرَى الظَّالِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا كَسَبُوا وَهُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ ۗ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ ۖ لَهُمْ مَا يَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ ﴿٢٢﴾ کسانی که دربارۀ خداوند [به‌ویژه یگانه‌بودنش،] پس از آن‌که دعوتش [از سوی خِردورزان با تکیه بر فطرت و بصیرت] پذیرفته شد، گفت‌وگوی نادرست و بی‌دلیل می‌کنند، چون و چرایشان نزد پروردگارشان [که آیینش استوار بر دلایل مُحکم است] باطل و زایل‌شدنی است، بر آنان خشمی سخت، و عذابی شدید است (١٦) خداست که کتاب و میزانِ [سنجش حق از باطل] را نازل کرد [؛ میزانی که همۀ انسان‌ها در قیامت با آن سنجیده می‌شوند]، تو از [زمان وقوع] قیامت چه می‌دانی؟ امید است نزدیک باشد (١٧) کسانی که به آن ایمان ندارند [از روی تمسخر] شتاب در آمدنش را خواهانند، و باورکنندگان آن از آن در هراسند، و می‌دانند که قیامت [حادثه‌ای] حق و حتمی است، آگاه باشید! کسانی که همواره دربارۀ قیامت گفتاری تردید‌آور دارند در گمراهی دوری هستند [که هرگز در آن دسترسی به هدایت ندارند] (١٨) خداوند به [همۀ امور] بندگانش دقیق است، هرکه را بخواهد روزی عطا می‌کند، او نیرومند و توانای شکست‌ناپذیر است (١٩) کسی که خواهان محصولات آخرتی است بر محصولاتش می‌افزاییم، و آن که طالب محصولات دنیایی است بخشی از آن را به او می‌بخشیم، ولی در آخرت برای او هیچ بهره‌ای نخواهد بود (٢٠) آیا غیر مؤمنانِ [از هر طایفه و ملت]، معبودانی دارند که بی‌اِذن خداوند آیینی را برای آنان پایه‌گذاری کرده‌اند؟ [درحالی‌که کلیددار هستی خداست، و حق تشریع و ارائۀ دین فقط ویژۀ اوست،] اگر فرمان خداوند [بر مهلتشان تا سرآمدنِ اجل معینشان] نبود، بینشان حکم [به هلاکت و نابودی] می‌شد، یقیناً برای ستمکاران عذاب دردناکی خواهد بود (٢١) [در قیامت] ستمکاران را می‌بینی که از آنچه انجام داده‌اند در هراسند، و همان [را که مرتکب شده‌اند به‌صورت عذاب] گریبانگیرشان خواهد شد، و مؤمنانی که کارهای شایسته انجام داده‌اند در باغ‌های بهشتند، برای آنان هرچه بخواهند نزد پروردگارشان [فراهم] است، این همان احسان بزرگ است! (٢٢)