صفحه 439 - سوره فاطر آیات 39 تا 44 هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ فِي الْأَرْضِ ۚ فَمَنْ كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ ۖ وَلَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِلَّا مَقْتًا ۖ وَلَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ إِلَّا خَسَارًا ﴿٣٩﴾ قُلْ أَرَأَيْتُمْ شُرَكَاءَكُمُ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا فَهُمْ عَلَىٰ بَيِّنَتٍ مِنْهُ ۚ بَلْ إِنْ يَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا ﴿٤٠﴾ إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَنْ تَزُولَا ۚ وَلَئِنْ زَالَتَا إِنْ أَمْسَكَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا ﴿٤١﴾ وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَهُمْ نَذِيرٌ لَيَكُونُنَّ أَهْدَىٰ مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ ۖ فَلَمَّا جَاءَهُمْ نَذِيرٌ مَا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا ﴿٤٢﴾ اسْتِكْبَارًا فِي الْأَرْضِ وَمَكْرَ السَّيِّئِ ۚ وَلَا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ ۚ فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ ۚ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا ۖ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا ﴿٤٣﴾ أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَكَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۚ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعْجِزَهُ مِنْ شَيْءٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَلِيمًا قَدِيرًا ﴿٤٤﴾ اوست آن که شما را در زمین جانشینان [گذشتگان] قرار داد، پس کسی که کافر شود کفرش به زیان خود اوست، و کفر کافران نزد پروردگارشان جز خشم و نفرت شدید به آنان نمی‌افزاید، و نیز کفر کافران جز خسارت [سنگین] به آنان نخواهد افزود (٣٩) بگو: مرا از [قدرت و تدبیر] معبودانتان که به‌جای خدا می‌پرستید خبر دهید، [به‌راستی] به من نشان دهید که چه چیزی از [موجوداتِ] زمین را آفریده‌اند؟ یا مگر در [آفرینش] آسمان‌ها [با خداوند] شرکتی داشته‌اند؟ یا به آنان کتابی داده‌ایم که از آن بر ادعای خود دلیلی دارند؟! [چنین نیست،] بلکه ستمکاران [در مورد معبودانشان] جز از روی فریب به یکدیگر وعده نمی‌دهند (٤٠) همانا خداوند آسمان‌ها و زمین را از این‌که [از مدارهایشان] منحرف شوند [و فروریزند] بازمی‌دارد، چنانچه منحرف گردند اَحدی بعد از خدا نمی‌تواند نگاهشان دارد، قطعاً خداوند همواره بردبار و بسیار آمرزنده است (٤١) [مشرکان] با سخت‌ترین سوگندهایشان به خدا سوگند خوردند که اگر هشداردهندهای به‌سویشان آید هرآینه از هر یک امت‌ها[ی ادعا دارنده هدایت؛ چون یهود و نصاری و دیگر امت‌ها] هدایت‌یافته‌تر خواهند بود، ولی چون هشداردهندهای به‌سویشان آمد [دعوتش] جز رمیدن [و گریز از هدایت] بر آنان نیفزود (٤٢) [این رمیدن و گریز] به سبب گردن‌کشی [آنان] در زمین و نیرنگِ زشتشان [بر ضد حق بود]، و نیرنگِ زشت جز اهلش را فرونمی‌گیرد، آیا جز روش [جاری‌شده بر] پیشینیان را انتظار می‌برند [که عذاب خداوند بر آنان بود، آری] هرگز برای روش خداوند تغییری نمی‌یابی، و هرگز برای روش خدا دگرگونی نخواهی یافت (٤٣) آیا در زمین گردش نکردند تا با دقت بنگرند که سرانجام کسانی که پیش از اینان بودند، و قدرتی بیش از اینان داشتند چگونه بود؟ هیچ چیز در آسمان‌ها و زمین نیست که بتواند از دسترس قدرت خداوند بیرون رود؛ زیرا او همواره دانا و تواناست (٤٤)