صفحه 391 - سوره قصص آیات 44 تا 50 وَمَا كُنْتَ بِجَانِبِ الْغَرْبِيِّ إِذْ قَضَيْنَا إِلَىٰ مُوسَى الْأَمْرَ وَمَا كُنْتَ مِنَ الشَّاهِدِينَ ﴿٤٤﴾ وَلَٰكِنَّا أَنْشَأْنَا قُرُونًا فَتَطَاوَلَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ۚ وَمَا كُنْتَ ثَاوِيًا فِي أَهْلِ مَدْيَنَ تَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَلَٰكِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ ﴿٤٥﴾ وَمَا كُنْتَ بِجَانِبِ الطُّورِ إِذْ نَادَيْنَا وَلَٰكِنْ رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿٤٦﴾ وَلَوْلَا أَنْ تُصِيبَهُمْ مُصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَيَقُولُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٤٧﴾ فَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا لَوْلَا أُوتِيَ مِثْلَ مَا أُوتِيَ مُوسَىٰ ۚ أَوَلَمْ يَكْفُرُوا بِمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ مِنْ قَبْلُ ۖ قَالُوا سِحْرَانِ تَظَاهَرَا وَقَالُوا إِنَّا بِكُلٍّ كَافِرُونَ ﴿٤٨﴾ قُلْ فَأْتُوا بِكِتَابٍ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ هُوَ أَهْدَىٰ مِنْهُمَا أَتَّبِعْهُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿٤٩﴾ فَإِنْ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَكَ فَاعْلَمْ أَنَّمَا يَتَّبِعُونَ أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ بِغَيْرِ هُدًى مِنَ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿٥٠﴾ تو [ای رسول من!] در طرف [سینای] غربی نبودی، هنگامی که ما مقام نبوت را بر موسی مقرر کردیم، و از حاضران [در آن حادثۀ مهم] نبودی (٤٤) ولی ما ملت‌هایی را پدید آوردیم، پس روزگاری طولانی بر آنان گذشت [تاجایی‌که سرگذشتشان فراموش شد، اینک آن‌ها را بر تو وحی می‌کنیم تا برای مردم بیان کنی]، و تو در بین مردم مَدین ساکن نبودی تا آیات ما را [که دربردارندۀ داستان موسی و شعیب است] بر مردم مکه قرائت کنی، ولی ما بودیم که [تو را به‌سوی قومت] فرستادیم [تا آیاتی را که بر تو نازل کردیم برای متذکر شدنشان بر آنان بخوانی] (٤٥) زمانی که ما [موسی را] ندا دادیم تو در ناحیۀ طور نبودی، ولی [این‌که سرگذشت موسی و شعیب را برایت بیان می‌کنیم] رحمتی از سوی پروردگار توست، تا مردمی را که پیش از تو برای آنان هشدار‌دهنده‌ای نیامده بود، هشداردهی که متذکر [حقایق] شوند (٤٦) و اگر چنین نبود که هرگاه [پیش از فرستادن پیامبری] کیفر سختی بر اثر گناهشان به آنان رسد بگویند: خدایا! چرا پیامبری برای ما نفرستادی تا از آیاتت پیروی کنیم و از مؤمنان باشیم، [بی‌تردید در عذاب کردنشان درنگ نمی‌کردیم، ولی با فرستادن پیامبر، حجت را بر آنان تمام کردیم تا مستحق عذاب شوند]. (٤٧) پس هنگامی که حق [چون قرآن] از سوی ما برای آنان آمد، [به‌جای آن‌که تسلیم آن شوند] گفتند: چرا مانند آنچه [از کتاب و معجزات] که به موسی دادند به او نداده‌اند؟ آیا آنان در گذشته تورات و معجزاتی را که به موسی داده شد انکار نکردند؟! گفتند: [این تورات و قرآن] دو جادویند که پشتیبان یکدیگرند! و [متکبّرانه] گفتند: ما منکر هر دو هستیم (٤٨) بگو: اگر [در ادعای خود که تورات و قرآن از سوی خدا نیست] راستگو هستید، کتابی از نزد خدا بیاورید که هدایت‌کننده‌تر از این دو [کتاب] باشد تا از آن پیروی کنم (٤٩) چنانچه به [پیشنهاد] تو پاسخ ندادند بدان که فقط از خواسته‌های [نامشروع] خود پیروی می‌کنند، و گمراه‌تر از آن که بدون [چراغِ] هدایتی از سوی خداوند، از خواسته‌های [نامشروعِ] خود پیروی کند کیست؟ بی‌گمان خدا مردم ستمکار را هدایت نمی‌کند (٥٠)