صفحه 461 - سوره زمر آیات 22 تا 31 أَفَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَىٰ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ ۚ فَوَيْلٌ لِلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿٢٢﴾ اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَابًا مُتَشَابِهًا مَثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَىٰ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿٢٣﴾ أَفَمَنْ يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ وَقِيلَ لِلظَّالِمِينَ ذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ ﴿٢٤﴾ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٢٥﴾ فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْيَ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾ وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿٢٧﴾ قُرْآنًا عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿٢٨﴾ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِيهِ شُرَكَاءُ مُتَشَاكِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا ۚ الْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٢٩﴾ إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ ﴿٣٠﴾ ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عِنْدَ رَبِّكُمْ تَخْتَصِمُونَ ﴿٣١﴾ آیا کسی که خداوند سینه‌اش را برای تسلیم [در برابر قرآن، حلال و حرام و معارف دینی] گنجایش داده، و از سوی پروردگارش برخوردار از نور [ایمان و معرفت] است، [مانند کسی است که دچار سنگدلی است، و به این خاطر از قبول اسلام امتناع می‌ورزد؟] پس وای بر سنگدلان از ذکر خدا [که قلبشان متنفر می‌شود]، اینانند که در گمراهی آشکاری هستند! (٢٢) خداوند نیکوترین سخن را [برای هدایت مردم] فرستاده، کتابی که [آیاتش در نظم و محتوا و فصاحت و بلاغت] شبیه [یکدیگر] است، و [بسیاری از اوامر و نواهی، داستان‌های پند‌آموز و مطالب استوارش به مناسبت‌های گوناگون] تکرار شده، پوست [بدنِ] کسانی که از پروردگارشان می‌هراسند از [شنیدن و اثرپذیری از آیات] آن به لرزه می‌افتد، سپس پوست و دلشان در پرتوِ یاد خداوند آرامش می‌یابد، این [قرآن] هدایت خداست که هرکه را بخواهد به‌وسیلۀ آن هدایت می‌کند، و هرکه را خداوند [به کیفر لجاجت و عنادش] گمراه کند هیچ هدایت‌کننده‌ای برای او نخواهد بود (٢٣) آیا کسی که روز قیامت [به علت اوج ناتوانی و بسته‌بودنِ دست‌هایش] می‌خواهد با [سپر قراردادنِ] صورتش آسیب عذاب را [از خود] دفع کند [مانند کسی است که از عذاب ایمن است] ؟ [در آن روز] به ستمکارانِ [به آیات حق] گویند: آن اعمال [بدی] را که همواره مرتکب می‌شدید [و اکنون به‌صورت عذاب رخ نشان می‌دهد] بچشید! (٢٤) کسانی که پیش از اینان بودند [و همین‌گونه آیات خدا را] منکر شدند از جایی که گمان نمی‌کردند عذاب به‌سویشان آمد (٢٥) پس خداوند [عذاب] خواری را در دنیا به آنان چشانید، و قطعاً عذاب آخرت دردناک‌تر و سخت‌تر است، اگر می‌فهمیدند (٢٦) ما در این قرآن [برای هدایت مردم] هرگونه مَثَلی زده‌ایم که [از خواب غفلت] بیدار شوند (٢٧) قرآنی است گویا و رسا، و بدون هرگونه کژی و انحراف، برای این‌که همگان [در سایۀ تعالیمش، از شرک و عصیان و تبهکاری و فساد] بپرهیزند (٢٨) خداوند [برای فهماندن وضع موحّدان و مشرکان] مَثَلی زده است؛ مردی که اربابانی ناسازگار و سخت‌گیر در [مالکیت] او شریک باشند [و فرمان‌های مختلف و طاقت‌فرسا به او دهند]، و مردی که [فقط] مملوک یک نفر است [و تنها از او فرمان بگیرد]، آیا این دو نفر [در خصوصیات و حالات زندگی] یکسانند؟ همۀ ستایش‌ها ویژۀ خداست [که تنها فرمانروای هستی است، و موحّدان فقط از او دستور می‌گیرند،] ولی بیشتر مردم [به آثار و منافع بندگی خدای یگانه] ناآگاهند (٢٩) بی‌تردید تو [پس از پایان یافتنِ مهلت معینت] می‌میری، و آنان [که کافر و مشرکند] نیز می‌میرند (٣٠) سپس همۀ شما روز قیامت در پیشگاه پروردگارتان، بحث و گفتگو خواهید کرد (٣١)