صفحه 376 - سوره شعراء آیات 207 تا 227 مَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ ﴿٢٠٧﴾ وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ ﴿٢٠٨﴾ ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿٢٠٩﴾ وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ ﴿٢١٠﴾ وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿٢١١﴾ إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿٢١٢﴾ فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ ﴿٢١٣﴾ وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ ﴿٢١٤﴾ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٢١٥﴾ فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢١٦﴾ وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ﴿٢١٧﴾ الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ ﴿٢١٨﴾ وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ ﴿٢١٩﴾ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٢٢٠﴾ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ ﴿٢٢١﴾ تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ﴿٢٢٢﴾ يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ ﴿٢٢٣﴾ وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ﴿٢٢٤﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ ﴿٢٢٥﴾ وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ ﴿٢٢٦﴾ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ ﴿٢٢٧﴾ آن نعمت‌ها[ی مادی] که همواره از آن بهره‌مند بودند [عذاب را] از آنان برطرف نمی‌کند (٢٠٧) هیچ شهری را هلاک نکردیم مگر آن‌که هشداردهندگانی داشت (٢٠٨) برای این‌که [از خواب غفلت] بیدار شوند، و ما هرگز ستمکار نبوده‌ایم [که مردمی را بدون فرستادن پیامبر هلاک کنیم] (٢٠٩) قرآن را [آن‌گونه که خیال‌بافانِ منحرف و کافر می‌گویند] شیاطین نازل نکرده‌اند (٢١٠) و [نزول قرآن] سزاوار آنان نیست، و قدرت [نازل‌کردنِ چنین کتابی را] ندارند (٢١١) بی‌تردید آنان از شنیدن [وحی الهی و اخبار ملکوتی] برکنار مانده [و محروم]ند (٢١٢) پس [با توجه به نزول قرآن که بیان‌کنندۀ توحید است،] با خداوند معبود دیگری را [به عنوان شریک در ربوبیت و قدرت او] عبادت مکن! که [دراین‌صورت] از عذاب‌شدگان خواهی بود (٢١٣) و خویشان نزدیکت را [از فرجام شومِ شرک و ستم و خیانت به مردم] هشدار ده! (٢١٤) و مؤمنانی را که از تو پیروی می‌کنند مورد محبت و فروتنی قرار ده! (٢١٥) چنانچه از تو نافرمانی کردند بگو: من از آنچه انجام می‌دهید بیزارم (٢١٦) و بر خدای توانای شکست‌ناپذیرِ مهربان توکل کن! (٢١٧) هم‌او که تو را چون [به عبادت] برمی‌خیزی می‌بیند (٢١٨) و حرکتت را در بین سجده‌کنندگان [شاهد است] (٢١٩) یقیناً او شنوا و داناست (٢٢٠) آیا به شما خبر دهم که شیاطین بر چه کسانی نازل می‌شوند؟ (٢٢١) بر هر دروغ‌پردازِ گنه‌پیشه‌ای نازل می‌گردند (٢٢٢) [که آنان هم] هرچه [از شیاطین] می‌شنوند [به دیگران] القا می‌کنند، و بیشترشان دروغگویند (٢٢٣) و از شاعرانِ [خیال‌پرداز و یاوه‌سرا]، منحرفان پیروی می‌کنند (٢٢٤) آیا ندانسته‌ای که آنان در هر وادی [بی‌حاصل و بی‌هدفی] سرگردانند؟ (٢٢٥) و مطالبی می‌گویند که خود به آن عمل نمی‌کنند؟ (٢٢٦) مگر شاعرانی که ایمان آورده، و کارهای شایسته انجام داده، و خدا را بسیار یاد نموده [و قلباً مورد توجه قرار دادند]، و پس از آن‌که [از طرف شاعرانِ مشرکِ خیال‌پرداز] مورد [هجو و] ستم قرار گرفتند، [با به نظم‌کشیدنِ معارف الهی] به دفاع [از خود] برخاستند، به‌زودی آنان‌که ستم کردند خواهند دانست به چه بازگشت‌گاهی باز خواهند گشت (٢٢٧)