صفحه 356 - سوره نور آیات 44 تا 53 يُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصَارِ ﴿٤٤﴾ وَاللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِنْ مَاءٍ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَلَىٰ بَطْنِهِ وَمِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَلَىٰ رِجْلَيْنِ وَمِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَلَىٰ أَرْبَعٍ ۚ يَخْلُقُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٤٥﴾ لَقَدْ أَنْزَلْنَا آيَاتٍ مُبَيِّنَاتٍ ۚ وَاللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ ﴿٤٦﴾ وَيَقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالرَّسُولِ وَأَطَعْنَا ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٌ مِنْهُمْ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا أُولَٰئِكَ بِالْمُؤْمِنِينَ ﴿٤٧﴾ وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿٤٨﴾ وَإِنْ يَكُنْ لَهُمُ الْحَقُّ يَأْتُوا إِلَيْهِ مُذْعِنِينَ ﴿٤٩﴾ أَفِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ يَخَافُونَ أَنْ يَحِيفَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَرَسُولُهُ ۚ بَلْ أُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٥٠﴾ إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَنْ يَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٥١﴾ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَخْشَ اللَّهَ وَيَتَّقْهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿٥٢﴾ وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَيَخْرُجُنَّ ۖ قُلْ لَا تُقْسِمُوا ۖ طَاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿٥٣﴾ خداوند شب و روز را جابه‌جا می‌کند، به‌یقین در این [کار] هشدار و درسی است برای صاحبان بصیرت (٤٤) خداوند هر جنبنده‌ای را از آبی [چون نطفه] آفرید، پس گروهی از آنان [جاندارانی هستند که] بر شکمشان می‌خزند، و برخی از آنان بر روی دو پا و بعضی بر روی چهار پا راه می‌روند، خداوند آنچه را بخواهد می‌آفریند، مسلّماً خداوند بر هر کاری تواناست (٤٥) همانا آیاتی روشنگر نازل کردیم، و خدا هرکه را بخواهد به راه راست هدایت می‌کند (٤٦) [همواره منافقان] می‌گویند: ما به خداوند و پیامبر [اسلام] ایمان آورده و در مقام اطاعت برآمده‌ایم. آن‌گاه گروهی از آنان بعد از این [اقرار] رویگردان می‌شوند، آنان [از روی صِدق و راستی] مؤمن نیستند (٤٧) چون به‌سوی خداوند و رسولش دعوت شوند تا بینشان [در مورد آنچه اختلاف دارند] داوری کند، به ناگاه گروهی از آنان [از آمدن نزد پیامبر برای این‌که داوری عادلانه را به سود خود نمی‌دانند] روی برمی‌تابند (٤٨) و اگر [داوری] به سود آنان باشد مطیعانه به‌سویش می‌آیند (٤٩) آیا در دل آنان بیماری [شدیدی از نفاق] است، یا [در حقانیت اسلام و پیامبر] دچار تردید‌ند، یا می‌ترسند که خدا و رسولش به آنان [در داوری] ستم کنند؟ [چنین نیست،] بلکه یقیناً خود ستمکارند (٥٠) گفتۀ مؤمنان هنگامی که به‌سوی خدا و رسولش دعوت شوند تا بینشان داوری کند [فقط] این است که می‌گویند: [با گوشِ قبول] شنیدیم و اطاعت کردیم. و اینانند که [بر همۀ موانع راه سعادت] پیروزند (٥١) آنان‌که از خدا و رسولش اطاعت کنند، و از خدا [بترسند و از محرّماتش] بپرهیزند کامیابند (٥٢) با سخت‌ترین سوگندهایشان به خداوند سوگند خوردند که اگر به آنان [برای بیرون‌رفتن از خانه‌هایشان و دست‌برداشتن از اموالشان] فرمان دهی حتماً بیرون می‌روند، بگو: سوگند نخورید، [آنچه از شما توقع می‌رود] اطاعت پسندیده [است]، مسلّماً خداوند به آنچه انجام می‌دهید آگاه است (٥٣)