صفحه 478 - سوره فصلت آیات 12 تا 20 فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَىٰ فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا ۚ وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ ﴿١٢﴾ فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ ﴿١٣﴾ إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ۖ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لَأَنْزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ ﴿١٤﴾ فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً ۖ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ ﴿١٥﴾ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَحِسَاتٍ لِنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَىٰ ۖ وَهُمْ لَا يُنْصَرُونَ ﴿١٦﴾ وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَىٰ عَلَى الْهُدَىٰ فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿١٧﴾ وَنَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ ﴿١٨﴾ وَيَوْمَ يُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ ﴿١٩﴾ حَتَّىٰ إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٢٠﴾ پس آن‌ها را در دو دوره به‌صورت هفت آسمان به انجام رسانید، و به هر آسمانی نظام مربوط به آن را الهام کرد، و آسمان دنیا را [به زمین] با چراغ‌هایی [چون ستارگان] آراستیم، و [از هر نوع آسیبی] محفوظ داشتیم، این [نظام شگفت‌انگیزِ آفرینش] اندازه‌گیری خداوند توانای شکست‌ناپذیر و داناست (١٢) پس اگر [از نشانه‌های توحید و ربوبیت و آیات روشن] رویگردان شدند، بگو: من شما را از صاعقه‌ای [مرگبار] مانند صاعقۀ [درهم‌کوبندۀ] عاد و ثمود هشدار می‌دهم (١٣) چون پیامبران از هر سو با این پیام به‌سویشان آمدند که: جز خدا را نپرستید. گفتند: اگر پروردگارمان اراده داشت [که ما هدایت شویم] فرشتگانی را می‌فرستاد [نه کسی از جنس خودمان]؛ بنابراین ما به آنچه شما را به آن فرستاده‌اند کافریم! (١٤) اما [قوم] عاد ظالمانه در آن سرزمینی [که بودند] تکبّر کرده، گفتند: نیرومندتر از ما کیست؟ آیا ندانستند خداوندی که آنان را آفرید از آنان نیرومندتر است؟ [آن قوم] همواره آیات ما را انکار می‌کردند (١٥) سرانجام تندبادی سخت و سرد در روزهایی نامیمون بر آنان فرستادیم تا در زندگی دنیا عذاب خوارکننده را به آنان بچشانیم، و مسلّماً عذاب آخرت خوارکننده‌تر است، و [در آن روز] یاری نخواهند شد (١٦) و اما ثمودیان را هدایت کردیم، ولی آنان کوردلی را بر هدایت ترجیح دادند، نهایتاً به کیفر آنچه همواره مرتکب می‌شدند فریاد [مرگبارِ] عذابِ خفّت‌بار آنان را فروگرفت (١٧) و مؤمنانی را که همواره [از خداوند اطاعت داشته، و از محرّماتش] پرهیز کردند نجات دادیم (١٨) روزی [می‌رسد] که دشمنان خدا را [در هرکجا و هر زمانی باشند] به‌سوی آتش جمع می‌کنند، و [از پراکنده‌شدن و فرارکردن] بازشان می‌دارند (١٩) تا چون به [کنارۀ] دوزخ رسند، گوش و چشم‌ها و پوست‌هایشان به آنچه همواره انجام می‌دادند بر ضدشان شهادت دهند (٢٠)