صفحه 409 - سوره روم آیات 42 تا 50

صفحه 409 - سوره روم آیات 42 تا 50

قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلُ ۚ كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُشْرِكِينَ ﴿٤٢﴾ فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ الْقَيِّمِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ۖ يَوْمَئِذٍ يَصَّدَّعُونَ ﴿٤٣﴾ مَنْ كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ ۖ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِأَنْفُسِهِمْ يَمْهَدُونَ ﴿٤٤﴾ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْ فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ ﴿٤٥﴾ وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَلِيُذِيقَكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَلِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿٤٦﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا ۖ وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٤٧﴾ اللَّهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَيَبْسُطُهُ فِي السَّمَاءِ كَيْفَ يَشَاءُ وَيَجْعَلُهُ كِسَفًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ ۖ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ ﴿٤٨﴾ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمُبْلِسِينَ ﴿٤٩﴾ فَانْظُرْ إِلَىٰ آثَارِ رَحْمَتِ اللَّهِ كَيْفَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٥٠﴾

بگو: در زمین گردش کنید، پس با دقت بنگرید که عاقبت آنان‌که در گذشته [می‌زیستند و آلوده به گناه] بودند چگونه بود؟ بیشتر آنان مشرک بودند [که دچار سرانجامی شوم شدند‌] (٤٢) پس [با توجه به باطل‌بودنِ فرهنگ شرک] با همۀ وجودت به‌سوی این دین استوار روی کن! پیش از آن‌که روزی از سوی خداوند فرارسد که راهِ بازگشتی برای آن نیست، آن روز [صفوف مؤمنان از غیر مؤمنان] جدا و مشخص می‌شود‌ (٤٣) کافران کفرشان به زیان خودِ آنان است، و آنان‌که کارهای شایسته انجام دهند بستری [امن و اقامتگاه جاویدی] برای خود فراهم می‌کنند‌ (٤٤) تا [خداوند] به مؤمنانی که کارهای شایسته انجام داده‌اند از احسانش پاداش دهد، [و کافران را به دوزخ وارد کند؛ زیرا] خداوند اهل کفر را دوست ندارد‌ (٤٥) از نشانه‌های [قدرت و ربوبیت] او این است که بادها را مژده‌دهنده می‌فرستد تا بخشی از [باران] رحمتش را به شما بچشاند، و کشتی‌ها [به‌وسیلۀ بادها] به فرمان او حرکت کنند، و شما جویای احسان و روزی او شوید و [نهایتاً] سپاس‌گزاری کنید‌ (٤٦) به‌راستی پیش از تو پیامبرانی را به‌سوی قومشان فرستادیم که برای آنان دلایل روشن آوردند، سپس ما از گنه‌پیشگان انتقام گرفتیم [و مؤمنان را یاری دادیم]، زیرا یاری مؤمنان حقی بر عهدۀ ماست‌ (٤٧) خداوند است که بادها را می‌فرستد تا ابری را برمی‌انگیزد، پس آن ابر را هرگونه که بخواهد در آسمان می‌گستراند و به‌صورت بخش‌بخش و پاره‌های گوناگون در‌می‌آورد، پس باران را می‌بینی که از لابه‌لای آن بیرون می‌آید، و آن‌گاه که آن را به هرکس از بندگانش بخواهد می‌رساند آنان ناگهان شادمان می‌شوند‌ (٤٨) همانا پیش از آن‌که [باران] بر آنان فرستاده شود، [آری] پیش از آن ناامید بودند‌ (٤٩) پس با دقت به آثار رحمت خداوند [چون باد و ابر و باران و نتایج آن‌ها] بنگر که چگونه زمین را پس از مردنش زنده می‌کند، بی‌تردید این [خداوندِ قدرتمند]، زنده‌کنندۀ مردگان است، و او بر هرکاری تواناست‌ (٥٠)